Liften is cool! #2

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 18:44 schreef Blaetman het volgende:
Morgen vertrek ik naar Japan...en vanaf volgende week zal ik gaan liften.
Misschien ga ik een weblog bijhouden, zo ja zal ik hier de link wel ff posten. Misschien boeiend voor jullie

Ja zeker doen! Japan

Liften met een vriend lijkt me echt wel een ultieme ervaring! Alleen lijkt het me wel (te) eng

Zo, het is weer hoogzomer. Het aantal lifters op de weg bereikt zijn jaarlijkse hoogtepunt, want iedereen wil op pad, en wat is er nou lekkerder dan gratis van iemand anders zijn airco, open dak of cabrio te genieten... (en als de chauffeur met panne stil komt te staan lift je natuurlijk onbekommerd verder.... hehehehehe.....)

quote:

Op maandag 10 juli 2006 23:09 schreef Frank__NL het volgende:
Zo, het is weer hoogzomer. Het aantal lifters op de weg bereikt zijn jaarlijkse hoogtepunt, want iedereen wil op pad, en wat is er nou lekkerder dan gratis van iemand anders zijn airco, open dak of cabrio te genieten... (en als de chauffeur met panne stil komt te staan lift je natuurlijk onbekommerd verder.... hehehehehe.....)

Dat is nou exact waarom ik nooit lifters (meer) meeneem. Het zijn dikwijls krakers die liften ansich niet leuk vinden maar parasiterend zo ver mogelijk gereden willen worden op kosten van een ander. Je reinste parasitisme omdat ze zelf weigeren productief te zijn. De ene keer dat ik van Annecy naar Rotterdam een lifter oppikte bleek het inderdaad een krakend grietje te zijn dat zelfs trots verkondigde om dagen later actie te gaan voeren tegen een tweede maasvlakte. Ik heb haar meteen eruit gedonderd midden op de snelweg. Lifters, het uitschot der Natie als je het mij vraagt. Zeker met zo'n instelling als de poster hierboven. Om te kotsen werkelijk...

Maar lift vooral door, het zal mij een zorg zijn. Ik postte slechts de reden waarom ik nou juist nooit lifters (meer) meeneem. De verhalen zijn anderzijds geweldig om te lezen. Veel succes

haha wat een actie cruzadu!

Hulde aan je actie Cruzaclu.

Ik ben ook een lifter maar vanwege hele andere redenen. En ben ooit het eerste topic gestart van deze serie waarna Frank het zown beetje overnam met zn statistiek-verhalen. Het gaat mij om het avontuur, de vrijheid en de mensen die ik onderweg tegenkom. De statistieken boeien mij nie zo, het is een leuk gegeven maar thats it, het persoonlijke sociale aspect is way cooler.
Wat ik van frank begrijp, leestie het liefst een boek op de achterbank van zn liftgever en hoopt zo ver mogelijk te komen. Natuurlijk doe ik het ook omdat het gratis is, maar niet met als insteek om te profiteren. Ik sponsor de NS ook genoeg

Een tijdje terug een paar kilometer gelift terug naar het centrum van Greymouth in Nieuw Zeeland. We waren op zoek naar een supermarkt die we net niet konden vinden.

@Cruzadu.
Dat je als lifter gewoon doorlift als je chauffeur panne heeft, die opmerking kwam ook niet helemaal uit de lucht vallen. Het gebeurde me namelijk zelf toen ik vier jaar geleden twee onbekende bijrijders had, en mijn automobiel (weg met het blik als je het mij vraagt, maar voor mijn werk rijd ik verplicht auto, dat is maatschappelijk gewenst zeg maar, maar dan hoef ik dat zelf nog niet te willen...). Dus bleef ik nog een nachtje in een Duits provinciestadje, waar de wagen de volgende maandag gerepareerd werd, en waren mijn lifters - het was eigenlijk een rideshare om de gezelligheid te verhogen en de bezinekosten te drukken - al een tijdje thuis.

[ Bericht 38% gewijzigd door Frank__NL op 15-07-2006 01:09:19 ]

Zo werd je zelf es door lifters teruggepakt Jij zou het ook doen!

Ach, 't kon me niet echt schelen. Trouwens, later bleek dat ze 's avonds laa (pas)t in Eindhoven aan waren gekomen, en daar op het station gingen overnachten (omdat ze niet meer verder wilden liften en er ook geen treinen meer reden). Op die reis heb ik ook mijn enige echte lange gratis lift verleend aan een Tsjechische student. Ik pikte 'm op bij de eerste area di servicio ten noorden van Reggio di Calabria ("de teen van de laars van Italie"), en samen reden we to in de buurt van Salerno, da's een kilometer of vierhonderd. Na de oversteek van Messina naar Regiio ging ik expres even kijken of er een of een paar lifters zouden staan op het eerste autosnelwegtankstation op het vaste land. De lifter was een boot eerder van Sicilie gekomen. Het bleek dat we op dezelfde dag op de vulkaan Etna hadden rondgelopen.

Interessant aan die lift die ik gaf in het zuiden van Italie was dat ik het idee had om een eventuele lifter voor de rit te vragen om een duit in het benzinezakje te doen. Toen ik de lifter aansprak begon ik er toch niet over. Blijkbaar is er meer dan geld alleen... bovendien denk ik dat ik me toen al realiseerde dat de lifter eigenlijk de koning te rijk is... als de een je niet mee laten rijden, dan doet een ander het wel. Om niet. Het is gewoon een pure vraag- en aanbodkwestie. En omdat het percentage liftkilometers (in de Westerse wereld) uitgedrukt in de totale hoeveelheid autokilometers erg laag ligt, is die prijs nul. (Ook in de periode dat niet iedere boer minstens een auto voor de deur had staan, de zestiger en zeventiger jaren, werden lifters al niet om een bijdrage gevraagd, hoewel er toen veel meer concurrentie was... hoe dit precies zit weet ik niet, vermoedelijk heeft het er mee te maken dat we het zagen als een fase van beperkte tijd, waarin "iedereen" een auto zou aan gaan schaffen; ten zuiden van Europa heeft men niet het idee dat de auto ooit voor allen zal zijn (en dit zal naar mijn overtuiging ook nooit kunnen gebeuren, sic!). Dus is het daar niet vreemd om te betalen voor een lift.

Zo, gisteren trof ik op de liftersplaats in Maastricht een teken van lifters... een bord met de bestemmingen Aken/Aachen, Duren en Koln!

[ Bericht 6% gewijzigd door Frank__NL op 18-07-2006 00:21:13 ]

Verdraagzaamheid – Solidariteit – Vrede – Verstandhouding – Duurzaamheid

My thumb is your thumb and your thumb is mine!

Afgelopen vrijdag was ik op een feestje bij een vriendin in Venlo. Na het werk wandelde ik van het kantoor in het centrum van Meerssen, bij Maastricht, naar de A2. Daar is een tankstation. Om er te komen neem ik de nooddeur in de geluidswal. Deze keer voelde ik me voor het liften niet helemaal op mijn gemak. Dat gevoel had ik in het begin vaak, maar nu nog maar zelden. Misschien kwam het doordat ik een maand niet had gelift en dat is voor mijn doen in de zomer vrij lang. Maar toch vooral omdat ik nu meteen op een tankstation stond, dus meteen de “vragen om een lift”-techniek ging toepassen. Meestal begint het met minstens een rit die met de duim of met een bordje wordt verkregen. Sterker, een jaar geleden zou de kans erg groot zijn dat ik eerst naar Maastricht zou fietsen en dan een kwartiertje zou gaan wandelen vanaf de stationsfietsenstalling naar de Maastrichter liftersplaats.

Er was vrij veel terugkerend vakantieverkeer. Volle auto’s. Ik keek de situatie maar eens wat aan. Na een minuut of vijf zag ik een man in een wat ouder busje. Die zou ik mijn vraag stellen en terwijl hij zaken deed in het tankgebouw keek ik rustig rond wie ik nog zou kunnen vragen om een lift. De man kwam terug en ik hoefde mijn vraag deze avond maar één keer te stellen. En ik kon mee tot aan de dichtst bij mijn doel gelegen afrit. Daar wandelde ik de stad in langs de weg, langs het groen, langs een Praxis – dacht ik – en langs een tuincentrum. Onderweg zag ik nog een paar mooie plantjes, konijnen, een perfect skelet van wat vermoedelijk ook een konijn was geweest en een voetgangeronvriendelijk verkeersplein.

De volgende dag ging ik terug. Het feestje was gezellig. Ik was een beetje teleurgesteld omdat ik overdag graag met wat mensen bij het Venloër parkfeest was gaan kijken. Maar ik was maar alleen en zo kon ik er niet erg van genieten. Ik nam de bus naar Baarlo en stapte uit op de halte aan de Napoleonsbaan, de provinciale weg van Venlo (A73) naar Maasbracht (A2), waar het doorgaande verkeer 50 moet aanhouden. Langs de weg ligt daar een fraai landhuis met een grote tuin met veel oude bomen. Ook de familie Weichs de Wenne heeft er een tijdje met een scepter gezwaaid. Jammer genoeg was de tuin niet vrij toegankelijk. Ik wandelde een blokje om in de veronderstelling dat ik wel wat Bramenstruiken tegen zou komen. Dat viel tegen. Er waren er maar een paar rijp en in Venlo had ik lekkerdere geplukt.

Ik toonde het liftbord “Maastr.” terwijl ik vooraan op de bushalte stond. Het deed me denken aan een vergelijkbare situatie in de omgeving van Lublin, waar ik ook op een bushalte met een duidelijk liftbord stond langs een weg met veel doorgaand verkeer en een lage maximumsnelheid. En net als toen had ik heel snel een lift. Uit de eerste flow auto’s dat door het stoplicht werd doorgelaten stopte er één voor mij. Ik kon mee naar Heerlen als ik wilde. Voor de kortste route zou ik over de A2 verder moeten. Logische plekken om van auto te ruilen waren dan de grotere opritten (aansluitingen van Venlo, Roermond en Sittard-Zuid) en tankstation Het Anker bij Echt. Ik stelde het tankstation voor, maar bij het naderen ervan veranderde ik nog van gedachte. “Doe maar de oprit van Sittard”. En doordat bij de afrit na het tankstation Sittard vermeld stond was ik een beetje in verwarring. De daarop volgende oprit was pas de drukke aansluiting van Sittard, bedacht ik mij… Een Akens paar pikte me na een kwartier op en ik reed mee tot de eerste afrit op de A79 voorbij knooppunt Kerensheide. Dat lag een klein beetje van de ideale lijn, maar de oprit Geleen-Zuid is wel een goede om snel naar Maastricht te komen. Toch stond ik weer een kwartier te wachten. Er passeerden de nodige “stoere” jongens die rondreden in auto’s met (half-) geblindeerde ruiten, sportvelgen en dubbele uitlaten. Ook passeerden veel Belgen, die zonder twijfel vrijwel allemaal richting Hasselt en verder reden, en automobielen gevuld met gezinnen en families. Maar uiteindelijk had ik mijn rit en mijn chauffeur bracht mij op zijn initiatief naar het centrum van Meerssen, om vervolgens via Rothem naar zijn bestemming in Maastricht te gaan.

De kans is zeer groot dat ik eerder thuis was geweest als ik die eerste rit in Baarlo had afgeslagen en had gewacht op een directe lift naar Maastricht. Veel meer als tien minuten had dat waarschijnlijk niet geduurd. Maar een voordeel was nu wel dat ik niet meer door een bui naar huis hoefde te fietsen. Die was inmiddels al gevallen.

Ik heb laatst nog iemand van Dijon naar iets voorbij Luxembourg geholpen, een 23 jarige Pool. Was best leuk en grappig.

Wat is een goede manier om vanaf Utrecht te liften naar Melun (Frankrijk) vlak onder Parijs? Hoe lang gaat zo'n reis duren? Ik weet dat dit afhankelijk is van het geluk, maar in een dag moet dit wel te doen zijn toch? Verder nog tips?

quote:

MAN LIFT AL 20 JAAR NAAR ZIJN WERK

De 50-jarige Jan Geleijns uit Lage Zwaluwe gaat al twintig jaar elke dag liftend naar zijn werk. Hij werkt op 35 kilometer afstand in Werkendam. Door het liften spaart hij de natuur en zijn portemonnee. Geleijns kent inmiddels veel mensen die net als hij op hetzelfde traject reizen. Hij heeft dan ook enkele vaste automobilisten die hem altijd meenemen als hij staat te wachten. Geleijns is een ware liftexpert geworden, en weet precies waar hij moet gaan staan om opgepikt te worden.

Nog nooit heeft hij gedacht om een keertje de bus te pakken. Wel had hij een tijdje geleden een slechte periode. Veel mensen weigerden hem toen als lifter op te pikken. Hij merkte op dat dat kwam omdat hij te veel haar had. Nadat hij naar de kapper was gegaan ging het een stuk beter. Wel stelt Geleijns dat je "elke dag een beetje geluk" moet hebben.

Man lift al 20 jaar naar zijn werk - op FOK! Nieuws

quote:

Op zondag 13 augustus 2006 19:39 schreef its_me_ het volgende:
Wat is een goede manier om vanaf Utrecht te liften naar Melun (Frankrijk) vlak onder Parijs?

* Vroeg vetrekken maar niet op zondag.
* Neem een logische route. Als je bereid bent om vanaf Parijs-Noord per openbaar vervoer door te gaan dan kan dat zijn: Utrecht-Breda-Antwerpen-Kortrijk-Lille-Douai-Paris. Een goede aankomstplaats is de "Porte de de la Chapelle" aan het eind van de A1 (aansluiting van de A1 op de ring Parijs). Metro op enige honderden meters. Tevoren uitzoeken hoe je per OV vervolgens in Melun komt.
Wil je perse liftend tot Melun dan zou ik een andere route nemen. Vanaf Douai over St Quentin-Reims en A4 naar Parijs. Van A4 afrit 10.1 moet je over de vierbaans N104 en A5b naar Melun. De route is per auto een uur langer, liftend zal het verschil groter zijn met de vorige route. Tussen A4 afrit 13 en 11 is een tankstation waar je het best de laatste rit naar Melun kan vinden.
* Vragen om een lift op tankstations kan zeer efficient zijn. Check welke kentekennummers horen bij Parijs en de regio rondom.
* Mogelijk is er een snelheidsbegrenzing van 50kmh of minder op de grens tussen Kortrijk en Lille. Dit weet ik echter niet. Indien dit zo is dan is deze grens een zeer goede plek om een bord PARIS te tonen.
* Complete reistijd is moeilijk te schatten. Vertrek 's morgens en arriveer in de namiddag. Lijkt mij.
* Een goede vertrekplaats in Utrecht is het 28 oktoberplein in het westen (bij de ML Kinglaan) waar je op of bij het tankstation kan liften en in het oosten de officiele liftersplaats naast het Esso-tankstation aan de westzijde van de Waterlinieweg, niet ver van voetbalstadion De Galgewaard. Eenmaal op weg zorg je ervoor dat je gedropt wordt op tankstations (eerste op de A2 is bij Nieuwegein, eerste op de A27 is "De Kroon" tussen afrit 29 en 28.
* Voor goede liftplekken onderweg: print relevante pagina's uit de gids op www.autostopguide.com (klik op downloads, of gebruik de online navigator). Check sites met liftplekken op lifters.startpagina.nl (categorieen West-Europa en Europa). Denk erom dat tankstations meestal de beste plekken zijn.
* Op de terugreis zou je weer per OV naar een goede vertrekplek in Parijs-Noord kunnen gaan; er zijn veel betere dan Porte de la Chapelle waar het verkeer alle kanten uit rijdt (zie bv de sites Bug Europe en Routard Emplacement strategique op lifters.startpagina.nl). Een andere optie is om eert naar de A6 te liften ri. zuidwest en van oprit 13 naar het zuiden te liften. Na 10 km heb je een tankstation. Zoek uit of je daar kan oversteken (brug/tunnel), want je wil wel naar het noorden (kijk bv op Google Earth). Je hebt weliswaar een van Europa's grootste obstakels op je route - PARIJS - maar je hebt maar een Belg of Nederlander nodig. Of iemand van een van de noordleijke departementen in France. Ik zou een kaartje meenemen met departementnummers.

quote:

Op zondag 13 augustus 2006 21:58 schreef Frank__NL het volgende:

[..]

Bedankt voor de informatie, ik ga het allemaal even doorlezen op die website en ga dan overwegen of ik het ga proberen.

Weekend Antwerpen

Vrijdag 11 augustus. De eerste dag van de zomervakantie van Kinga, een studente aan de Europa Universiteit in Slubfurt. Slubfurt zegt u? Een naam voor ingewijden. Na de tweede wereldoorlog werd de oostelijke helft van Frankfurt an der Oder onderdeel van Polen en kreeg het de naam Slubice. De regio’s hebben een tijdlang met de ruggen tegen elkaar gestaan. Van echte paix-en-vree kun je in de grensregio nog steeds nauwelijks spreken. De naam Slubfurt wordt dan ook vooral gebruikt door burgers en bestuurders die Frankfurt en Slubice als een geheel zien. Kinga arriveert op Maastricht-Aachen Airport. Hoewel ik om milieuredenen nooit meer wil vliegen respecteer ik de vrijheid van eenieder, al heb ik er wel mijn gedachten bij. Openingsgroet. “Jedziemy autostopem?”. “Gaan we liften?”.

Zondagmiddag aanvaarde ik de terugreis. Te voet en per tram begaf ik mij naar het einde van de Turnhoutsebaan. Op de aansluiting van de Antwerpse binnenring en de A13 stak ik mijn duim op. Nieuwe plek. Randstedelijke atmosfeer met grote wegen en een spoorlijn over een metalen viaduct van voor de oorlog. Deze plek wordt in de Europese liftersgids (www.autostopguide.com) aanbevolen om richting Eindhoven of Luik te liften. Er volgden vier ritten. Eerst naar tankstation Ranst, nog geen tien kilometer verderop. Twee zeer vriendelijke Brazilianen reden over Venlo naar Duitsland en ik kon mee als ik wilde. Maar ik hield toch liever de directe route richting Luik / Maastricht aan. Even later stopte een Hell’s angel zijn sportieve Opel met meer dan zes ton op de teller. De enige reden waarom hij niet op zijn motor zat was dat het weer tegenwerkte. Hij had dit jaar naar eigen zeggen nog geen duizend kilometer in zijn auto gereden, terwijl hij de wagen drie jaar geleden voor 150 euro had aangeschaft. Was ik nu een schofterige kapitalist, omdat ik een auto bezat die mij tien keer meer had gekost? Maar sociaal was ik ook, door mee te rijden met iemand die zich toch wel van hier naar daar zou verplaatsen, en nu aansprak had.

Op het tankstation bij Tessenderloo vroeg ik één Nederlandse chauffeur, die de tank van zijn automobiel aan het vullen was, of ik mee zou kunnen rijden. Maar hij reed niet naar Maastricht. Ik had beter kunnen vragen of hij naar Zuid-Limburg reed. Want hij die niet naar de zuidelijkste stad van Nederland gaat, kan nog heel goed een van die andere omliggende oorden als eindbestemming hebben. Ik liep door naar de oprit en stak mijn duim op. Ik flipte mijn bordje om afhankelijk van de kleur van de kentekenplaat van aankomende auto’s. Liege of Maastr. / NL. Na een kwartiertje, tussen vijftig en honderd auto’s later, stopte achter mij een gezin voor mij. Ik schoof aan op de achterbank. We reden aan op Luik. Het werd me niet precies duidelijk tot waar ik exact mee kon rijden. Daarom vroeg ik de chauffeur of het hem handiger leek dat ik via de afrit Bilzen over de N2 naar Maastricht zou liften, of vanuit een oprit bij Luik naar Holland zou gaan. Hij mocht wat mij betreft voor mij de keuze maken. Nabij Luik realiseerde ik me dat als mijn liftgevers de volgende afrit niet zouden nemen, wij toch de Maas over zouden steken en bij knooppunt Cheratte aan zouden komen. “Maastricht” bleek een grote aantrekkingskracht uit te oefenen op de vriendelijke vijftiger achter het stuur. Mijn lifterskarma – of whatever – was geweldig. Een “love, peace & happiness” gevoel maakte zich op de achterbank van de Mercedes meester van mij. Liften in Belgenland. Dat was tof. Mijn wagen stond aan de andere kant van de stad. Met een bloedmotivatie wandelde ik naar de eerste stoplichten aan de N2 nabij het Oranjeplein. Hier is het heel makkelijk liften. Maar Nederland bleek vandaag anders dan België. Dus het duurde even voor ik mijn vraag kon stellen. Een Nederlands koppel met een Duits kenteken pikte mij op. Hun eindbestemming was Eindhoven, terwijl ze die dag uit Kroatië waren vertrokken. Denkelijk hadden zij vandaag dus wel meer lifters gezien. Ik hoefde niet verder dan de Maastrichter liftersplaats. En die lag op hun route.

Gestimuleerd door een geweldig “on the road”-gevoel stond ik mijzelf toe om ons milieu meer dan door mij toch nog noodzakelijk werd geacht te belasten met de uitstoot van de smerigste troep die je je maar kan inbeelden. Vanuit Maastricht toerde ik langs Berg naar Valkenburg. Ik reed achter een rustige chauffeur in een wagen uit een hoge prijsklasse. Vanuit Gulpen reed ik naar Margraten. Een man stond midden op de bushalte aan de andere kant van de weg. In mijn achteruitkijkspiegel kon ik nog net zien dat hij zijn arm opstak toen er later een auto langskwam. Ik keerde om. En liet hem meerijden naar de plek waar hij heen wilde: het busstation van Gulpen. Een kwestie van kleine moeite, groot plezier.

Thuis lag er een bericht op mij te wachten van een kameraad uit Warschau. Het dagblad BN De Stem had in haar Nederlandse editie een interview met een Brabantse man die al twintig jaar iedere dag naar zijn werk liftte. Het was ook uitgezonden bij Omroep Brabant. FAN – TAS – TISCH. Dat was mijn antwoord.

[ Bericht 100% gewijzigd door Frank__NL op 22-08-2006 20:23:00 ]

Ook afgelopen weekend heb ik weer een stukje “op de duim” gereisd. De trip was niet zo lang. Het leukste was dat ik voor het eerst in Nederland met drieën heb gelift. Dat is normaal gezien iets lastiger dan in je eentje of met zijn tweeën, maar vaak best nog goed te doen. Als je tenminste niet drie grote rugzakken bij je hebt. Om niet te spreken van een piano en een kudde Rendieren. Met Rik en Monika, twee halfvolle dagrugzakken en een schoudertas ging het voortvarend. Na vijf minuutjes op de Maastrichter liftersplaats hadden we ons ritje naar Heerlen, met een man in een DDR t-shirt, die er tien jaar jonger uitzag dan hij was.


Een DDR t-shirt

Toen we terug gingen – het Booch? Festival was nog in volle gang, maar wij hadden genoeg gezien – schemerde het al behoorlijk toen ik mijn bordje “MAASTR.” opstak bij de afrit naar het onbemande Esso Express tankstation aan het begin van de A79. De vorige keer stopte hier een van de eerste vijf aankomende automobilisten. Toen mocht ik plaatsnemen op het leer van een sjieke Mercedes. En ook nu zaten wij tussen Heerlen en Maastricht op bekleding die eens het vel was van een koe of een ander rund. Na een minuut of zeven betraden we de bus van een touringcarchauffeur uit Lanaken. Oh, wat waren wij blij!

(op de terugweg hadden we dus makkelijk met een groep van twintig kunnen liften…).

PS: Een tijdje geleden deed iemand op dit forum de suggestie dat ik een blogje zou kunnen maken met mijn verhaaltjes. Op zich een goed idee, vind ik ondertussen. Hier wat plaatsen vind ik wel makkelijker. Een ander idee is dat ik een nieuw topic in het leven roep: De liftervaringen van Frank_NL of iets dergelijks.

Leuk hoor al dat liften.

Ik heb maar een keer een lifter meegenomen. Toen had ik mijn drie honden in de auto en een vriend. Maar als vrouw alleen is het toch eigenlijk niet aan te raden om een lifter mee te nemen. Wat vinden jullie?

quote:

Op maandag 21 augustus 2006 18:53 schreef Frank__NL het volgende:

PS: Een tijdje geleden deed iemand op dit forum de suggestie dat ik een blogje zou kunnen maken met mijn verhaaltjes. Op zich een goed idee, vind ik ondertussen. Hier wat plaatsen vind ik wel makkelijker. Een ander idee is dat ik een nieuw topic in het leven roep: De liftervaringen van Frank_NL of iets dergelijks.

Het is altijd zeer vermakelijk om het allemaal hier te lezen

Vooral doorgaan

quote:

Op woensdag 23 augustus 2006 20:19 schreef Djep het volgende:
Leuk hoor al dat liften.

Ik heb maar een keer een lifter meegenomen. Toen had ik mijn drie honden in de auto en een vriend. Maar als vrouw alleen is het toch eigenlijk niet aan te raden om een lifter mee te nemen. Wat vinden jullie?

Ik ben zo vaak door een vrouw alleen opgepikt! Dat moet gewoon kunnen hoor, als je hem niet vertrouwd dan neem je die lifter niet mee. Trouwens een lifter hoeft niet altijd mannelijk te zijn Al is dat vaak wel zo idd. Het risico is van 2 kanten.

@frank: cool dat je altijd maar door blijft liften en dit topic een beetje levend houdt. Ik heb inmiddels voor mijn hobby kitesurfen een autootje aangeschaft, en ik lift bijna nooit meer. Mis het toch wel stiekem een beetje...

quote:

Op woensdag 23 augustus 2006 21:55 schreef Dikkiedik_2003 het volgende:

[..]

Ik ben zo vaak door een vrouw alleen opgepikt! Dat moet gewoon kunnen hoor, als je hem niet vertrouwd dan neem je die lifter niet mee. Trouwens een lifter hoeft niet altijd mannelijk te zijn Al is dat vaak wel zo idd. Het risico is van 2 kanten.

Hmm ja ik snap de nuancering, alleen vertelde mijn moeder ooit wat anders. En als je wat overkomt zegt men ook dat je ontzettend stom was.

Maar dank voor je reactie. Volgende keer zal ik nog s goed nadenken...