Begon ruim 2 jaar geleden met de topic:11 MAANDEN ZIEK.
Inmiddels wordt het bijna 2 jaar.Vindt zelf dat ik ontzettend vooruit gegaan ben.
Maar een maand geleden zat ik er helemaal doorheen,wilde ONAFHANKELIJK zijn,geen hulp geen therapie maar weer vrijheid .Dus de stoute schoenen aangetrokken en na overleg met mijn maatschappelijk werkster en de fysyo besloot ik om te stoppen met alles.
De eerste week kon ik me geluk niet op die vrijheid die je dan hebt,dat is bijn niet te beschrijven.De tweede week waren de kinderen alle vier thuis herfstvakantie.Dan komt er een golf van drukte over je heen dat ben je niet gewent.De derde week trok ik het al niet meer maar wilde dat niet laten blijken.Maar toen de vierde week barste de bom.Kon het niet meer opbrengen de druk werdt te groot kon niet de kracht op brengen om de GEWONE dagelijkse dingen te doen.Moest er zoveel energie insteken dat ik niet meer aan de rust toe kwam die ik WEL nodig heb voor me chronische ziekte zo noem ik het nu maar.Kon het eerst niet bergijpen ben best een type van ik kan het allemaal wel.Maar de werkelijkheid was anders.
Dan gaat wel je geweten spelen zo van (oude liedje) wat is er in godsnaam gebeurt die dag.Verschijnselen van een beroerte: onaantoonbaar. Hyperventilatie en paniek werdt me gezegd.En dan ruim 2 jaar later nog niet de oude zijn.
Heb lang met deze vraag in me hoofd gelopen en nog.(maar weet inmiddels na vele wegen bewandelt te hebben dat de medische wereld gewoon nog niet zo ver is).
Had heeeeel vaak het gevoel dat ik me eigen moest bewijzen tegen over de buitenwereld.Zo van aan de buitenkant zie je niet meer zo dat je ziek ben maar ik ben het wel.Het is heel moelijk voor een buitenstaander om te begrijpen wat ik voel wat ik wel en niet aan kan.
Mensen zien mij autorijden lachen enz.Maar dat je weer terug gevallen ben in de afhankelijkheid van hulpverlening.
Dat deed me wel wat.Ben wel zo realistisch nu: Dat ik denk .Heb het geprobeert en het was niet haalbaar.Misschien over een tijdje weer wel.
Las van de week een boekje met een mooie tekst.
Als je ziek wordt zoals ik dan krijg je eerst een periode van VERDRIET MACHTELOOSHEID VERWERKING en dan de ACCEPTATIE.
Denk en weet wel zeker dat ik nu eindelijk in die laatste fase zit
ACCEPTATIE heb heel heel heel lang gedacht.En het waren trouwens ook de woorden van me huisarts(Gedult je kan bijwijze van morgen beter zijn).
Dat die tijd er niet kom :ga ik nu voor ogen zien de oude ingrid zal ik wel nooit worden.
Maar dan maar roeien met de riemen die hebt denk ik maar.
Kan wel blijven zoeken en knokken.Trouwens dat knokken vindt ik wel een goed woord er zijn NOG altijd mensen in me omgeving die vinden dat ik niet alles uit de kast heb gehaald.Nou daar heb ik wel mee geleerd met zulke personen.
Die neem ik met een grote korrel zout.
Nee me echte kanjers me man en kinderen me ma en natuurlijk niet te vergeten me pa.Die zijn het die dag en nacht klaar staan ,dat zijn de gene op wie je kan bouwen.
Niet de mensen die je geestelijke energie opvreten.
Nou weer een heel verhaal,met hopelijk wat steunende reactie,s (als ik niet brutaal ben).
Veel gezonde groeten voor iedereen Ingrid>>>>>>>
Hoe oud ben je?
Ik ben nu 38 jaar.
Heb trouwens net van de hersenstichting ,een voor mij wel zo,n bevredigent antwoord gehad. Op mijn volgende vraag:kan het dat een cva,sequ, beroerte niet aantoonbaar is.
Kreeg het volgende antwoord:
DAT KAN WEL DEGELIJK EEN CVA BEROERTE IS NIET ALTIJD AANTOONBAAR.MAAR U KAN WEL DEGELIJK DE VERSCHIJNSELEN ER VAN HEBBEN.
Dit antwoordt wilde ik al zo lang horen ,zodat ik het een naam kan geven .Van wat er is gebeurt en een plaatsje in mijn toch wel gedeeltelijk gebroken hart.
Heel jammer vindt ik dat ik dit antwoord niet gewoon van me neuroloog heb gehad.Ook niet na mijn schrijven ruim 3 maanden geleden nog.Maar ja de aanhouder wint denk ik maar alhoewel de REIS erg lang( WAS) en IS.
INGRID>>>>>
[Dit bericht is gewijzigd door gezondheid op 14-11-2001 16:10]
Wat jammer en zonde dat het toch niet ging zonder hulp.
Maar over een tijdje zal het wel gaan! en zal je je wel goed voelen denk .
Dat een hersenbloeding niet altijd aan toonbaar is ,
heeft gebleken bij mij in de familie.
Als je een mailadresje hebt , zou ik je graag het een en ander melen. Hierover... Ik wil het liever niet op het forum kwijt .
Liefs en sterkte
jeroen
quote:Mijne email adres is :kubra@wanadoo.nl
Op woensdag 14 november 2001 17:02 schreef Joene het volgende:
heej Ingrid,Wat jammer en zonde dat het toch niet ging zonder hulp.
Maar over een tijdje zal het wel gaan! en zal je je wel goed voelen denk .
Dat een hersenbloeding niet altijd aan toonbaar is ,
heeft gebleken bij mij in de familie.
Als je een mailadresje hebt , zou ik je graag het een en ander melen. Hierover... Ik wil het liever niet op het forum kwijt .Liefs en sterkte
jeroen
Hoop zo spoedig mogelijk iets te horen van je en nog bedankt voor je spontane reactie. Groetjes Ingrid......
Het is verstuurd vanaf mn werk email zoals je kan zien.
Mocht je vanavond nog wat willen weten of melen
replie dan naar : jewi85@hotmail.com
Of heeft iemand hier wel eens van gehoord.
Ingrid>>>>>>
|
|
