Nina Simone

Jeugd

Simone werd geboren in Tryon, North Carolina, als één van 8 kinderen. Zoals een aantal andere Afro-Amerikaanse artiesten, werd ze geïnspireerd door Marian Anderson en begon ze te zingen in de plaatselijke kerk, waarbij ook haar bijzondere talenten achter de piano zichtbaar werden. Toen ze op 10-jarige leeftijd debuteerde bij een pianoconcert moesten haar ouders, die op de voorste rij waren gaan zitten, plaatsmaken voor blanken. Dit incident zorgde ervoor dat Simone later betrokken raakte bij de American Civil Rights Movement van Martin Luther King.

Toen ze zeventien was, vertrok Simone naar Philadelphia, Pennsylvania, waar ze pianoles gaf en andere artiesten begeleidde. Dankzij sponsorgelden van weldoeners kon ze het pianospelen verder leren op de prestigieuze Juilliard School of Music in New York City. Door een gebrek aan fondsen kon ze echter niet als eerste Afro-Amerikaan een pianoconcert geven. Later solliciteerde ze bij het Curtis Institute, waar ze werd afgewezen, volgens Simone omdat ze zwart was.

Eerste hits

In plaats daarvan koos Simone voor blues en jazz, nadat ze begon te werken in een nachtclub in Atlantic City. In 1954 nam ze de naam "Nina Simone" aan - "Nina" was het koosnaampje van haar vriendje voor haar (Spaans voor "meisje") en "Simone" verwees naar de Franse actrice Simone Signoret. Het publiek merkte haar voor het eerst op in 1959 door haar verscheurende vertolking van George Gershwins "I loves you Porgy" (uit de musical Porgy and Bess), wat uiteindelijk haar enige Top-40-hit in de Verenigde Staten bleek te zijn. De hit werd gevolgd door "My baby just cares for me", wat in 1987 opnieuw een hit werd (waaronder #1 in Nederland), doordat het gebruikt werd in een televisiecampagne voor Chanel No. 5-parfum. Haar grootste hit in Nederland, "Ain't got no - I got life", werd in 1998 opnieuw uitgebracht, nadat het gebruikt werd in een reclame voor Amev-verzekeringen.

Burgerrechten

In de jaren zestig was Simone betrokken bij de burgerrechtenbeweging en nam ze een aantal politieke nummers op, waaronder "To be young, gifted and black" (later gecovered door Aretha Franklin en Donny Hathaway), "Backlash blues," "Mississippi goddam" (een reactie op de moord op Medgar Evers en het bombardement op een kerk in Birmingham (Alabama) waarbij vier zwarte kinderen gedood werden), "I wish I knew how it feels to be free" en Kurt Weill's "Pirate Jenny", dit keer gesitueerd in een hotel in het zuiden.

Hoogtepunten

In 1961 nam Simone haar versie op van het lied "House of the rising sun", een nummer dat later opgenomen werd door Bob Dylan en een hit werd voor The Animals. Andere liedjes waar ze bekend van is zijn "I put a spell on you" (origineel van Screamin' Jay Hawkins), "Here comes the sun" van The Beatles, "Four women", "I shall be released" en "Ain't got no - I got life". Nina's veelzijdigheid als artiest bewees ze met haar muziek, die door haar eenvoud aan de folk-muziek deed denken. In één enkel concert kon ze gemakkelijk overgaan van gospel-georiënteerde muziek naar blues en jazz. In de film "The Thomas Crown Affair" uit 1968, met Steve McQueen en Faye Dunaway, zat het nummer "Sinner man" van Simone en dat zorgde ervoor dat ze bij een breder publiek bekend werd. In de remake van deze film uit 1999, dit keer met Pierce Brosnan en Rene Russo, zat hetzelfde lied.

Later leven

In 1971 verliet Simone de Verenigde Staten na onenigheid met managers, platenmaatschappijen en de belastingsdienst. Het racisme gaf ze ook als reden om te vertrekken. Ze kwam in 1978 terug en werd gearresteerd voor belastingontduiking (ze weigerde een aantal jaren belastbaar inkomen terug te geven als protest tegen de Vietnamoorlog). Ze heeft in verschillende landen gewoond, zoals de Caribische eilanden, Afrika, Zwitserland en Nederland en ging door met optreden tot ze al over de 60 was. In de jaren tachtig trad ze regelmatig op in de Ronnie Scott's jazzclub in Londen.

In 1995 schoot Simone op haar buurjongen met een BB-geweer omdat ze zich door zijn gelach niet kon concentreren. In de muziekwereld had ze de reputatie lastig en wispelturig te zijn. Simone zelf probeerde dit beeld van haar altijd recht te zetten. Hoewel haar gedrag op het podium soms wat hooghartig en gereserveerd was, leek ze er later meer plezier in te hebben contact te hebben met het publiek. Tijdens optredens keek ze vaak terug op gebeurtenissen in haar carrière, waaronder haar soms bijzondere eisen. Simones koninklijke eisen en gedrag op het podium leverde haar de titel "High Priestess of Soul" op.

Discografie

Albums
Albums met hitnoteringen in de Nederlandse Album Top 50/100

Uitgave Hoogste positie
The Album 1987 10
I Got Life And Many Other Hits 1998 16

Singles met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40

Uitgave Hoogste positie
"Ain't got no - I got life" 1968 1(5wk)
"To love somebody" 1969 10
"Revolution" 1969 18
"Mr. Bojangles" 1971 tip
"My baby just cares for me" 1987 1
"Ain't got no - I got life" 1998 9 Heruitgave

Eer hier een van de grootste echte artiesten uit de muziekgeschiedenis

quote:

Op zondag 8 januari 2006 15:30 schreef Gitarist het volgende:
Ik ken alleen Ain't got no - I got life van haar en dacht vroeger altijd dat het een man was die het zong!

In het lijstje staan ook nog nummer die ik alleen ken in uitvoeringen van andere artiesten... stuk voor stuk goede nummers!

Maar leeft ze nog???

Ik moet eerlijk bekennen dat ik pas in aanraking met haar muziek kwam na het spotje van Amev. Ook toen dacht ik dat het een man was Sindsdien ben ik haar muziek steeds meer gaan waarderen. Heerlijke muziek voor op de zondagmiddag

quote:

Op zondag 8 januari 2006 16:09 schreef Devlinsect het volgende:
Nina overleed heel eenzaam in Zuid Frankrijk in 2003. Naar verhalen was ze aardig aan de drank...

Ze heeft een tijd in Nederland gewoond waar ze zichzelf regelmatig hele weken in het huis opsloot.

Blijft een gewelidige zangeres

Het was een bijzondere persoonlijkheid, maar goed dat zijn alle kunstenaars eigenlijk wel. Onbegrepen en legendarisch tegelijk