Het grote Van Basten-topic #18: Marco de Grote

quote:

'Marco van Basten is onaantastbaar'

17/10/2005 8 :15

Bondscoach Marco van Basten beoefent een merkwaardig vak. Hij kan louter verkeerde beslissingen nemen, maar als zijn elftal wint, heeft hij toch uitstekend gefunctioneerd.
Met de aanstelling van Frank Rijkaard als bondscoach spotte de KNVB met alle voetbalwetten. Rijkaard had een roemrucht verleden als topvoetballer, maar had als trainer nog nooit voor een groep gestaan. Hij had zelfs geen jeugdelftal getraind. Het vaderlandse trainerskorps sprak er schande van. Het was onverantwoord en een motie van wantrouwen ten opzichte van alle gearriveerde oefenmeesters.

Nadat Louis van Gaal er in 2002 niet in was geslaagd Oranje naar het WK in Japan en Zuid-Korea te loodsen en Dick Advocaat zich tijdens het EK in Portugal in verwarring had laten brengen door de media, presenteerde directeur betaald voetbal Henk Kesler opnieuw een onervaren bondscoach. Van Basten had stage gelopen bij Ajax en assisteerde zijn vriend John van ’t Schip bij het tweede elftal, maar was nog nooit verantwoordelijk geweest voor een ploeg. Desondanks was iedereen blij met zijn aanstelling, het voetbalpubliek had een grenzeloos vertrouwen in de ex-topvoetballer die jaren op de golfcourse had vertoefd. Hij werd als een verloren zoon in de armen gesloten en kon op ongekend veel krediet rekenen.

De presentatie van de nieuwe bondscoach was een verademing na het achterdochtige en opgefokte gedrag van zijn voorganger. Advocaat zag achter iedere boom een vijand, werd steeds nerveuzer en liet zich beïnvloeden door de media. Verder slaagde deze niet al te stressbestendige bondscoach er niet in een publieksvriendelijk imago te creëren voor Oranje. Het Nederlandse voetbalpubliek is met een natte vinger te lijmen als het om Oranje gaat, maar steeds meer mensen ergerden zich aan het gedrag van onze internationals.

Plotseling kregen die mensen te maken met de volkomen ontspannen Van Basten. Hij stond de media uitermate vriendelijk te woord, voelde zich nooit aangevallen, legde alles nog eens geduldig uit en ging zijn eigen gang. De voormalige vedette weet namelijk precies wat hij wil en trekt zich van niemand wat aan. En natuurlijk maakte de nieuwe bondscoach als rookie in zijn vak fouten.

Voor zijn technische staf deed hij een beroep op een paar Ajax-vrienden. Van ’t Schip was mislukt als hoofdtrainer bij FC Twente, terwijl Stanley Menzo en Rob Witschge bij de amateurs werkten. Van Basten verzuimde een ervaren trainer in zijn technische staf op te nemen, een mentor die hem kon coachen en corrigeren. Vervolgens bleek hij de spelers in de vaderlandse competitie niet goed te kennen. Een aardige wedstrijd van een modale voetballer leverde meteen een uitnodiging voor Oranje op. Zijn voorgangers Van Gaal en Advocaat zouden zijn weggehoond, maar Van Basten bleef op de been toen hij Romano Denneboom, Kevin Bobson, Dave van den Bergh, Collins John en Ugur Yildirim selecteerde voor Oranje.

De media waren opvallend mild voor hem, Johan Cruijff steunde hem op alle fronten en er waren zelfs mensen die de selectie van deze doorsnee voetballers een positieve wending gaven door te verklaren dat het erg motiverend was voor alle spelers in de Nederlandse competitie. Oranje was plotseling voor iedereen binnen handbereik. De bondscoach overleefde deze zinloze experimenten omdat de resultaten verrassend goed waren. En dankzij zijn prettige en ontspannen presentatie hield Nederland al snel weer van Oranje, waar vooral de beleidsbepalers van de KNVB en de sponsors erg blij mee waren.

Terwijl Advocaat zich wanhopig vastklampte aan de gevestigde orde, durfde Van Basten jonge spelers een kans te geven. Het gemak waarmee hij zijn vertrouwen uitspreekt in jeugdige Ajacieden komt af en toe ongeloofwaardig over. Hij componeerde echter wel een degelijke achterhoede op het moment dat de onmisbaar geachte Jaap Stam afhaakte. Jan Kromkamp, Joris Mathijsen, Barry Opdam en de piepjonge Ron Vlaar bloeiden bij AZ op onder Co Adriaanse, terwijl alle voetbalkenners Khalid Boulahrouz over het hoofd hadden gezien. Tot ieders verrassing stond er plotseling een oerdegelijke verdediging.

Spelers met een onaantastbare status bestaan niet voor Van Basten. Clarence Seedorf kreeg als succesvolste Nederlandse voetballer geen uitnodiging meer, omdat hij zijn ego belangrijker vond dan de wedstrijddiscipline. Mark van Bommel werd als Voetballer van het Jaar gepasseerd, omdat hij zijn verdedigende taak negeerde. Deze beslissingen leveren dagelijks boeiende discussies op, maar ook dat deert de bondscoach niet. Hij blijft de evenwichtige persoonlijkheid die boven alle partijen staat en zich tevens kwetsbaar durft op te stellen.

Zo deed hij vorige week bijzonder verstandige uitspraken in de Volkskrant: 'Ik ben een trainer zonder veel ervaring die nog een hoop dingen onder de knie moet krijgen. Ik zit nog midden in mijn ontwikkeling. Ik moet nog leren wat echt belangrijk is.' Alleen sterke persoonlijkheden durven dergelijke uitspraken te doen. En het tast de status van de bondscoach geen moment aan. Sterker nog, het publiek waardeert een kwetsbare opstelling en menselijke trekjes.

De KNVB nam een groot risico met het aantrekken van een onervaren bondscoach. Van Basten heeft fouten gemaakt die werden gecamoufleerd door de resultaten en parasiteert volledig op zijn rijke ervaring als ex-topspeler. Op voetbalgebied hoeft niemand hem iets te vertellen. En intussen krijgt hij het vak van bondscoach steeds beter onder de knie. Nog nooit wist Oranje zich zo gemakkelijk te kwalificeren voor een groot toernooi, nog nooit bleef een bondscoach zo lang ongeslagen. Het publiek staat weer massaal achter Oranje, de spelers – met uitzondering van Seedorf en Van Bommel – adoreren de bondscoach.

En ik sluit niet uit dat hij volgend jaar geschiedenis schrijft in Duitsland. Frankrijk, Italië, Portugal, Spanje, Duitsland en Engeland hebben een reputatie, maar Oranje is absoluut niet kansloos tegen deze klassieke tegenstanders. De Afrikaanse landen hebben volgens insiders de toekomst, maar het lijkt me nog wat vroeg voor een wereldtitel. Argentinië en Brazilië zijn opnieuw de belangrijkste concurrenten van Oranje, al zijn deze landen in Europa minder dominant en doeltreffend dan in Zuid-Amerika.

Daarom zie ik het WK 2006 met vertrouwen tegemoet. Edwin van der Sar, Edgar Davids, Rafael van der Vaart, Arjen Robben, Ruud van Nistelrooy en Robin van Persie zijn ultieme topvoetballers. Geen ander land beschikt over zo’n grote concentratie toptalent. Hedwiges Maduro en Wesley Sneijder kunnen zich nog bij deze vedetten voegen. Daarnaast beschikt de bondscoach over een aantal spelers dat minder opvallend acteert, maar een elftal evenwichtig en sterk maakt. Voetballers die plichtsgetrouw foutloos hun taak uitvoeren. De combinatie van voetbalverstand, charisma en geluk heeft van Van Basten de ideale bondscoach gemaakt.

Ondanks zijn soms onbegrijpelijke beslissingen heb ik een blindelings vertrouwen in de goede afloop van zijn avontuur. En we hebben nog iets gemeen ook. Toen Van Gaal van Ierland verloor en zich in 2002 niet kwalificeerde voor het WK, stortte de losse verkoop van VI in. Wanneer Van Basten blijft winnen met Oranje holt Nederland massaal naar de kiosk en ben ik een goede hoofdredacteur. Inderdaad, dan mag ik verder louter verkeerde beslissingen nemen, fouten maken en onzin uitkramen op de televisie. Hoofdredacteur is namelijk ook een merkwaardig vak.

Johan Derksen

quote:

Op maandag 17 oktober 2005 15:18 schreef Lionheaad het volgende:

[..]

Retourtje Berlijn 53Euro....