Uiteindelijk 830 woorden zijn het geworden. En dat terwijl ik tussentijds al stukken verwijderd had. Gaat lastig worden....quote:Op zaterdag 28 januari 2006 15:16 schreef Eveli het volgende:
Al 700 woorden.
Dat is zeker lastig.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 15:26 schreef Eveli het volgende:
[..]
Uiteindelijk 830 woorden zijn het geworden. En dat terwijl ik tussentijds al stukken verwijderd had. Gaat lastig worden....
Ja... Het is in ieder geval wel een teken dat ik genoeg inspiratie had.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 15:28 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Dat is zeker lastig.
Je zal echt hele stukken moeten gaan schrappen.
Eerst proberen om mensen dingen korter te laten zeggen, zinnen inkorten e.d. Je zou het ook in de lange versie kunnen posten, misschien dat wij hier nog mogelijkheden zien.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 15:26 schreef Eveli het volgende:
[..]
Uiteindelijk 830 woorden zijn het geworden. En dat terwijl ik tussentijds al stukken verwijderd had. Gaat lastig worden....
Hopelijk vinden jullie het wat.quote:Duizend gedachtes
De deurbel ging en ik deed open. Daar stond Alexander voor de deur, nauwelijks zichtbaar achter de stapel dvd’s die hij had meegebracht. “Zo zo, jij bent wat van plan!” grinnikte ik en ik liet hem binnen komen.
We zetten als eerste een misdaadfilm op, waar ik na een tijdje niks meer van snapte. “Het valt ook niet mee om blond te zijn hè?”, plaagde hij. Ik stak m’n tong naar hem uit en hij weer naar mij. Dit ging zo een paar keer om en om en we werden steeds wilder. Tot op een gegeven moment we zo dichtbij bij elkaar kwamen dat onze tongen elkaar raakten….
Alex deinsde terug en ik zat daar half versuft. Ik merkte aan de blik in zijn ogen dat er wel duizend gedachtes en gevoelens in z’n hoofd omgingen. Bij mij was dat trouwens niet anders. “Hoe zou hij het gevonden hebben?” vroeg ik mij af.
Alex ging weer normaal zitten, met z’n handen in z’n donkere haren, voor zich uit starend. De stilte was dodelijk. Ik vroeg me af of hij wist dat ik het wel leuk vond. Tijd om daarover te piekeren had ik niet, want wat daarna gebeurde vergeet ik de rest van m’n leven niet. Alex draaide zich om richting mij, met een veelzeggende blik in z’n ogen. Hij bewoog zich steeds meer richting mij toe en van binnen juichte ik al. We sloten onze ogen en onze lippen raakten elkaar zachtjes. Woorden kunnen niet beschrijven hoe prettig het was Alexander van zo dichtbij te ruiken en te voelen. Ik wilde wel voor altijd zo blijven zitten.
Opeens sprong Alexander op, keek zenuwachtig om zich heen en mompelde iets over dat hij te laat was. “Shit, helemaal vergeten dat hij een afspraak had om met z’n ouders te gaan eten”, dacht ik. Ik kon nauwelijks afscheid nemen, want Alex stond al buiten terwijl ik nog op de bank zat, me af te vragen wat er zojuist allemaal gebeurd was.
De volgende paar uur leek ik haast dood te gaan van de spanning. Wederom gingen er wel duizend gedachtes en vragen in m’n hoofd om, alleen nu van heel andere aard. Ik hoopte vooral dat, wat hij er ook van vond, we vrienden zouden blijven.
Ik besloot nog maar een film te gaan kijken om de tijd te doden voor ik naar bed zou gaan.
Maar net voordat ik naar bed wou gaan, ging de deurbel. Gezien het tijdstip had ik de hoop dat Alex nog zou komen allang opgegeven. Met een somber gezicht deed ik de deur open. Daar stond Alexander in de ijzige kou buiten. “Mag ik binnen komen?”, vroeg hij. Dat kon ik moeilijk weerstaan en ik liet hem vlug binnen.
We gingen zitten en hij legde me z’n verhaal uit. Hij vertelde me dat hij een beetje geschrokken was van wat er vanmiddag gebeurd was en hoe hij altijd had gedacht op vrouwen te vallen. “Maar het was wel leuk hoor” voegde hij er tenslotte nog snel aan toe. Ik stemde daar mee in en wederom kreeg hij die glinsterende blik van vanmiddag in z’n ogen. We bewogen naar elkaar en gingen verder met waar we die middag gebleven waren. Dit keer zonder enkele gedachte in ons hoofd, maar alleen puur genietend.
Dat hangt ook een beetje af van het soort verhaal. Oorspronkelijk telde mijn verhaal 2.583 woorden, dus dat werd flink schrappen. Er waren passages tussen die van begin naar eind voerden en meer karakteruitdieping die ik kon schrappen, zodat het eindresultaat toch een leesbaar geheel is geworden. En toch is het zonde! Maar goed, er mag nu eenmaal maar een verhaal van 550 woorden hier worden gezet. Voor andere verhalen levert teveel schrappen een hoop van het essentie van het verhaal in, zodat de lezer met te veel vraagtekens blijft zitten.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 15:30 schreef Tha_Erik het volgende:
Schrappen is vaak ook niet echt bevorderlijk voor het verhaal, als het in grote mate gedaan wordt.
550 woorden is inderdaad wel weinig, voor de TTK-wedstrijd (zie sig of TTK forum), moet ik vaak zelfs nog schrappen om onder de limiet van 2500 woorden te blijven.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 20:54 schreef karin1000 het volgende:
[..]
Dat hangt ook een beetje af van het soort verhaal. Oorspronkelijk telde mijn verhaal 2.583 woorden, dus dat werd flink schrappen. Er waren passages tussen die van begin naar eind voerden en meer karakteruitdieping die ik kon schrappen, zodat het eindresultaat toch een leesbaar geheel is geworden. En toch is het zonde! Maar goed, er mag nu eenmaal maar een verhaal van 550 woorden hier worden gezet. Voor andere verhalen levert teveel schrappen een hoop van het essentie van het verhaal in, zodat de lezer met te veel vraagtekens blijft zitten.
De meeste schrijfwedstrijden waaraan ik meedoe kun je aardig uit de voeten met 3.000 tot meer woorden. Als je graag en veel schrijft natuurlijk wel leuk ...
@Eveli. Ja, uiteraard kan de verwarring tussen de twee wat nader uitgediept worden, maar daar heb je meestal wat meer woorden voor nodig. Wel goed, zeker omdat je weinig ervaring hebt. Verder merk ik dat je het over Alex en Alexander hebt. Beter is het om een naam te blijven noemen of in het begin Alexander, maar ik noem hem liever Alex ... enz.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 17:43 schreef Eveli het volgende:
Dank je wel voor je commentaar. Zoals hierboven al te lezen viel had ik in eerste instantie veel te veel woorden, dus moest er het een en ander geschrapt worden, waaronder een stuk over die verwarring inderdaad.
Die eerste kus voor elkaar krijgen was ook zo'n beetje het lastigste in het verhaal, maar toen dit idee me een paar dagen geleden te binnen schoot was het op deze manier.
Dacht ik origineel te zijn.quote:26-1-2006 22:07 Jouw foto, onze zomer
28-1-2006 14:40 Jouw liefde, mijn verdriet
quote:De narcis
Samen lopen we langs het water. Niet arm in arm, daarvoor bewaar je teveel afstand van me. Maar ondanks dat weet ik dat je van me houdt. En ik van jou. Er gaat geen moment voorbij dat ik niet aan je denk. Overal ben je in gedachten bij me, en in mijn dromen neem je altijd een speciale plek in. Het beeld van je mooie ogen, en je lieflijke glimlach staat op mijn netvlies gebrand. Een gelukzalig gevoel vult mijn hart als ik aan je denk. Je zegt het nooit, maar ik weet bijna zeker dat die gevoelens wederzijds zijn. Niemand kent me immers zoals jij me kent, volgens mij weet jij net zoveel over mij als ik zelf. Maar dat is ook niet moeilijk, ik deel al mijn geheimen met je. Maar het is ook zo moeilijk om jou er niet in te laten delen.
Ik stop en ga zitten in het gras, dat vochtig is geworden in de avondlucht. Aan de horizon begint de zon af te dalen aan de hemel. Jij hebt mijn voorbeeld gevolgd en bent tegenover me gaan zitten. Ik kijk je aan en bewonder je aanblik. Ik glimlach. Meteen reageer jij met eenzelfde lach. Je kijkt me beminnend aan, zoals alleen jij dat kunt. Als dit geen ware liefde is.
Met een gelukzalig gevoel denk ik terug aan hoe we elkaar leerden kennen. Eigenlijk ken ik je al vanaf mijn prilste jeugd. We waren altijd bij elkaar en speelden samen. Toen besefte ik alleen nog niet wat jij werkelijk voor me zou betekenen. Maar op die leeftijd kon ik dat ook nog niet. Ik ging pas anders tegen je aankijken toen ik in de puberteit kwam. Je was niet langer gewoon een vriend, maar werd meer. Je plaatste vlinders in mijn buik, en ik verlangde ernaar om je vaker te zien. En omdat ik wist dat jij dat ook wilde, zorgde ik ervoor dat dat mogelijk werd.
Zuchtend kijk ik op mijn horloge. Het is tijd om te gaan. Ik haat dit moment, al was het maar omdat ik geen afscheid van je kan en wil nemen. Ik bewonder je en aanbid je, zo erg dat ik je altijd en overal wil kunnen aanschouwen. Je schoonheid tot mij nemen. Maar nu moet ik je toch even laten gaan. Ik sta op, en als een identieke tweeling doe jij hetzelfde. De zon is inmiddels verder gezakt, en het water weerspiegelt de oranje gloed van de lucht. Ik kijk je nog een keer aan voordat ik vertrek. Een eend die voorbij zwemt breekt het spiegelgladde wateroppervlak. Ik vervloek de eend. Door de golfjes verliest jouw beeltenis in het wateroppervlak zijn glans. Jouw gezicht, dat ook het mijne is, vertoont rimpels die er niet zijn. We zwaaien en nemen afscheid. Ik haast mij naar huis. Spoedig zal ik jou weer zien, mijn liefste, als ik in mijn bed lig en naar de spiegel aan het plafond staar.
Absoluut een goed verhaal waarvan de titel teveel weggeeft! (Bedankt voor het illustreren.)quote:Op zaterdag 28 januari 2006 22:05 schreef DaMart het volgende:
Ik had nog een verhaaltje beloofd over een bloembol
[..]
Ik help graag een handje mee om dingen te verduidelijkenquote:Op zaterdag 28 januari 2006 22:09 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Absoluut een goed verhaal waarvan de titel teveel weggeeft! (Bedankt voor het illustreren.)
Dat zou ik zeker veranderen, verder erg leuk.
Ach ... stemwedstrijden, ik vind het vreselijk. Het gaat in feite nooit echt eerlijk. Een aantal jaren geleden deed ik mee met een verhalenwedstrijd. Elke maand een vervolg indienen en dan 5 genomineerden waarop gestemd kon worden. Elke maand werden er meerdere verhalen van mij genomineerd, maar had ik maar zo'n 2% stemmen (had mijn familie gestemd, zo'n 10 personen) en de winnaar zo'n 80%, terwijl dat toch een minder verhaal was (veel schrijffouten e.d.). Dacht ik, hoe kan dat nu? Ja, veel contacten, vrienden. Later heb ik het meer op schrijffora (waar ik de andere winnaars tegenkwam) e.d. onder de aandacht gebracht en toen lukte het me wel om een aantal keren te winnen.... maar ik had ook de site al aangeschreven dat ik dat stemsysteem een systeem van niks vind. Overigens, die verhalenwedstrijd is voor iedereen een sof geworden. De verhalen zouden namelijk in een boek worden uitgebracht met de namen van de auteurs, maar het hele project is niet doorgegaan, dus een grote teleurstelling (en dan te bedenken dat ik zo'n zesenvijftig verhalen heb ingediend, waarvan zevenveertig keer genomineerd en drie keer gewonnen). Nee, jury vind ik veel beter. Eigenlijk doe ik bij voorkeur niet meer mee met stemwedstrijden, maar omdat hier de jury uiteindelijk bepaald, heb ik het er toch op gewaagd. Uiteraard laat ik mensen (vrienden ook) stemmen, alleen wel met de vraag tot een eerlijk oordeel te komen. Voordeel hiervan is natuurlijk dat je verhaal in de picture staat bij de bezoekers van de site en dat je ook hoopt op commentaar en kritiek op je schrijfwerk van buitenstaanders.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 14:59 schreef DaMart het volgende:
[..]
Je moet wat he, om vrienden te krijgen die op je verhaal gaan stemmen
Overigens was er met de kerstverhalenwedstrijd vorig jaar geloof ik een heel mager verhaal dat binnen een uur iets van 72 stemmen had...
Dan kan ik je de TTK-wedstrijd aanbevelen! Iedereen mailt zijn inzending(en) naar een speciaal daarvoor aangemaakt e-mailadres, en alleen de moderators van het TTK-forum kunnen daarbij. De inzendingen worden vervolgens zonder naam van de auteur op Fok gezet, waarna iedereen (deelnemers en niet-deelnemers) kan stemmen op zijn of haar top 3 voor iedere categorie.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 22:53 schreef karin1000 het volgende:
[..]
Ook doe ik veel mee met schrijfwedstrijden waar je min of meer anoniem indient en waar andere indieners elkaar beoordelen, zodat vriendjespolitiek niet mogelijk is. Ook grotere schrijfwedstrijden hanteren dat principe. Pas bij het eindoordeel maakt de auteur zijn naam bekend.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |