Hellup, hij is weer terug!

Voor ik begin, wil ik even iedereen vragen het soapgehalte van dit verhaal te negeren. Het is overigens erg lang, dus ik kan me voorstellen dat je halverwege afhaakt.

In ieder geval, mijn probleem is als volgt: 4 jaar geleden leerde ik een jongeman kennen op het Internet, het klikte meteen en dat resulteerde in lange gesprekken etc., kortom, je kent het wel, het is de orde van de dag tegenwoordig. Al met al werd het intiemer en intiemer. Ik was net uit een relatie, maar hij was al 6 jaar samen met iemand. Op een gegeven moment kon hij er niet echt mee omgaan, hij dacht te veel aan mij en besloot het contact te verbreken. Ik vond het erg, maar wat doe je eraan? Bijzonder weinig. Kortom, moved on. Een flink aantal maanden later nam hij weer contact met me op, ik vond het erg leuk hem weer te spreken, dat was allicht wederzijds, we gingen weer verder waar we gebleven waren, maar dit keer hadden we ook telefonisch contact. Goed, die gesprekken waren meer seksueel getint dan de gesprekken online en jawel, hoor: hij kon er weer niet mee omgaan en besloot het contact te verbreken. Ik vond het dit keer erger dan de vorige keer, maar ik heb me er bij neergelegd. Wederom, moved on with my life. Er verstreek weer een flink aantal maanden en hij nam weer contact met me op. Dit keer hadden we zelfs een aantal keren telefoonseks, wat in mijn optiek onder "vreemd gaan" valt, zij het niet fysiek, maar het is naar mijn mening ook een vorm van seks met de ander hebben. We besloten af te spreken, om te zien of die aantrekkingskracht in real life ook aanwezig was. Zo gezegd, zo gedaan, hij was die dag vanuit Parijs ingevlogen en had een prachtig doosje Godiva bonbons voor me meegenomen en we hebben heerlijk gegeten. Ik was heel erg gecharmeerd van hem, we hadden al genoeg foto's uitgewisseld, dus het uiterlijk was geen verrassing. In ieder geval, de aantrekkingskracht was er zeker, in zoverre dat we die eerste avond met elkaar naar bed gingen. En de volgende avond en nacht brachten we ook samen door. Ik vond het belangrijk zijn vriendin ter sprake te brengen, immers, wat we deden was niet erg integer. Hij gaf aan dat hij sinds hij mij kende zich realiseerde dat zij niet was wat hij wilde, ze waren uit elkaar gegroeid. (Toelichting: hij en ik zijn van dezelfde afkomst, we zijn allebei niet Nederlands, zijn vriendin was wel een Nederlandse.) De volgende dag heeft hij zijn relatie met haar beeindigd. Ik ging er, heel stom van me, van uit dat hij dat om mij had gedaan en dat ie met mij verder zou gaan. Het volgende weekend brachten we samen door in het Kurhaus in Scheveningen, heel romantisch gedaan, veel gelachen en lol gehad. Ik werd verliefd. En ik dacht dat hij dat ook was. Maar ik zat er naast. Hij beweerde dat hij niet verliefd was, op het moment dat ik vroeg hoe nu verder te gaan. Hij kon er niet zo goed mee omgaan, the break up with his girlfriend backfired on him en, je raadt het al, hij verbrak het contact. Goed, dat deed dus pijn. Ik was immers verliefd geworden, wilde dolgraag bij hem zijn, maar dat was dus niet wederzijds. Goed, dat heb ik verwerkt en ben weer doorgegaan met mijn leven. Geloof het of niet, 8 maanden later kreeg ik een mailtje, hij wilde uitleggen waarom hij weg was gegaan etc. en zijn excuses aanbieden, want hij voelde zich niet goed over de manier waarop alles is gelopen etc. en hij had heel erg genoten van onze tijd samen en ik verdiende het niet om zo behandeld te worden etc. Ik hoorde dat aan en liet weten dat ik niets zou doen met die informatie. Het was genoteerd en dat was dat. Een paar maanden later zocht hij weer contact. Hij gaf aan dat ie me maar niet kon vergeten, dat ie heeft geblunderd en dat hij spijt had van zijn acties, hij wilde me graag weer zien en eigenlijk verder gaan waar we waren gebleven een jaar terug. Ik was op dat moment verliefd op een ander, wat ook niet wederzijds was. Ik besloot met hem af te spreken en meer niet. We gingen uit eten, we hadden dezelfde gesprekken, same ol' same ol', er leek weinig veranderd. Het klikte nog steeds heel erg goed. We besloten die nacht samen uit te gaan, maar we raakten zo in gesprek in de auto, dus zijn we naar Duitsland gereden om daar diezelfde auto (een nieuwe lease) te "testen" op de Duitse autobahn. Toen we terugreden was het diep in de nacht, we waren allebei doodmoe en we besloten maar een hotelletje te gaan pakken om te gaan slapen. Echt te slapen. Wat een knullige veronderstelling was, aangezien je moeilijk naast elkaar in 1 bed kan slapen, zonder dat er iets zou gebeuren. En dat deed het. Maar het was eigenlijk het tegengestelde van de tijd die we een jaar daarvoor hadden gehad, ik had gevoelens voor een ander en ik barstte in tranen uit. Hij vatte dat weer verkeerd op en het eindigde in een fiasco waar we allebei spijt van hebben. Maar het werd nog erger. Ik was daarvoor gestopt met de pil voor een half jaar en was net die maand weer begonnen aan de eerste strip. Ik was echter 9 dagen over tijd en ik begon me zorgen te maken, wellicht had de pil niet gepakt. Ik heb hem dit voorgelegd, we spraken er over en hij gaf aan dat hij niet klaar was voor eventuele kinderen, hij was maar 1 week per maand in Nederland, omdat ie veel moest reizen voor zijn werk, hij zou nooit thuis zijn en daarnaast, ik was toch niet echt wat hij wilde. Dat laatste kwam heel erg hard aan. Heel hard. Ik raakte nogal upset toen ik op zoek ging naar informatie over abortus etc. Uiteindelijk werd ik ongesteld. Geluk bij een ongeluk. Evengoed, ik wilde hem zien en weten waar ik aan toe was. We spraken af en hij gaf die avond aan, dat ie mij niet als partner wilde. Dit keer liet ik hem niet zo makkelijk weglopen, ik was het er niet mee eens. Het voelde niet goed, wat hij deed. Maar hij zette door, zei heel duidelijk: ik wil je niet. Ik was heel erg diep gekwetst en gaf aan, dat als hij nog 1 keer contact met me op zou nemen, ik hem in brand zou steken.

Goed, het duurde even voordat ik dat had verwerkt. Ik zag hem altijd als een integere vent, met een beetje bindingsangst etc. Hij heeft zijn moeder op een vervelende manier verloren en daarna een nare jeugd gehad, ik nam het hem allemaal niet kwalijk. He was a good guy, but just not good to me. Maar nu begon ik het klootzakgehalte van zijn gedrag te zien. En ik heb er een flinke tijd mee geworsteld en heb het toen losgelaten. Op dat moment gebeurde zoveel in mijn leven, verhuisd naar Amsterdam, nieuwe baan, literatuurprijs gewonnen, boekencontract in de wacht gesleept. Ik had mijn leventje op orde en he was out of the picture.

Tot vorige week maandag. Toen kreeg ik een SMSje. "Ik hoorde dat je in Amsterdam woonde tegenwoordig. Welkom." En ik wist weer hoe laat het was. Ik reageerde verre van toeschietelijk, maar ik reageerde wel. Hij gaf aan dat ie een paar dingen met me wilde bespreken, dat hij wist dat hij enorm geblunderd had met mij en dat hij helemaal niets te willen had, maar dat hij het heel erg op prijs zou stellen als ik hem zou aanhoren. Ik gaf aan dat ik hem niet wilde zien, maar dat ik wel bereid was te luisteren. Goed, hij stak van wal. Dat ik wist dat hij weer contact met me opnam, omdat ie mij maar niet kon vergeten, er was zoveel gebeurd het afgelopen jaar, hij had toen problemen met zijn gezondheid, inmiddels is hij al geopereerd en heeft hij maandenlang fysiotherapie gehad, hij had toen issues op het werk, ging verre van goed, maar inmiddels hij heeft promotie gemaakt, hij is leidinggevende, hoeft niet meer zo veel te reizen en al helemaal niet intercontinentaal, hij was dus vaker thuis, ging geweldig op zijn werk in zijn nieuwe functie, daarnaast was zijn huis dan eindelijk opgeleverd, daar had hij ook heel veel problemen mee gehad, maar nu is zijn leven weer helemaal op orde. Er waren nog wat complicaties. In de tussentijd was ie teruggegaan naar zijn ex, de NLse, ze was bij hem ingetrokken, omdat ze uit huis gezet was, maar hij wist dat hij geen toekomst had met haar en hij had besloten het nu definitief te breken en totaal geen contact meer met haar te hebben. En al die tijd heeft ie nagedacht over mij, over ons, hoe goed we bij elkaar pasten, waarom hij me maar niet uit zijn hoofd kon zetten, dat hij dacht dat het prille wat we hadden al die probleempjes niet zou overleven, maar nu is alles anders, hij weet dat hij een flink aantal kansen heeft gehad, maar hij zou toch graag weer met mij willen omgaan en hij wilde nu settelen etc. En of ik hem een kans wilde geven zijn woorden om te zetten in daden, en dat hij wist dat hij me naar had behandeld en heeft gekwetst en zijn excuses daarvoor etc. Of ik alsjeblieft met hem uit eten wilde gaan, omdat hij dit persoonlijk wil laten zien.

Heden ten dage is de status dat hij gisteren "het gesprek" met zijn ex-vriendin heeft gehad en ze zou vandaag of morgen vertrekken uit zijn huis.

Ik ben zelf behoorlijk in de war en heb daarom besloten mijn verhaal eens op te schrijven en te kijken wat de meningen zijn hierover, misschien dat ik daar uit kan afleiden wat ik moet doen. Ik heb geprobeerd zo gedetailleerd mogelijk te zijn. Zelf ben ik ook moe van al die vriendjes etc. en ik wil ook graag settelen, mijn ouders willen dolgraag kleinkinderen. Dus...



[ Bericht 0% gewijzigd door Qamar op 28-08-2005 13:21:44 (Tiepvaud.) ]

quote:

Op zondag 28 augustus 2005 13:48 schreef SwOoSh het volgende:
je moet hem nu eigelijk in de fik steken he

Ik weet waar zijn nieuwe huis staat.

Ok...

Je kan weinig inbrengen tegen een unaniem oordeel, nietwaar.