quote:
Op zondag 23 oktober 2005 11:03 schreef SCH het volgende:Jamai bleek tot nu toe in ieder geval het grootste talent, wat heeft die jongen zich goed ontwikkeld. Voor mij de grote verrassing.
Tijdens Idols 1 moest ik niet zoveel van hem hebben, maar dat kwam vooral omdat ik destijds vond dat Hind en Zosja (of eventueel Hind en Dewi) in de finale van Idols 1 hadden moeten staan. Maar in ieder geval is Jamai wel een ras-entertainer die zijn publiek een avond lang kan boeien.
quote:
Boris is door de mand gevallen.
Ja, maar dat was ie voor mij al tijdens Idols 2. Het al te opzichtige gekoketteer met de grootheden van de zwarte muziek, zijn ad nauseam herhaalde lijfspreuk (door Kopspijkers onnavolgbaar vertaald als "Kip met cola lite") en de manier waarop hij als een door de wol geverfde politicus antwoorden op alle vragen uit de weg ging (wel praten maar niks zeggen) maakten de zaak er niet beter op. Daar kwam nog bij dat hij naar mijn idee door de jury overdreven werd gehyped. Natuurlijk zong hij heel goed, maar zijn stem is, ondanks de modieuze gilletjes en grommetjes om zijn performance nog een beetje op te leuken (not), toch iets te vlak om lang te blijven boeien en werkt op mij na een heel album toch wat vermoeiend.
Ook is het mij bij Idols 2 opgevallen dat het met zijn tekstbeleving en zijn kennis van het Engels niet al te best is gesteld. In het nummer "Papa was a rollin' stone" (2e liveshow) zingt hij in het eerste couplet "And papa just hung his head and said ...", maar dat kan dus niet want pa is immers overleden in het liedje (het moet natuurlijk zijn "And mama just hung her head and said..."). En in het refrein zingt hij steeds "All he left was alone" en dat is geen grammaticaal Engels tenzij hij denkt dat de tekst luidt "All he left was a loan". De juiste tekst is "All he left us was alone". Boris is wel muzikaal genoeg om te merken dat hij één lettergreep te kort komt, en dus rekt hij "alone" maar op tot een drielettergrepig aa-loo-oon. De jury had vorig jaar de mond vol over tekstbeleving, maar kennelijk is dit geen van de juryleden opgevallen, want in de finale deed hij dit laatste weer fout ...
quote:
Maud doet het beter dan ik dacht, heeft een aardige cd gemaakt maar nog steeds een overschat zangeresje.
Ben het niet met je eens. Maud wordt juist een beetje onderschat. Het is waar dat Boris tijdens Idols 2 over de gehele linie beter presteerde dan Maud en daarmee toch wel de terechte winnaar was, maar Maud was tijdens Idols 2 in haar beste momenten beter dan Boris in zijn beste momenten en daarmee heeft Maud meer potentieel. Ze is in ieder geval gezegend met veruit de beste en meest plezierig in het gehoor liggende stem van alle vrouwelijke finalisten van Idols 2. Ik ben zelf over het algemeen niet zo weg van nederlandstalige (pop)muziek, maar Maud's album vind ik toch nog steeds een genot om naar te luisteren (schitterend geproduceerd en gemasterd en ook zonder clipping en alle digitale ellende die je tegenwoordig op vrijwel alle popalbums tegenkomt, maar dat terzijde). Maud is ook steeds populair en geliefd gebleven en dat kun je van de andere finalisten van Idols 2 niet zeggen. Als je kijkt op het forum van webpiraat.nl dan kun je wel zien dat haar aanhang voor een groot deel lijkt te bestaan uit jonge meiden tussen pakweg 12 en 16 jaar oud en dat is best opmerkelijk, want het ontkracht de theorie dat jonge meiden altijd massaal voor een mannelijk idool zouden gaan. Niettemin moet Maud ook populair zijn bij ouderen, want na de uitzending van "Muziek op het plein" waar zij een gelegenheidsduet vormde met Danny Vera zijn er zoveel positieve reacties bij de TROS binnengekomen dat Danny en Maud hebben besloten hun duet op single uit te brengen. Misschien is Maud hierdoor ook haar keuze voor nederlandstalig gaan heroverwegen, want ze heeft inmiddels laten weten dat ze erover denkt een engelstalig album op te nemen. In ieder geval is ze een blijvertje en kunnen we - denk ik - nog veel moois van haar verwachten.
quote:
En Hind maakt degelijke saaie muziek maar ik had meer persoonlijkheid verwacht.
Hier sla je toch echt de plank mis. Als er iemand van de twintig finalisten is met een eigen persoonlijkheid en stijl dan is het toch zeker wel Hind. Op haar nieuwe album laat ze horen dat ze in twee jaar tijd enorm is gegroeid en ook een eigen unieke stijl heeft ontwikkeld. Haar krachtige persoonlijkheid komt ook tot uitdrukking in de - deels zelf geschreven - teksten op haar nieuwe album die niet meer alleen handelen over obligate thema's als liefde maar nu ook gaan over zaken als de schandalige manier waarop (uitgeprocedeerde) asielzoekers in Nederland worden behandeld (Ashamed), de schrijnende armoede in de wereld zoals zij die zelf heeft ervaren tijdens haar reis door India (Ya Wili), haar eigen volwassenwording (Sweet Woman-Child) en het feit dat zij zich thuisvoelt in twee culturen (Halfway Home). Dat laatste komt ook tot uitdrukking in het gebruik van het marokkaans-arabisch in een aantal refrijnen en een geheel in het arabisch gezongen cover van Fairuz. De muziek is allesbehalve saai en een al even rijk geschakeerde als knappe synthese van westerse pop, jazz, fado, en arabische, griekse en spaanse elementen.
Het is wel duidelijk dat Hind dit album nooit had kunnen maken als zij binnen de invloedssfeer van de heren Jansen en Smits was gebleven. Edwin Jansen staat erom bekend dat hij op safe speelt (zo was hij er destijds fel tegen gekant dat Jamai zijn homosexuele geaardheid naar buiten zou brengen) en het ligt dan ook voor de hand dat Jansen in het politieke klimaat dat in Nederland was ontstaan na de moord op Theo van Gogh niet stond te springen bij de wens van Hind om te komen met een gedeeltelijk arabisch repertoire waarin zij haar marokkaanse achtergrond duidelijker tot uitdrukking zou laten komen. Als het aan Jansen had gelegen, dan had hij haar het liefst nog een paar jaar in het feestenten- en braderieëncircuit laten doormodderen met een repertoire van pretentieloze popliedjes waar niemand zich een buil aan kan vallen. Mutatis mutandis geldt hetzelfde voor Henkjan Smits. In het beruchte artikel in het AD waarin hij destijds zo ongeveer alle finalisten van Idols 1 tegen de schenen schopte stelde Smits dat Hind eerst nog maar een paar jaar moest teren op haar reputatie als die goede zangeres uit Idols en dat ze zich vooral niet moest wagen aan het zelf schrijven van nummers omdat iemand als Marco Borsato tenslotte ook niet zijn eigen nummers schreef (de vergelijking alleen al). Het pleit voor Hind dat zij zich hierdoor niet van de wijs heeft laten brengen en de samenwerking met AT productions per 31 december 2004 heeft beëindigd. Twee weken later zat ze al in New York om de eerste vier nummers voor haar nieuwe album op te nemen. Over persoonlijkheid gesproken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 25-10-2005 07:30:25 ]