R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nu heb ik enigszins last van hoogtevrees en bij een afgrond of op een hoog gebouw heb ik de neiging om eraf te springen. Ik word als het ware door de diepte getrokken.
Kan iemand mij deze neiging verklaren (ik ben niet suïcidaal) ?
Kan iemand mij deze neiging verklaren (ik ben niet suïcidaal) ?
Da's een typisch kenmerk van hoogtevrees. Het is het gevoel van 'er hoeft maar dát te gebeuren - per ongeluk of met opzet - of ik ga over die rand'. Ik weet dat ik hoogtevrees heb omdat ik dat gevoel vaak heel sterk heb.
En nee, ik ben niet suïcidaal en absoluut geen thrill seeker.
En nee, ik ben niet suïcidaal en absoluut geen thrill seeker.
The love you take is equal to the love you make.
Herkenbaar inderdaad. Ik heb ook erg hoogtevrees, maar zodra ik ergens hoog over een rand heen kijkt dan ga ik toch denken hoe het is om er af te springen of vallen. Misschien is het juist het idee dat je er misschien af zou springen dat je ook weer tegelijkertijd beschermd, omdat je meer afstand bewaard. Ik weet het niet.
Vreemd maar niet uniek dus
Vreemd maar niet uniek dus
Misschien een soort menselijke nieuwsgierigheid? Zo van "wo wat hoog moet je voorstellen als ik spring" etc. of misschien zelfs "ik zou nu kunnen springen en dan..."
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Maar waarom krijg je dit gevoel bij andere angsten niet dan ? Bijvoorbeeld, als ik een grote spin zie (waar ik ook nooit vriendjes mee zal worden) krijg ik niet de neiging om hem aan te raken.
Waarom krijg je bij hoogtevrees dan wel de neiging om datgene waar je bang voor bent (de diepte) op te zoeken ?
Waarom krijg je bij hoogtevrees dan wel de neiging om datgene waar je bang voor bent (de diepte) op te zoeken ?
Ik heb vroeger best wel last van hoogtevrees gehad. Ik voelde dan vooral een soort angst dat ik de controle over mezelf zou verliezen en naar beneden zou springen ofzo. Best vaag.
Die hoogtevrees is met de jaren verdwenen, ik heb nu geen moeite meer met hoogtes.
Die hoogtevrees is met de jaren verdwenen, ik heb nu geen moeite meer met hoogtes.
Ook en vooral: wat als ik nou een onverhoedse beweging maak?quote:Op zondag 16 oktober 2005 10:39 schreef JohnDDD het volgende:
Misschien een soort menselijke nieuwsgierigheid? Zo van "wo wat hoog moet je voorstellen als ik spring" etc. of misschien zelfs "ik zou nu kunnen springen en dan..."
The love you take is equal to the love you make.
De neiging om het op te zoeken, is niet de goede omschrijving. Het is de angst dat er maar heel weinig zit tussen veilig boven staan en vallen.quote:Op zondag 16 oktober 2005 10:41 schreef Bad_Moon_Rising het volgende:
Maar waarom krijg je dit gevoel bij andere angsten niet dan ? Bijvoorbeeld, als ik een grote spin zie (waar ik ook nooit vriendjes mee zal worden) krijg ik niet de neiging om hem aan te raken.
Waarom krijg je bij hoogtevrees dan wel de neiging om datgene waar je bang voor bent (de diepte) op te zoeken ?
Hoogtevrees is een heel reële vrees, want als je over die rand zou gaan, zou je waarschijnlijk hartstikke dood neervallen. Als je een grote spin zou aanraken, ga je daar echt niet dood van.
The love you take is equal to the love you make.
Heel herkenbaar, ik heb dat ook. Nu. Vroeger juist niet, mijn hoogtevrees is met de jaren gekomenquote:Op zondag 16 oktober 2005 10:41 schreef Electrified het volgende:
Ik heb vroeger best wel last van hoogtevrees gehad. Ik voelde dan vooral een soort angst dat ik de controle over mezelf zou verliezen en naar beneden zou springen ofzo. Best vaag.
Die hoogtevrees is met de jaren verdwenen, ik heb nu geen moeite meer met hoogtes.
Ben wel erg blij dat ik niet op de twaalfde verdieping woon nu.
Verdikkeme ja, dat zeg je goed, dat heb ik dan ook, dat ik denk van: Stel dat ik nu stuiptrek, of dat een onzichtbare geest me een duw geeft, of dat ik plots voorover val?quote:Op zondag 16 oktober 2005 10:41 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ook en vooral: wat als ik nou een onverhoedse beweging maak?
Ik had vroeger ook als ik een stuk ging wandelen,, dan nam ik vaak mijn voetbal mee en dan liep ik over de brug terug. En dan moest ik die bal over de rand houden en daar op een hand laten balanceren.
Ik kreeg dan ook een heel sterk gevoel in mijn onderbuik en in mijn hand dat ik dat moest doen, als ik het niet deed, had ik een enorme onrust in mijn lijf.
Heel vreemd.
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Okee, het is een reële vrees dus dan zou je een verstandige, verklaarbare neiging moeten hebben: een stap terug nemen.quote:Op zondag 16 oktober 2005 10:44 schreef Lienekien het volgende:
[..]
De neiging om het op te zoeken, is niet de goede omschrijving. Het is de angst dat er maar heel weinig zit tussen veilig boven staan en vallen.
Hoogtevrees is een heel reële vrees, want als je over die rand zou gaan, zou je waarschijnlijk hartstikke dood neervallen. Als je een grote spin zou aanraken, ga je daar echt niet dood van.
Maar waarom krijg je dan juist de neiging die tegen je angstgevoel in gaat ?
Precies. Het is geen neiging, je stelt het je zó levendig voor dat je het in je lijf voelt. Dat zal ongetwijfeld komen door de adrenaline. Ik zou bij wijze van spreken het liefst onmiddellijk plat op de grond willen gaan liggen om het risico maar zo veel mogelijk te verminderen.quote:Op zondag 16 oktober 2005 10:52 schreef Rob_Aardbei het volgende:
Omdat het je alerter maakt? En dus uiteindelijk voorzichtiger bent, denk ik.
The love you take is equal to the love you make.
Nou je let er iig wel meer op Maar ik heb juist het idee dat ik er sneller af zou vallen dan iemand die het niet heeft.quote:Op zondag 16 oktober 2005 10:52 schreef Rob_Aardbei het volgende:
Omdat het je alerter maakt? En dus uiteindelijk voorzichtiger bent, denk ik.
Oh, and that's a bad miss!
Het kan ook zo zijn dat het je gedachten juist afleidt. Als de gedachte tot springen in me opkomt moet ik mezelf tot de orde roepen en denk ik even niet aan het grote gevaar dat onder m'n neus aanwezig is.
Hah, wat grappig. Heel herkenbaar. Ik ga altijd zo ver mogelijk naar het randje (op een gegeven moment durf ik niet verder) en denk dan altijd "Wat als ... "
En tjah, misschien heeft dat met alertheid te maken. Ik word iig een stuk voorzichtiger.
En tjah, misschien heeft dat met alertheid te maken. Ik word iig een stuk voorzichtiger.
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Ik heb dan wel geen hoogtevrees, maar ik heb dat ook vaak hoor. Volgens mij is dat gewoon nieuwschierigheid, hoe het zal zijn om er vanaf te springen...
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Met dat verschil dat bij jou de adrenaline waarschijnlijk niet tot je wenkbrauwen zit.quote:Op zondag 16 oktober 2005 12:17 schreef Esto het volgende:
Ik heb dan wel geen hoogtevrees, maar ik heb dat ook vaak hoor. Volgens mij is dat gewoon nieuwschierigheid, hoe het zal zijn om er vanaf te springen...
The love you take is equal to the love you make.
Dat heb ik ook vaak ja Ik ben dan ook altijd bang dat ik de controle over mezelf zal verliezen waardoor ik absoluut niet dicht bij de rand durf te komen. Vaak heb ik ook de neiging om m'n tas of m'n spullen naar beneden te gooien, en die ga ik daardoor maar extra stevig vasthouden
Ik ben dan ook altijd bang dat ik de controle over mezelf zal verliezen waardoor ik absoluut niet dicht bij de rand durf te komen. Vaak heb ik ook de neiging om m'n tas of m'n spullen naar beneden te gooien, en die ga ik daardoor maar extra stevig vasthouden 
Wat je ook doet, doe alsof het de bedoeling was...
Ik heb dat ook weleens. Maar ik heb geen hoogtevrees. Vroeger ging ik nog weleens abseilen en heb geklommen. Dat kan het niet zijn. Bij mij dan. Op zich wel interessant
Unspoken words were understood
|
|
