[CENTRAAL] (Aanstaande) docenten - deel VII

Als het niet zo goed gaat en je vindt het ook nog eens niet leuk om les te geven, dan wordt de motivatie om nog door te gaan helemaal afgebroken. Eigenlijk is er maar een vraag relevant: "Wil ik hiermee doorgaan en heb ik dan nog enigszins plezier in wat ik doe?" Zodra het antwoord naar de "nee" neigt, dan is dat inderdaad een teken om je eens te gaan bedenken wat je dan wel wilt.

Ik merk dat een dergelijk gevoel hier verschillende achtergronden heeft. Als nieuwe docent herken ik veel van wat hier gezegd wordt. Het is helaas geen baan waar je meteen het gevoel krijgt dat je "het beroep" beheerst en alles onder controle hebt. Dat is toch wel een jammerlijke constatering: je hebt jarenlang gestudeerd en je kan en weet heel veel, maar zodra je in het onderwijs aan het werk gaat kan je het idee krijgen dat je nog maar een amateur bent. Gelukkig heb ik nog wel interesse in het leraarsschap en vind ik het ook leuk om te doen, maar ik heb ook momenten gehad dat ik zo'n beetje als een politie-agent bezig was om de orde te handhaven. Goed wetende dat ik met mijn papieren elders veel rustiger en makkelijker het dubbele kan verdienen.

Nu kan je als je wilt heel veel problemen het hoofd bieden, maar ik heb samen met nog iemand op bepaalde scholen een constatering gedaan die me heeft doen besluiten om uit het onderwijs te gaan. Je krijgt het als nieuwe docent zwaar. Heel zwaar. Je moet zo'n beetje aan alles wennen wat voor docenten die al langer meelopen heel normaal is. Klassen kennen jou ook nog niet, dus gaan ze je uitproberen. Je moet je als nieuwe docent daarom staande weten te houden tussen alle provocaties en leerlingen die het je erg lastig maken. In heel veel gevallen zal je corrigerend moeten optreden. En daar komt het: ik merk dat men op bepaalde scholen er heel vreemd tegenaan kijken als je om de orde te handhaven straffen uitdeelt. Zeker als nieuwe docent.

Een goede kennis van mij is ontslagen omdat hij niet over zich heen liet lopen en ontspoorde leerlingen durfde te straffen. Dat lijkt heel wat, maar als ik over straf praat dan is dat veelal overschrijfwerk. Zelf ben ik nu al een paar keer op het matje geroepen (andere school) omdat men van mening is dat straf geen gerechtvaardigd middel is. Zo kom je stapje voor stapje te weten dat de schoolleiding niet achter je staat. Die kennis vertelde mij dat op zijn school aan de leerlingen werd verteld dat straf ingetrokken kon worden of niet mee telde. Zelf heb ik dat ook eens meegemaakt. Het gevolg: je gezag wordt aangetast en het wordt steeds moeilijker om een klas stil te houden die nu feitelijk gewoon weet dat ik me als leraar na de straf moet verantwoorden bij een mentor, afdelingsleider of conrector. Een dergelijke aantasting van het gezag en ervaringen van goede bekenden van mij die ook werkzaam zijn/waren in het onderwijs heeft mij doen besluiten er binnenkort een punt achter te zetten om me elders te gaan inzetten.

Ja, in zo'n begintijd, zeker als je lastige klassen hebt, is steun vanuit de schoolleiding onontbeerlijk. Ik heb in een vierde klas een aantal leerlingen (jongens), die zich heel kinderachtig gedragen. Toen ik een jongen uit de klas stuurde, zei hij (heel typerend): Ik hoop wel dat u erover heeft nagedacht wat meneer .. (= de coördinator) hiervan zal vinden. Sommige leerlingen spelen dus bewust in op de mogelijkheid dat jij als nieuwe docent niet gesteund zal worden door de leiding. Gelukkig is die coördinator het volledig met mij eens, hij heeft ook van andere collega's klachten gehoord over de klas en er is zelfs een leerlinge uit de klas die vanwege deze jongens heeft gevraagd om overplaatsing. Dat is in mijn ogen al een ernstig signaal.

Als je die steun niet krijgt, kun je beter je biezen pakken.

Ik schrik toch nog wel van deze verhalen als ik ze zo lees. Dan heb ik nog leuke ervaringen gehad.

Ik heb op een school lesgegeven waar je als je een leerling eruitstuurde, je na de les ff bij de conrector langsging, uitlegde waarom je hem/haar eruit gestuurd had, en de leerling kon zijn/haar verhaal ook doen... En dan vroegen ze aan jou welke straf jij vond dat ze verdienden....
Het werkte echt goed.

Veel succes trouwens, Lupa! Het zal wel een opluchting voor je zijn. Ik hoop dat je een leuke vervangende stage krijgt.

Dat politie-agentje spelen komt me bekend voor, en daar heb ik enigszins een oplossing voor gevonden.

Ik geef eens per 2 weken nauwkeurig 5 onderdelen op waar ik van de leerlingen verwacht dat ze die voldoende afsluiten aan de hand van een opdracht. Per onderdeel kunnen ze 2 punten verdienen. Raffelen ze een opdracht af of schrijven ze het klakkeloos van internet of een klasgenoot over, krijgen ze geen punten. Doen ze hun best maar is het resultaat niet geheel bevredigend, krijgen ze 1 punt. Maken ze een opdracht geheel zoals de bedoeling is, krijgen ze 2 punten. Ik houd de punten in een schema bij, en aan het einde van de 2 weken tellen ze zelf hun punten op. De totaalscore is hun cijfer.

Resultaat: ze gaan als een speer aan het werk iedere les, want zelf je eigen cijfer in de hand hebben is veel te interessant! Ik ben geen politie-agent meer, maar spelleider en -begeleider. En dat komt goed uit, want ik houd niet van klasikaal en/of frontaal lesgeven.

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 12:13 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Handig als je de ruimte hebt om zoiets te kunnen doen. Die ruimte heb ik niet, althans niet in de klas waarmee ik de meeste problemen heb.

Maar ik neem aan dat die ene klas niet de reden vormt om te stoppen?

Ik kom volgende week vrijdag terug van mijn geweldige brave Chinese studenten, word ik de maandag daarop met jetlag en al meteen voor die Nederlandse monstertjes gegooid. Ik zie momenteel echt op tegen mijn stage in Nederland, heb me niet echt kunnen voorbereiden, en ik weet van vorig jaar dat orde houden niet mijn beste punt is.

Maar het komt wel goed, wordt vast ook wel weer interessant.

quote:

Ja, in zo'n begintijd, zeker als je lastige klassen hebt, is steun vanuit de schoolleiding onontbeerlijk. Ik heb in een vierde klas een aantal leerlingen (jongens), die zich heel kinderachtig gedragen. Toen ik een jongen uit de klas stuurde, zei hij (heel typerend): Ik hoop wel dat u erover heeft nagedacht wat meneer .. (= de coördinator) hiervan zal vinden. Sommige leerlingen spelen dus bewust in op de mogelijkheid dat jij als nieuwe docent niet gesteund zal worden door de leiding.

Erg ziekelijk. Dat is precies wat mijn kennis ook heeft meegemaakt. Hij stuurde er iemand uit die de klas uitliep met de woorden: "U gaat ontslagen worden". Een week later stond hij op straat.

Wat bleek nu? Bepaalde leerlingen zijn er een ster in om letterlijk te gaan huilen bij de conrector en roepen dat het zo onrechtvaardig is. Heb je dan een schoolleiding zonder ballen, dan is het over. Vooral als ze ook nog eens je gezag tot het nulpunt brengen. Zelf krijg ik de steun ook niet, dus het wordt ook voor mij tijd om te vertrekken.

Maar die leerling zei wel 'u' tegen de leraar!

quote:

Maar die leerling zei wel 'u' tegen de leraar!

Sarcasme heerst.

Het wordt je vaak onmogelijk gemaakt om nog met plezier naar je werk te gaan. Een kantoorbaantje dan maar. Al was dat niet wat ik verwachtte toen ik het onderwijs inging.

Ik weet ook niet of ik mijn leven wel wil slijten in het onderwijs. Nu vind ik het in ieder geval nog erg leuk!

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 14:02 schreef Neuralnet het volgende:
Erg ziekelijk. Dat is precies wat mijn kennis ook heeft meegemaakt. Hij stuurde er iemand uit die de klas uitliep met de woorden: "U gaat ontslagen worden". Een week later stond hij op straat.

Zeg Neuralnet, ik weet niet op wat voor afbraakschool jij lesgeeft, maar wat je beschrijft is werkelijk het toppunt. Zo'n dropveterinstituut verdient niet alleen jouw ontslag maar minstens een scherpe uitbrander van de inspectie, of een smalend artikel, met naam en toenaam, in een gerenommeerd dagblad.
Zodra de directie niet meer pal achter de docent staat maar lafjes met leerlingen gaat heulen, heeft de school een GROOT probleem.
Overigens ben jij de eerste van wie ik zulke dingen hoor.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 19:32 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
maar omdat ik het lesgeven vreselijk vind.

Dat gevoel had ik ook na mijn laatste stage (bij ons in België wordt het wel wat anders geregeld denk ik die stages, maar toch)

Ik heb toen mijn opleiding afgewerkt (was mijn laatste jaar, moest nog een paar maand uitdoen) en ben toen in de privesector beginnen werken: van 8.30 tot 17 of 18 uur

Na twee jaar heb ik het daar voor bekeken gehouden en had ik echt zin om de stap richting het onderwijs te zetten. Ik moet eerlijk zijn dat ik echt blij ben dat ik mezelf na mijn opleiding niet verplicht heb om het toch te proberen want dan ging ik het zeker en vast kotsbeu zijn.
Nu voel ik me echt goed voor de klas (ook al moet ik soms ff politieagentje spelen... )

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 14:16 schreef TheSilentEnigma het volgende:
Ik weet ook niet of ik mijn leven wel wil slijten in het onderwijs. Nu vind ik het in ieder geval nog erg leuk!

Ik denk dat je het gewoon moet doen zolang je er genoeg plezier aan beleeft. Eens je het gevoel hebt dat je elke dag tegen jouw zin gaat werken, moet je een (radicale) beslissing nemen.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 19:28 schreef BlaatschaaP het volgende:
Het was echt een ervaring om eens voor een bovenbouwklas te staan ipv 8e groepers en brugklassen.

pffff...bovenbouw lijkt mij dus echt een stuk moeilijker dan ondebouw, en dan doe ik nog basisonderwijs ook ! Ik heb echt het idee dat die je het erg moeilijk kunnen maken, dat ze je echt gaan uit proberen. Maar goed, ik heb nog geen stage gelopen in de bovenbouw, dus of het echt zo is als ik denk moet nog blijken. .

quote:

Leuk, zo'n bevestiging dat je toch echt docent wilt (en kan) worden .

Uhuh. . Dat heb ik dus ook, ik loop stage bij de kleuters en ik vind het echt geweldig, terwijl ik eerst me toch nog wel af vroeg of onderwijzen wel iets voor mij was.

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 16:09 schreef leonieke het volgende:
Ik denk dat je het gewoon moet doen zolang je er genoeg plezier aan beleeft. Eens je het gevoel hebt dat je elke dag tegen jouw zin gaat werken, moet je een (radicale) beslissing nemen.

Idd.
Gek genoeg roep ik altijd tegen iedereen "dat ik dit geen tien jaar wil blijven doen", maar tegelijkertijd vind ik het wel prima om dit komend jaar en het jaar daarna nog te doen. Wat voor reden heb ik eigenlijk om aan te nemen dat dat over acht jaar anders zal zijn?

Kortom: ik zie wel

Toch gek dat bijna iederéén in dit topic zegt "het is leuk voor nu, maar niet voor altijd".

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 17:47 schreef imago het volgende:
Toch gek dat bijna iederéén in dit topic zegt "het is leuk voor nu, maar niet voor altijd".

Hmz, ik denk dat je eigenlijk nooit kan zeggen dat je een job voor altijd leuk zal vinden, of dat nu in het onderwijs is, of in de prive.

Ik dacht ook dat ik mijn job bij de notaris altijd tof en leuk en vernieuwend zou vinden... Was blijkbaar niet zo.

Om alle bovenstaande redenen heb ik ook besloten om gewoon op de uni Geschiedenis te gaan studeren en vervolgens een onderwijsmaster te gaan doen. Zo ben ik zometeen historicus én docent. Als ik dan ooit wil stoppen met lesgeven, kan ik gewoon nog allerlei andere kanten op. Bij een HBO Opleiding Docent Geschiedenis zit je meteen zo vast aan het docentschap.

quote:

Zo'n dropveterinstituut verdient niet alleen jouw ontslag maar minstens een scherpe uitbrander van de inspectie, of een smalend artikel, met naam en toenaam, in een gerenommeerd dagblad.

Ik geloof dat de krant al benaderd is, maar die doen er toch niks mee. Wellicht om deze reden:

quote:

Overigens ben jij de eerste van wie ik zulke dingen hoor.