quote:
Op vrijdag 9 september 2005 18:44 schreef Automatic_Rock het volgende:............... maar dit topic blijft gewoon open totdat ik Isabeau weer terug in TTK zie
![]()
In zijn machteloosheid heeft AR de user carte blanche gegeven. Hij realiseert zich dat nog niet.
De dank is groot, op de Elysische velden zullen we elkaar begroeten.
De user probeert de muze te paaien met lieve dingen, AR gebruikt een andere methode: de methode zonder mededogen.
Hard en hart gaan hand in hand.
Het doel heiligt de middelen.
Daarom een walgelijk mooi gedicht opgedragen aan de muze van TTK, haar heilige taak om de kunst uit de artiest(e) te zuigen, te trekken, door hem / haar eerst van het heilige vuur, het levenselixer te laten proeven.
De metamorfosen van de vampierIk was toen bij een vrouw met aarbeirode mond,
Die, als een slang op houtskool, kronkelde in 't rond;
Haar borsten liet ze door baleinenijzers kneden
En zij hield deze muskusgeur-doordrenkte rede:
"Zie naar mijn vochte mond, mij is de wetenschap
Hoe ik in bed aan elke zedeles ontsnap.
Aan mijn fameuze borsten droog ik ieders tranen.
Een grijsaard lacht bij mij en zal een knaap zich wanen.
Ik ben, voor wie mij zonder sluiers ziet en naakt,
Zo mooi als zon en maan en fimament gemaakt!
Ik ben, mijn wijze lief, zozeer voor lust geboren
Als ik een man in mijn omhelzing dreig te smoren,
Ofwel mijn boezem aanbied voor een liefdesbeet,
Zo broos maar ook zo sterk, zozeer bedeesd en heet
Dat op deze ontroerde peluw machteloze
Engelen zelfs, om mij de hel hadden verkozen!"
Toen zij uit mijn gebeente 't merg gezogen had,
En ik mij smachtend naar haar toegebogen had
Voor een verliefde kus, toen zag ik vol ontzetting
Een zak, van buiten kleverig, gevuld met etter!
Ik kneep mijn ogen toe in mijn ontstelde nood.
En toen ik ze daarna weer aan het daglicht bood,
Lag er niet meer die spookpop die mij zo verschrikt had,
En die zich, naar het leek, juist aan mijn bloed verkwikt had,
Maar natrillend lag daar de rest van een skelet,
Met van een weerhaan de metalige falset,
Of van een uithangbord dat buiten is gehangen,
In winternachten als de storm rukt aan zijn stangen.