LUV Liefdesverhalenforum
Doe mee aan de wedstrijd georganiseerd door NCRV, Sp!ts en FOK! en schrijf hier liefdesverhalen. De wedstrijd loopt van 24 januari tot 14 februari.
"Als een bezetene was ze haar aan het knippen."quote:Op zaterdag 28 januari 2006 12:26 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik heb weer een verhaal afgerond. Oordeel niet te hard .
[..]
En titels zijn niet leuk om te bedenken .
.
.Dat moet denk ik 'haar haar' zijn?
Ja, die met de ballen in de bek.
quote:Op zaterdag 28 januari 2006 12:48 schreef p-etr-a het volgende:
Haha ja. Ik heb net op 'geweldig' gestemd bij mijn verhaal zodat het wat hoger in de lijst komt als je sorteert op waardering. Misschien gaan dan meer mensen het lezen. Het is te hopen.
Tap tap tap
Wat geeft dat nou?quote:
Ik stem ook gewoon op mijn eigen verhaal hoor!
Ja, die met de ballen in de bek.
Ja, en ik heb het een paar minuten geleden ingezonden . Nja, misschien lezen ze er wel overheen...quote:Op zaterdag 28 januari 2006 13:06 schreef Biancavia het volgende:
[..]
"Als een bezetene was ze haar aan het knippen."
Dat moet denk ik 'haar haar' zijn?
. Nja, misschien lezen ze er wel overheen...
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Vooruit dan, mijn nieuwe verhaal.
quote:Jouw liefde, mijn verdriet
In gedachten praat ik tegen je, hoewel ik weet dat er geen antwoord meer zal komen. Ik wist dat dit moment zou komen, maar toch heb ik me niet kunnen voorbereiden op de diepe pijn die ik nu voel.
Mijn avonddienst was net begonnen toen jij een paar maanden geleden werd binnengebracht. Vanaf het ogenblik dat je wakker werd en mij aankeek had ik een zwak voor je. Niet uit medelijden, want zielig was je niet. Je was geen patiënt, je was meer een tijdelijke bezoeker.
Ik bewonderde de kracht waarmee je omging met de wetenschap dat jouw leven geen toekomst meer zou hebben.
Vaak zocht ik je nog even op na mijn dienst, hoewel ik wist dat ik eigenlijk afstand moest houden, zoals ik tijdens mijn opleiding had geleerd. Professioneel blijven, nabijheid bieden terwijl je afstand bewaart en je niet laten leiden door je gevoelens.
Voor jou was er echter geen tijd om er omheen te draaien, dus toen ik die avond bij je op bed ging zitten hees je jezelf overeind en je kuste me op mijn mond. Mijn gevoelens overspoelden mijn verstand als een vloedgolf en zonder na te denken beantwoordde ik jouw kus.
Vanaf dat moment ben ik gestopt met het gevecht tegen de gevoelens die ik had. Samen met het verdriet om jouw ziekte werd mijn liefde voor jou steeds groter en ik begon van je te houden.
Jij was het die mij troostte als ik huilde om jouw ziekte. Als ik boos was op de oneerlijkheid van het leven maakte je me aan het lachen en als ik onzeker was over wat er met jou zou gebeuren stelde jij me op mijn gemak.
Het verleden is voorbij, vertelde jij me, en de toekomst moet nog komen. Voor jou bestond alleen nog maar het heden en dat was waar jij de kracht vandaan haalde om ondanks je pijn nog te kunnen genieten van wat je had.
Hoewel het elke dag moeilijker werd voor jou, leek je steeds sterker te worden. Je leefde voor het moment dat er was en je had geen angst, of je liet het nooit merken.
Jouw positieve instelling, voor mij zo onbegrijpelijk, gaf mij ook de energie om te kunnen genieten van de bijzondere momenten die wij samen beleefd hebben.
Nu ben ik weer bij je, maar jij bent weg.
Zachtjes druk ik mijn vingers op jouw lippen, dit is mijn afscheidskus voor jou. Mijn tranen veeg ik niet weg, want ik besef dat er geen leven zonder dood bestaat. Zonder ziekte zouden we geen gezondheid kennen en zonder mijn verdriet had ik nooit het geluk van jouw liefde kunnen ervaren.
De pijn die ik voel zal niet verdwijnen, maar ik weet dat het zal slijten en later, veel later, zal ik zonder tranen en met een glimlach terug kunnen denken aan wat jij mij gegeven hebt.
Ja, die met de ballen in de bek.
Wel een zielig verhaal. Maar goed geschreven.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Led niejt ob de spelvauten Aup..
Het was vrijdagavond, morgen zou Samantha haar eerste opdracht uitvoeren als stewardesse voor KLM, haar vriendje had er een naar gevoel over en vroeg haar het af te zeggen. Ze stelde hem gerust dat er niets zou gebeuren en ging niet op zijn verzoek in. Volgende ochtend toen ze aan het voorbereiden waren om naar Schiphol gingen, probeerde hij haar nog een keer van gedachten te veranderen om niet aan boord te gaan, maar het hielp niet. Eenmaal aangekomen op vliegveld, verzekerde ze hem nogmaals dat er niets zou gebeuren. Ze namen afscheid, ze stapte aan boord en hij bleef wachten tot ze opstegen.
Eenmaal thuis aangekomen wachtte hij op een telefoontje van haar, dat ze veilig en wel was aangekomen. Hij bleef uren wachten en viel toen uiteindelijk in slaap, tot er middernacht telefoon overging, het was Samantha. Ze was veilig geland en vertelde hoe haar eerste opdracht verging. Licht opgelucht als hij was kreeg hij toch niet zijn onrust uit zich. Hij vroeg haar nogmaals onrustig te doen en af en toe nog te bellen.
2 weken gingen voorbij, hij was vertrokken naar vliegveld om zijn verloofde op te halen. Vliegtuig was al een half uur geleden geland, maar tussen alle passagiers was er geen spoor van Samantha. Nerveus en angstig als hij was gingen er allemaal gedachten door zijn hoofd. Na 2 uur wachten was er nog geen spoor van Samantha. Hij besloot om naar huis te gaan.
Onderweg naar huis vreesde hij voor het ergste, eenmaal thuis gekomen hoorde hij een boodschap van Samantha dat haar opdracht wat langer zou duren. En dat ze daarom niet kon komen. Eenmaal dat hij haar terug belde wou hij dat ze gewoon terug kwam. Nog nooit had hij zo een nare gevoel over iets gehad. Samantha had goed nieuws voor hem, wegens vertragingen mocht hij gratis naar Samantha's bestemming omdat zij daar iets langer zou blijven. Ze zei tegen hem zie je wel dat alles goed komt. Dol gelukkig als hij was begon hij te pakken opweg naar Schiphol.
HIj probeerde nare gevoel weg te doen en vermaande zichzelf dat het allemaal kinderachtig was en dat hij moest ophouden. Hij belde haar nog voor de zekerheid voor de vluchtinformatie en waar ze elkaar zouden treffen. Ze zei: Zie je het komt allemaal goed, alleen de dood kan ons scheiden." Opgewekt stapte hij aan boord, hij gaf geen aandacht meer aan zijn onrustige gevoelens. Hij zou Samantha zien en zij was veilig en alleen de dood zou hen kunnen scheiden had ze hem verzekerd.
Het vliegtuig is nooit aangekomen op Samantha's bestemming.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 28-01-2006 13:39:34 ]
Het was vrijdagavond, morgen zou Samantha haar eerste opdracht uitvoeren als stewardesse voor KLM, haar vriendje had er een naar gevoel over en vroeg haar het af te zeggen. Ze stelde hem gerust dat er niets zou gebeuren en ging niet op zijn verzoek in. Volgende ochtend toen ze aan het voorbereiden waren om naar Schiphol gingen, probeerde hij haar nog een keer van gedachten te veranderen om niet aan boord te gaan, maar het hielp niet. Eenmaal aangekomen op vliegveld, verzekerde ze hem nogmaals dat er niets zou gebeuren. Ze namen afscheid, ze stapte aan boord en hij bleef wachten tot ze opstegen.
Eenmaal thuis aangekomen wachtte hij op een telefoontje van haar, dat ze veilig en wel was aangekomen. Hij bleef uren wachten en viel toen uiteindelijk in slaap, tot er middernacht telefoon overging, het was Samantha. Ze was veilig geland en vertelde hoe haar eerste opdracht verging. Licht opgelucht als hij was kreeg hij toch niet zijn onrust uit zich. Hij vroeg haar nogmaals onrustig te doen en af en toe nog te bellen.
2 weken gingen voorbij, hij was vertrokken naar vliegveld om zijn verloofde op te halen. Vliegtuig was al een half uur geleden geland, maar tussen alle passagiers was er geen spoor van Samantha. Nerveus en angstig als hij was gingen er allemaal gedachten door zijn hoofd. Na 2 uur wachten was er nog geen spoor van Samantha. Hij besloot om naar huis te gaan.
Onderweg naar huis vreesde hij voor het ergste, eenmaal thuis gekomen hoorde hij een boodschap van Samantha dat haar opdracht wat langer zou duren. En dat ze daarom niet kon komen. Eenmaal dat hij haar terug belde wou hij dat ze gewoon terug kwam. Nog nooit had hij zo een nare gevoel over iets gehad. Samantha had goed nieuws voor hem, wegens vertragingen mocht hij gratis naar Samantha's bestemming omdat zij daar iets langer zou blijven. Ze zei tegen hem zie je wel dat alles goed komt. Dol gelukkig als hij was begon hij te pakken opweg naar Schiphol.
HIj probeerde nare gevoel weg te doen en vermaande zichzelf dat het allemaal kinderachtig was en dat hij moest ophouden. Hij belde haar nog voor de zekerheid voor de vluchtinformatie en waar ze elkaar zouden treffen. Ze zei: Zie je het komt allemaal goed, alleen de dood kan ons scheiden." Opgewekt stapte hij aan boord, hij gaf geen aandacht meer aan zijn onrustige gevoelens. Hij zou Samantha zien en zij was veilig en alleen de dood zou hen kunnen scheiden had ze hem verzekerd.
Het vliegtuig is nooit aangekomen op Samantha's bestemming.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 28-01-2006 13:39:34 ]
Persoonlijk vind ik het niet zo mooi als een zin loopt als haar haar.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 13:22 schreef Tha_Erik het volgende:
[..]
Ja, en ik heb het een paar minuten geleden ingezonden . Nja, misschien lezen ze er wel overheen...
"Als een bezetene was ze haar aan het knippen."
In een zin als deze valt dat te omzeilen als bijvoorbeeld haar haren of beter nog: haar lokken, haar kapsel etc...
Succes in elk geval met het verhaal...
Zorg ervoor dat je in ieder geval de eerste zin pakkend is. Of de eerste twee zinnen. Stop er een verwijzing in naar wat er nog gaat komen, zodat je mensen nieuwsgierig maakt.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 13:31 schreef Eveli het volgende:
Mijn verhaal komt nogal traag op gang.
Ja, die met de ballen in de bek.
Geen uitmuntend werk, maar vond het vannacht ineens leuk m'n liefde te betuigen en een ode neer te zetten..
quote:Perfect koppel
Ik ken het perfect koppel. Alweer twee jaar samen, met de nodige conflicten, maar nog veel meer momenten om het goed te maken. Hij is rustig, attent en aanhankelijk. Zij gedraagt zich als een diva, veeleisend en ongebonden. Hij verdenkt haar van het hebben van ADHD. Hij is een allochtoon, soms komt zijn Spaanse temperament naar boven als zij het echt te bont maakt. Zij is een geboren Drentse en nog druk bezig haar grenzen te verkennen.
Ze vullen elkaar perfect aan. Hij werkt met zijn ogen en neus, zij verdient de kost met haar oren. Hij heeft een sporthart, maar is toch te dik. Zij zeurt dat hij meer moet bewegen en blijft hem met conditie en zelfs snelheid voor.
Ik kan ze niet meer pesten door grapjes te maken over hun flaporen. Allebei hebben ze er last van en ze zijn zo groot, dat ik ze wel eens vastpak. Soms vind ik het vreselijk jammer dat ze geen kindjes kunnen krijgen. Afgezien van die flaporen, zouden het zeker weten prachtbaby’s worden.
Natuurlijk zitten ze elkaar wel eens in de weg. Hij wil slapen, zij wil actie. Hij wil weer slapen, maar zij snurkt te hard. Hij wil wederom slapen, maar zij heeft alle dekens ingepikt. ’s Ochtends wil hij wat gaan ondernemen, maar zij wil slapen.
Wat uitjes betreft, zitten ze wel op één lijn. Ze houden nogal van de natuur en kunnen geen genoeg krijgen van bossen, stranden of gewoon het park vlakbij. De sneeuw is om eindeloos met elkaar in te spelen, de zon om stilletjes van te genieten.
En ik? Ik bewonder ze elke dag. Help ze gezond te blijven en ruim alle rotzooi op die zij laten liggen. Hij verhaart vreselijk en zij vernielt m’n interieur.
In wiens ogen kijk jij voordat je sterft?
Ja dat had ik eerst al wel in gedachten, maar ik vond het niet zo bij de rest van het verhaal passen. Daar moet ik dus nog maar even wat op bedenken.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 13:44 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Zorg ervoor dat je in ieder geval de eerste zin pakkend is. Of de eerste twee zinnen. Stop er een verwijzing in naar wat er nog gaat komen, zodat je mensen nieuwsgierig maakt.
Nu zit ik alleen ook met de vraag of ik het verhaal goed of slecht wil laten eindigen....
quote:
Ik vind het jammer dat het zo weinig gelezen wordt, misschien dat er zo meer mensen zijn die het aanklikken. Een beetje vals is het wel van me maar ik hoop het toch.
In elk geval verhaal van de dag!quote:Op zaterdag 28 januari 2006 13:22 schreef Tha_Erik het volgende:
[..]
Ja, en ik heb het een paar minuten geleden ingezonden . Nja, misschien lezen ze er wel overheen...
Mijn verhalen zijn telkens minstens 100 woorden te lang. Gewoon doortypen, als je het af hebt zie je wel waar je er dingen uit kunt halen. Succes!quote:Op zaterdag 28 januari 2006 14:14 schreef Eveli het volgende:
En het wordt veel te lang.
Je schrijfstijl is niet erg verhalend. Ik bedoel dat ik meer het idee heb dat ik een verslag van een gebeurtenis zit te lezen dan dat het een verhaal is.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 13:34 schreef Triggershot het volgende:
Led niejt ob de spelvauten Aup..
Het was vrijdagavond, morgen zou Samantha haar eerste opdracht uitvoeren als stewardesse voor KLM, haar vriendje had er een naar gevoel over en vroeg haar het af te zeggen.
Het eerste stuk bijvoorbeeld, probeer om de lezer wat meer te laten meeleven met de hoofdpersonen.
Je zou ze bijvoorbeeld een dialoog kunnen laten voeren.
Het is immers de laatste avond samen voor haar eerste opdracht en zij zal er natuurlijk veel zin in hebben en misschien wel nerveus voor zijn. Hij steunt haar echter niet terwijl hij daar geen goede reden voor heeft, het is immers maar een gevoel en daar zal zij wel boos over zijn!
Laat ze maar eens flink ruzie maken.
Ja, die met de ballen in de bek.
Mijn verhalen zijn te kort. Mijn laatste ingestuurde verhaal was maar bijna 500 woorden. (en toch nog verhaal van de dag geworden )quote:Op zaterdag 28 januari 2006 14:26 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Mijn verhalen zijn telkens minstens 100 woorden te lang. Gewoon doortypen, als je het af hebt zie je wel waar je er dingen uit kunt halen. Succes!
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Beter te kort dan te lang!quote:Op zaterdag 28 januari 2006 14:30 schreef Tha_Erik het volgende:
[..]
Mijn verhalen zijn te kort. Mijn laatste ingestuurde verhaal was maar bijna 500 woorden. (en toch nog verhaal van de dag geworden )
Ja, die met de ballen in de bek.
nou, dan kan ik 't ookquote:Op zaterdag 28 januari 2006 14:21 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Ik vind het jammer dat het zo weinig gelezen wordt, misschien dat er zo meer mensen zijn die het aanklikken. Een beetje vals is het wel van me maar ik hoop het toch.
Tap tap tap
Kwaliteit staat los van kwantiteit. Er zijn ook wel verhalen die denk ik maar 300 of 400 woorden zijn. Ik zou willen dat mijn verhaal eens af was in 300 woorden, dan kon ik misschien nog wat beschrijvingen toevoegen. Maar het komt iedere keer weer neer op schrappen.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 14:30 schreef Tha_Erik het volgende:
[..]
Mijn verhalen zijn te kort. Mijn laatste ingestuurde verhaal was maar bijna 500 woorden. (en toch nog verhaal van de dag geworden )
Dank je
Oh, mijn treinverhaaltje van 2 uur terug staat er ook al tussen, 1 keer op gestemd, 1 punt ('Pril')
Oh, mijn treinverhaaltje van 2 uur terug staat er ook al tussen, 1 keer op gestemd, 1 punt ('Pril')
Tap tap tap
