Om te beginnen, als je de DSM IV bekijkt dan zie je 'een gewone depressie' niet bestaat. Alle depressies worden onder verdeeld in verschillende klassen. Die klassen geven onder ander weer hoe vaak en hoe lang je last van depressies hebt: wat ik begrijp uit je tekst is dat je last hebt van korte, telkens weer opnieuw terugkerende depressieve episodes (eigenlijk gewoon een simpele vertaling van 'brief recurrent'). Daar zal iedereen wellicht last van kunnen hebben (iedereen voelt zich wel eens klote voor een tijdje), maar sommige -zoals jij neem ik aan- een stuk heviger dan anderen, en sommigen kunnen daar slechter mee omgaan dan anderen. Dan kunnen medicatie (tegen het fysieke deel van de depressie) & therapie mogelijk helpen.
Daarnaast kan ik opmerken dat een depressie zeer vaak te maken heeft met een gevoel van machteloosheid: dit kan te maken hebben dat iemand zich niet begrepen voelt en een soort van machteloosheid voelt in de communicatie met anderen (wat ook een gevoel van eenzaamheid geeft): dit is het soort machteloosheid dat hoogebegaafden nogal eens voelen. Maar het kan ook andere depressie/machteloosheid zijn, namelijk de machteloosheid om in het dagelijks leven dingen op te lossen {je wilt wel, maar je kan niet om dat je niet het (analystisch) vermogen hebt}. Dat probleem hebben hoogebegaafden weer minder.
Mijns inziens is depressie ook een "cultureel verschijnsel" dat mede veroorzaakt wordt door de "gelukkigheidscultuur" (everybody happy? Yeah!). Door de enorme dwang die er op mensen gelegd wordt dat ze gelukkige MOETEN zijn, voelen meer mensen die dat niet zijn zich extra sterk ongelukkig/depressief. Yep, HAPPINESS IS SLAVERY, zoals TrentReznor(NIN) ons weet te vertellen (op de 'Broken' EP).
Liverpool - JFT 96 - Never forgotten
Maar waarom denk je dan dat het een soort aanstellerij is?
Ik heb zelf ergens geschreven dat ik er absoluut niet over wilde miepen en ook geen medelijde wil ofzo (zie het topic verontrustend), maar ik vind het ook wel erg naar als het afgedaan wordt als aanstellerij!!! Of een soort "culturele ziekte."
Een depressie past neit bij mij, ik ben niet iemand die zich in een hoekje laat proppen om daar stilletjes te gaan zitten treuren. Ik ben iemand die gelooft dat ik alles kan, als ik het echt wil, dat ik alles kan bereiken. Het tegendeel is me ook nog nooit bewezen.
Behalve nu, want opeens valt zo'n ziekte op je, en ik kan het niet snappen waarom ik dan zo anders ben. En volgens mij, als ik snap waar het vandaan komt en hoe het in mij werkt, dan kan ik er grip op krijgen en kan ik het (mezelf) de baas.
Ik wil gewoon lekker leven, en ik wil gewoon vrolijk zijn en niet te veel gezeik! Ik heb mijn dromen, en die moeten waarheid worden, en zoiets als een ziekte mag niet in de weg staan! Daarom ben ik op zoek. En als er de kleinste kans is dat dit hele gedoe misschin komt door een IQ waardoor ik anders denk, dan wil ik daar alles van weten, want er waren al zoveel andere dingen waaraan het ook niet lag, en als ik maar doorzoek vind ik die oorzaak wel.
Sommige mensen geloven ook dat een depressie iets is wat bij je hoort en waar je mee moet leren leven, maar dat geloof ik niet, dus ik zoek.
Wow wat ben ik opeens open hier.... Ik probeer alleen een beetje uit te leggen wat ik zoek, ik zoek de oorzaak....
(niet dat dat echt voor iedereen zo interessant is hier, dus laten we alsjeblieft weer doorgaan met lullen over op CITO-toetsen nou wel of niet je intelligentie meten)
Op de Cito scoorde ik 99% geloof ik, maar er was ook nog een ander cijfertj, en dat ging idd wel boven de 100, maar ik weet niet meer wat dat was en ok nit wat dat aangaf. Iemand met een goed geheugen of met zijn Cito ingelijst aan de muur die het wel weet???
Met uw welnemen Doc (correct me if I'm wrong):
quote:
Doc schreef:
Zijn hoogebegaafden dan vaker depressief dan niet hoogebegaafden?
Ik ben benieuwd of jij (of je psycholoog) drie artikelen in (serieus) wetenschappelijke tijdschriften kunnen vinden die dat kunnen bevestigen.
Doc was hier cynisch mensen... ook naar mijn beste weten (maar dat zegt niet zoveel) is er niets wezenlijks bekend over het verband tussen hoogbegaafdheid en depressieviteit.
Mocht iemand die gevraagde artikelen kunnen vinden, dan zou ik ze ook graag willen lezen.
quote:
Doc schreef ook:
Overigens kan ook opgemerkt worden dat hoogbegaafdheid juist TEGEN depressie werkt:
hogere intelligentie -> beter analystisch vermogen -> beter probleem oplossen -> minder 'learned helplessness' -> minder depressief...
... louter om aan te geven dat er weinig tot niets bekend is over het verband tussen hoogbegaafdheid en depressiviteit. Dus noch een positieve, noch een negatieve correlatie is in het verleden aangetoond.
Laat staan dat er iets bekend is over het verband tussen BRD en depressiviteit. Het is overigens twijfelachtig of je BRD 'net-nieuw-ontdekt' kan noemen. 'Ontdekt' zou met een cynische blik op de huidige psychologie ook 'uitgevonden' kunnen heten (maar dat is een andere discussie). En 'net-nieuw' lijkt mij met de huidige stortvloed van nieuwe diagnoses een beetje overdreven voor een term die al vanaf 1994 (1995?) officieel in zwang is.
quote:
SataN schreef:
Niet 2 op de 1000 mensen zijn hoogbegaafd, volgens de officieele cijfers is 2.72% van de nederlanders hoogbegaafd. Dat zijn dus bijna 3 op de 100 mensen.
Aangezien in stricte zin niets bekend is over de betrouwbaarheid van de testen waarmee 'hoogbegaafdheid' 'gemeten' wordt, zijn de cijfers '2 op de 1000' als '3 op de 100' beide even 'waar' als ze 'onwaar' zijn. Interessant hierbij is om op te merken dat de Mensa hoogbegaafdheid dan ook met behulp van percentielscores definieert (ja, dom zijn ze daar niet
).The Gentleman (de volgende keer een preek over validiteit en het ontbreken van bruikbare definities... )
Bertrand Russell
ik zei daar 2 op de duizend om maar aan te geven hoe zeldzaam het is, niet dat ik daar mijn betoog op basseer, maar ik vond het wel grappig dat ik me hier tussen allerlei hoogbegaafden verkeer terwijl het eigenlijk allemaal erg zeldzaam is.
Niet dat ik jullie niet geloof hoor!
Tsja, en of je er nu wel of niet ongelukkig/depressief wordt, dat doet er toch eigenlijk niet toe? Het gaat erom dat sataN ongelukkig/depressief (whatever) is en dat ze graag een oorzaak wil, en gelijk heb je sataN! Als je de oorzaak vindt, kun je er misschien wat aan doen.
Ik wens je veel geluk
en moge deze rare discussie stoppen en zich concentreren op hetgeen waarom die gestart is!!!!!!!
Mijn lagere schooltijd was er 1 van verveling , nooit huiswerk gemaakt. Gelukkig kon ik mijn energie op straat kwijt, ik wa saltijd buiten, ouwehoeren of sporten.
Op d emiddelbare school leerde ik dat je af en toe wel huiswerk moet maken, a als het verplicht is b als het woordjes stampen oid betreft. Verder heb ik het behoorlijkminimaal gehouden. Ik viel toendertijd ook nogal op met als gevolg dat ik meteen betrapt werd als ik eens spijbelde, heb daardoor wel het vermogen gekregen om in half comateuze toestand lessen te volgen en er nog wat van op te steken ook.
Daarna de Universiteit gedaan en hier er ook weer doorheen gerold met het volgen van de colleges (wat ik me onderhand had aangeleerd). Ben nu bijna gepromoveerd en daar merk je dat er wel nog slimmere personen rondlopen. mIjn grootste beperking die ik heb opgelopen is dezelfde als chaos rules al zei, een soort luiheid. Dat zul je van buiten niet zo snel zeggen maar ik heb nogal moeite o dingen op t epakken, het komt allemaal wel. Als het echter moet dan gaat het wel.
Ook zijn voor mij sommige dingen meteen duidelijk (het moet zo wel zijn) terwijl ik mijn begeleider hier daar bvb nog niet van kan overtuigen. Dat is wel weer goed voor me want dan moet ik met goed onderbouwde argumenten komen.
Ik heb me oo altijd anders gevoeld. Op de lagere school had ik op denkniveau geen aaspraak en zou waarscijnlijk erg gejend zijn als ik ook wle op kon schiten met de meer populaire mensen. Zelf had en heb ik die behoefte absoluut niet. Op VWO heb ik tijden lang veel gedronken, ik had mezelf altijd nog wel onder controle maar ik dacht niet meer zoveel. Ik denk dat ik het geluk heb dat ik nog veel met allerlei soorten mensne praat en daar ook waardering uit kan krijgen. Maar ik kan me ook heel erg irriteren als mensne mij herhaald hetzelfde zeggen. Vaak weten ze dat zelf niet maar weet ik het nog. Ik heb me zelf aan moeten leren om de daaran niet te irriteren. Ik kan ook heel gied tegen mezelf aan zitten te malen maar heb geleerd daar wat uit te stappen. Ik noet gewoon doen, niet teveel denken.
Ik heb me er in de loop van d etijd op gericht om gewoon te doen wat me leuk lijkt en probeer me zo min mogelijk wat van anderen aan te trekken. Ik stel mijn eigen doelen en die wil ik halen.
En dan zijn er nog wel meer van dat soort kleine dingen die je herkent als je er met een ander overpraat, altijd vooruit denken bvb. Als ik in de winkel een pakje koekjes ga pakken dan pak ik niet dat pakje koekjes maar ben ik al aan het bepalen wat de volgende zaken zijn die ik moet pakken hoe ik door de winkel loop. Het sneller denken dan je kan tikken en regelmatig wattekst niet heben opgeschreven terwijl je wel weet wat er had moeten staan. Of hele gekke gedachtenkronkels leggen, verbanden die anderen nog helemaal niet zien maar die jij al wel legt. Maar zoals gezegd denk ik dat ik me nog gelukkig mag prijzen met hoe ik me door mijn jeugd heb geslagen
wel, rien ne faire pas avant le jour de gloire est arrive.
sataN, ik geloof helemaal niet dat het een soort aanstellerij is. Aangeven dat iets een "culturele ziekte" is, is niet hetzelfde als zeggen dat het aanstellerij is... Wat ik met het aangeven dat het mede cultureel bepaald is bedoel is dat in culturen waar 'je ongelukkig voelen' een minder zwaar beladen topic is, depressies ook minder een rol spelen. {Vergelijking: 'anorexia nervosa' (AN) is een "mede-cultureel bepaalde ziekte" aangezien onze cultuur gefocussed is op slank zijn; in culturen waar dat niet het geval is komt AN ook niet of nauwlijks voor; hiermee zeg ik ook in het geheel niet dat ik AN geen ziekte vind of dat AN 'aanstellerij' is (AN is weldegelijk een ziekte)}.
Wat het opmerken dat het mede cultureel bepaald is, wel impliceert is dat het besef daarvan ook een deel van de oplossing kan zijn.
Verder op zeg je:
"Ik wil gewoon lekker leven, en ik wil gewoon vrolijk zijn en niet te veel gezeik! Ik heb mijn dromen, en die moeten waarheid worden, en zoiets als een ziekte mag niet in de weg staan!"
Dat is precies wat ik bedoel met 'de gelukkigheidscultuur': het idee dat je (altijd) gelukkig dient te zijn, en dat als iets dat geluk je in de weg zit, dat dat onnatuurlijk is. Ik vrees dan ook enigszins dat ik tot de mensen behoor "die geloven ook dat een depressie iets is wat bij je hoort en waar je mee moet leren leven". Een dergelijke acceptatie verlicht een depressie ook. Na een depressieve periode volgt ook weer een goede (zeker bij BRD). Dan hoef je minder in de put te zitten bij een depressieve episode, en kan je makkelijker alsnog gewoon je ding doen. Ook hier denk ik dat acceptatie een deel van de oplossing is.
Acceptatie is niet een werkelijke oplossing -de depressie verdwijnt er niet door-, maar maakt de episode lichter (netzoals medicatie -wat ook geen oplossing is- kan doen).
Je zegt verder ook:
"En als er de kleinste kans is dat dit hele gedoe misschin komt door een IQ waardoor ik anders denk, dan wil ik daar alles van weten, want er waren al zoveel andere dingen waaraan het ook niet lag, en als ik maar doorzoek vind ik die oorzaak wel."
Als je IQ de oorzaak is zou dat zeer lastig zijn. In dat geval kan je namelijk niet de oorzaak aanpakken om het gevolg te verminderen, want je je IQ kan je niet zomaar verlagen zodat je daardoor minder depressief wordt... Ik denk dus, ook al zou IQ de oorzaak zijn, de oplossing ergens anders ligt.
* Doc hoopt dat wat hij schrijft nu wel duidelijk is, en hoopt overkomt dat hij sataN natuurlijk het beste toewenst.
[Dit bericht is gewijzigd door Doc (Datum 04 Mei 2000).]
Liverpool - JFT 96 - Never forgotten
quote:
op 05-03-2000 om 11:08 AM schreef sataN het volgende:
..... boven 130 is hoogbegaafd. Bij mij kwam er 134 uit, je zou dus kunnen zeggen dat ik waarschijnlijk hoogbegaafd ben. (ik ben hier heel voorzichtig mee, wil me niet vastpinnen, de uitslag was namelijk een beetje raar, maar dat kan ook komen door de depressie die ik nog steeds heb).Nu zei die psychologe dat ik misschien maar eens contact moest gaan zoeken met mensen die (ook) hoogbegaafd zijn.
Tja, ik wil je niet teleurstellen, maar hoogbegaafdheid begint NIET bij 130. Dat is een aardig IQ om met succes een academische studie af te ronden. Meer dan middelmatig intelligent dus.
Hoogbegaafdheid begint bij 148. En wie daaraan voldoet kan lid worden van de Club der Hoogbegaafden, de Mensa. Jouw test is kinderspel vergeleken bij de toets van Mensa, en je hoort daar ook niet dat je hoogbegaafd bent met een IQ van 130.
2% van de wereldbevolking is hoogbegaafd. Einstein had een IQ van 186, dus eigenlijk hang je met 148 onderaan de lijst der 'hoogbegaafden'.
In dat licht gezien is de uitspraak van je psycholoog op z'n minst merkwaardig.
Wat betreft depressie, die beperkt zich niet tot mensen met een 'hoog' IQ. Bovendien is het zo dat de chemische balans van het lichaam dermate ernstig verstoord is door ons (genetisch gemanipuleerd) voedsel vol kleurstoffen, smaakmakers, carcinogenen, conerveermiddelen e.d., dat de chemie van de hersenen uiteraard ook derailleert. Zo is er een dramatische toename van auto-immuunziekten als Diabetes, Reuma, Kanker, naast een enorme toename van depressie.
Echter, in de eerste 4 jaar van je leven kan er iets gebeurd zijn wat in een latere fase tot traumaverwerking dwingt. De depressie is dan de trigger-off, de start van de confrontatie van verleden met heden.
Verder is nog mogelijk, dat je net als zoveel jongere mensen, machteloos bent van innerlijk verdriet om wat je in de wereld om je heen ziet. Deze hopeloosheid, deze wanhopige toekomstvisie, is voor veel jongeren (zelfs al kinderen van 7 jaar!) dusdanig erg dat suicide de enige uitweg lijkt.
Ik hoop dat ik wat duidelijkheid heb gebracht, en wees tevreden met je 134. Het is bepaald niet onaanzienlijk, en zeker meer dan voldoende om je uit je impasse te helpen halen, als je maar altijd realistisch blijft. 
Je hebt verstand, gebruik het!
Doc heeft overigens volledig gelijk met zijn DSM-IV. En als je bedenkt dat de meeste psychologen/psychotherapeuten niet eens de Assen fatsoenlijk kunnen invullen, dan heb je een indicatie welke waarde je aan de (differentiaal)diagnose kunt toekennen.
[Dit bericht is gewijzigd door Borgia (Datum 04 Mei 2000).]
dan is het logisch dat velen er niet bij kunnen.
Als je die test kunt doen, dan ben je ERG slim.
Op die pagina staan er overigens nog meer die de moeite waard zijn.
Mijn IQ is vastgesteld op 138.
Met getallen/logisch nadenken ben ik erg handig, maar kwa taal maar ik er een zooitje van 
Staan we nu weer gelijk?
Er wordt op 3 onderdelen getoetst, dat zijn zo'n 180 vragen. Bij de uitslag wordt aangegeven hoeveel van die vragen je goed hebt en daarop wordt het percentielscore gebasseerd.
Bij iemand met een percentielscore van 75 betekent dat, dat 25% van de deelnemers een hogere score had, bij een perc.score van 80, heeft 20% een hogere score enz.
Zegt dus niks over evt. hoogbegaafdheid, maar wel hoe je gepresteerd hebt in vergelijking met de rest.
het mail-adres uit je profiel doet het niet (mail bounced back). Heb je nog een ander ?
groeten,
Moor.
quote:
op 05-04-2000 om 09:37 AM schreef Doc het volgende:
HaaiBaai, dat van een score van 138 (of 144) op een Cito toets lijkt mij niet kloppen...
Ze werken daar met percentielscores, en die gaan tot en met 100....
Laat ik het even iets helderder formuleren... Het ging niet om de percentielscore van de CITO-toets, maar om een daarbij blijkbaar gedane IQ-berekening. En die IQ-berekening kwam uit op 138 of 144... Zo duidelijker?
En als je het nog niet snapt, ga dan maar naar mijn moeder toe.
Verder ben ik het met Doc eens dat je IQ op zich geen 'oorzaak' kan zijn van je depressie, maar eerder hoe jij het gebrek aan sociale acceptatie van je 'afwijkende' gedrag door je omgeving. Acceptatie van jezelf en je 'anders zijn' helpt hierin inderdaad.
Verder weet ik onvoldoende van (echte) depressies af om daarop inhoudelijk te reageren.
En ik denk dat dat vele nadenken ook wel een mede-oorzaak kan zijn voor depressiviteit. Zoals psychologen mijn ouders ooit hebben uitgelegd: als er een te grote kloof ligt tussen wat je intellectueel gezien bezighoudt en wat je emotioneel gezien aankunt, krijg je problemen. En dat zou in mijn geval inderdaad best wel eens mee kunnen spelen, ook nog nu ik volwassen ben, want emotioneel gezien ben ik absoluut niet zo volwassen
Nouja, om een lang verhaal kort te maken: ik denk dat hoogbegaafdheid een soort van risicofactor kan zijn voor depressiviteit. In de zin van: lang niet alle hoogbegaafden krijgen problemen, maar het kan wel zijn dat hoogbegaafdheid in combinatie met andere factoren een mede-oorzaak is van depressiviteit.
En dat "in combinatie met andere factoren" is belangrijk. Juist bij mijzelf en mijn ex-vriendje zie ik dat. Hij is hartstikke slim (ik wist ook wel wie ik uitkoos natuurlijk ), snapt dingen altijd heel snel, maar heeft een totaal andere persoonlijkheid dan ik, veel positiever, veel extraverter, veel evenwichtiger ook.
Dus ik denk dat het meestal een combinatie van factoren is die leidt tot depressiviteit. En ik geloof zeker wel dat hoogbegaafdheid kan meespelen, naast andere risicofactoren zoals je omgeving, werk, jeugd en (vooral) persoonlijkheid.
Trouwens hoe komt het dat niemand hier de theorie aanhangt dat depressiviteit voor een groot deel een lichamelijke kwaal is, een stofje in de hersenen (serotonine) dat ofwel te weinig wordt aangemaakt ofwel te snel wordt afgebroken door je lichaam? Dat hoor je nl. ook vaak, en ik geloof daar best wel in, dat ik bij mijn geboorte al een van de risicofactoren voor depressiviteit heb meegekregen, gewoon een aangeboren neiging tot depressiviteit.
Daar heb ik geen testen voor nodig dat weet ik, waarom vraag je je af??
Omdat ik, Beezz, hoogbegaafd ben!
Geen grap, dit is zo want ik ben hoog begaafd
Nog aanvullend op mijn stukje: hoogbegaafde mensen hebben vaak een onvoorstelbaar laag EQ, waardoor ze zich in de 'grote mensenwereld' niet staande kunnen houden. Ze hebben moeite met het onbegrip en de traagheid van de hen omringende laagbegaafden.
Hoogbegaafde kinderen zijn vaak contactgestoord, lui, verveeld. Er zijn op deze pagina slechts twee mensen die aan alle voorwaarden voldoen. Slechte leerlingen op school, snel verveeld, klassen overslaan, en met een IQ van boven de 148.
De maatschappij voorziet niet in opvang voor hoogbegaafde kinderen. Ze worden volledig aan hun lot overgelaten, eenvoudig omdat niemand hun genie herkent/erkent. Niet verwonderlijk: it takes one to know one.
Soms komen ze in BLO terecht (zelfs LOM)! Leraren kunnen ze niet bijhouden, kinderen keren zich af (of ze doen dat zelf), ze worden kapotgetreiterd om hun 'anders-zijn', en ook ouders weten helaas vaak niet wat ze ermee aanmoeten. Daarom zul je weinig hoogbegaafden aantreffen op posten in de samenleving die er toe doen.
Het zelfmoordgehalte is hoog onder deze mensen, wanneer ze niet boffen met een heerlijk vrij academisch baantje. Ze komen vaak pas op de universiteit tot bloei, maar ze moeten die leeftijd natuurlijk wel zien te halen en er ook de kans voor krijgen met BLO als basis.... want wat staan die kinderen in de kou!!! Ze zijn geisoleerd, eenzaam en wanhopig door de kloof.
Neen, het zijn van hoogbegaafd is geen voordeel, noch een bron van levensgeluk of vervulling.
Dus als men de oorzaken wil weten van depressie onder 'hoogbegaafden', dit is er eentje. Naast het slechte voedsel, maar daarover had ik het dus al eerder.
dan is het logisch dat velen er niet bij kunnen.
Ik ben ook hoogbegaafd en getest op 138. Ik vind het meestal niet zo'n lolletje. Vooral niet met vakantie of ander werk. Dan gaat zo iemand me iets tien keer uitleggen wat ik al na een halve keer begreep. Vervolgens wordt je dan arro gevonden. Vorig jaar was een meisje heel erg jaloers en maakte mij op het ( overigens vakantie-) werk het leven zuur.
Bepaald geen pretje !
Ben ook een jaar of twee depri geweest, ik wilde graag normaal zijn. Nu zie ik er de voordelen ook wel van in en heb ik geen drang meer om erbij te horen. Ik vind mezelf best zo ( ondanks dat ik anders ben !)
Je moet gewoon accepteren dat je anders bent en daar vrede in vinden.
Veel succes !
( think about it)
Hoogbegaafdheid BEGINT bij 148. Moeilijk toch, wanneer egocentrische verkokering mensen ervan weerhoudt andermans teksten te lezen, terwijl zij het omgekeerde wel verwachten. Waar ligt de grens tussen hoogbegaafd en hoogmoed?
Een werkelijke discussie kan pas op gang komen wanneer de deelnemers zich onthouden van extrapoleren en daarnaast enige objectiviteit betrachten.
Vond in een duits boek deze aardige tekst (vertaling van R.A.Wilson):
"Intelligenz ist die Faehigkeit, Information zu empfangen, zu entschluesseln und brauchbar weiterzuvermitteln.
Dummheit ist die Unterbrechung dieses Prozesses an einem beliebigen Punkt. Fanatismus, Ideologien usw. blockieren die Faehigkeit, zu empfangen; mechanische Realitaetstunnel blockieren die Faehigkeit zu dekodieren oder zu integrieren, und die Zensur blockiert die Weitergabe."
[Dit bericht is gewijzigd door Borgia (Datum 05 Mei 2000).]
dan is het logisch dat velen er niet bij kunnen.
jij schijnt niet te realiseren dat er verschillende IQ-testen zijn.
Ik de engelstalige gedaan uit een soort van lolligheid.
Daar bleek ik 138 te hebben.
Ik ben gewoon hoogbegaafd hoe je het ook went of keert.
Er zijn verschillende testen met verschillende maatstaven.
In deze eeuw nog werd statistisch bewezen dat negroide mensen minder slim waren door middel van IQ-testen.
Ze waren alleen vergeten dat deze negers geen weet konden hebben van bepaalde vragen.
Het blijft dus altijd een beetje vaag waar de grens ligt.
Echter ben ik wel hoogbegaafd
De test die ik maakte en voor mij ligt zegt dat 125-130 buitengewoon begaafd is
en 131-
hoogbegaafd
Als jij zegt dat ik buitengewoon begaafd ben vind ik dat ook best , het is geen prestige
( think about it)
) bent, of niet. Ik denk dat het er meer om gaat hoe je met je intelligentie omgaat.Zoals ik al vertelde.. ik ga met mensen om die minder slim zijn dan ik. Ik heb dan het zelfde gevoel als hoofbegaafden die op een UNI zitten ofzo.
Wat betreft wiskunde enzo ben ik niet zo goed, (vind ik zelf.. en er erbij die daar aners over denken) maar ik weet VEEEL beter het verschil tussen goed en slecht dan veel mensen om mij heen.
Ik ben er eigenlijk wel en klein beetje trots op dat ik anders ben, ik vind het leuk!
Er zijn ook nadelen aan.. ik voel me vaak niet zo geweldig. Dit heeft niet alleen maar met mij zelf te maken, ook met andere dingen.
Ik heb er absoluut geen bezwaar tegen als mensen met mij via ICq willen praten
dat noem ik pas hoogbegaafd!!!!!
quote:
op 05-03-2000 om 03:39 PM schreef Svart Rose het volgende:
Ik ben niet hoogbegaaft Ook op ICQ chat ik bijna alleen maar met mensen die op de Uni/vwo zitten. Dat gaat veel beter.Ik leef met je mee.
Sorry, ik kon het niet laten, ook een mens op nivo heeft moeite met d's en t's
