En toch... het is niet genoeg voor mij. Ik weet niet precies wat ik mis, maar ik mis iets. Het gevoel dat ik voor iemand zou moeten hebben als ik een relatie met iemand heb is er niet en komt maar niet.
Dus ik heb hem gisteren vreselijk gekwetst door te zeggen dat ik niet verder wil. Ik voel me op dit moment zo'n vreselijke bitch, maar ik kan de situatie en mijn gevoelens niet veranderen. Hoe graag ik het ook zou willen.
Nu wil hij graag 'vrienden' blijven, maar ik weet niet of dat wel mogelijk is. Ik zou het graag willen, omdat hij te gek is en ik nog steeds heel veel van hem hou, maar ik ben bang dat het van zijn kant niet mogelijk is. Als ik met hem om blijf gaan geef ik hem toch onbewust hoop. Stel dat je een gezellige avond met elkaar hebt, kan het gebeuren dat je 'per ongeluk' met elkaar gaat zoenen of 'per ongeluk' nog verder gaat. En tja, dan geef ik hem natuurlijk valse hoop en dat wil ik hem natuurlijk niet aandoen. Ik heb het er ontzettend moeilijk mee, ook al ben ík in dit geval de 'boosdoener'.
Met andere exen is het eigenlijk altijd met ruzie uitgegaan, dus ik heb er geen ervaring mee hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik wil hem niet kwijt, maar weet dus ook niet hoe ik op een normale manier met hem om moet gaan zonder hem elke keer te moeten kwetsen.
Heb je wel eens een relaite gehad waar dat 'iets' wel aanwezig was?
Misschien verheerlijk je wel een ideale relatie en kan de werkelijkheid er niet aan voldoen.
Bedenk wel waarom het gebeurt, en spreek dat uit tegen elkaar. Nadat je jezelf weer wat meer *gevonden* hebt kun je de vriendschap met je exvriendje in een wat duidelijker vorm gieten.Het andere gaat over 'dat je iets mist'. Wat vreselijk moeilijk! Het lijkt mij dat je voor jezelf helder moet krijgen wat 'iets' is. Het kan met verwachtingen te maken hebben. Verwachtingen die jij hebt in het algemeen van relaties, en in het bijzonder verwachtingen die je hebt [gehad?] over deze relatie. Het 'iets' kunnen benoemen en plaatsen zal je verder helpen. Hoe je het kunt benoemen kan ik je niet vertellen; ik weet niet hoe je in elkaar steekt. Als je weet wat 'iets' is, weet je ook welke rol dat speelt in je [toekomstige?] relatie. En kun je het beter beheersen; wordt jij uiteindelijk beter van
Succes
-zucht-
7 weken geleden heeft mijn vriendin na een relatie van 10½ jaar er een punt achter gezet.
We hadden GEEN ruzie, maar zijn gewoon uit elkaar gegroeid (mooie quote van Bruce Willes... Liefde is als een tuintje...en je moet elke dag dat tuintje verzorgen en het onkruid wieden. Doe je dat niet dan heb je binnen een jaar een tuin met onkruid).
Ik had dus hetzelfde als jouw vriend...
Ik wilde ook alles niet zomaar opgeven, en wilde HEEL graag een vriendenrelatie overhouden.
Maar...jou angst dat je hem met vriendelijk met 'm omgaan valse hoop geeft klopt wel.
Wij zijn nu dus 7 weken verder...hebben in die 7 weken wel contact moeten hebben (boedelscheiding en al die shit), en al die tijd was mijn ex vreselijk koel en afstandelijk...alleen maar om mij geen valse hoop te geven.
Nu hebben wij op dit moment alletwee weer een 'speciaal' persoon in ons leven. Iemand waarvan je weet dat je er verliefd op zou kunnen worden. (jaja errug snel ik weet ut, maar ik heb het ook over "verliefd KUNNEN worden")
Door zo'n persoon wordt je aandacht van je ex afgeleid, en omdat zo'n persoon ook interesse in jou heeft, wordt de pijn langzaam aan verdrongen door het "vlindergevoel".
Mijn ex speelt nog dagelijks door mijn hoofd, maar niet meer met het idee "hoe kan ik haar terug krijgen", maar "komt ze goed terecht". Door dit nuance-verschil sta je opeens heel anders tegenover elkaar...
Mijn ex was van de week bij mij, en we hebben samen even onze 'speciale personen' besproken...we grijnsde een beetje en hadden alletwee zoiets van "ik kan niet geloven dat ik DIT gesprek met jou heb".
Kortom...onze relatie is in een aantal weken dusdanig gestabiliseerd dat we nu redelijk als vrienden met elkaar kunnen omgaan, en ik verwacht dat dit de komende weken alleen maar beter wordt.
En wie weet...als we een jaar ofzo van elkaar los zijn geweest....
(mits het met die nieuwe vlam niet gaat lukken binnen die tijd *grijns*)
Kortom....OOK al voel je je een bitch...IK denk dat je op de goede weg bent door NU nog niet als vrienden met 'm om te gaan....
Laat het bezinken...
geef 'm de tijd om zijn wonden te likken...
en zodra je ziet dat hij zich concentreerd op andere vrouwen...DAN kan je weer als vrienden met elkaar omgaan.
Tenminste in mijn geval werkte het zo
Hoop dat je hier wat aan heb....
Als je uit elkaar bent (en er geen goederen of appartementen te verdelen zijn) dan ben je toch eigenlijk gewoon weer terug bij 'af'.. dwz als er geen slaande uitelkaargaansruzie is dan ben je gewoon weer 'vrienden'.
En met gewoon vrienden/bekenden gaat het weer zo dat als de een toenadering zoekt/voorstelt/probeert, dat de ander dan het volste recht heeft om dat toe te staan of af te wijzen.
Daar komt natuurlijk wel het 'oude vertrouwde' element bij (zie ook Swetzenegger's post). De vraag is simpelweg in hoeverre je jezelf onder controle hebt. Als je jezelf daar niet mee vertrouwt, dan is het handig om ver van elkaar weg te blijven. Je hoeft hem er niet voor te vertrouwen want je bent terug bij af en 'nee' is 'nee'.
Over hoop> Naja, als je het over 'weer bij elkaar komen' hebt, boeit het woord 'weer' zo veel? Ook een gewone afwijzing zonder 'voorgeschiedenis' werkt toch zo? Een persoon geeft aan intresse te hebben en het is dan aan de ander om daar neutraal, afkerig of positief op te reageren. De 'vriendelijke' afwijzing is denk ik het vaakst voorkomend in deze wereld met enorm veel redenen.
Als jij op dit moment ondanks jouw liefde voor hem vindt dat het (nu) niks wordt, dan zal dat jouw reden voor afwijzen zijn. Kun je hem verbieden hoop te hebben? Nee, kun je dingen doen om die hoop aan te wakkeren? Jawel, maar je kunt net zo goed dingen doen/zeggen die die hoop niet sterker maakt, terwijl je wel elkaar blijft zien.
"Ik wil je graag als vriend houden maar niet op 'die' manier". Zeg het zo en hij weet echt waar hij aan toe is. Als hij dan gevoelens krijgt bij het jou zien, is dat zijn probleem om die onder de tafel te stoppen, want tenzij jij 'meer' aangeeft...
------------------
Women are shiney, and bullets bounce right off them... oh.. no.. wait, that's reinforced steel.
[Dit bericht is gewijzigd door puntloos (Datum 28 Februari 2000).]
rot voor je. dat zijn moeilijke beslissingen hè. wat je vraag betreft: vriendschap met je ex kan volgens mij alleen als beide partijen het erover eens zijn dat het echt afgelopen is, dat er geen weg terug is en daar ook allebei (min of meer) vrede mee hebben.
een periode van afstand is daar wel voor nodig.
sterkte!
bixis
ik heb er lang over moeten nadenken wat ik zou gaan zeggen ,maar hoe langer ik denk hoe moeilijker het word.
Voor de mensen die het niet weten ik ben het exvriendje van oxa.
bepaalde gedachten blijven door me hoofd spoken .
zoals sommige mensen hier zullen weten is oxa depresief ,ik zelf ben dat twee jaar van me leven geweest.
toen ik depresief was vond ik het het makkelijkste om alleen te zijn "teminste dat dacht ik " ik ben dan nu ook bang dat oxa het heeft uitgemaakt omdat ze denkt dit in d`r eentje beter op te kunnen lossen dan met z`n tweeen .
ik heb haar een paar keer gezegt dat je je eigen tijdens een depresieve periode niet moet afzonderen
omdat je dan zo diep in de put kan raken dat je er helemaal niet meer uitkomt.
3 maanden heeft onze relatie geduurd het waren drie mooie en moeilijke maanden,ik heb haar proberen te steunen zo veel als ik kon ,op een gegeven moment maakte ze me duidelijk dat ze alleen gelaten wou worden .
toen heb ik zo eigenwijs als ik ben de beslissing genomen om juist een stapje dichter bij haar te gaan staan , ik heb toen geprobeerd haar een beetje te pushen .ik heb geprobeerd om haar haar leven weer op te laten pakken , ik zei tegen haar je bent bang voor de toekomst ,je moet je leven weer oppakken.
ik zei tegen haar je moet de stappen waar je bang voor bent niet uitstellen maar nemen.
een van die stappen heeft ze nu genomen ,aan de ene kant vind ik dat positief ze pakt haar leven weer op ,aan de andere kant ben ik er kapot van het leven dat ze weer oppakt daarin is geen plaats voor mij.
ik hoop dat we vrienden kunnen blijven maar ze is bang dat ik dat niet kan ,ik denk zelf dat zij het er moeilijker mee heeft dan ik.
ik blijf stiekum hopen dat er in de toekomst weer plaats voor me is in het leven van oxa is het niet als vriend dan wel als 'goeie vriend' .
ik heb oxa meerdere keren gevraagd of ze over haar gevoel wou praten dat kon ze niet .
het doet me een beetje pijn te zien dat het haar hier wel lukt, mij zei ze dat ze niet aan een relatie toe is met niemand niet, hier zegt ze dat ze wat mist aan me .
op het dit moment ligt het forum plat ik had een reactie gelezen ik weet niet meer van wie ,die zei dat oxa mischien wel te veel wil dat het gene wat ze mist mischien wel nooit gevonden zal worden.
ik ben bang dat oxa nu vergeefs opzoek gaat naar dat gene wat ze miste in onze relatie
oxa heeft voordat ze een relatie met mij kreeg vriendjes gehad die erg jaloers waren en bezitterig ,
dat heeft haar volgens mij bang gemaakt, zo bang dat ze haast niet meer aan een relatie durfte te beginnen.
toch denk ik dat een relatie haar juist over haar angst heen zou kunnen trekken .
ik kan op dit moment niet verder schrijven ik denk aan duizend dingen tegelijk
ik wil alleen nog even zeggen dat ik ziels veel van haar houd ,dat voorlopig ook zal blijven doen en dat ik hoop dat ze niet helemaal uit me leven zal verdwijnen.
Spacedude.
ps :kan kwakje me uitleggen wat er fijn aan oxa`s stukje is
[Dit bericht is gewijzigd door Spacedude (Datum 28 Februari 2000).]
[Dit bericht is gewijzigd door Manono (Datum 28 Februari 2000).]
Du holst mir den woorden uit den mond. ik ben nog steeds goede vrienden met m'n ex.
Maar ik wil ff ontopic blijven en ingaan op het vrienden blijven. Wat Swetsenegger schreef kan echt wel kloppen. Zelf heb ik de ervaring dat ik met de meeste exvriendjes een goede relatie heb. Een aantal zijn heel dierbare vrienden zelfs, maar dat komt ook doordat we voor de relatie al goede vrienden waren.
Wat jullie beiden iid. nodig hebben is tijd. kom los van elkaar en pak je leven weer op. Is heel moeilijk en kan niet in een week, maar uiteindelijk lukt het wel. Pas dan kun je erover gaan denken om een vriendschap op te bouwen.
Space, je lijkt me nu niet de aangewezen persoon om Oxa te helpen, niet voor haar, maar ook zeker niet voor jezelf! Je zit er veel te dicht bovenop, om objectief te blijven. Doe een stap terug, maar laat haar zeker niet gaan (in de zin van, nooit meer iets laten horen).
Jullie moeten hier samen uit zien te komen, als je beiden vrienden wilt blijven, praat erover, geef aan hoe vaak en op wat voor manier jullie contact willen. Zorg dat je eerlijk blijft tegen elkaar!! Repecteer elkaars grenzen en blijf hopen dat het weer wat kalmeert op een dag.
Meer kan ik er niet van zeggen, wens jullie beiden alle goeds en sterkte!
Barb.
Sterkte in ieder geval!
quote:
op 02-28-2000 om 03:00 PM schreef Ludo het volgende:
spooky Manono...spooky.
Du holst mir den woorden uit den mond. ik ben nog steeds goede vrienden met m'n ex.
Ja hoor ik ook.
We hebben nu weer contact en we hebben het over van alles en nog wat, we spreken elkaar niet meer dagelijks, maar als we iets te vertellen hebben, dan delen we dat.
Je moet hém de ruimte geven van je los te komen, als jullie vrienden worden straks moet je hem toch eerst even loslaten.
Tja jongen ik kan heel ver met je meegaan...
Ik heb dus OOK het idee dat mijn ex bij mijn weggegaan is doordat ze problemen heeft met onverwerkte emoties uit het verleden.
Het hele beroerde aan zo'n verhaal is DAT DAT GEEN ENKEL VERSCHIL MAAKT.
Op dit moment is er voor zowel jou als mij geen plaats in het leven van onze ex-en.
Bij jou was het 3 maanden...bij mij 10½ jaar...Maar ik denk dat dat voor de pijn niet veel verschil maakt.
Probeer haar uit je gedachte te zetten, of in ieder geval DENK AAN JEZELF....das heel moeilijk...geloof me ik weet het.
Een voordeel... wat ze zeggen over weduwnaarspijn klopt (in mijn geval in ieder geval) KORT.....maar hevig. (swetsenegger slikt nog WEL even anti depressie shit om DEZE klap helemaal te verwerken).
Sterkte... voor zowel Spacedude als Oxa...
Zo vind ik het dus ook fijn om jou kant van het verhaal te lezen; hoe warrig je duizend gedachten op dit moment dan ook zijn. Het maakt de situatie ietsje begrijpelijker. Nou ja, voor zover ik inzicht kan hebben in jullie relatie [als dat, door een ander dan mijzelf, al gewenst is]. Maar goed; in het algemeen geldt, zeker bij mij, hoe meer info, hoe meer inzicht. En meer inzicht leidt hopelijk tot minder onzin. Dat bedoelde ik ermee te zeggen. Snap je het zo?
Evengoed merk ik bij jullie beiden veel liefde en warmte voor elkaar. Ik hoop dat dat, en liefde voor julliezelf, je kracht kan geven om tot wijze inzichten te komen, en goede stappen te zetten; om het even in welke richting.
Samenvatting: ik vond het fijn om sowieso een stuk van oxa te lezen. Ik bedoelde niet dat ik het een fijn stuk vond.
[Dit bericht is gewijzigd door KWAKje (Datum 29 Februari 2000).]
Ik heb (volgens mij) precies hetzelfde meegemaakt...
Ook mijn relatie strandde en we beloofden elkaar vrienden te blijven (dat wilden we ook).
Toch zijn er rare dingen gebeurd en ziet het er naar uit dat er van die vriendschap niets komt.
Het moet denk ik nog steeds heel goed zitten tussen jullie, maar dan op vriendschappelijk gebied...
Ook moeten jullie je gevoelens, denk ik, uitschakelen, omdat jullie elkaar anders weer de hoop geven op een soort doorstart van jullie relatie.
Het blijft een beetje een gevoelig onderwerp en het gaat vaak mis doordat 1 van de twee nog gevoelens koestert voor de ander...
Anyway, veel succes en geluk enzo...
Parasietje...
Overigens vraag ik me altijd af waarom je vrienden wil blijven. De enige reden is dat een van de twee nog hoopt heeft volgens mij. Ik denk dat je echt alleen vrienden kan zijn als je beiden dat zo wil, maar dan is er meestal wel wat tijd-na-de-hartstocht gepasseerd.....
quote:
op 02-29-2000 om 02:55 PM schreef zonnedauw het volgende:Overigens vraag ik me altijd af waarom je vrienden wil blijven. De enige reden is dat een van de twee nog hoopt heeft volgens mij. Ik denk dat je echt alleen vrienden kan zijn als je beiden dat zo wil, maar dan is er meestal wel wat tijd-na-de-hartstocht gepasseerd.....
Ik denk toch dat je na een lange tijd intiem met elkaar te zijn geweest elkaar toch wilt blijven zien, misschien wel omdat je het ook gewoon als 'maatjes' heel fijn kunt hebben en niet per se weer hoop koestert...
quote:
op 02-29-2000 om 03:03 PM schreef De Parasiet het volgende:
Ik denk toch dat je na een lange tijd intiem met elkaar te zijn geweest elkaar toch wilt blijven zien, misschien wel omdat je het ook gewoon als 'maatjes' heel fijn kunt hebben en niet per se weer hoop koestert...
Ja ok, maar dan heb je eigenlijk in gezamenlijk overleg besloten niet als geliefden verder te gaan. Ik denk dat dat zelde voorkomt, dat je het allebei zo voelt en wilt... althans op het moment dat je uit elkaar gaat...
[Dit bericht is gewijzigd door CoolZero (Datum 01 Maart 2000).]
Dat wil niet zeggen dat het bij iedereen zo is. Mijn allereerste vriendje met wie ik 6 jaar wat heb gehad, daar heb ik nog steeds contact mee, heel leuk contact. O.k., hij is getrouwd, heeft een kindje en woont zo'n beetje 2 uur bij mij vandaan, maar we mailen vaak en bellen regelmatig. In het begin hebben we nauwelijks tot geen contact gehad, zoiets moet groeien. Het belangrijkste is dat je eerlijk tegenover hem blijft, maar dat doe je. Succes ermee!
Wij hebben met stijgende verbazing je verhaal gelezen. De waanzin die jij uitslaat is absoluut niet te begrijpen. Je bent op zoek naar iets wat er niet is. Hopelijk heeft je ex-vriend snel een leuke en lieve vriendin die hem wel geeft wat hij verdient. Jij bent te verwend en hopelijk zie je dit zelf snel in. Kijk eens meer naar wat je hebt ipv. wat je niet hebt. Jij bent op zoek naar iets wat er niet is. Denk daar maar eens over na. 
Wij hopen dat ditzelfde met jou gebeurt over een jaar of tien, weet je ook eens hoe dat is !
quote:
op 03-06-2000 om 11:22 PM schreef LORICKWAADDEMPER het volgende:
Oxazepam,Wij hebben met stijgende verbazing je verhaal gelezen. De waanzin die jij uitslaat is absoluut niet te begrijpen. Je bent op zoek naar iets wat er niet is. Hopelijk heeft je ex-vriend snel een leuke en lieve vriendin die hem wel geeft wat hij verdient. Jij bent te verwend en hopelijk zie je dit zelf snel in. Kijk eens meer naar wat je hebt ipv. wat je niet hebt. Jij bent op zoek naar iets wat er niet is. Denk daar maar eens over na.
allereerst LORICKWAADDEMPER welkom op het Forum NOT. de meeste mensen die stellen zich eerst ff voor maar nee jij gaat een oordeel vellen over iemand die je niet kent. Mocht het nou het geval zijn dat je Oxa wel kent dan ben je helemaal een trieste eikel dat je niet gewoon je eigen naam gebruikt.
Dat is gewoon zielig en stiekum krijg ik ergens het vermoeden dat jou post niet objectief is maar dat het een persoonlijke aanval was op Oxa.
Oke ik was eigenlijk niet van plan om hierop te reageren maar na zo'n waardeloze post van LORICKWAADDEMPER kon ik het gewoon niet laten en om helemaal Off-topic te gaan nee dat kan ik ook niet over mijn hart verkrijgen omdat het toch best een serieus probleem kan zijn, heb ik zelf ervaren.
Ik ga hier nu dus niet mijn eigen ervaring neer knallen want dat heeft er niks mee te maken. Oke eigenlijk wel maar dat is dan een voorbeeld dus daar wordt niemand beter van.
Volgens mij is het best onmogelijk om een eerlijke en open vriendschap te blijven houden als je relatie is verbroken. Op het moment dat 1 van de 2 ook maar meer is blijven voelen en dat ook laat merken dan zit het al weer scheef. Je weet niet hoe je naar elkaar moet reageren en je weet al helemaal niet hoe jou reactie op de ander overkomt.
Je kunt een compliment maken of interesse tonen wat opzich gewoon als vriend bedoeld is maar daardoor krijgt die ander weer een bepaald soort hoop wat dan valse hoop is. Of geen valse hoop natuurlijk maar daar moet je toch zelf achter komen maar daar kom je ook achter als je geen vrienden meer bent. Mocht het dan na een paar maanden nog steds niet weg zijn en je een spijtgevoel hebben kun je altijd nog de stoute schoenen aantrekken (hoe moeilijk dat ook is) en eerlijk gaan vertellen dat je een verkeerde beslissing hebt genomen. Wat dan de reactie zal zijn weet ik niet kun je ook niet weten.
maar in mijn ogen kun je het niet volhouden om regelmatig leuk en lief te informeren hoe zijn/haar weekend geweest is terwijl je stiekum hoopt dat het klote was en dat de weekenden samen beter waren of dat je "spontaan" opbeld om te vragen wat hij/zij vannavond gaat doen.
Ik kan het iig niet dat wil dus niet zeggen dat het niet mogelijk is maar ik geloof nooit dat ik er goed mee om zou kunnen gaan.
Rolf-X
Ongeveer 2 maanden geleden heeft mijn vriendin onze relatie na 16 maanden verbroken. De reden wil ik even voor mezelf houden, maar we hadden absoluut geen ruzie, en wilden daarom ook graag proberen vrienden te blijven.
We hadden afgesproken om elkaar de eerste tijd weinig te zien, maar aangezien we bijna bij elkaar in de straat wonen en bovendien bij elkaar werken bleek dat een beetje onmogelijk. Zo kon het dus gebeuren dat we op een zaterdagnacht in een (klein beetje) beschonken toestand weer met elkaar stonden te zoenen...
Dit kwakkelde zo door tot iets meer dan een week geleden, toen ik op een zondagochtend dus naast haar in haar bed wakker werd. Nu zal ieder normaal denkend mens verwachten dat het of nu weer aan is of dat we elkaar nooit meer zien, maar dat is dus niet het geval! Deze ene nacht blijkt voor ons een soort afscheid te zijn, het definitieve einde van de relatie. We gaan nu pas echt als vrienden met elkaar om, en ondanks alle negatieve adviezen van ouders en vrienden gaan we wel met elkaar om, want onze vriendschap is ons gewoon heel erg veel waard...
Ik wil helemaal niemand aanvallen ofzo, gewoon omdat ik van niemand hier de achtergronden weet, ik wil alleen duidelijk maken dat het zelfs als het een beetje fout loopt zoals bij mij, dat het dan uiteindelijk nog best wel goed kan komen. Ik voel me nu pas echt vrij, en ik weet dat mijn ex zich precies zo voelt!
Dus ik zou zeggen, succes ermee en probeer de juiste keuzes te maken...
met je :we hopen dat dit jou over tien jaar overkomt
Spacedude.
[Dit bericht is gewijzigd door Spacedude (Datum 07 Maart 2000).]
[Dit bericht is gewijzigd door Spacedude (Datum 07 Maart 2000).]
Mijn vriend wilde destijds ook vrienden blijven, maar ik merkte dat hij me wilde claimen, oude dingen terughalen (die er voor mij niet meer waren).
Ik heb volledig gekapt en ben daar achteraf blij mee. Het verdriet en het gevoel slijt echt waar!
Ik vind het zoiezo erg pijnlijk..
quote:
op 03-07-2000 om 08:47 AM schreef Mephistopheles het volgende:
Dit kwakkelde zo door tot iets meer dan een week geleden, toen ik op een zondagochtend dus naast haar in haar bed wakker werd. Deze ene nacht blijkt voor ons een soort afscheid te zijn, het definitieve einde van de relatie. We gaan nu pas echt als vrienden met elkaar om
ja hallo, dat is pas een week geleden, dat kan je nu nog helemaal niet zeggen, dat je nu pas echt goede vrienden bent en meer niet. Dit blijft zo doorgaan, zolang jullie niemand hebben of zelfs dan nog. Zodra iemand hoort dat een (recente) ex met een ander naar bed gaat kan ik me niet voorstellen dat het geen pijn doet of dat je toch even slikken moet.
Zes jaar geleden iemand leren kennen, relatie gekregen, na een jaar ging het uit want hij "miste wat". Lullig, want we konden het zo goed samen vinden. Dus: vrienden blijven. Ik wilde niets liever, want ik wilde bij hem kunnen zijn en mijn hoop werd daardoor voortdurende aangewakkerd. Resultaat: het ging weer aan, het ging weer uit, goede vrienden, het ging weer uit, het ging weer aan, etcetera etcetera.
En ik bleef elke keer maar weer hopen en verwachten dat het nu wel goed zou komen. Maar hij bleef maar steeds "iets missen".
En helaas, sinds een paar dagen is het weer uit, en het lijkt dit keer definitief te zijn. Ontzettend klote, want ik wil hem ondanks al dit gedoe gewoon niet kwijt.
Maar dit keer ga ik proberen sterk te zijn: geen contact, geen 'gewone' vriendschap, het is veel te verwarrend en de hoop dat het goed komt blijft daardoor bestaan.
Ik hoop alleen dat het lukt, want ik zit elke dag met de telefoon in de hand en wil hem opbellen. Tot nu toe lukt het om me ervan te weerhouden, hoewel ik hem vandaag toch een mailtje heb gestuurd..... Het is moeilijk, maar ik moet wel, ik kan mezelf niet langer voor de gek houden.
Maar ik blijf voorlopig hopen dat het toch weer goed komt....
Tenminste, da's mijn ervaring. Je blijft namelijk toch altijd denken "da's mijn ex". Een goeie vriend en vriendin van mij hebben 2,5 jaar lang verkering gehad, en met oud en nieuw zetten ze er een punt achter. Omdat we in dezelfde vriendengroep zitten, zien ze elkaar toch nog vaak. Dit is erg moeilijk voor ze. Ze proberen vrienden te zijn, maar ze kunnen die grens niet goed vinden. Laatst liepen we weg, en toen wou zij hem een kus op de mond geven. Vaak leggen ze nog een arm om elkaar heen en dan is het zo van "ow sorry"
Wij proberen ze hier ook op te wijzen, maar het is te moeilijk, als je elkaar 4x per dag ziet.
Ook uit mijn eigen ervaring blijkt:
Met GEEN van mijn exen heb ik normaal contact. Met 1 uit de brugklas (ik zit nu in V5) komt het contact nu weer op gang, maar het is nog steeds niet echt je van het, zoals je met andere klasgenoten omgaat.
Maar dat is mijn ervaring, dat kan natuurlijk aan mij liggen
(alhoewel het bij de mensen om mij heen in 99% van de gevallen hetzelfde is gelopen)
GRTZ Arch "nog zo'n serieuze topic" Angel
Het is nu een maand uit tussen ex en mij....
We wilden vrienden blijven, maar dat lukte om de een of andere reden gewoon niet. Het einderesultaat is dat we ontzettend kortaf tegen elkaar zijn nu en elkaar niet meer aankijken.
Het lukt gewoon niet, denk ik...
En ik weet niet waarom...
Het is gewoon jammer dat 2 geliefden na hun relatie niet gewoon nog vrienden kunnen blijven, want dat soort vriendschappen kan zo nuttig zijn...