VOORTS WORDT ER TE WEINIG GEDICHT OP DIT FORUM.

, .

VOORTS WORDT ER TE WEINIG GEDICHT.
_{Tijd voor wat ritmische typografie.}

BILL EVANS - Nardis.

Tu-dém (ta-da) tu-dé-du-dém-da-dam. (titutididudadidudadaoodidéééééééém.)
Tu-dém (ta-da) tu-dé-du-dém-da-dam. (titutididudadidudadaoodidéééééééém.)
Tu-táááá-táááá. tududutu-dáááá-dááá. Ti-du-du-ti-du tááá-táá.
Tu-dém (ta-da) tu-dé-du-dém-da-dam. (titutididudadidudadaoodidéééééééém.)
Ridudam.

Ploink. ploink. Ploinkploinkploploploplooooinkploink!

.

.


KORT VERHAAL OVER HET WEZEN VAN DE SCHRIJVER/DANWEL DICHTER/.;

Ik ben schrijver, dus ik schrijf/ik schrijf, dus ik ben schrijver. Zulks lijkt een logische gevolgtrekking, maar weinigen zullen de kok die zich in de vingers snijdt, een voorvallen wat onlosmakelijk met zijn beroep verbonden is, een automutilant noemen. Voor zoiets ik deins ik echter niet terug. Ik zeg tot hem: 'Kok, u bent de automutilant.'
^{De daad van het zichzelf snijden maakt iemand tot automutilant en de automutilatie maakt...etc, d.w.z.: de kok is de automutilant.}

De man die over het strand rent, is de schrijver/dichter in het begin van zijn carrière als zodanige.Ik kan u van hem twee verhalen vertellen. Ik kan u het verhaal vertellen van Sint Vitus of een tragisch verhaal. Beiden verhalen beginnen met een man die met enkel een handdoek om zijn lendenen te bedekken over het strand rent. Waarom rent de man over het strand? Is de man voor iets op de vlucht? Wat wil de schrijver met deze symboliek zeggen? WIE?WAT/WAAROM...;HOEDANING IS DEZE MAN?
Zich in deze situatie verkerend heeft de man twee keuzen. Hij kan of schrijver worden, of dichter. Het worden van de dichter, is het verhaal van Sint Vitus, het andere een tragische. De man kan ervoor kiezen om zijn handdoek af te werpen, zijn armen richting te hemel te strekken en gelijk Sint Vitus in het licht van de prachtige schepping Gods in alle vrijheid en naaktheid de zon tegemoet te rennen. Doet de man dit, dan wordt hij een dichter.
De man kan er ook voor kiezen om al rennende (het schrijven is een rennen, ook een koken, maar daar over later meer) zich trachten te conformeren aan de esthetische criteria die WIJ ALLEN (moraliteit als dictaat van de massa) zo met elkaar 'afgesproken' hebben aan te meten. Een van die criteria is het au plein public dragen van kleding. Al rennende zal hij trachten zich van sokken, schoenen, onderbroek, bovenbroek, etc. te voorzien, tegelijkertijd de lendenen met de handdoek bedekken niet nalatende. Er zijn weinigen die hierin slagen. Velen zullen zich tijdens dit al rennend aankledende ongewild blootgeven, anderen zullen struikelen, anderen doen de kleding scheuren, etc. Slechts weinigen zullen dit kunststukje tot een succes weten te brengen. Hij die dit tot een succes weet te brengen, is schrijver van tragische verhalen geworden. Elk verhaal dat hij zal voorbrengen, zal geschreven zijn vanuit de 'toen ik mij al rennende aankleedde'-gedachte. Zulks is natuurlijk tragisch. Ondanks de moeilijkheidsgraad van het kunstje, is het niets om trots op te zijn. Ik kan mijzelf pijpen.
Hij die dit kunststukje niet tot succes heeft weten te brengen, zal enkel het larmoyante zelfbeklag machtig zijn. Al wat hij schrijft, is een hunkeren naar het zichzelf rennend aankleden op het strand. Oh had ik maar, had ik maar, had ik maar...etc. Zulks is enkel ergerlijk om te lezen.

Zover, JAM, deze avond.

.

_{Hoe misbruik je een hoofdletter?}