onrechtmatig verkregen onderpand

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2005 22:46 schreef Kleintje het volgende:
Nee, stamboek heeft niet verkeerd gehandeld. Want als jij een paard koopt kan je zonder aankoopbewijs de stamboekpapieren op jouw naam zetten.

Dus als ik stamboekpapieren in handen krijg dan kan ik die zonder toestemming van de persoon die op die papieren genoemd wordt op mijn naam zetten? Dat vind ik dan wel heel slordig. Zet er dan geen naam op, lijkt mij.

quote:

WANT... de stamboekpapieren op jouw naam hebben maakt je nog geen eigenaar. Het is geen eigendomsbewijs.

Dan nog. Die papieren staan, of stonden, op jouw naam. Het geeft misschien niet aan wie de eigenaar van het paard is, maar wel wie de eigenaar van de papieren is.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2005 22:46 schreef Kleintje het volgende:
Nee, stamboek heeft niet verkeerd gehandeld. Want als jij een paard koopt kan je zonder aankoopbewijs de stamboekpapieren op jouw naam zetten.

het feit dat het kan maakt nog niet dat het correct is.

quote:

WANT... de stamboekpapieren op jouw naam hebben maakt je nog geen eigenaar. Het is geen eigendomsbewijs.
Dus als hij beweert dat het paard van hem is, dan is hij ALTIJD fout. Ik heb het hoederschap over het paard. Alle rekeningen worden door mij betaald, ik had het paard al voor ik hem leerde kennen.

Mijn probleem is dus dat ik een veulen aan het fokken ben en zijn naam nu op de papieren staat. Dus als ik de papieren niet spoedig in handen heb, dat hij dan bekend staat als fokker van het veulen en dat kan consequenties hebben in de toekomst als het veulen een topper lijkt te zijn, en daarop is het wel gefokt. Ook als het geen topper is, ik wil gewoon niet dat zijn naam eraan verbonden is.

Dus moet je naar een advocaat stappen en in een kort geding eisen dat 'ie veroordeeld wordt dat dit rechtgezet wordt.

En dit soort dingen bij een rechtsbijstandsverzekeraar neerleggen, dan kun je net zo goed meteen stoppen.

Zelfde probleem met het ternaamstellen van een auto op het postkantoor. Veel mensen stellen die handeling gelijk met de eigendomsoverdracht of bezitsverschaffing, maar dat is het niet. De bezitsverschaffing (en de eigendomsoverdracht die dat uiteindelijk tezamen met de geldige titel (koopovereenkomst) en beschikkingsbevoegdheid van de vervreemder tot gevolg heeft) is gewoon gelegen in de feitelijke machtsverschaffing van de auto.

Voorts vind ik het gedrag van je ex weinig consistent. Uit je verhaal meen ik te mogen opmaken dat hij zich jegens jouw op een pandrecht op het paard en de nog te geboren worden veulen beroept, maar lijkt hij zich met het gehannes met de stamboekpapieren (tevergeefs) tot eigenaar te willen maken.

Belangrijk is, zoals rally al even aanstipte, de feitelijke macht over het paard. Degene met de feitelijke macht over het paard is immers de bezitter van het paard (al dan niet te goeder trouw), alsmede van de vruchten van het paard (het veulen) en de bezitter heeft de eigendomspresumptie aan zijn zijde. Dat betekent in normaal Nederlands dat de bezitter wordt vermoed ook eigenaar te zijn. In concreto zal je ex dus, als hij eigendomsaanspraak wil maken op het paard (het wil revindiceren in de zin van art 5:2 BW), indien jij het bezit hebt van het paard, moeten stellen en bewijzen dat niet jij, maar hij de eigendom heeft. Je kunt je de bewijsproblemen wel voorstellen.

Van belang is dus dat jij je ook, voorzover nog mogelijk, als bezitter van het paard gaat gedragen. Waar staat het paard? Van wie is de weide waar het paard staat?

Voorts de vraag of er een pandrecht op het paard rust. Een pandrecht is een zekerheidsrecht en is bovendien een afhankelijk recht. Dat betekent dat een pandrecht per definitie bestaat ter zekerheid van het betalen van een vordering aan de pandhouder (in dit geval degene die het pandrecht heeft, naar zijn zeggen je ex dus). Normaliter is die vordering het gevolg van een overeenkomst tot het lenen van geld. Je vriend zal dus een vordering op jou moeten hebben. Dat zal hij moeten stellen en bewijzen indien jij dat betwist. Als hij geen vordering op jou heeft, kan hij onmogelijk pandhouder zijn.

Mocht er sprake zijn van een vordering en heeft hij het paard in zijn bezit (en dat zou jouw positie tot een lastige maken) dan is er sprake van een zogenaamd vuistpand. Dat betekent dat de pandhouder de zaak waarop het pandrecht rust, in zijn bezit heeft. Een dergelijk pandrecht zou in de geschetste omstandigheden geldig zijn.

Het kan ook zo zijn dat er weliswaar een pandrecht op jouw paard rust, ten behoeve van je ex, doch dat jij nog steeds bezitter van het paard bent. Dan is er sprake van een bezitloos pand. Dat kan enkel rechtsgeldig gevestigd worden middels een autentieke of onderhandse akte. Is die akte er niet (en dat zal wel) is er geen sprake van een geldig pandrecht.

Overigens lijkt het me nogal onnozel om in plaats van het paard + veulen het pandrecht te vestigen op de stamboekpapieren, aangezien deze papieren geen eigendomsbewijzen zijn.

Zoals je ziet, met name de vraag wie het bezit van het paard heeft, is van belang voor de vraag wie de eigendom van het paard heeft en voor de vraag naar de geldigheid van een mogelijk pandrecht.

Tenslotte is daar nog de omstandigheid dat hij, door valsheid in geschrifte te plegen, zich ten koste van jou wil opwerpen als fokker van het veulen. Dat lijkt me, naast strafbaar, tevens onrechtmatig. Het is niet ondenkbaar dat je daardoor reputatieschade oploopt, zeker indien het veulen een topper blijkt te zijn. Het is lastig om die schade te bewijzen en van een berekening te voorzien, maar mocht dit tot een juridische strijd leiden, voorzover het dat al niet is, dan zou ik er zeker een punt van maken.

Hoe reageert de fokkerswereld eigenlijk op lieden die stamboekpapieren op hun naam hebben staan, zich op grond daarvan profileren als fokker, maar geen eigenaar zijn van het betreffende paard en veulen, terwijl de rechtmatig eigenaar er geen geheim van maakt dat de betreffende stamboekpapieren inderdaad vervalst zijn?

Ik mag toch aannemen dat fokkers zichzelf dermate serieus nemen dat zo iemand niet als 'rechtmatig fokker' van het betreffende veulen wordt geaccepteerd. Waarom zou zoiets niets zeggend als een stamboekblaadje, zwaarder wegen dan het meest omvattende recht in het Nederlands systeem, te weten het eigendomsrecht?

quote:

Op maandag 17 oktober 2005 09:43 schreef Kleintje het volgende:
Heel erg bedankt met al deze reacties. Kan hier heel erg veel mee.
Meneer gaat nu de fout in door via de e-mail te vertellen dat hij mij via mail heeft gewaarschuwd dat hij eht op zijn naam ging zetten.

Ik zie niet in hoe een dergelijke waarschuwing de gedraging van onrechtmatigheid zou zuiveren.

quote:

Ik heb die e-mail nooit ontvangen (zal wel nooit verstuurd zijn!) en daarbij is e-mail nog steeds niet rechtsgeldig.

Een email is wel degelijk rechtsgeldig, er kleven alleen nogal wat bewijsproblemen aan. Makkelijk te vervalsen, geen handtekening. Dat soort dingen. Maar dat is niet zo relevant, omdat die waarschuwing niet zo relevant is.

quote:

Van het weekend was hij aan het dreigen dat hij de rekening van de dekking heeft ontvangen en betaald, dus dat hij daarmee de rechtmatige eigenaar van het veulen was geworden.

Het recht kent een aantal wijzen van eigendomsverkrijging. Het betalen van de rekening van de dekking valt daar echter niet onder.

quote:

Wat hij wel heeft gehad is een rekening met de afdracht van de dekking, 58 euro, maar dat weegt niet op tegen een buisje sperma van 900 euro
En ik had hem hiervoor gewaarschuwd, dit was het risico van het paard op zijn naam zetten!

Ik ben niet zo thuis in de paardenwereld, maar volgens mij is het zinvol om onderscheid te maken tussen degene die de opdracht tot dekking verleent (en dus de kosten moet ophoesten) en degene die eigenaar is van het paard. Dit hoeven toch niet dezelfde mensen te zijn.