Interview Chantal in het Parool

Het Parool - Media 17 december 2005

"Je moet jezelf durven zijn

Meer dan ooit lijkt Big Brother dit seizoen op het schrikbeeld van George Orwell. Toch heeft Amsterdamse Chantal haar drie maanden in het Big Brother-huis ervaren als "een cadeautje".

Waarom doen we dit? Chantal (41), vrouw van de wereld en office-manager bij een vooraanstaand Amsterdams assurantiekantoor, vroeg het zich af, terwijl ze als een bezetene het water uit het bubbelbad van het Big Brother-huis schepte. De jacuzzi moest binnen een half uur leeg zijn, zonder dat duidelijk was waarom of wat de consequentie was als het niet lukte. "Dat is toch gek" zegt Chantal nu. "Normaal doe ik nooit iets zonder te vragen waarom."

Meer nog dan in de voorgaande vier edities wikt en beschikt Big Brother over het leven van de deelnemers. Naar believen zet hij ze op rantsoen of gunt ze een feestmaal, zaait tweespalt en brengt ze weer samen. "Ik heb het ervaren als een soort supermacht. Je ziet hem nooit en hij klinkt altijd hetzelfde. Er is alleen een door de computer vervormde stem, maar die kan op rare emotionele knopjes drukken."

In de badkamer kon bijvoorbeeld zomaar die stem opklinken. "Het was soms alsof Jezus tegen je aan het spreken was, " zegt ze. "Dat psychologische spel vond ik wel heel interessant. Er kwamen dingen in mij naar boven die ik niet kende van mezelf. Typisch groepsgedrag bijvooorbeeld, waardoor je volgt als een ander opstaat."

Op een dag vond ze zichzelf terug in bikini in een bad vol chocoladevla, verwikkeld in een wedstrijdje vrij worstelen met de overige vrouwen in het huis. Spijt heeft ze niet. "Ik heb de beelden teruggezien. In mijn beleving van dat moment was het erger. Maar de rest vond het leuk. Dat ze niet te genieten was toen BB een rookverbod instelde, betreurt ze ook niet. "Iedereen die rookt kan zich daar iets bij voorstellen. Dat was een hele menselijke reactie. Hoe zou ik daar spijt van kunnnen hebben?".

BB mengde zich zelfs in haar liefdesleven. Natuurlijk wisten de programmamakers dat zij alleen door het leven gaat sinds vijf jaar geleden haar grote liefde haar ontviel. Rond de geboorte van de eerste BB-baby bleek nog maar eens dat ook Chantal dolgraag nog moeder zou worden. Zonder dat zij het wist werd voor haar een partner gezocht met een oproep in De Telegraaf. Alleen omdat een relatiebemiddelingsbureu tussen de inzendingen niet de geschikte match vond, werd er geen date gearrangeerd in het BB-huis.

"Ik word niet graag gekoppeld" zegt ze nu. En ze heeft niet te klagen over aandacht van mannen, hoor. "Maar ik houd dat liever privé."Gelukkig heeft zij niet te maken met opdringerige mannen, sinds zij drie weken geleden het BB-huis moest verlaten. "Ik loop nu niet rond met een groot bord boven mijn hoofd met "bezwanger mij!"

Het zijn juist vooral vrouwen die haar spontaan aanspreken. Gek genoeg voelt ze zich op straat meer bekeken dan in het BB-huis. "Je gaat het huis in als jezelf, je bent daar jezelf en je wordt bekend als jezelf, maar nu is alles opeens anders, " zegt ze. "Nu willen mensen een praatje met je maken, vooral tieners. " De reacties zijn alleen maar positief, zoals in de Jordaan waar ze woont. "Ik heb een scherpe tong, soms, typisch Amsterdams. Ze zijn erg aardig tegen me, misschien omdat ze dat herkennen."

Donderdag is de finale. Chantal noemt Joost en Ingrid de grootste kanshebbers op de eindzege. Zelf heeft ze geen vooorkeur. "We zijn toch een soort familie geworden. Dan is het moeilijk kiezen." Ze weet alleeen: "Een goede winnaar van BB is hij die het meest zichzelf heeft durven zijn." Dat was ook het grootste compliment dat haar vrienden en familie haar konden geven. "Ze herkenden me precies."

"Ik vind ons ook alllemaal winnnaars." Of Joost nu wint, of Ingrid, Lieske of Roel, het maakt niet uit. "Omdat ik vind dat iedereen zichzelf is geweest en daar draait het spel volgens mij om".

En zo kwaad was BB eigenlijk niet. "We zijn zo verwend, zo vertroeteld. "Dar er opdrachten moeten worden vervuld, vond ze niet meer dan redelijk. " Zo gaat het in het echte leven ook. Dan moet je ook werken voor je geld." De sfeer was bovendien vaak beduidend beter als de opdracht mislukte en er voor straf weinig te eten was.

Ze volgt de ontwikkelingen in het huis nog van uur tot uur op internet. "Bijna ziekelijk. Ik denk de hele tijd: Shit, was ik er nog maar bij".

En ze blijft maar ouwehoeren over "Jezelf blijven".
Wat een gezeur. Toen al, en nu dus nog steeds.

- "Ik heb een scherpe tong, soms, typisch Amsterdams."
Ze geeft dus Amsterdam de schuld dat ze te veel praat, roddelt en mensen zwart maakt.
Is niet haar schuld dus.

- Zo gaat het in het echte leven ook. Dan moet je ook werken voor je geld.
Ik herinner met toch duidelijk dat DAT alleen door de kijkers gezegd is, en dat de bewoners vooral klaagden en langzaam aan wilden doen, of liever helemaal stoppen. Dat Ralph en Menno een hoop kritiek kregen door veel te fietsen, bijvoorbeeld.

- Dat was ook het grootste compliment dat haar vrienden en familie haar konden geven. "Ze herkenden me precies."
........ compliment?

- Ze volgt de ontwikkelingen in het huis nog van uur tot uur op internet.
....