[Centraal] Indonesië - deel 3

quote:

Op woensdag 7 december 2005 08:48 schreef indahnesia.com het volgende:
Laat je visum maar niet afhangen van de overheid in Jakarta. Dan zit je over 4 maanden nog in Kuala Lumpur. Tenzij diegene waarvoor je werkt 'een mannetje kent'..

Ik heb ook net bericht gehad dat Jakarta er geen zak aan kan doen. Verder kwam er door uit Sumatra dat ze waarschijnlijk geen businessvisa gaan verstrekken. Terwijl ik wel alles al heb betaald en ingeleverd gister.

Lukt dat niet dan geef ik het op en vlieg ik met het eerste vliegtuig weer terug naar Amsterdam.

quote:

Op woensdag 7 december 2005 12:26 schreef indahnesia.com het volgende:
om foto's te maken heb je toch geen business visum nodig? Dat kan een toerist ook prima doen. Gek verhaal...

Ik ga daar heen om een commercial en een korte docu te maken. De rest van de crew heeft er inmiddels al een draaidag opzitten

Waarom een uitnodiging, een toeristenvisum moet prima kunnen voor Sumatra, je gaat toch niet naar Atjeh?

quote:

Op woensdag 7 december 2005 17:27 schreef BloodhoundFromHell het volgende:
Waarom een uitnodiging, een toeristenvisum moet prima kunnen voor Sumatra, je gaat toch niet naar Atjeh?

Tja daar is het nu een beetje laat voor. And besides ik ben daar voor werk. Iedereen heeft van ons een businessvisa. Ik ga nu mijn stinkhok verlaten voor een nieuw hotel: Radius International!

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 11:47 schreef indahnesia.com het volgende:
Er is trouwens hongerdood in Papua... ze gaan nu voedsel sturen.

serieus? lekker is dat m;n ouders gaan daar in januari heen.

In de OP staat Lombok. Ben ik vorig jaar geweest voor 2.5 week en zit eraan te denken om aankomende zomer weer te gaan.

Hier een link naar:
reisverslag
Foto's

Have fun

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 11:47 schreef indahnesia.com het volgende:
Er is trouwens hongerdood in Papua... ze gaan nu voedsel sturen.

das minder, welk deel van nieuw guinea, het Nederlands/Indonesische westen, of het onafhankelijke oosten?

maar dan moet je gewoon spreken over Irian Jaya, of westelijk nieuw Guinea .."Papua" is voor mij het onafhankelijke oostelijk deel van Nieuw Guinea. desalniettemin ongelofelijk eigenlijk omdat je zou verwachten dat daar voedsel in overvloed is.

idd, toen ik in Manokwari was zag het er voor indonesische begrippen wel goed uit

Effe uppen

quote:

zaterdag 17 december 2005 uur.
Papoea’s zijn juist dik, zegt minister
Van onze correspondent Michel Maas


JAKARTA - Zo is er een hongersnood, zo is er niets meer aan de hand. Sterker nog: de Papoea’s die zouden lijden aan ernstig voedseltekort zijn dik. Alleen de aardappelen zijn op, dat is alles.


Een week na de alarmerende berichten over een hongersnood in de afgelegen hooglanden van Papua doet de Indonesische minister Aburizal Bakrie het verhaal af als onzin.

Volgens hem is er niemand van honger omgekomen. ‘De mensen zijn dik, hun varkens zijn vet en de maïs en kool staan er goed bij’, zegt de minister. ‘Ik kan u de foto’s laten zien.’ Bakrie doet zijn uitspraken na een bezoek aan het afgelegen district Yahukimo, waar 55 personen zouden zijn doodgegaan van honger.

Het bericht van de hongersnood schokte Indonesië. De media stortten zich op de ramp, die na de uitbraak van polio en de vogelgriep het zoveelste bewijs zou zijn van een falende gezondheidszorg.

President Susilo Bambang Yudhoyono trok zich de zaak persoonlijk aan en belastte coördinerend minister voor Welzijn Aburizal Bakrie met de hulpverlening. Bakrie organiseerde meteen voedseltransporten en ging zelf poolshoogte nemen. De Indonesische televisie toonde beelden van kindjes met hongerbuikjes en van lokale leiders die bevestigden dat er weinig eten was.

De minister blijkt na zijn reis allerminst overtuigd. De mensen moeten hun land en voedsel beter beheren, zegt hij. Hij zal landbouwdeskundigen sturen en voorraadschuren laten bouwen. Bakrie verwijt de Indonesische media dat die het verhaal hebben opgeblazen zonder het te controleren.

De eerste die alarm sloeg was het districtshoofd van Yahukimo, maar hoe die aan zijn informatie kwam is duister. Zijn noodkreet bereikte een televisiestation en toen de media dagen later het afgelegen Yahukimo bereikten, stortten zij zich op iedereen die er ook maar een beetje hongerig uitzag en bevestigden zo het hongerverhaal.

http://www.volkskrant.nl/(...)e/1134713126401.html
politiek spel, doofpot , of storm in een glas water, zeg het maar?

Aangezien ik nog steeds ondersteboven ben van de jetlag met alle irritante gevolgen van dien, ga ik dit verhaaltje niet zo lang maken.

Ten eerste is het toch eigenlijk zo belachelijk dat een land als Indonesië zo'n probleem maakt om als Nederlander het land in te mogen. Ik kwam daar namens een Nederlands initatief die het elk jaar voor elkaar krijgt om een behoorlijk bedrag bij elkaar te krijgen die volledig ten goede komt aan de mensen én in ons geval belangrijker: de urang utan. Ook de lokale bevolking op Sumatra die ik gesproken heb snappen er niets van. Sumatra heeft het op dit moment zwaar en de toeristische sector ligt na de tsunami, bomaanslagen in bali en overstroming in Bukit Lawang behoorlijk op zijn gat. De bevolking vraagt zich dan ook af waarom die paar mensen die nog wel de moeite nemen om de schoonheid van het land te ontdekken het zo moeilijk gemaakt worden.

Neemt niet weg dat ik uiteindelijk via Kuala Lumpur toch aan een visum ben gekomen en ik na een enerverende middag van taalproblemen, opdringerige taxichauffeurs/dieven en een vreselijk slechte weg in Bukit Lawang ben aangekomen. Van Bukit Lawang valt niet meer zo veel te zeggen en dat is eigenlijk heel goed. Wrang, maar waar: Zij hebben van de natuur een tweede kans gekregen. Bukit Lawang was een toeristenoord geworden met hotels, restaurants en discotheken. Misschien nog wel het ergste, de urang utan werd gigantisch verstoord in zijn natuurlijke habitat door hem systematisch te voeren en hem afhankelijk te maken van mensen. Vorig jaar heeft een vreselijke overstroming het hele dorp weggespoeld en daarbij is de helft van de bevolking omgekomen. Het goede ding hiervan (dat zegt de overgebleven, gemotiveerde bevolking zelf) is dat ze van de natuur een tweede kans hebben gekregen om het eco toerisme op een goede manier aan te pakken.

Ik verbleef in de enige plek waar je als "toerist" nog kunt slapen en dat is de eco-lodge. De eco-lodge wordt gerund door de gepensioneerde duitser Willy en zijn Indonesische vrouw Ima. Deze mensen weten ontzettend goed waar ze mee bezig zijn en het was dan ook fantastisch om daar te mogen zijn. Veel personeel aanwezig, met allemaal een verhaal. Het is prachtig om te zien dat deze mensen echt bereid zijn om ondanks alle tegenslagen iets te maken van hun leven en daar voor de volle 100% voor gaan. Ook hebben zij een aantal gidsen in dienst die op de goede manier toeristen rondleiden. Ze weten ontzettend veel en gaan met respect voor natuur en duur om met hun baan. En dat is eigenlijk wel het allerbelangrijkste voor eco-toerisme.

Verder zijn wij de afgelopen week nog doorgereisd naar het piepkleine, maar geweldig mooie Tangkahan. Ook hier weer één verblijf, waar ze weer perfect begrepen hebben hoe het hoort om toeristen op een goede manier kennis te laten maken met de schoonheden die Indonesië rijk is. Aangezien de weg van Bukit Lawang naar Tangkahad zo goed als onherbergzaam is komen er ook bijna geen toeristen en dat is eigenlijk wel goed zo. De mensen met deze lodge wonen hier en hebben als extraatje 6 gastverblijven. We werden door de eigenaresse meegenomen op "track" en al snel belandden we op de meest fantastische plekken langs bamboo river. Van stroomversnellingen, hotwatersprings en watervallen het hield maar niet op met geweldige dingen. (Als ik er nu nog aan terug denk krijg ik weer het intens gelukkige gevoel)

Later die dag zijn we doorgegaan naar het "Elephant Conservation Program" Dit is eigenlijk het zelfde verhaal als met de urang utan. Alleen hier leeft de olifant in gevangenschap met de nodige menselijke hulp. Dit zijn Sumatraanse olifanten die bij hun vorige job aardig misbruikt zijn om hun kunstjes maar op te voeren. Hier in Tangkahan hoeven ze dit gelukkig niet meer en worden ze ingezet voor ritjes door de jungle met een toerist op hun rug. Ook dit is natuurlijk niet helemaal kuis en we deden het ook met de nodige bedenkingen. Maar mijn mening veranderde drastisch toen ik zag deze beesten enorm veel lol hadden om door de jungle en het water te gaan en je de mooiste plekken te laten zien. De ritten zijn vrij duur voor Indonesische begrippen, maar het idee dat de olifanten hun eigen verzorging bij elkaar verdienen is eigenlijk fantastisch. Het geld wordt gebruikt voor het dure, speciale eten, slaapvoorzieningen, training van de berijders en het uitkopen van mishandelde olifanten.

Later die week noodgedwongen nog een dag in Medan gebleven, omdat ik een vroege vlucht had naar Kuala Lumpur, maar dat was echt een enorme deceptie. Vreselijke smerige stad die totaal niets uitstraalt. brrrr

Ik heb nog iets van 700 foto's, maar nog niet de tijd/zin/moeite gehad om ze uit te zoeken, die houden jullie dus van mij tegoed. Als er verdere vragen en/of opmerkingen zijn hoor ik dat natuurlijk ook graag.

mooi verhaal ik wil ook naar Sumatra en dus ook Bukit lawang in 2006. Is het te doen als toerist nu om dingen te regelen, of is het nog niet aan te raden?

quote:

Op zaterdag 17 december 2005 18:03 schreef BloodhoundFromHell het volgende:
mooi verhaal ik wil ook naar Sumatra en dus ook Bukit lawang in 2006. Is het te doen als toerist nu om dingen te regelen, of is het nog niet aan te raden?

Ja eigenlijk kan alles wel last-minute. Toerisme ligt op zijn gat dus was zat plek in de eco-lodge. Maar natuurlijk kan het geen kwaad om te reserveren. Kamers waren tussen de 12 en 16 euro per nacht excl. ontbijt. Gidsen zijn er meer als bewoners dus dat is ook niet zo lastig. Verder is het 3.5 uur met de auto vanaf Medan. Je kan de lokale bus nemen voor 12.000 of een kleine bus voor max. 250.000 (ik had hem voor 140.000)

zijn er agencies, of gidsen aan te bevelen?

quote:

Op zaterdag 17 december 2005 18:09 schreef BloodhoundFromHell het volgende:
zijn er agencies, of gidsen aan te bevelen?

Ja bij de Eco-Lodge om Saba vragen. Hij beheert daar de tuinen en doet het gidsen erbij. Voordeel is dat hij niet hoeft te leven van het gidsen dus hij stelt alleen de trips voor die echt goed zijn qua cultuur en natuur en niet de geldverslindende jungle trips van 6 dagen ofzo. Hij was onze gids die week en hij werd ons aanbevolen door Willy en Ima. Ze zeggen dat het de beste van Bukit Lawang is. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal, maar het is echt een topper!

ok thanks, genoteerd. Ik weet dat een goed agency.gids erg belangrijk is, zeker bij een meerdaagse trip, ik heb bv op Lombok een enorm slechte ervaring met een trip en dan baal je achteraf toch als een stekker. (je komt er niet bepaald dagelijks) Terwijl je bij een goede gids de tijd van je leven hebt. (mijn pantanal trekking in Brazilie was echt geweldig wat dat betreft)

Ik vind het belangrijk dat het agency het belang van de natuur voorop heeft staan, dat de gidsen bekend zijn met planten en dieren en er ook wat over kunnen vertellen en dat ze redelijk Engels spreken.

quote:

Op zaterdag 17 december 2005 19:02 schreef BloodhoundFromHell het volgende:
ok thanks, genoteerd. Ik weet dat een goed agency.gids erg belangrijk is, zeker bij een meerdaagse trip, ik heb bv op Lombok een enorm slechte ervaring met een trip en dan baal je achteraf toch als een stekker. (je komt er niet bepaald dagelijks) Terwijl je bij een goede gids de tijd van je leven hebt. (mijn pantanal trekking in Brazilie was echt geweldig wat dat betreft)

Ik vind het belangrijk dat het agency het belang van de natuur voorop heeft staan, dat de gidsen bekend zijn met planten en dieren en er ook wat over kunnen vertellen en dat ze redelijk Engels spreken.

In dat geval geef ik je het complete rijtje:

Pan-Eco Zwitserland supports YEL (Yayasan Ekosistem Lestari) in financiële zin. YEL heeft de Eco-Lodge waar Willy en Ima de scepter over zwaaien. Zij hebben een aantal gidsen in dienst waarvan Saba er één is.