Als het niet zo goed gaat en je vindt het ook nog eens niet leuk om les te geven, dan wordt de motivatie om nog door te gaan helemaal afgebroken. Eigenlijk is er maar een vraag relevant: "Wil ik hiermee doorgaan en heb ik dan nog enigszins plezier in wat ik doe?" Zodra het antwoord naar de "nee" neigt, dan is dat inderdaad een teken om je eens te gaan bedenken wat je dan wel wilt.
Ik merk dat een dergelijk gevoel hier verschillende achtergronden heeft. Als nieuwe docent herken ik veel van wat hier gezegd wordt. Het is helaas geen baan waar je meteen het gevoel krijgt dat je "het beroep" beheerst en alles onder controle hebt. Dat is toch wel een jammerlijke constatering: je hebt jarenlang gestudeerd en je kan en weet heel veel, maar zodra je in het onderwijs aan het werk gaat kan je het idee krijgen dat je nog maar een amateur bent. Gelukkig heb ik nog wel interesse in het leraarsschap en vind ik het ook leuk om te doen, maar ik heb ook momenten gehad dat ik zo'n beetje als een politie-agent bezig was om de orde te handhaven. Goed wetende dat ik met mijn papieren elders veel rustiger en makkelijker het dubbele kan verdienen.
Nu kan je als je wilt heel veel problemen het hoofd bieden, maar ik heb samen met nog iemand op bepaalde scholen een constatering gedaan die me heeft doen besluiten om uit het onderwijs te gaan. Je krijgt het als nieuwe docent zwaar. Heel zwaar. Je moet zo'n beetje aan alles wennen wat voor docenten die al langer meelopen heel normaal is. Klassen kennen jou ook nog niet, dus gaan ze je uitproberen. Je moet je als nieuwe docent daarom staande weten te houden tussen alle provocaties en leerlingen die het je erg lastig maken. In heel veel gevallen zal je corrigerend moeten optreden. En daar komt het: ik merk dat men op bepaalde scholen er heel vreemd tegenaan kijken als je om de orde te handhaven straffen uitdeelt. Zeker als nieuwe docent.
Een goede kennis van mij is ontslagen omdat hij niet over zich heen liet lopen en ontspoorde leerlingen durfde te straffen. Dat lijkt heel wat, maar als ik over straf praat dan is dat veelal overschrijfwerk. Zelf ben ik nu al een paar keer op het matje geroepen (andere school) omdat men van mening is dat straf geen gerechtvaardigd middel is. Zo kom je stapje voor stapje te weten dat de schoolleiding niet achter je staat. Die kennis vertelde mij dat op zijn school aan de leerlingen werd verteld dat straf ingetrokken kon worden of niet mee telde. Zelf heb ik dat ook eens meegemaakt. Het gevolg: je gezag wordt aangetast en het wordt steeds moeilijker om een klas stil te houden die nu feitelijk gewoon weet dat ik me als leraar na de straf moet verantwoorden bij een mentor, afdelingsleider of conrector. Een dergelijke aantasting van het gezag en ervaringen van goede bekenden van mij die ook werkzaam zijn/waren in het onderwijs heeft mij doen besluiten er binnenkort een punt achter te zetten om me elders te gaan inzetten.
Zogenaamd "fatsoenlijke" mensen ontmaskerd, de waarheid en verklaringen die iedereen wil weten: Misdefinitie op YouTube.