Het grote verhalentopic

quote:

Sterker dan dit

Kijk niet naar me. Bewaar die laatste blik voor een andere keer. Je bent al even wakker. Ik betrap je erop dat je naar me hebt liggen kijken. Je ogen zijn slaperig maar je mond vertoont een vermoeide glimlach. Hoe heerlijk moet het zijn om met een glimlach wakker te worden. Ik draai de dekens om ons heen en negeer hiermee het ochtendlicht. Ik negeer het getsjirp van musjes op het balkon en het liederlijke gezang van merels in de bomen. Het is nog geen ochtend. Kus me nog één keer. Nog twee keer. Druk je lichaam nog één keer tegen me aan. Begraaf je gezicht in mijn haar. Toe dan.
Maar je gooit de dekens van ons af en de kou van de kamer komt me tegemoet. Zeg alsjeblieft niets zoals je daar op de bedrand zit. Je wrijft in je gezicht. Neem nog geen afscheid, wacht nog heel even. Ik blijf in ontkenning op mijn buik in bed liggen. Je zit daar met je rug naar me toe, klaar voor de dag, benieuwd naar wat komen zal, en ik leg mijn koude hand tegen je onderrug. Je draait je onmiddellijk om, geschrokken, maar al snel vertrekken je lippen in een grijns. Ik kom overeind en ga naast je op het bed zitten.
Draai nog één keer krulletjes in mijn haar. Kietel me nog één keer. Maar kijk me niet meer zo aan, met je bedroefde maar opgewonden blik. Ik wil het niet weten.
Nog één keer glijdt je vingertip langs mijn kin. Nog één keer streel je mijn lippen, maar kus je me niet. Je plaagt me. Ik lieg als je vraagt of ik goed geslapen heb. Je hebt niet gemerkt dat ik urenlang heb liggen woelen. Ik bereid me al weken voor op het ontwaken in een leeg, koud bed. Met onbeslapen kussens. En jij, jij zal ver van hier zijn, omringd door anderen en mij al snel vergeten zijn. Je probeert me gerust te stellen en ik hou me sterk. Ik kijk naar het litteken op je sleutelbeen. Ik kus het nog één keer. Je krijgt kippenvel en kijkt naar me. Ik wil niet dat je me zo aankijkt. Bewaar het afscheid, alsjeblieft. Nog eventjes doen alsof we de hele dag zo kunnen blijven zitten, samen op bed, badend in de koude ochtendzon. En ik leg mijn hoofd tegen je schouder en huil. Ik kan je niet verbieden te gaan. Ik heb het ook niet geprobeerd. Want wie ben ik.
Je houdt mijn gezicht in je handen. Onderweg in de auto hebben we geen woord gewisseld. Ik hou je autosleutels als een talisman in mijn vuist geklemd. Ik moet nu alleen naar huis. Je kust me op mijn voorhoofd, mijn wangen, mijn oogleden, mijn kin. Je kust mijn tranen weg. Mijn lichaam trilt, van woede, verdriet, angst, maar ik ben sterker dan dit. Ik laat me niet kennen. Nu mag je afscheid nemen. Je kijkt me aan, je streelt mijn haren, er verschijnen tranen in je ooghoeken. Ik vang er één op je wang, net op tijd. Ik glimlach. Ik kus je op je lippen. En je kijkt naar me, somber. We zwaaien niet naar elkaar als je de hoek om loopt. Dit afscheid zonder woorden is geen afscheid. Tot volgend jaar.

quote:

Door de maag

Zuchtend keek Janine naar Tom, die tegenover haar aan de tafel zat. Tweeëndertig jaar was ze, en de biologische klok tikte door. De ware had ze echter nog niet gevonden, al deed ze zo haar best om hem te vinden. Tom had ze via internet leren kennen. Ze had zich ingeschreven op een datingsite, en alles klopte gewoon. Ze hadden dezelfde interesses, hetzelfde geboortejaar en hij zag er ook nog eens goed uit op de foto in zijn profiel. Na wekenlang berichtjes gestuurd te hebben, had ze de moed bij elkaar geraapt om hem bij haar thuis uit te nodigen. Ze had alles tot in de puntjes geregeld om er een onvergetelijke avond van te maken. En toen ze naar Tom keek, besefte ze dat ze deze avond zeker nooit zou vergeten.

Men zegt dat de liefde van de man door de maag gaat. En daarom had Janine alles op alles gezet om Tom te voeren met haar liefde. Ze had haar kookboek afgestoft en een ware delicatesse klaargemaakt. Haar vrijgezellenbestaan zou ten einde komen en eindelijk zou ze gelukkig worden in de liefde. Uren had ze in de keuken gestaan, om alles voor te bereiden. Daarna was ze in bad gaan zitten met een flutroman uit de Bouqettereeks om ideeën op te doen. En op de rand van het bad had ze een glas rosé neergezet om alvast in de stemming te komen. Toen lectuur en wijn op waren, had ze zich in haar blauwe jurk gehesen. Ze sprenkelde wat parfum op haar huid. Toen ze langs de spiegel in de gang liep, controleerde ze nog eenmaal of alles goed zat. Pas toen ze haar lippenstift, mascara en decolleté had goedgekeurd, ging ze naar beneden, waar ze zenuwachtig op Tom wachtte.

Toen de man die ze tot haar minnaar wilde maken binnen was, trok ze een fles Riesling open. Ze dronken wat op de bank, en praatten alsof ze elkaar al jaren kenden. Janine voelde de vlinders in haar buik rondfladderen. Tot op dat moment verliep de avond perfect. Toen ze Tom zijn hoofdgerecht voorschotelde, werd alles echter anders. Op een oesterbed lag een kogelvis onder een deken van ijsbergsla, gegarneerd met zelfgemaakte notenpaté. Janine genoot van het moment met Tom, die zichtbaar geniet van zijn maal. Zijn galgenmaal, zo besefte Janine al snel, toen Tom haar vertelde over zijn notenallergie. Nog voordat ze goed en wel besefte wat er kon gebeuren, was het al te laat. Tom zat tegenover haar. Levenloos, met zijn hoofd steunend op de kogelvis waar hij nog geen hap van had genomen. Ze stond op en vloekte. Weer was het mis gegaan. Weer had haar liefde de maag van de man niet bereikt.

Ze zuchtte en tilde Tom van zijn stoel af. Ze sleepte hem naar buiten. Achterin de tuin legde ze hem neer en begon ze te graven. Nadat Tom verdwenen was onder het rulle zand keek ze treurig naar de rechthoekige vormen in haar gazon. Zes telde ze er. Zes rechthoeken, gelijk aan het aantal magen dat de laatste maanden liefdeloos was gebleven bij haar.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 07:52 schreef p-etr-a het volgende:
Ik kan op jullie schrijfstijl weinig tot niets aanmerken.

DaMart, ik vind jouw idee echt heel erg grappig. Ik zou het nooit geloven (zes mensen vergiftigen da's wel erg veel!) Leuk geschreven met geinige details.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 22:41 schreef DaMart het volgende:
Mijn eerste poging voor een inzending:
[..]

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 22:37 schreef CherryLips het volgende:
Ik begin dan maar
Niet lachen
Er zijn wat zinnen die niet helemaal lekker lopen geloof ik, maar ik ben er nog niet helemaal over uit hoe ik dat het beste op kan lossen.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 13:39 schreef ElisaB het volgende:

Ik schoot bijna vol

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 19:12 schreef xelzix het volgende:
Was het maar waar, bijna volschieten... ik: tranen! met tuiten!

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 13:20 schreef Raat het volgende:
*trots* verhaal van de dag...das dan toch wel weer leuk :-D

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 19:12 schreef xelzix het volgende:

[..]

@ DaMart: Teveel verhalen voor volwassenen van Roald Dahl gelezen de laatste tijd? Weinig origineel. sorry, just my 2 cents.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 20:09 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik kom de laatste tijd amper aan lezen toe, dus nee

Jouw centen hebben me er trouwens niet van weerhouden om het verhaal in te zenden

quote:

Walhalla

‘Obelix, kan jij die kaartjes even in het rek zetten?’ Tobias’ collega’s noemden hem altijd Obelix vanwege een paar vetrolletjes en rood haar. Hij was er niet zo blij mee, maar liet het waaien. Zuchtend pakte hij de extra voorraad Valentijnskaarten die net binnen was gekomen. Zijn baas zweerde erbij aan elke feestdag geld te verdienen. Dus werd ook Valentijn niet overgeslagen, met als gevolg een overdaad aan knuffels die nét in de kleine stripboekenwinkel paste.

Tobias zou willen dat hij zelf eens de moed op kon brengen om een kaartje te versturen met een tekst die zijn gevoelens precies verwoordt, zoals alleen Hallmark dat kan. Ach, het waren slechts dromerijen. Hij kende haar naam niet eens, laat staan haar adres! Ze kwam meestal tegen het einde van de maand. Dan spitte ze alle bakken door, soms urenlang. De strips die ze bijna religieus spaarde, wist hij, waren die over Thorgal en Franka. Ze vroeg hem regelmatig om tips en informeerde naar de datum waarop het volgende album van een bepaalde serie uit zou komen, maar hun gesprekjes gingen niet verder dan dat.

Zijn fantasieën wel. Hij droomde ’s avonds in bed over haar, over haar lange blonde haren en pianovingers. Hij kende alle details van haar uiterlijk, al haar perfectie. Haar lippen die hij zou willen kussen, zo vreselijk graag dat het pijn deed. Soms zweefde hij zo ver weg in gedachten dat hij Grote Beer, zijn slaapknuffel, knuffelde alsof zij het was. Met het beeld van dit meisje op zijn netvlies viel hij elke avond in slaap, en hij vond het heerlijk.

Tobias gooide de overgebleven knuffels in een bak met daarop in grote letters UITVERKOOP. De laatste dag van de ellende, en het was gelukkig bijna sluitingstijd. Er zou nu wel niemand meer komen en dus begon hij vast met het tellen van de kas. Ineens klonk toch de bel. Hij keek gauw op en knikte vriendelijk. Zij was het! Hij gooide alle tientjes weer op elkaar; hij was de tel kwijt geraakt. Vanuit zijn ooghoek zag hij haar naar de Valentijnskaartjes toe lopen en het rekje ronddraaien. Ze zag blijkbaar een mooie, want ze pakte er eentje uit en haalde de verpakking los. Tot zijn grote verbazing viste ze vervolgens een pen uit haar jaszak en begon ze erin te schrijven! Bijna wilde hij er iets van zeggen, maar hij hield zich in en begon aan de briefjes van vijf.

Een paar minuten later kwam ze naar hem toe. Ze schoof de kaart over de toonbank en hij scande hem af. ‘Hoi, één euro alsjeblieft’, glimlachte hij. Ze lachte terug en pakte zijn hand. Ze legde de euro erin, gevolgd door het kaartje. Hij vouwde het voorzichtig open.

‘Lieve Obelix’, stond er in krullende letters. Zij kende zijn bijnaam dus ook. ‘Heb je zin om straks ergens met me te eten? Walhalla.’ Tobias zei niets, maar zijn hart juichte. Hij liep met het kaartje naar achteren en bleef even weg. Weer aan de toonbank gaf hij het haar terug. Hij had de rechterflap vol geschreven. ‘Lieve Walhalla (ik zie inderdaad een gelijkenis!), ik wil niets liever.’

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 21:51 schreef p-etr-a het volgende:
DaMart onder welke titel heb je je verhaal ingestuurd?

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 21:51 schreef DaMart het volgende:

[..]

Dezelfde titel als boven het verhaal hier staat: 'Door de maag' Het kan geloof ik een dag duren voordat het op de site staat.

quote:

Leuk verhaal heb jij trouwens geschreven!

quote:

Niet meer, nooit meer

Dit was de laatste keer. Ik heb het gehad. Op een bepaald punt is het gewoon genoeg geweest. De liefde is niet aan mij besteed.
Het lijkt allemaal zo leuk als je jong bent. Op de basisschool, handjes vasthouden. Giechelen na een kusje. Briefjes sturen in door de klas die onderschept worden door de leraar. ‘Je bent het lievste miesje van de school.’ Het gebrek aan juiste spelling was zo vertederend.

Dan volgt de middelbare school. Je probeert stoer te zijn. In de smaak te vallen bij het andere geslacht, maar tegelijkertijd ook cool overkomen bij de rest van de jongens, doen alsof meisjes en liefde je niet interesseert. In het geheim afspreken na school, achter het fietsenhok. Stiekem zoenen. Echt zoenen, met tong dus. En als je dan uiteindelijk een keer betrapt wordt begint iedereen te fluiten en te joelen. Ze vinden je een softie, maar eigenlijk zijn ze stinkend jaloers.

Je nodigt haar uit om een keer bij je thuis te komen, je ouders zijn er die avond toch niet. Spannend, zo alleen. Je zoent en probeert wat meer. Voorzichtig voel je wat en laat je jezelf betasten. De grote ontdekkingsreis begint. Je ziet voor het eerst een half naakt lichaam van een jonge vrouw. Veel beter dan je wildste fantasieën. De nacht wordt er één om nooit te kunnen vergeten, het bloeden van haar laat vlekken achter op het bed. De eerste keer is zelden leuk, zeggen ze.

Het leven gaat door en je gaat studeren in andere steden. Je verliest haar uit het oog, maar komt ’s nachts tientallen anderen tegen. Allemaal even mooi. De nachten in je kamer zijn niet eenzaam. De liefde is meestal ver te zoeken, tot die ene leuke niet meteen het bed induikt. Ze fascineert je. De onbereikbaarheid werkt als een magneet. Zij, degene waarmee je samen wilt zijn, wilt trouwen, kinderen mee wilt krijgen, samen een schuld mee wilt opbouwen voor de studie van het nageslacht, oud en rimpelig het bed mee wilt –
Opeens zie je het in. Niks duurt voor altijd. Er komt een einde aan. Rimpels, uitgerekte vellen, niet werkende onderdelen. Je ziet alleen maar het einde. Liefde eindigt in dood. Door haar lief te hebben teken je je eigen doodvonnis. Bij haar, en bij elke andere.
Het begin lijkt leuk, je probeert het, steeds opnieuw. Toch blijft de toekomst onvermijdelijk. Bij elk nieuw meisje.

Ik begin er niet meer aan. Genoeg is genoeg. Voor mij alleen nog maar alleen in het café zitten. Kijken naar het vrouwelijk schoon. Kijken, vooral geen actie ondernemen. Daar loopt er weer één. Lang, zwart haar. Lichte ogen. Ze is zo mooi. Maar je bent gestopt. Je houdt jezelf voor dat je het niet meer doet.
Ze beweegt zo gracieus. Je staat op en stapt op haar af. Je praat wat. Ze heeft een exotisch accent. Stoppen kan nog altijd. Je neemt een beslissing. Nog één keer, misschien is het nu anders.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 22:48 schreef Tha_Erik het volgende:
p-etr-a, ik vind je verhaal leuk . Echt een feel-good verhaaltje. Onschuldig en lief.

(mijn afkeer voor Asterix & Obelix heb ik maar even buiten beschouwing gelaten )

quote:

Ik zie wat ik wil zien. Ik hoor wat ik wil horen. Maar toch als ik met je praat, zeg je mij niet die woorden. Die woorden waar ik naar verlang. Die mijn hart sneller laten kloppen.
Het is zo simpel voor jou.
Maar toch, ik weet waarom die woorden niet komen. Ik weet waarom jij je stem niet tot mij richt. Ik weet het, maar ik wil het niet weten. Ik weet dat jij mij niet ziet staan. Ik weet... dat jij het niet weet. Jij weet niet wie ik ben. Jij weet niet waarom ik naar je kijk. Jij weet niet waar ik nu op wacht. Misschien is dat maar beter ook.
Wil ik wel dat jij het weet!? Mijn verlangens, mijn gedachtes, dat waar ik voor leef. Dat waarmee ik leef. Dat wat ik niet kan delen. Dat wat ik moet delen. Ik voel mij verscheurd. Ik voel mij verloren. Ik voel mij, alsof ik de wereld aankan. Ik heb niets te verliezen. Kan ik dan enkel nog winnen, of is er ook nog een gelijkspel?180

Ik besluit het erop te wagen en jou te zeggen, wat ik wil horen.14

Zie jij wel wat ik laat zien? Hoor jij wel wat ik laat horen? Je hoort de woorden, maar begrijp je mijn zinnen? Die zinnen van mijn diepste verlangen. Die zinnen, die komen uit mijn hart.
Is het zo moeilijk voor jou?
Heel mijn hart leg ik bij jou. Ik zeg jou wat ik voel. Ik zeg jou wat ik denk. Ik weet wat ik wil, maar wil jij dat ook? Wist ik maar wat jij wilde. Wist ik maar wat jij dacht. Wist ik maar hoe jij mij wilde. Of misschien wil ik dat wel helemaal niet.
Wil ik dat wel weten, jouw verlangens, jouw gedachtes? Wil ik wel weten waar jij voor leeft? Want wat als jij niet leeft voor mij? Hoe zal ik mij dan voelen? Ik durf het niet aan, want ik heb alles te verliezen. Mijn alles, dat ben jij.145

Vol verlangen kijk ik jou aan. Wachtend op wat komen zal.11