Oneerbare voorstellen. Done of not done?

quote:

Op dinsdag 27 september 2005 23:56 schreef Sessy het volgende:
Ik denk dat als ik in het streng-christelijke milieu van m'n grootmoeder (die mij eerst opvoedde, maar die overigens wel getongzoend heeft met haar destijds 12-jarige zoon) opgegroeid was, dat ik er dan helemaal nooit mee klaar was geworden. Ik ben volgens mijn oma een hoer omdat ik een relatie van 3,5 jaar achter de rug heb terwijl geen van haar huwelijken langer dan 2 jaar standhield, "maar dat waren wel huwelijken".
Wat dat betreft was het feit dat m'n moeder nooit moeilijk deed over seks wel m'n redding. Daarnaast heeft het ook heel erg geholpen dat m'n vriend niet extreem reageerde toen ik 't hem vertelde (hij was de eerste die ik 't vertelde). Hij vond me er niet vies om of schuldig aan en deed ook niet of het een groot drama van wereldformaat was waar ik nu voor eeuwig en altijd door getekend moest zijn - en als misbruikt kind heb je toch heel veel het gevoel dat het aan jezelf ligt, dat je zelf vies bent et cetera. En dat gevoel trok daardoor weg en toen kon ik 't gaan verwerken ook. De psycholoog daarentegen heeft totaal niet geholpen, zij stelde allemaal vragen over hoe ik me voelde en dergelijks terwijl ik daar nog helemaal niet aan toe was om die vragen te beantwoorden. De vragen die ik op dat moment voor mezelf moest beantwoorden waren meer van een doen-aard. Doe ik aangifte? Wat doe ik hier verder mee? Vertel ik dit aan m'n moeder? Vertel ik dit aan m'n vrienden?
En uiteindelijk ben ik er zelf dus ook heel goed mee klaar geworden door dus te stellen voor mezelf dat je lichaam niks met je geest te maken heeft. Je lichaam is vrij makkelijk kapot te maken, vooral als je klein en fysiek zwak bent, je geest kapotmaken is veel en veel moeilijker. Ik ben er nog steeds boos om hoor, dat er mensen zijn die dat soort dingen doen, dat het mij is aangedaan, maar voor de rest zit ik er niet mee.
Opvallend detail is wel dat ik last had van bepaald compulsief gedrag waar ik toen mee gestopt ben, maar toen kreeg ik anorexia, dat heb ik dan weer verruild voor een alcoholprobleem en roken, toen ik met die allebei stopte ging ik mezelf pijn doen en had ik zelfmoordneigingen (o.a. om het feit dat ik vreselijk werd gepest op school overigens), daar kwam ik toen later dus overheen toen ik dat seksuele misbruik op een rijtje had gezet. Maar daarvoor verruilde ik het ene psychische probleem voor het andere.

Ik neem wel m'n moeder ontzettend kwalijk dat ze nooit beter op heeft gelet, maar dat heeft ze nooit, ook niet toen ik later zelfmoord wilde plegen en hoe fout alles ueberhaupt altijd is gegaan.

quote:

Op woensdag 28 september 2005 00:23 schreef Sessy het volgende:
Ha het is laat en ik moet morgen om halfzes op dus ik houd het even kort, als je wilt kunnen we hier via email op doorgaan, want we gaan sowieso mateloos offtopic. In m'n fotoboek vind je m'n website en daar staat onder contact m'n emailadres.

Het korte antwoord op je vraag is: M'n hele leven.

Je misinterpreteert mijn onderscheid lichaam/geest ook, maar daar heb ik nu ook even geen tijd om verder op in te gaan.

quote:

Op woensdag 28 september 2005 00:28 schreef Sessy het volgende:
Mja als je wilt gaan we morgen hier in dit topic door.