Dido en Rob in de tuin
Dido: wat jij gisteren met Joost had, dat was nou echt een vader-zoon gesprek.
Rob: Maar dat had hij ook nodig hoor
Dido: Joost wil gewoon mensen aan het lachen maken. Ook al is het er maar eentje. En dat lachen is een voedingsbodem voor zijn gekte. Dan gaat hij maar door en dan gaat hij dingen missen. Kom ie zomaar binnenvallen..
Rob: Dan mist-ie gesprekken tussen mensen.. ik zeg het ook gewoon tegen 'm: Joost nu even niet.
Dido: Wel lachen gisteren, hoe mensen reageerden
Rob: Maar niemand denkt er echt nuchter over na..
Rob en Dido verbazen zich samen over hoe gek mensen zich gisteren lieten maken.
Dido vertelt nog eens het verhaal van hoe ze geheimzinnige steentjes had gegeven aan Ralph en Nathalie. "Ralph vroeg nog of hij er wel mee naar buiten mocht. Ik zei: "Nee! Doe maar even niet."
Rob: "Heerlijk hoe mensen helemaal mee kunnen gaan in zo'n spelletje."
Het gesprek komt op nominaties.
Dido: Zouden we vandaag weer moeten nomineren? Voor de uitzending al? En als diegene er dan uitgaat?
Rob: Misschien moeten we er twee nomineren
Rob: vreemd gedoe.. van jij weet wel wie.. dat ie die sigaretten niet wilde geven.
Dido: Nee, hij wil ze bewaren tot er echt nood aan de man is.
Dido: Je moet niet zéggen dat je sigaretten hebt, óf je moet ze geven. Maar je moet niet zeggen: ik heb sigaretten maar ik geef ze niet. En dan vindt hij het raar dat mensen geirriteerd raken.
(dit gaat over Rikkert)
Volgens Dido is het 11 uur. Rob gaat checken.. "Ja, 11 uur zoiets". (het is 20 minuten later).
Dido: die buiken..
Rob: ja lachen..
Dido: daar zie ik ook de humor van in, dat iedereen van die serieuze gesprekken zit te houden terwijl we er niét uit zien.
Dan over de vegetatie in de tuin.
Dido: ik wist niet dat er palmen waren die de winter in Nederland overleefden.
Rob: Ja.. die komen uit China. Uit China komme die vandaan.
Dido: Toch is het ook nep. Palmen zijn voor mij vakantie.
Dan weer over de nominaties.
Rob: reken maar dat je zenuwachtig bent, een weekje lang, als je genomineerd wordt.
Dido: de eerste keer en de laatste keer zijn het spannendst. Ik ben blij dat ik niet bij de 1e zit.
Rob: ik hoor ook niet bij de 1e lichting. Als ik nu genomineerd zou worden, dan zou ik er inblijven.
Dido: Hm dat zou ik niet zo stellig durven zeggen... wie zie jij tot het einde doorkomen?
Rob: Ikzelf. Roel. Tanja omdat ze zwanger is. Jou. En, Joost, of moeten veel mensen geirriteerd raken door hem.. Weet je, ik zal de volgorde zeggen: Ik, Roel, Dido.
Rob: het enige dat mensen mij wegstemmen, is dat ze mij als gevaar zien. Daarom zou ik jou ook weg kunnen stemmen maar dat doe ik niet.
Dido: Lief dat je dat zegt, maar je hoeft mij echt niet als gevaar te zien hoor.
Rob:En wie denk jij?
Dido: Jou, Roel, Linda, Joost
Rob: waarom zit je er zelf niet bij Dido?
Dido: Dat zie ik niet zo gauw gebeuren.. ik kan andere mensen helemaal analyseren, maar ik kan niet peilen hoe ik nou gezien wordt.
Rob: dat merk je toch?
Dido: maar iedereen doet aardig tegen elkaar. En dan heb je nog: hoe wordt je gezien door de buitenwereld. Ik denk aan uitspringende karakters. Daar selecteer ik op, en dat vind ik van mezelf nou niet echt.
Linda komt er bij zitten, net uit bed: hees en snotterend, maar niet bepaald last van ochtendhumeur.
[img]
[/img]
[ Bericht 1% gewijzigd door Gert op 15-09-2005 11:36:19 ]
Er zijn Europese landen waar een groter bevolkingsdeel moeite heeft de eindjes aan elkaar te knopen, maar waar supermarktgevechten om rollen zacht Page-toiletpapier toch uitblijven.