Kinderopvang? Hoe vaak cq lang?

quote:

Op dinsdag 6 december 2005 09:42 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Moussy, je bent normaal... Dat had ik van jou nou nooit verwacht

Ontopic vraagje:
Weet je al hoe je opvang zou willen regelen?

Het enige smoelwerk wat je soms ziet als je thuis bent is je eigen smoelwerk in de spiegel, nee das leuk! Ik ben het gewoon zat dat thuis zijn en 24 uur per dag moederen. Ik ben ook nog Moussy en dat wil ik niet alleen in de avonduren zijn

Ja, dat is al geregeld, een oppasmoeder, maar Cas gaat dan nog wel naar de psz.

Kan ik me goed voorstellen hoor, dat is namelijk ook een van de redenen dat ik werk. Hier op kantoor ben ik gewoon Sjeen, die vanalles weet van salaris, contracten en flexwet. Thuis ben ik dan weer beter in de luiers en voorleesboekjes

Pzs daar zit ik ook over te denken, vanaf welke leeftijd mogen kinderen daar ongeveer heen?

quote:

Op maandag 5 december 2005 20:31 schreef Shreyas het volgende:
Zijn er ook nog ouders hier die hun kinderen nog helemaal zelf opvoeden? Dus hun kinderen bewust nooit naar een KDV en/of BSO brengen. Niet stelselmatig (met stelselmatig bedoel ik één keer per week of vaker) bij opa/oma onderbrengen (of bij een andere oppas) en geen au-pair/oppasmoeder in huis halen om voor hun kinderen te zorgen. En die tot slot ook nooit van plan zijn om van dergelijke kinderopvang gebruik te maken?

Met andere woorden zijn er nog échte normale ouders in dit land?

Dus ouders die hun kinderen naar een opvang moeten bregen voeden hun kinderen niet zelf op en zijn niet normaal?
beetje kort door de bocht vind je niet?

Ook al had ik de luxe om altijd thuis te zijn voor mijn dochters zou ik toch gedeeltelijk willen werken. Ik ben van mening dat ik een betere moeder ben nu ik werk. Ben niet meer alleen met de kinderen bezig en kan veel meer van ze hebben. Je leven veranderd compleet na de geboorte van een kind. Alles draait om het kind en soms dreig je jezelf te verliezen.
Ik ben in totaal bijna 6 jaar thuisgebleven voor mijn kinderen maar weer gaan werken omdat de muren op me af kwamen. Eerst wel een part time baan kunnen vinden maar na mijn scheiding kon ik me zelfs die luxe niet meer veroorloven.
Ik ben erg blij met de opvang die ik voor mijn kinderen heb. De opvoeding die ik thuis hanteer wordt daar voortgezet. In feite helpen ze bij de opvoeding maar die nemen ze niet helemaal van je over hoor. Wat een onzin.

quote:

Op maandag 5 december 2005 20:29 schreef syzo het volgende:

[..]

Angel hier precies hetzelfde.
Ik ben ook een alleenstaande moeder. Mijn kinderen waren nog net 3 en 5 toen ze naar het kdv/nso moesten omdat ik moest gaan werken.
In het begin maar 2 dagen en langzaam steeds meer omdat ik gewoon geen part time baan kon vinden. Later wilde ik niet meer part time omdat ik ging scheiden en niet in de bijstand wilde. (met alle respect trouwens voor mensen die dat wel zitten hoor. Ik heb er gewoon bewust voor gekozen er alles aan te doen daar niet in te komen ...al vraag ik me soms af waarom ik dat doe)
Nu werk in full time en mijn dochters gaan dus 5 dagen in de week naar de NSO.
In het begin vond ik dat vreselijk, maar zij vinden het geweldig.
Daar ben ik dus ontzettend blij mee want een andere oplossing is er niet. Ik heb nog steeds geen vaste baan en werk via het uitzendbureau. Het is geen vetpot maar het lukt me de eindjes aan elkaar te knopen (soms net niet)en nieuwe schoenen voor mn kinderen te kunnen kopen op het moment dat ze eht nodig hebben.

Dat is ook de reden waarom ik zoveel werk.... om dus idd geen "bijstandsmoeder" te worden.
Maar nu moet ik daar wel bij zeggen dat je ook niet zomaar zonder meer kan zeggen ik stop met werken en ik ga de bijstand in want ik ben in het begin wel aangevuld door de bijstand, maar ook daar heb je tegenwoordig sollicitatieplicht zelfs al is je jongste kind nog geen 5.
Dat is per 1 januari 2004 veranderd.

[offtopic]Miss-take, gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap! Dat wist ik niet, wat leuk zeg[/offtoppic]

Ontopic, mijn vriend en ik zijn na de geboorte van de kinderen allebei een dag minder gaan werken en ik heb dus drie dagen per week opvang. Of het normaal is of niet, weet ik niet. Mijn zus en mijn schoonzus zijn wel gestopt met werken, dus in mijn familie was dat normaal. Voor mezelf is mijn werk heel belangrijk om een heleboel redenen en tot nog toe heb ik niet het gevoel gehad dat mijn kinderen er onder geleden hebben. Als dat wel het geval zou zijn, verandert het natuurlijk.

Ons kindje is er nog niet, maar het plan is dat mijn mannetje thuis gaat blijven. Ouders van ale kanten willen erg graag oppassen dus mss dat we die 1 a 2 dagen in de week optrommelen. Uiteindelijk lijkt het me ook geen slecht idee om het kind 1 a 2 dagen nar een kdv te brengen, maar alleen als het kind het ook leuk vind natuurlijk. Het is allemaal nog een beetje afwachten.

Inmiddels moet ik op drie mensen reageren. Ik zal proberen dat te doen in één bericht.

Allereerst leven we in een tijd dat we zeer bewust kiezen voor kinderen, natuurlijk kunnen we niet alles plannen, maar kinderen krijgen tegenwoordig (vaak) wel.
Ik vind het normaal dat als je kinderen krijgt (neemt) je er gewoon zelf voor zorgt. Want als je dat niet doen, waarom neem je dan kinderen?

Reactie op Miss_Dynasty:
Ik heb niet gezegd dat alle ouders die thuisblijven per definitie normaal zijn, ik zeg alleen dat ouders die dat niet doen in mijn ogen niet normaal zijn. Volgens de wetten van de logica is dat een hele andere bewering.

Je tweede punt is zeer nuttig. Juist omdat een kind al naar school gaat, vanwege de leerplicht, zijn ze al een vrij geruime tijd (zeker voor een kind) weg van huis. Als ze daarna (of ook vaak daarvoor) nog moeten bivakeren in een kdv of bso vind ik dat je ze dat echt niet kunt aandoen.

Wat Syzo zegt begrijp ik. Ik heb al vaker gehoord van vrouwen dat ze "de muren op hen af kwamen" (wat het ook mag betekenen) en dat ze het vaker vervelend vinden om de hele dag met hun kind te zitten. (al ken ik er bijna evenveel die zeggen hier geen last van te hebben en het heerlijk vinden om met hun kind thuis te zitten). In dat geval zou part-time werken misschien wel een uitkomst zijn ja.

Waarom ik de term normaal gebruik is deels gebaseerd op ervaringen en deels op feiten.
In mijn vrienden en familiekring werkte vaak alleen de vader, logisch, want ik ben ook een tijdje geleden opgevoed. Toen was dat nog normaal.
Tegenwoordig gebeurt dat steeds minder en dat vind ik afwijkend van hoe het was (van hoe ik het ervaren heb) en dus niet normaal in mijn ogen.

Het tweede punt is meer feitelijk. In de natuur zorgen ouders gewoon voor hun kind(eren) en dat gebeurt in het grootste deel van de wereld (uitgezonderd de westerse landen) nogsteeds.

Maar moet ik nu dan constateren dat het in Nederland dus normaal is dat je je kinderen niet meer zelf opvoedt en ze dus onderbrengt in een kdv, bso, etc.?

Maar is Nederland ook niet een relatief duur land om in te wonen en is het niet vaak nodig dat jij en je partner allebei een baantje (al dan niet part-time) hebben? Moeten mensen die minder verdienen dan een ander het recht op een kind worden ontzegd omdat ze er niet fulltime voor thuis kunnen blijven?

quote:

Op woensdag 7 december 2005 20:47 schreef Shreyas het volgende:
Inmiddels moet ik op drie mensen reageren. Ik zal proberen dat te doen in één bericht.

Allereerst leven we in een tijd dat we zeer bewust kiezen voor kinderen, natuurlijk kunnen we niet alles plannen, maar kinderen krijgen tegenwoordig (vaak) wel.
Ik vind het normaal dat als je kinderen krijgt (neemt) je er gewoon zelf voor zorgt. Want als je dat niet doen, waarom neem je dan kinderen?

Reactie op Miss_Dynasty:
Ik heb niet gezegd dat alle ouders die thuisblijven per definitie normaal zijn, ik zeg alleen dat ouders die dat niet doen in mijn ogen niet normaal zijn. Volgens de wetten van de logica is dat een hele andere bewering.

Je tweede punt is zeer nuttig. Juist omdat een kind al naar school gaat, vanwege de leerplicht, zijn ze al een vrij geruime tijd (zeker voor een kind) weg van huis. Als ze daarna (of ook vaak daarvoor) nog moeten bivakeren in een kdv of bso vind ik dat je ze dat echt niet kunt aandoen.

Wat Syzo zegt begrijp ik. Ik heb al vaker gehoord van vrouwen dat ze "de muren op hen af kwamen" (wat het ook mag betekenen) en dat ze het vaker vervelend vinden om de hele dag met hun kind te zitten. (al ken ik er bijna evenveel die zeggen hier geen last van te hebben en het heerlijk vinden om met hun kind thuis te zitten). In dat geval zou part-time werken misschien wel een uitkomst zijn ja.

Waarom ik de term normaal gebruik is deels gebaseerd op ervaringen en deels op feiten.
In mijn vrienden en familiekring werkte vaak alleen de vader, logisch, want ik ben ook een tijdje geleden opgevoed. Toen was dat nog normaal.
Tegenwoordig gebeurt dat steeds minder en dat vind ik afwijkend van hoe het was (van hoe ik het ervaren heb) en dus niet normaal in mijn ogen.

Het tweede punt is meer feitelijk. In de natuur zorgen ouders gewoon voor hun kind(eren) en dat gebeurt in het grootste deel van de wereld (uitgezonderd de westerse landen) nogsteeds.

Maar moet ik nu dan constateren dat het in Nederland dus normaal is dat je je kinderen niet meer zelf opvoedt en ze dus onderbrengt in een kdv, bso, etc.?

Het is jouw goed recht om deze mening te hebben, maar bedenk je wel dat iets niet per definitie 'goed' is, omdat het vroeger zo was.

Verder, een heel eerlijk antwoord van mijn kant... Dan ben ik maar niet normaal, zolang ik het idee heb dat zowel dochterlief als ik er wel bij varen, zal me dat etiketje niet echt veel interesseren...

Allemaal geweldig wat jij schrijft Shreyas, maar heb je er nou nog steeds nooit bij nagedacht dat tijden veranderen, en dat het nu voor heel veel mense echt niet anders kan qua financieen dat ze allebei moeten werken!!
Ik zou als er ooit een kindje gaat komen het allerliefst fulltime mama willen zijn, maar weet nu al dat we dat nooit gaan redden met alleen de baan die mijn vriend heeft, voor alle dingen en dan praat ik niet alleen over luxe artikelen, moeten wij echt SAMEN geld binnen brengen.

Ik ben thuis (en echt, ik ZIT heel weinig allemachtig, wat heb ik een hekel aan de term thuis "zitten"). Onze beslissing is puur logistiek, mijn man heeft een baan die bijna onmogelijk te combineren is met een baan mijnerzijds, en omdat hij nou eenmaal een beter inkomen heeft dan ik had, ben ik thuis gebleven.

Alles heeft zijn voor en nadelen, maar in deze discussie wordt nog wel eens vergeten dat in de scandinavische landen bijna alle ouders werken. Ik zou ook zo weer aan het werk gaan als het in Nederland net zo goed geregeld was (als in lang verlof, goede opvang, goede financiele regelingen).

Overigens is onze oudste een bewerkelijk kind (om het maar even mild te zeggen ), en ik denk wel heel vaak dat ik blij ben dat ik thuis ben, omdat ie denk ik "verzopen " zou zijn op een KDV.(of een diagnose ADHD aan zijn broek had hangen).
Let wel; dit vind ik, van mijn kind. Dus absoluut geen oordeel over andere situaties.

quote:

Op woensdag 7 december 2005 20:47 schreef Shreyas het volgende:
Reactie op Miss_Dynasty:
Ik heb niet gezegd dat alle ouders die thuisblijven per definitie normaal zijn, ik zeg alleen dat ouders die dat niet doen in mijn ogen niet normaal zijn. Volgens de wetten van de logica is dat een hele andere bewering.

Mja, mag je vinden, maar in mijn ogen plak jij in je post iemand die voldoet aan de door jou gestelde eisen, namelijk 'niet stelselmatig gebruik maken van opvang en dat ook nooit zullen doen', het etiketje normaal op. Mag je doen hoor, maar ik denk dat er veel mensen zijn die geen enkele waarde hechten aan jouw etiketje. Mede omdat jouw 'thuisblijfmoederschap is normaal' inderdaad iets is van jouw tijd. Helemaal niet van eeuwen. Er waren tijden dat zowel vader, als moeder, als de zeven kindertjes 18 uur per dag, zeven dagen per week in de fabriek moesten werken. Weinig 'normaals' aan dan. En het 'zorgen in de natuur' dat je aanhaalt, is vooral praktisch: zorgen voor eten, zorgen voor een dak boven je hoofd waar je veilig bent. En het zal me niks verbazen als 'opvoeden' daar weleens bij in schoot.

quote:

Op woensdag 7 december 2005 21:41 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Allemaal geweldig wat jij schrijft Shreyas, maar heb je er nou nog steeds nooit bij nagedacht dat tijden veranderen, en dat het nu voor heel veel mense echt niet anders kan qua financieen dat ze allebei moeten werken!!
Ik zou als er ooit een kindje gaat komen het allerliefst fulltime mama willen zijn, maar weet nu al dat we dat nooit gaan redden met alleen de baan die mijn vriend heeft, voor alle dingen en dan praat ik niet alleen over luxe artikelen, moeten wij echt SAMEN geld binnen brengen.

Dit realiseer ik me maar al te goed. En van mij kant totaal geen kritiek op mensen die het financieel echt niet anders kunnen redden en dus wel moeten werken. Ook alleenstaande moeders hebben uiteraard weinig keus.

Ik erger me vooral aan moeders (en vaders) die nadat ze klaar zijn met hun werk om bijv. 16:00 uur, hun kind toch lekker tot 18:00 uur elders laten bivakeren om zo even 2 uurtjes voor zichzelf te willen hebben.

Of omdat ze gewoon willen werken omdat ze het leuk vinden en niet omdat ze het echt nodig hebben. In dat geval kies je als ouder voor je eigen belang/plezier en niet voor het belang van het kind, het klinkt misschien ouderwets, maar ik vind dat absoluut geen goede zaak.
Kinderen kunnen het beste worden opgevoed door hun ouders, zo blijkt ook uit studies.
Voor degene die dat niet eerder hebben gelezen:

http://www.telegraaf.nl/b(...)_baby__beter_af.html

Dat onderzoek gaf een volgorde aan die in dit artikel niet duidelijk naar voren komt.. dus nog even als aanvulling:
1. moeder
2. nanny
3. gastmoeder, oma, tante ed
4. kinderdagverblijf.
Degenen die zo negatief reageren in de laatste alinea zijn de vertegenwoordigers van punt 4; het onderzoek is uitgevoerd in opdracht van vertegenwoordigers van punt 2. Erg objectief kan ik het helaas niet vinden dus.

Misschien ken je deze site nog niet Shreyas: www.thuisblijfmoeders.nl Is vast leuk voor je.

quote:

Op woensdag 7 december 2005 23:00 schreef Shreyas het volgende:

[..]

Dit realiseer ik me maar al te goed. En van mij kant totaal geen kritiek op mensen die het financieel echt niet anders kunnen redden en dus wel moeten werken. Ook alleenstaande moeders hebben uiteraard weinig keus.

Ik erger me vooral aan moeders (en vaders) die nadat ze klaar zijn met hun werk om bijv. 16:00 uur, hun kind toch lekker tot 18:00 uur elders laten bivakeren om zo even 2 uurtjes voor zichzelf te willen hebben.

Of omdat ze gewoon willen werken omdat ze het leuk vinden en niet omdat ze het echt nodig hebben. In dat geval kies je als ouder voor je eigen belang/plezier en niet voor het belang van het kind, het klinkt misschien ouderwets, maar ik vind dat absoluut geen goede zaak.
Kinderen kunnen het beste worden opgevoed door hun ouders, zo blijkt ook uit studies.
Voor degene die dat niet eerder hebben gelezen:

http://www.telegraaf.nl/b(...)_baby__beter_af.html

Ik vind je wel erg kort door de bocht in je redenatie.

Dus als moeder (ouder) mag je in geen geval voor je eigen belang/plezier kiezen en alleen maar werken als dat financieel strikt noodzakelijk is?

En als het nou financieel noodzakelijk is omdat iemand in een groot huis woont, 2 auto's voor de deur heeft en ieder jaar 2 keer op vakantie wil? Dan kan je ook zeggen, dat diegene er maar voor moet zorgen dat het niet financieel noodzakelijk is, ga maar in een flatje wonen, in een oud barrel rijden en laat die vakanties maar gaan...Dat is puur eigen belang/plezier immers...Dat is dus heel betrekkelijk.

Ik vind er niks mee als een moeder gewoon werkt omdat ze dat ook leuk vindt, werk is ook iets waar je een gevoel van eigenwaarde aan kan ontlenen en ik denk dat dat uiteindelijk ook in het belang van het kind zal zijn. Een kind heeft toch meer aan een moeder die lekker in haar vel zit en tevreden is met wat ze doet of niet?

quote:

Op woensdag 7 december 2005 22:59 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

Mja, mag je vinden, maar in mijn ogen plak jij in je post iemand die voldoet aan de door jou gestelde eisen, namelijk 'niet stelselmatig gebruik maken van opvang en dat ook nooit zullen doen', het etiketje normaal op. Mag je doen hoor, maar ik denk dat er veel mensen zijn die geen enkele waarde hechten aan jouw etiketje. Mede omdat jouw 'thuisblijfmoederschap is normaal' inderdaad iets is van jouw tijd. Helemaal niet van eeuwen. Er waren tijden dat zowel vader, als moeder, als de zeven kindertjes 18 uur per dag, zeven dagen per week in de fabriek moesten werken. Weinig 'normaals' aan dan. En het 'zorgen in de natuur' dat je aanhaalt, is vooral praktisch: zorgen voor eten, zorgen voor een dak boven je hoofd waar je veilig bent. En het zal me niks verbazen als 'opvoeden' daar weleens bij in schoot.

Ik dwing niemand om mijn mening over te nemen. En ik geloof ook al dat ik jouw standpunten ken. Jij wilt vooral dat ouders dat allemaal zelf moeten weten. Tot op zekere hoogte ben ik het met je eens. Maar kindren voortdurend naar een KDV/BSO brengen is geen goede zaak. Kinderen worden steeds minder opgevoed door hun ouders en daardoor steeds meer door vrienden, klasgenoten, KDV/BSO-genoten, etc.

Bepaalde normen en waarden (sorry voor deze terminologie, maar ik weet ook niet hoe ik het anders moet uitdrukken) krijgen kinderen niet meer zo goed mee. Toen ik op school zat was het bij ons vaak leerlingen vs. leraar.
Kreeg je op je donder ofzo, dan was het een kwestie van preek aanhoren en er daarna hard om lachen met z'n allen om vervolgens wéér juist te doen wat de leraar niet wilde. Komt meerdere mensen hier vast wel bekent voor.

Bij mijn ouders was dat wel anders. Daar luisterde ik veel beter naar en door hun ben ik echt opgevoed. Nu zal dat zeker niet overal het geval zijn, maar bijna alle kinderen nemen toch sneller iets aan van hun eigen ouders, dan van een wat meer of afstand staande leerkracht of KDV-surveillante.

Iemand die ik hierover sprak gaf zelfs aan dat werkende ouders en weinig tijd voor kinderen ook de hangjongeren heeft gecreërd en de intolerantie binnen de samenleving. Persoonlijk vind ik het een beetje ver gaan om dit direct ook te gaan verkondigen. Maar mocht er een kern van waarheid in zitten (wat ik wel degelijk denk) dan is het niet meer de keuze van de ouders of ze wel of niet full-time gaan werken. Dan is het van maatschappelijk belang om dat juist wel of niet te doen.

De overheid zal hier uiteraard nooit een stokje voor steken, geld gaat immers boven alles, hoe meer mensen werken, hoe meer koopkracht ze hebben, hoe meer ze consumeren en dat is dan weer beter voor de economie. Maar iedereen weet wel dat er zoveel dingen belangrijker zijn dan geld.

quote:

Op woensdag 7 december 2005 23:11 schreef Shreyas het volgende:


Iemand die ik hierover sprak gaf zelfs aan dat werkende ouders en weinig tijd voor kinderen ook de hangjongeren heeft gecreërd en de intolerantie binnen de samenleving. Persoonlijk vind ik het een beetje ver gaan om dit direct ook te gaan verkondigen. Maar mocht er een kern van waarheid in zitten (wat ik wel degelijk denk) dan is het niet meer de keuze van de ouders of ze wel of niet full-time gaan werken. Dan is het van maatschappelijk belang om dat juist wel of niet te doen.

Ik denk hier heel anders over. Grote groepen hangjongeren en ook veel intolerante individuen komen (in mijn omgeving) uit een bevolkingsgroep waarvan ma juist wel heel de dag thuis is en niet overdag werkt. Het is niet zo dat dat automatisch een betere opvoeding oplevert. Ik heb zelfs het vermoeden dat de opvoeding er daar vaak nogal bij inschiet, ondanks dat er geen KDV of BSO aan te pas komt.

quote:

Op woensdag 7 december 2005 23:10 schreef Igraine het volgende:

[..]

Ik vind je wel erg kort door de bocht in je redenatie.

Dus als moeder (ouder) mag je in geen geval voor je eigen belang/plezier kiezen en alleen maar werken als dat financieel strikt noodzakelijk is?

En als het nou financieel noodzakelijk is omdat iemand in een groot huis woont, 2 auto's voor de deur heeft en ieder jaar 2 keer op vakantie wil? Dan kan je ook zeggen, dat diegene er maar voor moet zorgen dat het niet financieel noodzakelijk is, ga maar in een flatje wonen, in een oud barrel rijden en laat die vakanties maar gaan...Dat is puur eigen belang/plezier immers...Dat is dus heel betrekkelijk.

Ik vind er niks mee als een moeder gewoon werkt omdat ze dat ook leuk vindt, werk is ook iets waar je een gevoel van eigenwaarde aan kan ontlenen en ik denk dat dat uiteindelijk ook in het belang van het kind zal zijn. Een kind heeft toch meer aan een moeder die lekker in haar vel zit en tevreden is met wat ze doet of niet?

Je eerste punt snap ik niet. Ik zei dat je niet je eigen belang boven dat van je kinderen moet stellen, wat je ervan maakt klopt niet helemaal.

Over de tweede alinea:
Een kwestie van kiezen. Ouders die een groot huis, 2 auto's, 2 keer vakantie per jaar, etc. belangrijker vinden dan tijd, aandacht en daarmee het belang van hun kinderen maken naar mijn idee de verkeerde keuzes.
Een kind heeft totaal geen belang bij dergelijke luxe, het is veel belangrijker voor hun dat hun ouders er ook echt voor ze zijn en tijd voor ze hebben.

In je laatste alinea maak je een goed punt. Het gevoel van eigenwaarde was vroeger wel aanwezig bij vrouwen die niet fulltime werkte en dus fulltime moeder waren. Tegenwoordig is dat niet meer het geval helaas , ik hoop (eigenlijk al tegen beter weten in) het een soort stroming is en dat full-time moeder zijn binnenkort weer in zal zijn, zodat dat vrouwen weer net zoveel eigenwaarde geven als degene die werken.

quote:

Op woensdag 7 december 2005 23:16 schreef Igraine het volgende:

[..]

Ik denk hier heel anders over. Grote groepen hangjongeren en ook veel intolerante individuen komen (in mijn omgeving) uit een bevolkingsgroep waarvan ma juist wel heel de dag thuis is en niet overdag werkt. Het is niet zo dat dat automatisch een betere opvoeding oplevert. Ik heb zelfs het vermoeden dat de opvoeding er daar vaak nogal bij inschiet, ondanks dat er geen KDV of BSO aan te pas komt.

Om eerlijk te zijn geloof ik het ook niet helemaal, ik vind zo een constatering wel wat ver gaan. Maar ik geloof wel dat er een kern van waarheid in zit.

Imo zit er een heel groot gebied tussen je kinderen 5 dagen per week naar de opvang brengen en 2 a 3 dagen per week spelen met andere kinderen zoals in dit topic het meest gebeurd.

Ik krijg het gevoel dat Shreyas voornamelijk tegen de 5dpw groep ageert en aangezien hier alleen moeders zitten die hun kind 2 a 3 dagen bij een kdv brengen komen de denkbeelden niet overeen. De 'voorstanders' (om het zo maar even te noemen) redeneren vanuit hun eigen situatie (dus dus maar een paar dagen is) en gaan in op de gedachte van full-time opvang.

Is imo een beetje appels en peren vergelijken

quote:

Op donderdag 8 december 2005 09:35 schreef E.T. het volgende:
Imo zit er een heel groot gebied tussen je kinderen 5 dagen per week naar de opvang brengen en 2 a 3 dagen per week spelen met andere kinderen zoals in dit topic het meest gebeurd.

Ik krijg het gevoel dat Shreyas voornamelijk tegen de 5dpw groep ageert en aangezien hier alleen moeders zitten die hun kind 2 a 3 dagen bij een kdv brengen komen de denkbeelden niet overeen. De 'voorstanders' (om het zo maar even te noemen) redeneren vanuit hun eigen situatie (dus dus maar een paar dagen is) en gaan in op de gedachte van full-time opvang.

Is imo een beetje appels en peren vergelijken

Je constatering is correct. Ik ageer vooral tegen de groep moeder die hun kinderen fulltime naar het KDV/BSO brengen. Met 2 dagen in de week (maximaal) kan ik leven. Natuurlijk moeten kinderen met andere kinderen kunnen spelen. Ik heb vroeger ook op een peuterspeelzaal gezeten 2-3 dagen in de week ofzo. Daar is niets mis mee. Zolang het maar in het belang is van het kind en niet van de ouders die alleen denken aan hun eigen plezier/geluk en hun eigen portemonee.

Shreyas, ik vind je erg kortzichtig. Het lijkt haast alsof de enige reden dat je het afwijst is dat jij er niet zelf mee opgegroeid bent. Wijs je dan ook de Xbox360 af en mogen je kinderen later daar niet mee spelen en geen verslagen schrijven in Word, omdat er vroeger alleen WP of zelfs een C64 was?

Ook ik vind trouwens 5 dagen kinderopvang per week niet ideaal en snap vaak niet waarom mensen die dat wel vinden kinderen hebben, maar je redenatie vind ik storend.

* Tamea gaat overigens zelf voor 3 dagen kinderopvang. Verder geen gastouders/oma/opa etc. 3 dagen opvang en 4 dagen thuis bij papa en/of mama.

Ik ben oppasmoeder, 2 dagen in de week, 10 uurtjes per dag.
2 dagen gaan mijn oppaskindjes naar kdv, ook 10 uurtjes per dag

Ze zijn dus 4 volle dagen bezet. Soms pas ik een extra dag op, dat is dan dus 5 dagen zonder papa/mama.
Soms gaan ze sweekends uit logeren. Mama en Papa hebben dus niet echt veel tijd met ze.
Gek he eigenlijk dat die kinderen best vaak per ongeluk mama tegen me zeggen.....?!


Sávonds gaan paps en mams heus wel eens uit, dus de avondoppas (buurmeisje) doet ook een paar uurtjes, overigens liggen de kids dan altijd al op bed.

Mijn menig? Ik zou het zo niet aanpakken, maar ik pas wel dolgraag op ze want het zijn echt schatjes!!

Wij zitten nu in de situatie dat onze dochter 4 dagen in de week naar de opvang gaat. Daarvan zit ze 2 dagen op het KDV, 1 dag bij mijn schoonmoeder en 1 dag bij mijn moeder.
Ik ben aan het afstuderen en dat is voor mijn opleiding verplicht 40 uur in de week bij een bedrijf werken. Mijn vriend werkt normaal gesproken ook 40 uur in de week, maar heeft gedurende mijn afstudeerperiode 1 dag in de week ouderschapsverlof.

Ik vind dit geen ideale situatie. Ik zie mijn dochter minder dan ik zou willen. In februari studeer ik af. Dan gaat mijn vriend weer 5 dagen in de week werken en ik zoek een baan voor 2 of 3 dagen. Zolang ik nog geen werk heb gevonden, zal ik vanaf februari de hele week thuis bij mijn dochter zijn.

Onze meid vind het heel erg leuk op het kinderdagverblijf. Ze leert er veel van andere kindjes, zingt liedjes waar ik nooit op zou zijn gekomen en speelt heel andere spelletjes dan thuis. Ik merk dat het goed is voor haar ontwikkeling om niet alleen in familiesfeer te leven.

Ik hoop dat ik snel werk vind als ik afgestudeerd ben. Dan kan onze dochter weer 2 dagen in de week naar het kinderdagverblijf. Ik vind het helemaal niet leuk dat ze er tijdelijk van af moet tussen de tijd dat ik afgestudeerd ben en werk zal vinden. We zouden haar er wel op willen laten voor 1 dag in de week, maar zonder de bijdrage van de werkgever (die vervalt als de partner niet werkt of studeert) is het helaas niet te betalen.