Liefdevol Confronteren

De hufterigheid te lijf met cursus liefdevol confronteren

door Seada Nourhussen

Mensen worden steeds hufteriger; de buurman verzoeken om zijn hond niet in jouw tuin te laten poepen, is bijna vragen om ruzie. Tenzij je de buurman 'liefdevol confronteert'.

De communicatietrainers Paula Gruben en Simone van Slooten bedachten de cursus 'Liefdevol confronteren' voor mensen die moeite hebben een ander aan te spreken op irritant gedrag. Maar helpt dat? Je bent goedgebekt of niet, toch? Gruben: "Nee, je kunt zeker leren voor jezelf op te komen."

Van Slooten: "Assertiviteitstrainingen bestaan al langer in het bedrijfsleven. Maar deze cursus is voor de gewone man en vrouw die last heeft van de hufterigheid in de samenleving; iemand die afval op straat gooit, zijn mp3-speler op een te hoog volume zet of je afsnijdt in het verkeer."

Een voorbeeld: in de tram zit een opgeschoten tiener tegenover mij te roken. Hoe confronteer ik hem liefdevol?

Van Slooten: "Eerst schat je de situatie rationeel in drie stappen in: wat zie ik, wat denk ik en wat voel ik? Dat is belangrijk om risico's te vermijden; een dronken groepje jongens moet je als vrouw niet benaderen."

Gruben: "Zo sta je ook stil bij hoe je op bepaalde mensen reageert: heb ik geen vooroordelen, gaat mijn fantasie niet met me op de loop? Daarna bepaal je of je iemand überhaupt aanspreekt. Bij het aanspreken is het heel belangrijk om zowel jezelf als de ander te respecteren. Dat is de basis van de cursus. Het doel is de relatie tussen jou en de ander goed te houden."

Hoe doe je dat? Gruben: "Door neutraal en feitelijk te blijven: 'Ik zie dat je rookt, daar heb ik last van'. Dan betrek je het op jezelf. Als je zegt: 'Ik zie dat je rookt, dat mag niet', heeft de roker daar geen boodschap aan."

"Dit klinkt makkelijk, maar veel mensen durven dat niet omdat ze bang zijn voor een agressieve reactie van de ander."

Van Slooten: "Daarom is de cursus ook voor mensen die anderen te veel op hun gedrag aanspreken. Want die hebben een ander probleem: zij komen té agressief over. Dat lokt weer meer agressie uit."

Hoe komt het dat we zo'n kort lontje hebben gekregen? Van Slooten: "Ten eerste zijn we veel mondiger geworden. Dat is enerzijds positief; als ik bij de huisarts vandaan kom heb ik wel een antwoord op mijn vraag. Maar we zijn door de gehaaste samenleving ook een veel gestresster en daarmee intoleranter volk geworden; we kunnen minder hebben. Dus enerzijds bekritiseren we zelf makkelijker, anderzijds kunnen we kritiek van anderen minder goed verdragen."

Wat is het gevolg als we elkaar nooit meer durven te corrigeren? Van Slooten: "Dan krijgen we een enorm geïndividualiseerde samenleving, waarin het 'ieder voor zich en God voor ons allen' zal zijn."

Hoe zit het eigenlijk met de hufters, de veroorzakers zelf? Moeten die geen cursus 'Liefdevol incasseren' volgen? Gruben: "Dat is nog niet eens zo'n gek idee. Maar ja, waar vind je die? Ik denk niet dat de hufters zich vrijwillig gaan melden."

Bron: dagblad Trouw

---

Uitstekend, dit is dus wat ik bedoel, dit moet in het onderwijs, gewoon als standaard vak, en er zijn meer leuke en handige weetjes die daaraan kunnen worden toegevoegd, zoals actief communiceren, d.w.z. eerst de context bekijken voordat je begint te ratelen.

Zo komen we af van slechts die vakbekwaamheid, en kunnen we onze kinderen beter klaarmaken voor het feest dat leven heet, want met slechts taal en rekenen of wiskunde en natuurkunde kom je er simpelweg niet.

Let's rock this joint !

Het is misschien wel de trots van de mens die er voor zorgt dat de mens het jammer vindt dat dit nodig is, vandaar dat het misschien zo lang heeft geduurd voordat dergelijke zaken bespreekbaar werden en de aandacht kregen.

Het vereist van de mens namelijk enige kwetsbaarheid en eerlijkheid, het vereist dat we toegeven dat onze manier van denken, doen en laten niet altijd even effectief, efficient, constructief, vredelievend, etc. is.

In het toegeven van dat feit zit een enorme kracht verscholen. De kracht van het erkennen van je gebreken, de kracht om daar iets aan te WILLEN doen, en de kracht om daar ook inderdaad iets aan te DOEN.

Het kan vanaf dat moment alleen nog maar goed gaan, me dunkt.