Liften is cool! #2

Thnx mensuh Ja parijs gaan we ook proberen te vermijden, als is het niet de stad dan zijn de parijzenaren wel. Bedankt voor je tip om voor de Pheripherique afgezet te worden. Het ligt ook buiten de route, we willen via le havre en Rouen gaan. Maar laten ons vooral door "het lot" leiden, net waar we heen kunnen gaan! Dus misschien wel parijs aangezien daar denk ik het meeste verkeer heen gaat. We nemen 1 backpack mee en een daybag met voedsel, slaapzakken mee. De dagen zullen koud en kort zijn in januari, dus we proberen elke dag vroeg weg te gaan en voor 5 uur een slaapplek te regelen. Ik kijk er enorm naar uit!

quote:

Op zaterdag 9 december 2006 18:46 schreef XxxPimxxX het volgende:

[..]

Lyon

Acht uur in de brandende zon gestaan. Honderden auto's per uur kwamen langs, niemand stopte Op gegeven moment meegenomen en tien kilometer verder op een benzinestation afgezet. Daar binnen 15 min een lift van 500 KM gekregen.

Achteraf een leuk verhaal, toen wat minder

Kleine kans dat je het misschien nog weet, maar welk tankstation ben je toen afgezet? Ik hoop niet dat het mij ooit zal overkomen.

Natuurlijk heb ik ook alweer liftplannen. Ik kan deze winter nog op reis. Als eerste wil ik op 24 december in de middag naar mijn ouders liften, of beter gezegd een van de twee ouderlijke huizen. Ik dacht er over om met een bordje Free Hugs op de Maastrichter liftersplaats te gaan staan, omdat ik de Free Hugs Campaign erg aardig vind.

Op 27 december lift ik vanuit 's-Hertogenbosch naar Rzepin, het eerst station over de Pools-Duitse grens (voorbij Frankfurt an der Oder), waar ik 's avonds verder ga per trein. Als iemand mee wil liften: dat kan! Vanaf Rzepin kun je 's avonds laat verder per nachttrein naar Warschau, Poznan, Katowice en Krakow.

Tja, laatst wilde het liften niet lukken hoor. Ik vertrok na 6 uur, het was dus donker, het regende wat en mijn beginplek was het kleine tankstation langs de A2 bij Meerssen (net boven Maastricht). Mooi niet. 'k Heb ook nog een kwartiertje gepost op de Maastrichter liftersplaats, maar nee, helaas. Dan maar met de trein...

Wat Frankrijk betreft: ik weet dat er op de grens tussen Mons (A7) en Valenciennes (A2) een snelheidsbeperking is van rond de 30 per uur. Perfecte liftplek direct aan de snelweg dus, net na de grens. Het zou best kunnen dat dat ook geldt voor de grens tussen Gent (A14) en Lille (A1)... lijkt er wel een beetje op als ik op Google Earth af ga.

Vandaag kwam ik trouwens min of meer toevallig het weblog tegen van een inwoner van Eindhoven, die de afgelopen maanden verschillende liftreizen heeft gemaakt, vaak binnen Nederland. Deze man noemt zichzelf de * Vredeslifter *. Hier is het weblog: Vredeslifter. Onderaan de pagina moet je even doorklikken naar de oudere berichten om bij de liftverhalen te komen. Enjoy!


Yavanna, reisgenoot van de Vredeslifter

[ Bericht 12% gewijzigd door Frank__NL op 12-12-2006 00:39:05 ]

Wat een goede initiatieven allemaal!
Ik zag op Man Bijt Hond de Free Hugs Campaign. Eerst vond ik het een beetje lachwekkend, maar achteraf dacht ik dat dit een hele mooie manier is om de wereld de broodnodige liefde te geven. Ikzelf zou zoiets niet snel doen, maar ik hoop dat er meer mensen met dit soort acties komen (y).

Is het trouwens mogelijk om naar de UK te liften?

Haha, nee man

Ik bedoelde de tunnel. Of is dat helemaal onmogelijk?

quote:

Op dinsdag 12 december 2006 14:47 schreef AquaDiGio het volgende:
Haha, nee man

Ik bedoelde de tunnel. Of is dat helemaal onmogelijk?

Bij een vrachtwagenchauffeur of automobilist die met zn truck/auto op de trein gaat ? Zou je wel zelf je kaartje moeten betalen

Aan AquaDiGio (en andere Engelandgangers!)

Zeker is het mogelijk om naar Engeland te liften. Vrachtwagenchauffeurs mogen volgens mij zowel in de Eurotunnel als op het veer van Calais naar Dover met twee personen op de truck en dat kost niets extra. Voor auto's geldt dat er maximaal 5 passagiers in de auto mogen zitten en dan kost het niks extra. Elders op internet is te lezen dat lifters met ervaring met de overtocht adviseren om niet bij de havens te liften (behoorlijk streng bewaakt), maar op de tankstations op de route naar het veer en de tunnel. Vanuit Nederland is tankstation Jabekke langs de A10 tussen Brugge en Oostende het meest geschikt om uit te kijken naar Engelandgangers. Vanuit Engeland (Londen) worden Thurrock servcies en Maidstone services aanbevolen om een rit naar het vasteland te vinden.

Lees hier: Into and out of UK bij Digihitch

Een lift nemen die "maar" tot aan Calais gaat (met een Fransman dus) is waarschijnlijk niet echt handig, omdat de haven meer dan vijf kilometer van die stad ligt.

Liften in Groot Brittannie is niet zo moeilijk, heb ik me laten vertellen. Op snelwegopritten schijnt het niet echt eenvoudig te zijn, maar eenmaal op de snelweg is het vrij makkelijk om lifts te krijgen naar tankstations langs de snelwegen.

Schotland staat bekend als een heel fijn gebied om te liften. Dus veel plezier en een goede reis als het zover is

Bij De Wit in Schijndel ben ik ook wel eens geweest. Inderdaad een erg mooie en grote zaak met alles wat je je maar kan wensen.

tvp!

Bedankt voor de info, Frank. Ik denk dat ik in januari de gok maar ga wagen om het zo te doen.
Ik weet dat een vliegticket niet duur hoeft te zijn, maar het is puur het avontuur waar ik voor ga.

Zondag heb ik weer eens enkele seconden mijn duim opgestoken. De eerste aankomende chauffeur in mijn dorp stopte. Hij reed naar of langs voetbalstadion De Geusselt en ik oordeelde dat dat iets te ver van het centrum was (namelijk ca 15 minuten lopen). Een chauffeur reed aan mijn duim voorbij, maar de derde stopte alweer. Een dame die vanuit Valkenburg met twee kinderen binnendoor naar Maastricht-west reed. Achter het station uitgestapt.

Vanmiddag was ik eindelijk zo ver. De afwas gedaan, de was gestreken en opgeborgen. Stekkers uit het stopcontact. Verwarming naar nul.

Bemelen. De middag voor Kerstavond. Eindelijk rust op straat.

Voor ik bij de weg kom rijdt er juist een auto voorbij. Een minuutje later komt er een chauffeur uit een zijstraatje. Mijn duim levert niks op. De eerste chauffeur die over de Oude Akerstraat komt, de infraslagader van het dorp, stopt en de vrouw in het gezelschap vraagt waar ik dan heen wil.

En zo ben ik na een paar minuutjes op weg naar de Geusselt. Liftersplaats Maastricht _{(teken hier als je de liftersplaats ook wil terug zien komen na de aanleg van de A2-tunnel in Maastricht/).}

Op de liftersplaats sta ik een minuut of vier, vijf tot een gezin met een heel klein familielid (van nog geen jaar oud, vermoedelijk) met de clignateur te kennen geeft een stop te maken op de liftersplaats. In de achterbak zitten Kerstcadeautjes.

Ik mag voorin zitten, dan kan moeder de nodige aandacht geven aan de kleine. He, moeder zat zojuist nog achter het stuur, naast haar man. Nu zit ik dus naast de chauffeur. Ik heb er toch even voor gezorgd dat deze baby onderweg wat meer ouderlijke aandacht krijgt

Het is mistig en het is mooi. Al blijft de kleur van het asfalt lelijk - en dominant. Op de grens van Limburg naar Brabant verandert die kleur van donkerblauw naar grijsblauw.

Ze rijden naar Schijndel en nemen vanwege de bijrijder de route over de A2 en verlaten deze bij Boxtel en Liempde. We dachten allebei dat Boxtel-Noord de afrit is om naar Schijndel te rijden. Dit blijkt niet zo te zijn. Dat is de volgende afrit.

Nu sta ik dus op een rustige snelwegoprit. Want vanuit het zuiden van Boxtel rijdt men niet massaal naar het noorden (Boxtel-Noord is daar tenslotte veel geschikter voor), en zoveel verkeer komt er niet vanuit het nabijgelegen Liempde. Liempde. Dat is een soort openluchtmuseum. De eerste Brabantse boererijen zie ik vanaf de oprit staan.

Na een minuut of vijf draait de eerste automobilist de snelweg op... en rijdt door! De middag voor Kerstavond in Brabant. Ik had het anders verwacht.

Niet veel later draait een jongedame de oprit op. De bocht wordt veel te ruim gemaakt. Niet omdat de bocht verkeerd werd ingeschat, zo blijkt, maar omdat ik al was waargenomen en ik onbedingt een lift zou krijgen. We spreken in de "U"-vorm, maar we zouden dezelfde leeftijd kunnen hebben. Uit beleefdheid zou ik mijn chauffeuse in ieder geval niet minder jong schatten dan ik zelf ben. Ze heeft veel liftervaring in Schotland en Ierland en ook, geloof ik, in het stuk van Europa dat in de volksmond nog vaak "Oost-Europa" wordt genoemd. Maar Brabant heeft ze altijd een lastig gebied gevonden om te liften, vergeleken met andere streken in eigen land.

Ze heeft geen haast en vraagt me haar richting het station de weg te wijzen. Aangezien we Vught al voorbij zijn wordt het een omweggetje. Geeft niet - er is tijd. En we waren het samen gezellig aan het maken. Deze afrit. Hier rechts. "En nu, links of rechtdoor?". Maakt niet uit. En hier dan links. Oh, rechtdoor, sorry. Rechts. Links en achteraan gaan we een rondje maken. Oke, hier wilde ik zijn.

Inmiddels staan we bij mijn pa voor de deur.

Ik wist inmiddels dat ze nog wel tijd had voor een "bakkie" (het Brabantse equivalent van het Limburgse "tas"). Maar ik "besloot" toch de vraag niet te laten vloeien. En mijn pa bevestigde dat dat had gemogen. _{Onbekende chauffeuse, als je dit leest: kom gerust nog eens een bakkie doen hoor. Ik vond het erg gezellig!}

Van Bemelen naar 's-Hertogenbosch-Noord. Afstand ca. 130 kilometer, reistijd ongeveer 110 minuten waarvan een minuut of tien langs de weg.

Hij heeft er weer een gemaakt hoor. Geweldig. Ik heb meteen de petitie ondertekend.

Poeh! Wat was ik weer ambitieus. Helaas, een uitgebreid verslag tijdens de reis zit er niet in geloof ik. De heenreis verliep wel aardig met elf chauffeurs en snelle aansluitingen tot aan Rasthof Michendorf aan de A10 bij Potsdam. Maar daar en op Rasthof Am Fichtenplan, de grens bij Swiecko en langs DK2 bij Swiebodzin had ik oponthoud van 20 tot 90 minuten alvorens een volgende chauffeur voor me klaarstond. De Belg die vanaf Michendorf een lift gaf was op weg naar Zakopane, maar hij wist niet goed of hij nu over Wroclaw of over Poznan moest gaan. Over Poznan had ie me mooi naar mijn eindbestemming kunnen brengen. Heb 'm eerlijk advies gegeven, al was dat nu in mijn nadeel, want zodoende ging hij verder over de Duitse A13 in plaats van de A10.

Op Am Fichtenplan sprak ik een Belg aan die naar Jelenia Gora bleek te gaan rijden. Nu ja, het bleek in Belgie woonachtige Nederlander met sterke banden in Hirschberg. Deze Pools-Belgische Nederlander zei overigens dat ie zelf nooit naar Polen zou durven liften. En in zijn auto was overigens geen plek, maar ik moest toch de andere kant op. Een Eindhovense vrachtwagenchauffeur zei "je moet er maar zin in hebben" toen ik zei dat ik zonder eigen vervoermiddel over de snelweg naar Polen ging.

Van Rasthof Am Fichtenplan kreeg ik een lift tot aan Swiebodzin, maar het leek me handiger om de auto zo'n zeventig kilometer eerder te verlaten, net over de grens. Leek me makkelijker om daar een lift van 90 km te vinden dan eentje van 20 km langs de weg in Swiebodzin. Maar een uur later was ik dan toch blij met een lift naar Swiebodzin. Eenmaal daar vroeg de chauffeur die me meenam vanaf Swiecko bij een kleiner tankstation aan wat chauffeurs of ze richting Poznan/WaWa gingen, maar dat was niet zo.

Eentje schakelde wel CB Radio in, en enkele minuten later wees ie me op de vrachtwagenchauffeur die zijn bolide juist tot stilstand had gebracht op DK2.

Na een paar uurtjes met bekenden in Trzciel ging ik vanaf het 16 km verderop gelegen Zbaszyn verder per pospiesny trein naar Poznan, om over te stappen op de TLK nachttrein naar Gliwice (en eindbestemming Krakow). In Gliwice groepeerde ik met Magda (uit Knurow) en treinden we verder naar Bielsko Biala waar we door ene Marysia werden opgehaald.

En zo belandden wij in Kozy. We gebruiken deze plek als uitvalsbasis voor wandelingen door de Kleine Beskiden. Gisteren was het mistig en vandaag was de zon volop aan het schijnen.

Magda had nog nooit gelift, maar het is deze manier van reizen waarmee wij ons verplaatsen en haar liftmimiek is erg goed te noemen. Gisteren liftten we samen in drie auto's mee, en we hoefden nooit langer dan een minuut te wachten. Liften, dat vrolijke bijproduct van een niet-kapitalistisch systeem, werkt nog altijd prima. Jammer dat niemand het meer doet, maar goed, mij zal het niet weerhouden.

Vandaag werden we in de bossen gevonden door een hongerige hond, die (mede door de aanhaligheid van Magda) een hele tijd met ons meeliep en klaarblijkelijk door een voormalige baas geacht werd voor zichzelf te zorgen. Gelukkig hadden we chauffeurs die ons drieen best mee wilden laten rijden; handig, sociaal en fijn.

De ontmoeting met deze hond, die momenteel onder onze hoede staat, had overigens niet plaats kunnen vinden als wij geen lift hadden gekregen van een man die helemaal naar de top van de berg Zar (761 m.) moest. We stonden te liften bij de rotonden tussen Kozy en Kety op de weg richting Poreba. Na een minuut of vijf stopte deze man. Op de lege stoelen naast hem in zijn transportbus zaten reeds drie kleurrijke bergbewoners van hout, eentje met een hele grote neus en alle met een wat dommige gelaatsuitdrukking. Hij kwam vanuit Kozy. Het is me niet duidelijk geworden of hij het houtsnijwerk zelf had gemaakt. Nu mochten wij mee met de kunstwerkjes in onze handen. Ik had gedacht om Zar vanaf de voet van de berg langs de rivier Sola te gaan beklimmen, maar onze liftgever bleek Zar op te gaan rijden. Aldoende bleek dat hij helemaal tot het hoogste puntje van Zar ging. Het houtsnijwerk kreeg een plaatsje in zijn winkeltje met toeristische prullaria; houtsnijwerk, lepels, engeltjes, schilderijtjes enzovoorts.

De hond heeft de naam Tolla gekregen, maar Czappa (van Czapka) was ook genomineerd. Nu ja, we kunnen er niet zelf voor zorgen geloof ik, dus is het afwachten of deze naam duurzaam zal blijken.

Voor iedereen alvast een fijne jaarwisseling en tot volgende keer.

Gisteravond is de vrouwtjesherder Tolla, die ons eergisteren vond tijdens onze wandeling vanaf de heuvel Zar, weggelopen. Een dikke dag in de nabijheid van haar nieuwe baasje Magda was - blijkbaar - niet voldoende voor de jonge hond om zich te binden. Nu ja, de hond en haar bazin waren dan ook beide zonder lijn op stap en Tolla ging er als een haas vandoor, bang voor het vuurwerk dat in de wijde omgeving afgestoken werd.

De rest van de avond was Magda bedroefd.

Vandaag werden we langzaam wakker. Motregen met neigingen naar regen zette de toon in combinatie met een aardig jakkerende wind. Tegen twaalven zijn we voor een laatste wandeltrip vertrokken. Onze ogen zagen meer van Kozy, het grootste dorp van Polen. Het lijkt hier wel of alle huizen vrij staan. We zagen heel veel honden op erven en vele bordjes met "zly pies" en "grosny pies" op de hekken, die veelal bestaan uit metaaldraad.

Het regende nog wat.

Onderweg besloten we op de kasteelruine af te gaan waar we gisteren ook naar op weg waren. Na een tijdje verlieten we de gemarkeerde route en liepen we over paden, wegen en sporen door het bos en langs de velden over de glooiingen van de voet van een van de Kleine Beskiden.

De regen keerde langzaam aan terug. Het kon ons niet deren. We kwamen langs aardige plekjes. Hier en daar verstild. Hier en daar een ouderwetse woning van hout. Maar de ruine van "bergbandieten" (of zoiets, volgens Magda) vonden we niet op ons pad. We wilden niet te laat terug zijn, omdat Magda vanavond mee kan rijden met de vader van Maria tot aan Katowice.

Zo liepen we langzaam de heuvel uit, terwijl we voor de tweede keer in het dal van de Sola kwamen. Hier hadden we een mooi uitzicht onder vrij slechte visuele omstandigheden op de omliggende Kleine Beskiden, waaronder Zar, de berg die we twee dagen tevoren liftend beklommen hadden.

Er kwam een Fiat aangereden over de smalle asfaltweg en de chauffeur stopte toen ik zwoei. Het jonge stel reed naar Bielsko Biala przez Kozy, zodat we bijna thuis weer uit konden stappen.

En dat was tevens de eerste lift in het nieuwe jaar. Dat er nog vele mooie dagen mogen volgen voor iedereen.

_{De eerste lifter is ook al waargenomen. Na een paar kilometer passeerden we een vent die op een bushalte stond met uitgestrekte arm.}

Frank, het zou handig zijn als je aan het begin van je waarschijnlijk interessante verhaal aangeeft waar je naar toe gelift hebt. Je noemt wel plaatsnamen en je begint je verhaal uit het niets.

Ik ben zoals gezegd, gedaan het nieuwe jaar begonnen met een liftreis naar Normandie in Frankrijk !
Van te voren hebben we ons goed voorbereid, de route uitgestippeld en voor de grote plaatsen hostels gezocht.
Route: naar Breda - Antwerpen- Lille - Amiens - Rouen - Le Havre - Caen - Mt St. Michel: Totaal 815 km heen.
We zijn nu net thuisgekomen en zal al vast een stukje van het verslag gaan schrijven. En hebben ook een boel foto's!

We waren Maandag 1 januari om 10 uur sochtends in Purmerend begonnen onder een viaduct. Niet het meest gunstigste weer en dag om te liften aangezien het keihard waaide met af en toe een bui en 10 graden. Ik was samen met mn vriendin gaan liften, zij voor het eerst en ik voor het eerst naar het buitenland. We werden afgezet door famillie om bij purmerend te starten.



Al na 10 minuten met de duim omhoog werden we opgepikt door een grote Volvo, bestuurd door 2 oudere mensen opweg naar een familliebezoek in Zaandam. Het waren duidelijk hondenliefhebbberd aangezien de achterbank voorzien was van een laag hondenharen. Maar we waren op weg naar Frankrijk!



In Zaandam werden we om 10.48 bij de Esso langs de A8 afgezet en ik zag het somber in. Ik heb hier al vaker gestaan, vooral lang gestaan, ze nemen je in de randstad niet zo snel mee. Er was ook zeer weinig verkeer aangezien het nieuwjaarsdag was. Ook zag ik de aanwezigheid van de "vrolijke" eigenaar van de pomp waar ik al eens een flinke discussie mee gehad had over dat lifters profiteurs zijn enzo. Maar het viel mee. Na het aanspreken van de paar automobilisten zag ik Stephanie ( mn lieve vriendinnetje ) naar een gespotte volvo lopen en we mochten mee in de richting van Rotterdam! Het zag er naar uit dat het aardig ging opschieten!



Dus na een kwartier bij de Esso zaten we om 11.10 alweer in een Volvo, een grote nieuwe met leren bekleding en lekker warm. De chauffeur kwam terug van Terschelling waar hij met een stel vrienden oud en nieuw had gevierd, maar hij was het een beetje zat geworden en was weer vroeg weg gegaan om naar huis te gaan in Hendrik Ido Ambacht. Het was een beetje een verloren student die het nu denk ik goed gemaakt had gezien zn auto. Alleen zn vrienden hadden kinderen en huisje-boompje-beestje en werd die gesprekken, kinderen voor - en kinderen na zat en ging naar huis. Gelukkig voor ons dus! Hij nam ons mee omdat hij zelf vroeger in zn studententijd ook veel gelift had, in de tijd van geen OV-kaart. Hadden het wat over onze studies gehad maar veel is daarvan niet meer blijven hangen Wij gingen naar Rotterdam, richting grens, en dat was belangrijker!

Hij was voor ons nog iets verder gereden en ons bij een ESSO bij Dordrecht afgezet.



Dus om 12.00 uur stonden we al bij de Esso, bij dordrecht langs de A16 richting Breda!
Nu richting Breda en antwerpen! Maar daar ga ik morgen verder over schrijven, nu eerst slaap!!

Heeft iemand het boek "Hoe word ik wereldreiziger?" van Marcel Gansevoort en consorten al gelezen?
Wat een supervet boek! Prachtige foto's en dit keer eens niet de standaard belevenissen van reizigers, maar concrete informatie waar je echt wat mee kunt.
Voorheen was "Weg met BNN" een favoriet, maar deze kun je er niet mee vergelijken.

Zondag 7 januari. Van Wroclaw (Polen) naar Eindhoven (Nederland)

7 januari ben ik teruggekeerd naar Nederland. De avond van 6 januari ging ik met Marek en Ania per stadsbus (harmonicatype met dubbelklappende deuren) naar station PKP Lublin Glowny, waar ik kort voor tienen in de avond op de nachtelijke sneltrein naar Wroclaw (Breslau) stapte.

In Wroclaw ontbijtte ik met ene Monika. Daarna ging ik met de bus vanaf PKS Wroclaw Glowny naar Wroclaw-Bielany. Dit is een extreem rech... ik bedoel extreem Westers shopping industriegebied (met Ikea, Tesco, Castorama, Media Markt, Makro, Pizza Hut, H&M, Empik en nog een aantal gigazaken rond een schier eindeloze zee van asfalt).

Niettegenstaande het bijzonder kille karakter van dit wasteland, heb ik een bezoek gebracht aan hypermarket Tesco, waar ik een paar compact discs heb aangeschaft; Bravo Hits Zima 2007 en Planeta Super Mix 8. Ik wilde een foto maken van de hypermarket, maar dat mocht binnen niet, want er kwam een "Amerikaan" op mij af die betaald wordt door het megabedrijf Tesco. Toen wilde ik naar binnen gaan, maar dan moest ik eerst mijn grote rugtas achter slot en grendel hebben. Dat wilde ik dus niet (het is een vrij land, toch?), maar even later ben ik toch terug gewandeld van halverwege Tesco en het Orlen tankstation aan de A4 bij Wroclaw.

Het Orlen tankstation aan de A4 bij Wroclaw-Bielany heeft een "cultstatus" voor lifters volgens de almanak "Autostop polski", die in 2005 verschenen is.

Er was behoorlijk wat klandizie, vooral van Polen die de terug- (of heen-) reis aanvaarden naar arbeidsplaatsen in Westeuropa, op deze regenachtige zondag na Drie Koningen.

Na 50 minuten kon ik mee met een chauffeur in een auto met een Duits kenteken. Ik vroeg of ik mee kon naar de Pools-Duitse grens. Het bleek dat hij naar Monchengladbach ging, 35 kilometer van Venlo, en ik mocht mee als ik wilde. Dat wilde ik wel.

Vanaf het tankstation aan de A57 (of A52?) tussen Dusseldorf en Monchengladbach ging het liften trager met ritjes naar de grens bij Venlo (einde A61, na een half uur), naar het A67-tankstation boven Venlo (na 20 minuten, mijn achter het stuur bier drinkende liftgever moest nog even bij iemand op bezoek in de stad terwijl ik in de auto wachtte) en naar het laatste tankstation aan de A67 tussen Venlo en Eindhoven, "Oeijenbraak" bij Lierop (na 10 min.). Bij Oeijenbraak was ik een uur. Vorig jaar was ik hier ook op zondag, toen was het 8 januari, dit keer 7. Toen was ik hier 90 minuten tot ik een Poolse chauffeur vond die wel via 's-Hertogenbosch om wilde rijden naar Rotterdam, zodat ik bij mijn pa uit zou komen...

Nu wisselde na een uur op het tankstation de wacht achter de kassa van de tankshop en ik kon meerijden met de pompmedewerker (herstel, kassamedewerker) die vertrok. Hij reed naar Maastricht; een erg onverwachte en zeldzame richting vanuit dit tankstation. Ik reed bijna mee naar Maastricht (naar huis); 's morgens wist ik niet of ik naar huis zou gaan of naar mijn pa, ik liet het afhangen van de bestemmingen van de liftgevers. Nu kon ik mee naar huis, en anders moest ik alsnog een lift naar Den Bosch krijgen. Maar mijn vriendelijke chauffeur wilde me ook wel naar NS Eindhoven brengen. Daar had ik niet genoeg tijd om de filosofische uitspraak van Mondriaan in de vertrekhal te lezen, want ik kon de stoptrein naar 's-Hertogenbosch nog halen.

Ik rende de trap op.

En op het boven de sporen gelegen deel van NS 's-Hertogenbosch vloog ik mijn pa in de armen...

Toen resteerde nog een ritje naar zijn flat in de wijk Maaspoort en weinige laatste stappen met mijn pletzak (Pools voor rugzak).

De tankstationmedewerker vertelde dat zij door Shell worden geinstrueerd om lifters te verzoeken niet op het tankstation te liften, maar dit doen de medewerkers lang niet altijd. Bovendien mogen ze dit ook alleen maar op het stukje tankstation dat eigendom is van Shell. Het grootste deel (bijna alles dat niet bij de shop hoort of onder de overkapping zit) hoort niet bij de pomp. De tankstationmedewerker was het met me eens dat lifters "wegsturen" ook niet nodig is als de lifter zich gedraagt zoals 't hoort.

Maandag 8 januari. Laatste dag van mijn vakantie. Laatste liftreis, na een dagje langs familie in Brabant, op de fiets te hebben gedaan.

Ik loop naar de A59, oprit Maaspoort. Het loopt tegen zessen, dus is het donker en normaal gezien zou het vrij lastig zijn om hier liftend weg te komen (in Polen zou dat makkelijker gaan). Maar ik weet dat er een file staat (want ik werd een momentje eerder geforceerd om mij over een fietspad langs de snelweg te verplaatsen). Ik wandel de oprit af om plaats te nemen op de vluchtstrook.

Na een minuut of 10 rijdt het verkeer langzaamaan wat sneller door en ik verberg mijn bordje MAAST.. Ik loop wat verder langs de A59 richting Knooppunt Empel, want daar rijdt het verkeer nog wel langzaam. Nu blijkt dat er ondertussen een aanrijding is geweest, waardoor het verkeer weer tot stilstand komt. Ik zie de situatie wat aan. Als het verkeer nagenoeg stil staat loop ik naar de middenberm en spreek chauffeurs aan. De vijfde kanshebber draait het raampje los. Hij rijdt niet richting Maastricht, maar uiteraard wel de A2 op. Ik mag mee naar tankstation De Lucht. Inmiddels heb ik een half uurtje op de A59 doorgebracht.

Op De Lucht gebruik ik het tunneltje om naar de goede kant van de A2 te komen. Bij de pomp is het erg druk, maar de chauffeurs die ik aanspreek rijden niet verder dan Den Bosch of Tilburg. Bij het restaurant spreek ik een stel aan dat me, na enige aarzeling, een lift geeft tot aan tankstation Het Anker langs de A2 bij Urmond/Susteren.



De Limburgers heten U welkom.

Het is, in mijn beleving, een vrij drukke avond op de weg. Op Het Anker tref ik na een minuut of tien een verzekeringsman, die in Gronsveld woont. In zijn Saab brengt hij mij tot mijn voordeur.

Alle chauffeurs hartelijk dank voor de verleende diensten en een goed 2007.

Het blijft allemaal fantastisch om te lezen

Ikzelf heb toch maar weer afgezien van deelname aan een liftwedstrijd

Op zaterdag 30 december waarschijnlijk de kortste lift ooit gehad. Ik zou oud & nieuw doorbrengen in Zeerijp, provincie Groningen, op een oude boerderij. Omdat ik veel tassen had, leek de trein me handiger (vanuit Den Haag ). Op Groningen CS de boemel naar Loppersum. Aldaar uitgestapt, en toen zag ik dat Zeerijp maar 3 km verder was. Dus ik in de avondschemering mijn duim opgestoken.

Na 10 minuten stopt er een auto.
"Woar most hin, jong?"
"Zeerijp."
"Ik kan je tot aan de eerste T-splitsing brengen. Vanaf daar nog een steenworp."

Welgeteld 99 seconden in de auto gezeten en vanaf daar naar Zeerijp gelopen. De boerderij bleek uiteindelijk áchter het dorp te liggen, nog zo'n 3 km verder maar ik heb geen poging meer gedaan een auto aan te houden.

P.S. het was trouwens een vrouw die me meenam; het kan toeval zijn maar de laatste 3 keren dat ik heb gelift het afgelopen jaar, ben ik telkens door een vrouw meegenomen, ook over langere afstanden, terwijl me dat in al die voorgaande (tientallen) liften vrijwel nooit is overkomen.

Vanmorgen heb ik alweer een stukje gelift. Ik had een nacht met weinig rust achter de rug… slecht gegeten, maar ook de teleurstelling van het weer terug zijn in het opgeruimde kikkerlandje… met gedachten bij ene Magda. Nu zag ik dat ene Magda, wel een andere, maar alweer een met oorspronkelijk Pools bloed en supercool een “bottle party” geeft in haar flat in Duisburg, komende vrijdag. Ik voel me gemotiveerd om die reis te gaan maken; na ’t werk met de trein naar Heerlen en dan naar de N281 wandelen en dan langs Neuss naar Duisburg Stadtmitte. Zondag is mijn vader jarig, dus dan duim ik door naar ’s-Hertogenbosch.