Aan het begin van de dag stond mijn stemming ongeveer zo:
Vandaag moest ik even naar school om iets te checken i.v.m. studiepunten. Ik had nog een aantal nieuwe DVD's liggen die ik wilde zien maar helaas moet je ook af en toe aan je toekomst denken dus stapte ik vanmiddag maar op de fiets richting het station. Uiteraard regende het weer (ergernis 1) en toen ik bijna bij het station was ging de brug voor m'n neus open (ergernis 2, dit gebeurt dus wel vaker dat de brug opeens open gaat een aantal minuten voordat de meeste treinen en bussen vertrekken naar allerhande bestemmingen, volgens mij hebben de brug-openers hier dus een sadistisch genoegen in). Dit betekende dus dat ik weer een 5 tal minuten in de regen moest wachten. Gelukkig kon ik de trein naar Breda nog net pakken dus dat was weer een 'gelukje'.
In Breda aangekomen ging ik naar m'n school en daar probeerde ik uit te zoeken hoe het zat met een aantal zaken omtrent m'n studiepunten. De studiepunten waren nog steeds niet bekend dit terwijl ik er al anderhalve maand op wacht. Het repliek van de desbetreffende personen: 'Ja, het was vakantie dus er is veel werk blijven liggen' (ergernis 3).
Dus zonder ook maar iets wijzer te zijn geworden kon ik weer terug naar huis. Terwijl ik op de bus stond te wachten zag ik een alto-wijf met een kop waaraan ik me gruwelijk ergerde (ergernis 4, soms heb je dat weleens dat iemands gezicht je totaal niet aan staat en je deze het liefst met een moker zou willen verbouwen). Toen ik de bus in wilde stappen duwde zo'n ranzig dik (ander) alto-wijf die ik weleens tijdens het uitgaan had gezien in mn eigen stad zich voor (ergernis 5).
Voor deze mensen zou zo'n bord moeten worden gebruikt:
Eenmaal in de bus had ik een plek voor mezelf kunnen veroveren en omdat het niet al te druk was had ik mijn tas op de zetel naast mij geplaats om zo te kennen te geven dat ik liever niet had dat iemand naast me kwam zitten (of het moest een mooie meid zijn, dan heb ik geen enkel bezwaar) want ik heb nou eenmaal levensruimte nodig. Bij de tweede halte stapte een aantal mensen in en terwijl er nog genoeg andere stoelen waren moest er weer een lelijk wijf zonodig naast mij plaatsnemen. Met veel ongenoegen haalde ik dus mijn tas weg en nam dat mens dus mijn persoonlijke ruimte voor een gedeelte in (ergernis 6).
Nu stond mijn stemming ongeveer zo:
Uiteindelijk kwam ik weer thuis en toen was alles weer goed, de lucht was blauw, de rit naar huis snel en rustig en bij thuiskomst kon ik lekker relaxen mensen trakteren op mijn ergernissen van de dag!
Samenvatting
Kutschool
Luie klootzakken @ school
Kutregen
Kutbrug & bruggenopeners
Lelijke ranzige alto-wijven
Mensen die je persoonlijke ruimte innemen alsof ze Hitler aan het begin van de 2de wereldoorlog zijn
quote:Van Gorinchem naar Breda, ben je niet goed bij je hoofd?
Leuke OP
En ben nog steeds zo:
Dat was mijn verhaal.