Nu de Westerse media lost begint te weken van de regeringen (beleidsmakers) en diens bevolking (de kiezers) en sommige beleidsmakers van hun kiezers. Dient zich een interessante vraagstuk aan, namelijk: hoe lang duurt het nog voordat deze post-WO2 elite valt en zal daar geweld bij gebruikt worden?
Bijna elke andere elite is bijvoorbeeld met geweld verdreven. De (niet geslaagde) overgang van het Sovjettijdperk voor Rusland naar democratie ging bijvoorbeeld gepaard met geringe hoeveelheden geweld. De ontworsteling van de verschillende Oostblokstaten van de Sovjet-Unie ging WEL gepaard met grote hoeveelheden geweld in enkele gevallen.
Als introductie tot dit vraagstuk eerst een stuk theorie. Je hebt in een samenleving altijd een bovenlaag (monarchen, de bestuurders vh leger, etc), de middenlaag (burgerij, verkooplieden, later ook min of meer de vakbondsmensen) en de onderlaag (kijk maar eens in de steegjes van Amsterdam voor een voorbeeld). Als de elite (de bovenlaag dus) dingen gaat doen die de rest van de bevolking niet aan staat, laten we een neutraal voorbeeld nemen: belastingverhogingen, gaat er een wroeging door de samenleving heen.
Men accept de nieuwe werkelijkheid, maar kan er niet aan wennen. Als de elite hier geen aanstoot aan neemt, bijvoorbeeld door nog meer inkomensbeperkende maatregelen te treffen ter verbetering van hun eigen positie zal er vanzelf een tegenreactie komen. Bijvoorbeeld; stakingen, verstoring van de politieke stabiliteit, kiezers stemmen op de politieke extremen, etc.
Als men kijkt naar de geschiedenis is dit meerdere malen voorgekomen. De belastingoorlog die uiteindelijk tot de onafhankelijkheid leidde van de Britse kolonies in de VS, de Franse revolutie vlak daarna, de ontevredenheid onder de Tsaar in Rusland waardoor Lenin op de gratie van de Duitse keizer naar Rusland reisde om vervolgens een dictatuur vestigde, enfin, voorbeelden te over. Het beeld is duidelijk, elites doen zelfvoldaan dingen die naar hun eigen ondergang leidden (of invloed kwijtraakten in het geval van de Britse kolonies).
Nu is de Westerse media doorgoten met mensen met z.g. multiculturele ideologieën. Aan de juistheid wordt niet getwijfeld, immers, iedereen die het tegendeel beweerd is een fascist of een heel erg eng iemand. Deze mensen bepalen ons beeld op T.V., wie er geïnterviewd wordt, welke politicus gemaakt of gebroken wordt, wie doorbreekt met een nieuwe single of wie een nieuwe kledingtrend zet. Al dit gebeurd op de gratie van de media.
Moreel zelfvoldaan hebben ze, op een paar uitzonderingen na, bijna elk westers land in hun greep. Zoals de oude Katholieke kerk die wetenschappelijke ontwikkelingen tegenhield, (probeert) de huidige media de mensen onnozel te houden over het kwaad wat de naam "islam" draagt. Op Arabisten na walgen de meeste mensen met kennis over de islam van deze "religie" (het is overigens geen religie, maar dat is verder offtopic hier).
Maar kennis is natuurlijk iets wat zich niet laat beheersen en uiteindelijk zal de kennis dat de "religie" islam niet veel goeds in petto heeft iedereen bereiken en iedereen zal dit ook snappen. Het is slechts een kwestie van tijd. De overgang van een positieve/neutrale opstelling tegenover de islam naar de gedachte "vuile moslim" is een grotere stap dan de laatste gedachte naar georganiseerd geweld tegen deze groep. Het punt is alleen dat deze "religie" het troeteldier is van de huidige elite, die steeds meer en meer vervreemd raakt van de realiteit van alledag.
De vraag is echter, hoelang zal de huidige elite hun huidige positie kunnen handhaven? Hoelang duurt het voordat "media" (overigens een zeer generaliserende term, maar nog wel bruikbaar) op zo'n manier veranderd dat ze hun huidige inslag verliezen en hun praatjes over moraal en hun huilpartijen over zelfverzonnen extreem-rechtse dreigingen (de Londslade-jongeren bijvoorbeeld) niet meer kunnen handhaven? Zal er geweld gebruikt worden om het misselijke multi-culturele experiment o.l.v. de mensen die diep geworteld in de media zitten vastgesnoerd uit te wissen en de resultaten volledig te vernietigen?
Feit is en blijft dat de huidige elite niet zo heel veel feeling meer heeft met de man op de straat. Uit de geschiedenis is gebleken dat dit een prima sfeer is voor revolutie & georganiseerd geweld tegen de "uitstervende klassen" of "kansloze/kansarme volkeren". Oorlog en revolutie is zeker een state-of-mind en bijna elke klasse in de samenleving maakt deze mede mogelijk als een soort economische conjuctuur, Europa heeft een adempauze gehad van 60 jaar. Deze adempauze zal/kan weldra zo goed als over zijn.