Portishead #1

Aangezien het nu toch wel tijd werd voor een topic.

Wat informatie van http://www.allmusic.com en een kwartiertje typwerk hebben er voor gezorgd dat het topic er nu ook is. Wat vinden jullie van Portishead, wat is je favoriete nummer?



In 1991 werd in het Engelse Bristol de band Portishead opgericht door Geoff Barrow en Beth Gibbons. Geoff Barrow werkte in een opnamestudio, waar hij kennis maakte met Massive Attack. Ten tijde van de oprichting van Portishead hield hij zich bezig met het remixen van nummers voor o.a. Depeche Mode, Primal Scream en Paul Weller. Beth Gibbons was zangeres in een pub voor ze in Portishead belandde. Tussen 1991 en 1994 schreef het duo veel nummers, daarbij geholpen door gitarist Adrian Utley. Dave MacDonald is het vierde lid en drummer van Portishead.



Het eerste album Dummy verscheen in 1994. De muziek valt te omschrijven als triphop, maar is minder dansbaar dan Massive Attack, en bevat geen rap zoals Tricky. De eerste single Sour times werd ook regelmatig gedraaid op Radio 3. Net zoals veel songs van Portishead klinkt het als de soundtrack voor een zwart-wit film uit de jaren 30, onheilspellend, angstaanjagend. Glory Box van hetzelfde album werd een klein hitje in Nederland.

Eind 1994 won Dummy de Mercury Music Prize. Daarmee versloegen ze Suede (Dog Man Star), Blur (Parklife), Pulp (His 'n Hers) en Oasis (Definitely maybe). Toch niet de minste albums uit dat jaar.



In 1997 verscheen het tweede album van Portishead, dat gewoon Portishead heet. Voor dit album namen Geoff Barrow en Adrian Utley stukjes muziek op, die ze later sampleden en gebruikten in de nummers. Portishead klinkt nog donkerder dan op Dummy. Luister maar eens naar Seven Months. Beste nummers: All Mine, Seven Months en Cowboys.



Mijn favoriete album. Roseland NYC Live, uitgebracht in 1998, en een paar weken geleden voor iets minder dan 10 Euro gekocht bij Sounds in Rotterdam. Negen van de elf nummers zijn opgenomen in de Roseland Ballroom, in New York, vandaar de titel. Het is niet zo maar een live-cd, de band wordt begeleid door een 35-koppig orkest. Vooral een nummer als 'All mine' klinkt nog mooier door de toevoeging van echte blazers en strijkers. Het is lastig om één uitschieter op dit album te noemen, de combinatie van het orkest, de stem van Beth Gibbons, het scratchen van Geoff Barrow, het gitaarspel van Adrian Utley: het vult elkaar perfect aan. Portishead klinkt donker, sfeervol, filmisch. Een ander pluspunt van dit album is ook dat het publiek stil blijft tot een nummer is afgelopen, en dat er niet zoals bij mTV Unplugged overal doorheen wordt gegild.

quote:

Op maandag 26 december 2005 09:57 schreef zjroentje het volgende:
Nog steeds een grof schandaal natuurlijk.

Een schandaal, nou nee. Maar toch verrassend dat Parklife niet won.

_{Uiteraard heb ik de vijf genoemde albums in de kast staan.}