ONZ Onzin voor je leven!
Vrolijkheid troef in dit lieve forum vol humor.
Wtfquote:Mijn zus vroeg mij een keer mee te gaan naar haar kinderdagverblijf voor verstandelijk gehandicapte kinderen, zodat ik mijn ellende eventjes kon vergeten en kon genieten van de pure onschuld van de gehandicapte kindjes die daar rondliepen. De kinderen waren goedlachs, altijd vrolijk en lief en bezorgde ongetwijfeld bij ieder mens een glimlach op het gezicht. Hier zou ik inderdaad met heel mijn hart van gaan genieten. Ik begon die ochtend om 10:00. Ik gaf de kinderen te eten en speelde met ze in de box. Voordat ik het wist was het 12:00 en kregen de kinderen lunch opgediend. Samuel, een 5-jarig jongetje dat die ochtend niet aanwezig was werd tijdens de lunch door zijn moeder binnengebracht. Samuel kwam net van het ziekenhuis en had een grote pleister om zijn arm. In het ziekenhuis was Samuel geholpen aan een bloedblaar. Na de lunch ging ik eventjes met de kinderen dollen in de box. Na een tijdje zonderde ik mij af met Samuel en speelde vrolijk met hem verder. Ik vroeg mijn zus waar de pleisters lagen, Samuels pleister was tijdens het spelen losgegaan en zijn wond lag open en bloot en bloede een beetje. Mijn zus overhandigde mij een rolletje pleisters en ik knipte een grote pleister af. Ik wist dat deze gehandicapte jongen geen leven had en naar mijn mening verdiende hij verlossing. Ik pakte een schaar uit de hobbykist en sneed een klein sneetje in mijn vinger. Het ging in eerste instantie niet zo makkelijk, de schaar was aardig verroest en was al in geen tijden gebruikt. Uit het sneetje kwam een beetje bloed, dit bloed smeerde ik op de pleister die ik van plan was bij Samuel om te doen. Samuel speelde vrolijk verder met die onbeschrijfelijke lieve lach van hem. Ik plakte de pleister op de bloedblaar van Samuel en voelde me enigszins schuldig. “Het was nog maar een kind,” bedacht ik me. “Een kind zonder leven waar wellicht binnenkort een einde aan zal komen”, plakte ik snel achter mijn gedachtes. Ik voelde me goed, beter dan ooit. Ik had zojuist een boel mensen een dienst bewezen. Mezelf, Samuel's ouders en natuurlijk Samuel zelf.
.
.
ga dan eens als de donder bij diegene de bron navragen!!!!quote:Op donderdag 12 januari 2006 17:32 schreef Chriz2k het volgende:
Een gast op msn stuurde het.
...klussen...
Hoax
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
Ergens heeft hij toch humor he!quote:Op donderdag 12 januari 2006 17:33 schreef JohnnyKnoxville het volgende:
Die r1cksson ook, wat een poetsenbakker. .
Op kinderdagverblijven voor gehandicapten bijvoorbeeld.
Jacking jerk met sterke taal.
Hulde voor Richard Meulendijk. Niets dan hulde.
Die Hosen die die tragen
Sehen aus wie reingeschissen
Man beschimpft sich gegenseitig
Und das nennt man dissen
Sehen aus wie reingeschissen
Man beschimpft sich gegenseitig
Und das nennt man dissen
ben nu al benieuwd wat je morgen gaat doen...quote:Op donderdag 12 januari 2006 17:37 schreef tonks het volgende:
What the fuck . mijn dagboek wat doen ze!
quote:Zes maanden geleden, eind lente begin zomer was het weer zover. Eén lotgenoot was niet genoeg, ik had honger naar meer. En meer zou er komen, maar hoe? Ik bedacht me dat ik twee vrienden had waar ik onze relatie niet mee had verbroken. Ze wisten niet dat ik ziek was. Een van die vrienden was Silvana, een vroegere klasgenoot en ex-vriendin. Silvana was inmiddels dertig jaar en had ik al een aantal jaren niet meer in het echt gezien. We schreven elkaar soms een e-mail maar daar bleef het bij. Ik wilde haar dolgraag weer zien, maar met een reden. Silvana had inmiddels een 2-jarige zoontje. Ze was gescheiden en woonde met haar zoontje op zichzelf. Ik zocht contract met haar via de e-mail en al gauw kreeg ik haar MSN-adres. Na twee weken lang dagelijks met elkaar gechat te hebben besloten wij elkaar weer eens te zien. We spraken af in Nijmegen in een leuke eettent. Toen was het nog leuk. Van het een kwam al gauw het ander. Silvana had al twee jaar geen relatie meer gehad en stelde zich gewillig op, tot mijn tevredenheid. We besloten na het afspraakje naar haar huis te gaan voor een kop koffie. Thuis aangekomen stuurde Silvana de babysitter naar huis en ging kijken bij haar zoontje. Het jongetje lag nietsvermoedend te slapen,
niet wetend ooit misschien als wees door het leven te gaan ( , red. ). We ploften neer op de bank, ik en Silvana. Na een uurtje met elkaar gebabbeld te hebben werd de aantrekkingskracht groter en groter. Ik gaf haar een kus, spontaan en uit het niets. Zij kuste onbevreesd terug en werd met de minuut meer opgewonden. We besloten om naar de slaapkamer te gaan, maar niet voordat zij mij eerst op de bank oraal bevredigde. Ik was hard, knoerthard en was klaar om mijn vuile naald diep in haar te steken. Silvana vroeg naar condooms, ik zei dat ik ze niet had. Ik zei dat ik nog meer niet had, waaronder ziektes. Ze geloofde me, ze was tenslotte geil als boter. Na anderhalf uur, ik genoot er echt van, kwam er een einde aan het spel der geliefden. Leidend door de ogen van de duivel, mijn ogen, kwam ik in haar klaar.
Zij kwam al eerder, niet belangrijk verder ( , red.). Ik plofte tevreden neer op het kussen naast haar. Ik wist dat ik mijn doel had bereikt: weer een nieuw lotgenootje/slachtoffer…
Goed bezig Richard Meulendijk!quote:Het begon negen maanden terug bij Karlijn, een straatprostituee die ik voor 35 euro bij mij in de auto kreeg. Ik vroeg haar of het mogelijk was seks te hebben zonder condoom. Ik wilde perse zonder condoom met haar naar bed, om haar hetzelfde lot als mij te geven. Ik wilde me oppermachtig voelen, zoals God zich bij mij moet hebben gevoelt. Na Karlijn te hebben overtuigtd van mijn excuus om zonder condoom te vrijen, hapte zij toe. Voor nog eens 20 euro wilde zij het risico nemen. Ik had immers geen ziektes, beweerde ik. Na vijftien minuten kwam ik klaar, binnen in haar warme lichaam. Ik voelde me geweldig, onsterfelijk voor zolang het duurde. Zij had het nu ook, dat kon niet anders. Nu waren er meer mensen de dupe van de ziekte die men aids noemt. Niet alleen ik meer, lieve onschuldige ik. Vele malen ben ik teruggereden naar de plek waar ik Karlijn ontmoette. Nooit heb ik haar meer gezien. Heeft ze haar leven gebeterd? Geen idee. Heeft ze het licht gezien? Nee, dat komt nog. Gelukkig.
[ Bericht 9% gewijzigd door GuntherJauch op 12-01-2006 17:46:41 ]
Die Hosen die die tragen
Sehen aus wie reingeschissen
Man beschimpft sich gegenseitig
Und das nennt man dissen
Sehen aus wie reingeschissen
Man beschimpft sich gegenseitig
Und das nennt man dissen
Jouquote:Op donderdag 12 januari 2006 17:39 schreef Quistis het volgende:
[..]
ben nu al benieuwd wat je morgen gaat doen...
Ergens wel. Ik zie hem ook nog wel eens in een brandwondencentrum jodium rondsprenkelen bijvoorbeeld.quote:Op donderdag 12 januari 2006 17:37 schreef Sir-Wiechs-A-Lot het volgende:
Ergens heeft hij toch humor he!
Op kinderdagverblijven voor gehandicapten bijvoorbeeld.
FOK! verstandig, lees een P.I.
Haha lollers
[b]Mag ik niet zeggen voor me moeder
Van het Concert des Levens krijgt niemand een Program
Sokkel Lolleromfg[/b]
Van het Concert des Levens krijgt niemand een Program
Sokkel Lolleromfg[/b]
|
|
