Ik zit met een vraag en dat is het volgende..
Ik zoek mensen die (ruime) ervaring hebben met het borderline syndroom en/of aanvullende info hebben hierover...
(het net is al afgezocht en weten we al dus)

Als je hier ervaring mee hebt of je kent iemand die daar ervaring in hebt ...

Bij welke instanties het best "aan te kloppen" en in welke fase en/of toestand moet diegene dan verkeren het 1e gesprek??
Kortom 1 naam 100.000 vragen..

GRRRRRRRAAAAAAAAAAAAAAAAAAGGGGGG!!!!!!!!! alleen serieuze antwoorden...

Verdere aanvullende informatie is ook van harte welkom alvast TNX!!
Je ken me ook ff meelen op fok@ouwekaas.nl.com
______________________________________
WOWIE!!! IT FEELS GOOD TO BE BACK

[Dit bericht is gewijzigd door Kaasie (Datum 18 November 1999).]

Waarschijnlek heb je hem zelf ook al gevonden,maar de volgende site is meer dan de moeite waard om te bekijke.Omdat deze site is gemaakt door iemand die zelf ook een borderliner is (was). http://huizen.dds.nl/~laura_d/nederlands.html
Succes

[Dit bericht is gewijzigd door bibi (Datum 18 November 1999).]

Maar misschien kun je iets duidelijker aangeven wat precies je vraag is, dat maakt het gemakkelijker om een antwoord te geven waar je wat aan hebt.
Ik bedoel: heb je zelf het Borderline-syndroom en wil je er daarom meer van af weten, ken je iemand die je wilt helpen, wil je een scriptie ofzo schrijven?

Hoe dan ook: succes ermee!

quote:

---

op 11-18-1999 om 11:17 PM schreef Arjen het volgende:
Klep dicht Ravaso! Serieus onderwerp, past toch het beste in dit forum. Dat jij nou alleen op sappige etc. topics zit te wachten...

---

[Dit bericht is gewijzigd door Badtas (Datum 19 November 1999).]

Verder heb ik geen belezing nodig maar raad en informatie over deze vreselijke ziekte VAN iemand die er ook aan lijdt..
Dit bedoel ik niet boos maar is wel een feit.
Zoals vermeld is het net al afgezocht dus weten we er al een hoop meer over..

De link van Bibi is een goed voorbeeld van wat ik zoek.. Bibi TNX!!!

Het betekend op DIT moment veel aan deze kant van het Tboard..

De diagnose kan pas na uitvoerig onderzoek gesteld worden. In
wetenschappelijk onderzoek wordt meestal gebruikt gemaakt van speciaal
ontwikkelde vragenlijsten en testen. In de dagelijkse praktijk zijn er (in
1996) in Nederland twee systemen gangbaar om stoornissen in de psych. te
beschrijven. De een is de in Amerika ontwikkelde DSM (Diagnostic and
Statistical Manual of Mental Disorders). De andere is de door de wereld
gezondheidsorganisatie samengestelde ICD (International Classification Od
Diseases).

De DSM spreekt van : iemand met een voortdurend aanwezig patroon van
instabiliteit in tussenmenselijke relaties, zelfbeeld, affecten
(stemmingen), en controle over impulsen. Dit begint in de vroege
volwassenheid en komt tot uiting in diverse situaties

In de ICD-10 valt de stoornis onder de emotioneel instabiele
persoonlijkheidsstoornis. Dit is een stoornis die wordt gekenmerkt door een
sterke neiging tot impulsief handelen zonder rekening te houden met de
gevolgen, samen met een emotionele instabiliteit. Het vermogen om vooruit te
plannen is dikwijls minimaal en uitbarstingen van intense woede kunnen vaak
leiden tot geweld of gedragsexplosies deze kunnen gemakkelijk uitgelokt
worden wanneer de eigen impulsieve daden door anderen bekritiseerd of
doorkruist worden. De bordelinestoornis is een variant van de emotineel
instabiele persoonlijkheidsstoornis en daarbij zijn kenmerken van emotionele
instabiliteit aanwezig. Bovendien is er vaak onduidelijkheid over of zijn er
afwijkingen van het eigen zelfbeeld, de strevingen en voorkeuren (inclusief
de sexuele). er bestaan doorgaans chronische gevoelens van leegte. De
tendens om betrokken te raken bij heftige of instabiele relaties kan
herhaaldelijk emotionele crises veroorzaken en kan samengaan met overmatige
inspanningen om verlatingen te voorkomen, dreigen met zelfmoord of
zelfdestructief gedrag.

Criteria DSM

1)krampachtige pogingen om feitelijke of imaginaire verlating te voorkomen

2) een patroon van instabiele en intense relaties gekenmerkt door
wisselingen tussen de extremen van idealisatie en devaluatie

3)indentieteirtsstoornissen: aanhoudend en opvallend gestoord, vervormd of
instabiel zelfbeeld of zelfgevoel

4)impulsiviteit op tenminste twee gebieden die potentieel schadelijk zijn
voor de persoon zelf. Voorbeeld: geld verkwisten, seks, misbruik van
middelen, roekeloos autorijden vraatzucht

5)terugkerende suicidale gedragingen, gebaren, dreigingen of automutilatief
gedrag

6) affectlabiliteit (wisselende stemming) als gevolg van een opvallend
reactiviteit van de stemming BV intense episodische dysforie (ontstemming),
geiiriteerdheid of angst die meestal enkele uren duurt en zelden langer dan
een paar dagen

7) chronische gevoelens van leegte

8)onaangepaste intense woede of gebrek aan beheersing van woede

9)voorbijgaande ,aan stress gerelateerde paranoide of ernstig dissociatieve
symptomen (wegrakingen)

voor een officiele classificatie moet een patient tenminste 5 van de 9
criteria hebben

ik hoop dat je hier wat aan hebt ik lees het forum regelmatig dus als je nog vragen hebt hoor ik het wel

Graag gedaan kaasie.Ik hoop dat je hulp kunt vinden voor je vriendin en voor jezelf.Persoonlijke ervaringen kan ik je niet geven,heb alleen met borderline te maken gehad in mijn werksfeer.En aangezien je alleen maar persoonlijke ervaringen zoekt,hou ik me verder maar op de vlakte.

Ohja voor mensen die denken dat dit forum alleen is bedoeld om standjes en dergelijke uit te wisselen.Sorry hoor maar ook dit soort dingen horen bij sexualiteit en relaties.

Maar hoe moet ik hier in hemelsnaam op reageren? Hoe kan ik haar helpen. Ik ben blij dat dit topic hier is geopend en ik hoop er ook veel van te kunnen leren.
Bedankt.

Anyway, ik wilde eigelijk maar twee dingen zeggen, als ik _toen_ had geweten wat borderline is was het misschien anders gelopen, hij is op een gegeven moment wel naar de AA gegaan, maar als we toen hadden geweten wat er aan de hand was hadden we gericht(er) hulp kunnen gaan zoeken. Ik ben dus erg blij dat het de laatste tijd iets vaker in de media verschijnt, zelfs hier, zelfs op het BB-forum begon er laatst iemand over!
En verder bestaat er al een paar jaar een mailinglist voor mensen die een relatie hebben met een borderliner, of het nou een partner/kind/ouder/vriend(in)/collega is of wat dan ook. Er zijn ook mensen daar die zelf borderline hebben of hebben gehad, en 'de andere kant' belichten. Heb er zelf erg veel aan gehad.
Het enige vervelende is dat er momenteel een soort 'gang war' aan de gang is tussen de diverse oprichters, waardoor de lijst inmidels in tweeën is gesplitst, en een groot deel van de postings momenteel over de lijst gaat in plaats van over het onderwerp zelf. Niettemin de moeite waard, en ik heb alle vertrouwen dat het binnenkort wel weer opgelost wordt.
Als je geïnteresseerd bent mail me dan even, dan stuur ik het adres waar je je aan kan melden.

Sorry dat het toch nog vrij lang is geworden. Anyway. I'll be back.

Marietje

Maar goed, dat terzijde.
Ook ik ben alleen met het Borderline Syndroom in aanraking gekomen via mijn werk, als psychiatrisch verpleegkundige in een psychiatrisch ziekenhuis (inrichting vind ik namelijk een vreselijk woord). Ook al zijn mijn ervaringen dan wel beroepsmatig; ze zijn wel persoonlijk. Ook voor een hulpverlener is het ontzettend moeilijk een zorgrelatie met een zgn. Borderliner op te bouwen. Borderliners hebben vaak te kampen met een combinatie van ernstige verlatingsangst en bindingsangst. Op het moment dat je denkt een raakvlak met ze te hebben, kunnen ze je meteen weer afstoten.
Omgaan met Borderliners is voor vrienden en familie nog moeizamer, omdat zij ook nog eens een persoonlijke emotionele band met de persoon in kwestie hebben. Niet dat hulpverleners niet bij de persoon betrokken zijn, maar toch op een totaal ander niveau.
Voor het aangaan van een zogenaamde "zorgrelatie" is vertrouwen tussen hulpverlener en client noodzakelijk en dat is nou juist hetgene waar de client zo'n moeite mee heeft.
Een klinische opname is een contra-indicatie voor Borderliners; slechts tijdens crises kunnen zij kortdurend opgenomen worden. Borderliners kunnen het beste thuis worden behandeld, in de vorm van Transmurale Zorg of door een bezoek aan psycholoog/psychiater.
Toch zie je in de praktijk veel Borderliners langere tijd binnen de muren van een Psychiatrisch Ziekenhuis verblijven; het wordt dan ook steeds moeilijker voor hen om te reintegreren in die "onveilige" buitenwereld, men blijft liever binnen de betrekkelijk veilige muren van het ziekenhuis.
Borderliners zijn kwetsbare en gekwetste mensen, die zich "ineffectief" en vaak impulsief gedrag hebben aangeleerd om zich te beschermen tegen verder kwetsing.
Slechts door middel van een intensieve therapie waarin zij nieuw gedrag en technieken aanleren, die het oude dient te vervangen, is herstel mogelijk.
Kaassie, veel succes de komende tijd en als ik wat tegen kom laat ik het je weten..

Marieke

Stukje theorie:

Organisatie van de Borderline-structuur:

1. Identiteitsdiffusie:
Heen en weer geslingerd worden tussen omnipotentie en zelfonderschatting. Men kan goede en slechte eigenschappen van zichzelf (en anderen) niet integreren, hetgeen zich uit in een sterk wisselend en tegenstrijdig beeld van zichzelf (en van anderen).

2. Zwak Ik
-onvoldoende angst-tolerantie
-onvoldoende impulsbeheersing (agressiviteit)
-onvoldoende sublimeringsvermogen (drift-impulsen omzetten in constructieve richting en acceptabele activiteiten)
-tendens tot impulsdoorbraak - anti-sociaal gedrag
-alcoholisme
-psychose bij belasting

3. Primitieve afweerorganisatie:
Niveau van afweermechanismen dienen ego te beschermen tegen angst. De patiënt houdt tegenstrijdige gevoelens strikt gescheiden. Gevoelens van depersonalisatie en dissociatie zijn ook een uitingsvorm van splitsen; het observerende en voelende deel van het ik worden zo gescheiden. Al te ingrijpende emoties worden zo buiten de bewuste beleving gehouden.
Ook informatie uit de buitenwereld kan men niet goed interpreteren, hierdoor denken ze dat wat zij voelen, de ander dat ook voelt.

4. Geen duidelijke realiteits-stoornis of neiging tot psychosen:
Realiteitstoetsing is intact. Borderliner is wel in staat om eigen belevingen en gedachten te toetsen aan de werkelijkheid op grond van observatie en cognitie.

Definitie volgens Kullberg:
psychische stoornis, die geen psychose en geen neurose is (begrip is nog niet eenduidig gedefinieerd en geaccepteerd). Er is een tendens tot impulsdoorbraak, waardoor de patiënt kan komen tot anti-sociaal gedrag. Borderliners met anti-sociaal gedrag, worden pseudo-psycho paten genoemd.

Theorieen over het ontstaan van het Borderline-syndroom:

Separatie-individuatiefase:
Moeders voelen zich afgewezen door hun kind, wanneer het in deze fase autonoom wil zijn. Deze moeders geven hun kind het gevoel dat separatie iets gevaarlijks is, zij bestraffen pogingen tot autonomie en belonen afhankelijkheid. De peuter is daardoor niet in staat te leren dat moeder zowel goed, als slecht kan zijn. Zo ontstaat een stoornis in het ontwikkelen van een objectconstante (moeder is dezelfde als ze er niet is) en in het basaal vertrouwen. Het kind kan goede en slechte kanten van zichzelf en zijn omgeving niet integreren. het kind kan de ambivalentie niet verdragen en de wereld wordt ingedeeld in "all-good" en "all-bad" mensen (splitting). Borderline-patiënten blijven streven naar symbiotische objectrelaties, tegelijkertijd zijn ze voortdurend bang verlaten te worden. Verlatingsangst en hechtingsangst zijn voortdurend in conflict met elkaar.

Reedijk:
als kind heb je een emotionele ervaring gehad, die een verpletterende indruk heeft gemaakt (incest), geen neurotische ontwikkeling, maar men heeft geleerd om op magische wijze gevoelens op anderen te projecteren. Magische projectie: zwart-wit denken, primitief afweermechanisme: splitten.

Of je je als borderliner of als sociopaat ontwikkeld is afhankelijk van het moment waarop de beschadiging plaatsvindt in de ontwikkeling. Borderline vaak op jongere leeftijd.

Behandeling:
-ambulant, korte klinische opnamen gedurende crisis
-gevaar van klinische opname: patiënt gaat zich ontspannen in relatief veilige omgeving van de kliniek, waardoor er een regressieve tendens ontstaat
-indammen acting-out gedrag door limitsetting en aanleren controletechnieken en impulsbeheersing, herstellen contact met realiteit, sociale vaardigheidstraining (kunnen wel makkelijk relaties leggen, maar geen inhoud geven)

quote:

---

op 11-21-1999 om 02:09 AM schreef devilman_ het volgende:
als ik de reacties lees van bep, herken ik in al deze uitingen mezelf, is dit eent eken da ik mezelf zorgen moet maken????

---

Zolang je jezelf die vraag steld hoef je je geen zorgen te maken. Ik zelf herken deze dingen ook, maar voor mij is het een teken dat ik in elk geval leef en vraagtekens durf te zetten bij onze "samen"-leving.

P. A. Lumile

We komen hier een aantal belangrijke punten tegen volgens mij en dat zijn de volgende :
1. Iedereen herkent wel een aantal punten in zichzelf terug omdat we het immers over "het gevoel" hebben... en IEDEREEN voelt..
Waar het bij Borderline omgaat is de "extremiteit" van gevoel en de tegenstelling van lief/woede, haat/liefde...
Als dit dus een dagelijks terugkomend iets is en je wordt er dagelijks mee geconfronteerd is er sprake van een mogelijkheid tot diagnosestelling..
DUS DEVILMAN ( Ouwe RAKKER!! ) je hoeft je echt geen zorgen te maken volgens mij..

2. De kenmerken heeft iedereen wel in zich...
Net als bij 1. gaat het om de extremiteit ervan en de uiting in woede is bijna altijd als een soort "lopende tijdbom" (tiktikTIKTIKBOOOOOOOM),..
Dit kan uiteraard OOK positief uitpakken maar dat is sterk afhankelijk van de reactie en begrip van de partner..

3. De situaties waarin "het" gebeurd...
Veelal zijn het situaties die een borderliner maar slecht kan verdragen..
Goed voorbeeld is jaloezie..
Als er dan bv. iets wordt gezien wat de (waan)gedachte nog eens wordt bevestigd heb je groot kans dat het dan mis is...
Dit ff als voorbeeld maar "situaties " zijn uiteraard talrijk en altijd en overal...
Waar het dus uiteindelijk omgaat is de persoon te leren hoe om te gaan met zichzelf en de persoon er zicht op te laten krijgen wat de positie is in de maatschappij voordat overhaaste beslissingen met verstrekkende gevolgen worden genomen..

4. komen we automatisch op punt4
overhaaste beslissingen met verstrekkende gevolgen....
Dit is een op zich staand probleem waar de meeste moeite en pijn mee gemoeid gaat..
Bijvoorbeeld een relatieverbreking en het opzeggen van alle vertrouwen omdat "je haar niet goed zit " of " je je peuk verkeerd uitdrukt" zijn dagelijkse kenmerken die zich opstapelen en uiteindelijk pas in een woedeaanval geuit kunnen worden omdat er in een "normale" situatie niet gepraat KAN worden door degene omdat het antwoord van binnen "een blanco vel" is.. zo van... Ik heb hier nooit over na mogen denken...
leeg dus.... blanco..

Zoals je boven kan lezen zijn de dagelijkse dingen die meegemaakt worden niet mis en is het de moeite RUIM waard om er wat aan te doen!!!
Alleen al door het feit dat als de "woede" er niet is het de liefste meid is die ik ken!

Ik denk hier nu wel het een en ander te hebben toegelicht en hoop op meer reacties...

Er was een vrouw op de afdeling met borderline syndroom. Een vrouw die extreem bezig was om zichzelf te verwonden met naalden, mesjes etc. (iets wat jammer genoeg voorkomt). Totaal geen land mee te bezeilen. Ze bleef maar doorgaan en het had haar leven kunnen kosten. Ze was al door diverse afdelingen uitgekotst, en ik zeg het maar zo, want zo wordt dat maar al te vaak ervaren (niet terecht m.i.). Maar goed, eigenlijk wist niemand goed wat we verder met haar konden doen. Op straat zetten is geen optie, tja, pappen en nathouden zoals het maar al te vaak gebeurd. We zijn toen met het team rond de tafel gaan zitten en besloten haar extremiteit met onze extremiteit te bestrijden. Als ze wilde snijden, dan vonden we dat prima, als ze het maar op haar kamer deed. Als ze een dokter nodig had, hoe erg ze er ook aan toe was, dan moest ze zelf bellen. Als ze pijn had, dan moest ze dat zelf maar zien op te lossen. Kortom, alles wat ze deed, speelden we bewust terug. Doodeng, want je weet niet hoever je daarin kunt en mag gaan, en je begeeft je zelf op een grensvlak van wat kan en niet kan. Iedereen die dit zo leest zal zeggen: Maar dat kun je niet doen, iemand heeft hulp nodig, en dus moet je haar helpen. Ik kan je niet beschrijven hoe dat voelde toen ze strompelend uit haar kamer kwam.. dan te moeten zeggen: sorry, is jouw probleem, is wel heel moeilijk, maar je slikt het dan toch maar in. Ze heeft het behoorlijk ver doorgedreven moet ik zeggen, en soms dacht je bij jezelf, hoever moet ik haar laten gaan? Wanneer moet je zeggen het is genoeg? Na een paar maanden is het allengs beter met haar gegaan en ze heeft nu een goede baan en is getrouwd. Een paar maanden later kwam ze terug en vertelde toen wat haar die 'knop' deed omdraaien. Ze zei: jullie hebben alles op mezelf terug geworpen en ik werd min of meer gedwongen om eindelijk voor mijzelf op te komen in plaats van alles afhankelijk te stellen van wat anderen vinden en doen. De enige die van mijn gedrag last had werd ik zelf.

Dit is maar een verhaal, en zo'n therapie is niet altijd even raadzaam, het hangt ook maar van de persoon zelf af. Helaas bestaat er geen gouden regel van wat te doen. Maar toch heb ik het maar al te vaak ervaren dat hulpverleners niet het uiterste durven te gaan, waardoor mensen blijven hangen in hun problematiek. Maar de risico's zijn ook groot.. Maar van de andere kant, neem je geen risico's dan ontneem je iemand de kans op een redelijk normaal bestaan. Wat ik ook vaak heb ervaren is de kortzichtigheid van collega's, de regels stellen boven het individu en niet durven kijken naar de behoeftes van een patient.. Maar toch, vrijwel iedereen doet zijn best, en er gaan gelukkig ook mensen naar huis, met de hoop op een stabieler leven. Helaas is er ook een grote groep waarbij het niet werkt.. soms vraag ik me af, hebben we dan als hulpverleners ons te gemakkelijk er van afgemaakt? Borderline Syndroom is niet makkelijk, niet voor degene die het heeft, en ook niet voor familie, vrienden , hulpverleners.

Dit waren een paar persoonlijke gedachtes, let wel, het zijn echt de mijne, ik heb er geen handboeken tegenaan gegooid, puur mijn gevoel Zat collega's die er weer anders over denken, het zij zo.