Wat moet ik nu toch doen?

Ik heb je hele verhaal gelezen en het is nogal wat. Wat mij vooral opvalt is je heldere manier van schrijven/vertellen. Ik heb nog nooit zo'n fijn leesbare lap tekst hier op fok gezien.

Wat mijn tip is? Leren zolang je maar kan. Maar probeer ook vooral van je studietijd een leuke tijd te maken. Ga wel door met leren en niet aan het werk. Je bent veels te slim om aan de lopende band te staan. Dat is me wel duidelijk geworden.

Probeer ook van de straat te blijven maar wel gewoon lekker uit te gaan met een groepje vrienden enzo. Maar ga niet rondhangen met junks/dealers etc wat je hiervoor beschrijft. Je kan beter een avond tv kijken en je vervelen dan buiten op een pleintje hangen. Dat scheelt ook geld. Wat betreft je geldzorgen....een bijbaan moet toch mogelijk zijn (als je die al niet hebt) probeer je kosten van rekeningen te drukken door op te passen met bellen etc.

Sterkte.

EDIT: Nergens voor nodig!

[ Bericht 90% gewijzigd door Copycat op 19-11-2005 10:40:51 ]

EDIT: Reactie op edit.

Rest van dit 'gesprek op stand' is zo ook weg.

[ Bericht 84% gewijzigd door Copycat op 19-11-2005 10:41:40 ]

Mooi verhaal.

ze zeggen dat de meest goede mensen de zwaarste beproevingen moeten ondergaan.
Je komt er altijd sterker uit.

Wat betreft werk heb ik een misschien saaie maar wel goede tip. Callcenterwerk verdient relatief goed en je hebt geen opleiding nodig. Succes..

Opgeruimd staat netjes.
Ik zou het op prijs stellen wanneer serieuze R&P topics verschoond blijven van nachtelijke baggerruzies, al dan niet ingegegeven door een te hoog alcoholpromillage!

goed verhaal.
ik ken het uitzichtloze gevoel wel, eigenlijk zit je best goed, maar het ziet er niet rooskleurig uit.
ik zou gewoon alles geven wat er in zit om jezelf er bovenop te krijgen.
stort je vooral op je school, als je kunt terugvallen op dat diploma voel je je al een stuk zekerder.
hou vast aan mijn motto: "eens is ook dit voorbij."

Ok, en ik dacht dat ik een rotjeugd gehad had..

Als je dit ook niet meer zo ziet zitten, is iets als BBL niet wat voor je? Beetje leren + werken tegelijkertijd, je houdt er wat geld aan over en aan het einde van de rit (als het goed is) ook een diploma. Ik heb hier en daar een beetje dezelfde dingen meegemaakt als jij (alhoewel het een waardeloze vergelijking is, zo extreem als het bij jou gelopen is..) en dat heeft bij mij ook zo z'n sporen achter gelaten. Maar uiteindelijk wordt het beter.
Ben destijds ook gestopt met m'n opleiding, ouders onderling constant ruzie, zelf constant ruzie met ouders, moeder suicidaal.. :|
Na een jaartje werken BBL MBO niv. 3 gaan doen, en werk nu gewoon tussen de HBO'ers.. Balletje kan raar rollen.

Jeetje.

Goed geschreven man.

Ik weet wel een klein beetje hoe je je moet voelen, denk ik.
Alleen bij mij was het altijd zo dat er familie klaarstond om me op te vangen, financieel te ondersteunen, en voor een plekje zorgden waar ik mezelf kon zijn.

Mocht dit hebben ontbroken dan was het een droeve ellende geworden.. een beetje waar jij je nu in bevindt.

Wat mij in ieder geval erg heeft geholpen is door, tegen alle neigingen in, heel erg voor mezelf te gaan leven.
Het belangrijkst waren hierbij werken en sporten.
Het Call-center gebeuren is echt geen gek idee. Ze zoeken daar zoveel lui dat het bijna zeker is dat ze je aannemen.
Punt is een beetje dat dat werk je moet liggen. Maar dat is ook maar relatief.
Ik had er nogal moeite mee om mensen iets aan te smeren dat ze maar beter niet konden doen; maar ik heb er wel wat van geleerd;
Namelijk dat ik daar niet zat voor anderen, maar voor mezelf.
Ik had de centen nodig en wilde voor de verandering eens ergens niet weglopen.

Daarnaast ben ik erg sportief actief geworden.
Gewoon aan je conditie werken kan zonder wat voor materialen dan ook.
Je zult verbaast staan wat een goede fysiek doet voor je zelfvertrouwen en mij hielp het in ieder geval om wat rust in m'n hoofd te krijgen.

Depressiviteit is niet iets waar je aan toe moet geven.
Zorg dat dat wat je _doet_ je trots op jezelf maakt.
Blijf vechten.

Sterkte.

Toch zou ik nu juist proberen het beste er van te maken, je zit in een redelijke leefomgeving nu, je bent eindelijk verlost van al het juk uit het verleden, althans direct.
Nu moet je gewoon je schouders eronderzetten.

Hoe kan het trouwens dat je zo weinig geld hebt? Leen je niet bij dan ofzo? En verder raad ik je aan, als nog geen baantje hebt, een baantje te zoeken, brengt brood op de plank en een beetje zelfdiscipline/ritme.

En gewoon doorgaan met leren, niet gaan verkloten nu, want dan ga je pas echt naar de klote, dan kan je misschien helemaal niet meer naar school en kom je terecht in een callcenter ofzo, fulltime.
Niet verkeerd als bijbaan, maar dat moet je niet willen.

Als ik het zo lees heb je ook best capaciteiten, maar je moet proberen je niet altijd mee te laten slepen door emoties, hoe moeilijk dat ook is.

Sterkte in ieder geval ermee, irritant jong .

Probeer zo veel mogelijk door te leren, ook al wordt dat financieel soms lastig voor jou... anders zul je nooit deze armoedige situatie kunnen ontvluchten denk ik.

Zoek een goeie bijbaan en probeer zuinig te leven en toch te leren. Geeft het verleden een plaatst in je herinnering en ga er voor. Het is nu of nooit, nu ben je nog jong.

Ga vooral niet aan de alcohol dat maakt je echt helemaal kapot, maar dat weet je zelf goed genoeg

quote:

Op zaterdag 19 november 2005 10:59 schreef mighty_myte het volgende:
goed verhaal.
ik ken het uitzichtloze gevoel wel, eigenlijk zit je best goed, maar het ziet er niet rooskleurig uit.
ik zou gewoon alles geven wat er in zit om jezelf er bovenop te krijgen.
stort je vooral op je school, als je kunt terugvallen op dat diploma voel je je al een stuk zekerder.
hou vast aan mijn motto: "eens is ook dit voorbij."

Helemaal eens met mighty_myte wat school én zijn motto betreft
Ik heb zelf ook zeer verdrietige dingen meegemaakt vroeger, niet in een criminele circuit, maar gewoon familieproblemen en andere ''dingen'' die me op zeer jonge leeftijd erg geraakt hebben. Ik heb ook veel verdriet gekend en gezien, maar bleef gewoon volhouden dat ook dit alles eens voorbij zou zijn en dat ik over alles heen zou groeien. In tegenstelling tot de TS heb ik me juist heel erg vastgeklampd aan mijn school en studie, zodat ik dit alles gewoon veel beter kon verwerken en ''vergeten'' ( wat natuurlijk niet voor 100% kan, maar je wordt er wel sterker van ). Sinds een paar jaar , heb ik mijn rust weer gevonden en volgend jaar ga ik naar de uni Een hele prestatie in mijn geval moet ik zeggen, maar geloof me... als je de hoop niet opgeeft en in jezelf gelooft dat je je situatie kan verbeteren, dan is ook dit alles ''eens voorbij''.
En nog iets: De juiste vrienden hebben is héél belangrijk, want door hen word je op de een of andere manier bewust of onbewust beïnvloedt Dus ga met de juiste mensen om, bij wie je je goed voelt en jezelf kan zijn en dan zul je zien dat je bewust of onbewust door die juiste vrienden gemotiveerd en aangespoord wordt om je leven op te pakken en te verbeteren

Veel sterkte ermee

Jeetje,
Ik heb je verhaal gelezen en ben aardig onder de indruk
Ik ben ook 18 en best een beschermd leventje,maar dat terzijde

Weet je er zijn hulp instantie's die je verder kunnen helpen,en denk dat jij wel iemand kan gebruiken
En zorg gewoon dat je clean blijft en dat je de juiste vrienden om je heen krijgt.
En zoals callcenter is wel iets en vertegenwoordigers worden best veel gevraagt die een product en dergelijke aan de man moeten brengen,schijnt ook goed te verdienen


En verder denk als je vanaf nu de juiste keuze's maakt in je leven je er wel sterker uit zal komen
Wie goed doet,goed ontmoet sterkte joh.

Ik hoop dat de verstandhouding met je moeder wel weer goed is. (misschien kan zij je helpen met de geldzorgen)
Sterkte

Wat een verhaal TS, wat meerdere al aangeven: goed geschreven. Het feit dat je het zo helder op papier kan zetten zegt al goenoeg!

Wat mij alleen opvalt is dat het lijkt alsof je alles "alleen" doet. Je moet me maar afstraffen als ik ongelijk heb hoor, maar als het klopt geef ik je een top nummer van U2 mee: "Sometimes you can't make it on your own". Het is helemaal niet erg om daar aan toe te geven. Zorg dat een je een sterk netwerk om je heen krijgt, mensen die jou er doorheen kunnen slepen, de druk bij je weg kunnen nemen.

Ik spreek (niet helaas, want heb er veel van geleerd) uit ervaring. Was kopig, eigenwijs, wilde alles alleen oplossen. Zo was ik nu eenmaal opgevoed. (of niet, tis maar hoe je het bekijkt). Het is niet zwak, je gaat niet af, je leert er nu eenmaal van.

Succes ermee, je komt er wel

Waarom vindt iedereen dit zo fantastisch geschreven? Is het op Fok dan zo erg dat een enigzins normaal verwoorde geschiedenis tot briljant proza moet worden verheven? Mensen, ga ns een boek lezen ofzo.

ontopic: je verwacht toch niet dat iemand hier even een kant en klaar advies heeft? Degenen die dat wel menen te hebben, komen kennelijk om in de zelfverklaarde pretenties.

Pff, wat een leven. Ik voel met je mee. .

Een leer/werkbaantje is helemaal geen slecht idee, het werd al eerder hier geopperd. Kun je geld verdienen en tegelijkertijd een diploma halen. Of zoek een eenvoudige baan bij een groot bedrijf, probeer op zijn minst een jaarcontract te krijgen en laat zien wat je waard bent. Zo kun je ook tot opleidingen en promoties komen.

Ik heb ook geen diploma's en had het ernstig verkloot voor mezelf _{incl de pillen, ja, leegpompen e.d.} Dacht ook dat het voor mij nooit meer goed zou komen maar ik ben nu heel langzaam uit de ellende gekropen, steeds een stapje hoger op de sociale ladder, maar vooral steeds wat hoger in mijn eigen achting gestegen: Ik voel me weer iets waard.

Je flat: Neem een leuke huisgenoot! Plaats een advertentie of kijk rond in je vriendenkring (laatste lijkt me verstandiger, je wil misschien liever iemand in huis die je al kent), dit helpt je duidelijk financieel, en tegen de eenzaamheid! Samen koken, eten en opruimen, iemand om mee te praten of juist even tegen te schreeuwen, het scheelt echt.

quote:

Op zaterdag 19 november 2005 04:37 schreef t0y het volgende:
Soms vraag ik me af, waarom ben ik toch zo ongemotiveerd. Persoonlijk denk ik dat ik misschien wel depressief ben. Er zijn dagen dat ik maar een beetje zinloos voor me uit zit te staren, totaal niet aanspreekbaar. Maar ik heb ook dagen dat ik een sociale kant heb en gewoon in staat ben met iedereen op een normale manier te kunnen communiceren. Mensen weten niet wat er in je om gaat, maar je straalt wel iets uit waar ze op reageren. Als je je goed voelt straal je dat uit, en als je je kut voelt straal je dat ook uit. Daar ben ik al achtergekomen.

Respect dat je je hoofd zo boven water weet te houden.
Maar blijkbaar is het ook niet veel meer dan dat. Je bent aan het overleven lijkt me. Zonder echt kwaliteit van leven. Dat vind ik ook niet vreemd, gezien hetgeen je hebt meegemaakt en de nare verstandhouding met je moeder. Bovendien kan ik me zo voorstellen dat je vertrouwen in 'de mensheid' behoorlijk beschadigd is; door je vader, door je moeder en door die 'lieve man'. Muurtje opgetrokken? Het lijkt mij het allerbelangrijkste dat je weer vertrouwen gaat krijgen in mensen. Dat je (weer) liefde gaat voelen. Want blijkbaar heb je dat gemist, basale liefde.
Heb je momenteel enige vorm van begeleiding? Zijn er mensen die om je geven? Je in de gaten houden? Wellicht voor je zorgen?

Misschien is het een zaak van kijken naar de toekomst, en vooral geloven dat je zelf die toekomst bepaalt. Je hebt aardig wat meegemaakt, en uiteindelijk heeft het geleid tot de "keuze" om zelf de touwtjes in handen te nemen. Die touwtjes heb je ook in handen.

Met diploma's kun je je positie sterk verbeteren, probeer daar dus aan te denken wanneer je voelt dat de motivatie voor school weg zakt.

Het lijkt er verder op dat je een depressie aan het ontwikkelen bent. Wanneer je hiervoor niet onder behandeling bent, ga dan eens langs je huisarts.

Toy wat ben je toch een mislukte kloon opzouten dombo

Kijk ook eens wat je nu kan besparen.. Veel mensen weten bv. niet dat ze recht hebben op huursubsidie, kwijtschelding van belastingen en dergelijke, dat scheelt echt hoor..
Of zoek anders een huisgenoot... En als je het zo makkelijk hebt op school, dan kun je toch vast wel ergens gaan vakkenvullen of postbezorgen of wat dan ook om wat bij te verdienen?

quote:

Op zondag 20 november 2005 22:33 schreef t0y het volgende:

[..]

Pardon?
..knip..

waarom reageer je op die kansloze newbie, man.

ik denk dat het ook een probleem is dat je voor opleidingen ook veel geld moet neerleggen of niet? Maar met school begint het allemaal jonge, het is kut , maar je moet hier niet in blijven hangen, als je straks je diploma heb dan was het het allemaal waard, en kan je vanaf daar verder bouwen ..

Verder zijn er vast meer instanties te vinden die je kunnen helpen, ga 'ns naar de t gemeentehuis en haal daar een gemeentegids of iets.. Daar staan veel sociale diensten in die je kunnen helpen op financieel gebied en sociaal gebied die je vast nog niet achterna ben gegaan!!

Succes ermee jongen!