Ik stel me al lang vragen bij de houding van de medische wereld. Elkaars fouten dekken is daar de norm. Het is toch belachelijk dat je van een mechanieker wel kan vernemen wat de vorige verkeerd gedaan heeft aan je auto, maar als het over je leven gaat je deze info niet kan krijgen.
Dat net in een sector waar fouten fataal kunnen zijn de meeste overuren en langste werkdagen voorkomen is ook onbegrijpelijk.
ik denk dat zowat iedereen iemand in z'n familie kan noemen die slachtoffer geweest is van een medische fout. Als je bedenkt dat er jaarlijks duizenden gevallen met fatale afloop zijn, hoeveel niet-fatale zijn er dan?
Hoe is het trouwens mogelijk dat zo veel mensen infecties oplopen in een ziekenhuis. Ter illustratie de cijfers in België:
quote:
Jaarlijks lopen meer dan 150.000 patiënten een ziekenhuisinfectie op, tot vijftienhonderd patiënten overleven de aandoening niet. De infectie kost de ziekteverzekering naar schatting 170 miljoen euro per jaar, en in dat bedrag zijn de rusthuizen nog niet begrepen.
Hoe is het mogelijk dat de zogenaamde superbug (MRSA) jarenlang aanwezig kan zijn in hospitalen zonder dat er bijkomende maatregelen getroffen worden? Staat de medische wereld nog steeds zo afwijzend tegenover veranderingen? We zagen het reeds toen Semmelweis ontdekte dat gewoon de handen wassen het aantal sterfgevallen reeds dramatisch deed dalen.
quote:
His observations went against the current scientific opinion of the time, which blamed diseases (among other quite odd causes) on an imbalance of the basic "humours" in the body. It was also argued that even if his findings were correct, washing one's hands each time before treating a pregnant woman, as Semmelweis advised, would be too much work. Nor were doctors eager to admit that they had caused so many deaths; indeed, they tended to claim that their profession was one divinely blessed and thus their hands could not be dirty.
Semmelweis deed zijn ontdekking in 1848. 20 jaar later moest Pasteur in Frankrijk nog steeds sceptische chirurgen overtuigen.
Misschien is het volgende tekenend voor de medische wereld: Toen Sara Josephine Baker in New York het sterftecijfer van pasgeborenen in één jaar met 1200 kon verminderen kreeg zij vooral kritiek van dokters:
quote:
In testimony before a Congressional committee, one physician opposed Baker's Little Mothers Leagues, stating, "If we're going to save the lives of all the women and children at public expense, what incentive will there be for a young man to go into medicine?". When the Bureau of Child Hygiene was formed, a petition was signed by more than 30 Brooklyn physicians and sent to the mayor demanding that the bureau be abolished because "it was ruining medical practice by its results in keeping babies well"