R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Klinkt allemaal heel logsich....Knut was je positieve 'trigger' die bepaalde negatieve gedachten om heeft weten te buigen, waarschijnlijk zonder dat hij het zelf door had.... Dat hij je niet veroordeelde dat is denk het beste wat hij bij jou heeft gedaan...begrip tonen en een manier weten te vinden om ermee om te gaan......quote:Op woensdag 31 augustus 2005 12:10 schreef Silmarwen het volgende:
Nou het heeft vooral geholpen dat Knut mij niet verooordeelde. Hij zei niet steeds "doe dat nou niet" Bovendien ging alles toen ineens lekker en had ik het gevoel de controle terug te hebben dus niet eten werd minder belangrijk eigenlijk. Ik werd weer positief en vrolijker. Heel gek
Het is nu denk goed voor jezelf om wat dingen op een rij te zetten hoe het nu gaat, mocht er eens iets negatiefs groots in je leven gebeuren (je weet het immers nooit...) dat je dan niet gelijk weer terugvalt, maar iets hebt om je aan vast te pakken.
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nog niet echt meer nee. Af en toe laat ze wat informatie los. Zo duurt de intake in elk geval nog tot oktober, dus het duurt ook nog wel even voordat de behandeling begint. Ze denkt ook dat het in elk geval een vorm van opname gaat worden, aangezien haar gewicht te laag is. Je begrijpt: daar zou ik alleen maar blij mee zijn, want dat dat gewicht veel te laag is, dat wordt steeds beter zichtbaar en merkbaar (kou, blauwe plekken, de hele mikmak).
Het geeft haar wel weer een hele hoop stress, dat is te merken. Ze kan ook niet meer de dingen plannen die ze in gedachten had: een module volgen aan de universiteit om in elk geval nog ergens mee bezig te zijn, afspraken die ze heeft voor andere hobbies. Ze beseft dat de komende maanden in teken zullen komen te staan van behandeling, maar is anderzijds absoluut niet aan behandeling toe. Maar ze gaat wel, dus ik heb wel hoop.
Ze denkt ook dat het in elk geval een vorm van opname gaat worden, aangezien haar gewicht te laag is. Je begrijpt: daar zou ik alleen maar blij mee zijn, want dat dat gewicht veel te laag is, dat wordt steeds beter zichtbaar en merkbaar (kou, blauwe plekken, de hele mikmak).Het geeft haar wel weer een hele hoop stress, dat is te merken. Ze kan ook niet meer de dingen plannen die ze in gedachten had: een module volgen aan de universiteit om in elk geval nog ergens mee bezig te zijn, afspraken die ze heeft voor andere hobbies. Ze beseft dat de komende maanden in teken zullen komen te staan van behandeling, maar is anderzijds absoluut niet aan behandeling toe. Maar ze gaat wel, dus ik heb wel hoop.
Hou je vast: pas 4 maanden! De eerste anderhalve maand was misschien wel de leukste van mijn leven...!
Oké, dat is inderdaad heel erg kort....hoe snel ben je achter haar eetstoornis gekomen? en wat deed dat met je?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Na anderhalve maand dus Hoewel ik toen al wel een vermoeden had. Haar eetstoornis begon vorm te nemen net voordat het 'aan' ging.
Wat het met me deed? Blijdschap dat ze me in vertrouwen nam, want ik wist dat er iets scheef zat en het beestje had nu een naam. Maar ook bezorgdheid natuurlijk, want de toekomst van jezelf, die van je vriendin, en die van ons samen werd een stuk onzekerder.
Hoe was dat dan bij jullie als 'supertrio'?
Hoewel ik toen al wel een vermoeden had. Haar eetstoornis begon vorm te nemen net voordat het 'aan' ging. Wat het met me deed? Blijdschap dat ze me in vertrouwen nam, want ik wist dat er iets scheef zat en het beestje had nu een naam. Maar ook bezorgdheid natuurlijk, want de toekomst van jezelf, die van je vriendin, en die van ons samen werd een stuk onzekerder.
Hoe was dat dan bij jullie als 'supertrio'?
Ik zou me bij zoiets echt niet blij voelen, stel je voor de relatie valt wat tegen. Zou jij er een eind aan durven te maken?quote:Op donderdag 1 september 2005 10:50 schreef Ami80 het volgende:
Na anderhalve maand dus Hoewel ik toen al wel een vermoeden had. Haar eetstoornis begon vorm te nemen net voordat het 'aan' ging.
Wat het met me deed? Blijdschap dat ze me in vertrouwen nam, want ik wist dat er iets scheef zat en het beestje had nu een naam. Maar ook bezorgdheid natuurlijk, want de toekomst van jezelf, die van je vriendin, en die van ons samen werd een stuk onzekerder.
Hoe was dat dan bij jullie als 'supertrio'?
Ze heeft mij een tijdlang in vertrouwen genomen, kende haar niet super, meer via via, maar veel goed contact via MSN. Vriendin is spychologe, dus die nam ik gelijk mee uiteraard...via haar ook veel psychische kanten van de ziekte leren kennen. En de derde is dus goede vriend van vriendin, oa via hem ken ik die vriendin dus....
Om er optimaal voor haar te kunnen zijn, lijkt het me wel handig om meer te weten te komen over het verloop van haar ziektebeeld en de onderliggende oorzaken....maar zal ze je vast wel meer over vertellen hoop ik.....
Om er optimaal voor haar te kunnen zijn, lijkt het me wel handig om meer te weten te komen over het verloop van haar ziektebeeld en de onderliggende oorzaken....maar zal ze je vast wel meer over vertellen hoop ik.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Daar denk je al aan op het monent dat je een relatie aangaat?quote:Op donderdag 1 september 2005 11:01 schreef PsychoDude_666 het volgende:
[..]
Ik zou me bij zoiets echt niet blij voelen, stel je voor de relatie valt wat tegen. Zou jij er een eind aan durven te maken?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee, dat zou ik niet durven, maar gelukkig is dat ook niet aan de orde. Weet je..., zolang er hoop is op herstel kan ik de hele wereld aan. Ik weet dat we bij elkaar passen. Maar je hebt gelijk als je vermoedt dat zoiets je relatie nogal op de kop zet: het is niet zo onbezorgd als het hoort te zijn, het is moeilijk een evenwichtige relatie op te bouwen. We hebben ook niet echt een basis gelegd of zo. Maar aan de andere kant zijn er weinig stellen die in zo'n korte tijd al zo'n diepe band met elkaar hebben.quote:Op donderdag 1 september 2005 11:01 schreef PsychoDude_666 het volgende:
Ik zou me bij zoiets echt niet blij voelen, stel je voor de relatie valt wat tegen. Zou jij er een eind aan durven te maken?
Het werkt inderdaad naar twee kanten.....ook onze virendschap met de vriendin is niet bepaald evenwichtig te noemen, maar aan de andere kant krijg je hetgeen je er in investeert wel helemaal terug!
Door er voor mensen te zijn (hoe veel energie dat ook kost) krijg ik vaak een energie boost!
Maar je zei dat intake traject nog tot oktober loopt?
Wat gaat er allemaal dan nog gebeuren?
Door er voor mensen te zijn (hoe veel energie dat ook kost) krijg ik vaak een energie boost!
Maar je zei dat intake traject nog tot oktober loopt?
Wat gaat er allemaal dan nog gebeuren?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Geen idee wat precies. Er komen nog gesprekken met de psycholoog om te kijken welke therapievorm het beste is en welke behandelmethoden er toegepast moeten worden (eetdagboekbespreking, medicatie, psycho-educatie, assertiviteitstraining, psychomotore therapie, etc.). En ik geloof dat er een bepaalde psych op vakantie is, hetgeen weer vertraging oplevert.
Aha, ik snap het nu.
Is je virendin open? Of juist heel gesloten?
(ik gok op het laatste...)
Is je virendin open? Of juist heel gesloten?
(ik gok op het laatste...)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Wisselend, soms vertelt ze wat haar bezig houdt, soms trekt ze een muur op. Dat zul jij ook wel herkennen. Je moet er ook niet voortdúrend over hebben, dat is niet goed. Denk dat geslotenheid inderdaad wel de overhand heeft, maar ik denk dat ik als partner ook recht heb op bepaalde informatie, toch?
Als je informatie aan haar vraagt, lijkt het me belangrijk dat je benadrukt dat die info bedoeld is om haar beter te kunnen begrijpen, er optimaal voor haar te kunnen zijn én omdat je je dan minder hulpeloos voelt.
Tijdens de behandeling zal ze tot hoge hoogten gaan komen en door diepe dallen moeten kruipen....ze zal ook witte (aantrekkende) en zwarte (afstotende) periodes gaan kennen...en dat zal voor jou heel zwaar zijn denk ik!
Wellicht handig als ik je op msn toevoeg zodat we er ook eens buiten Fok! over kunnen praten als jij dat zou willen?
Tijdens de behandeling zal ze tot hoge hoogten gaan komen en door diepe dallen moeten kruipen....ze zal ook witte (aantrekkende) en zwarte (afstotende) periodes gaan kennen...en dat zal voor jou heel zwaar zijn denk ik!
Wellicht handig als ik je op msn toevoeg zodat we er ook eens buiten Fok! over kunnen praten als jij dat zou willen?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hoe gaat het met jou nu? Nog nieuwe ontwikkelingen?quote:Op vrijdag 26 augustus 2005 20:15 schreef NoXxa het volgende:
[..]
Hey ami,
Interesant verhaal wat je daar verteld. Ik zit op het moment met een vergelijkbaar dilemma. Mijn vriedin heeft ook een eetstoornis. Daar zijn we nu beide wel uit. Ze heeft ook zelf wel het ziekte inzicht dat er iets aan de hand is. Waardoor ze dus veel minder gaat eten, laxantia gebruikt en overdreven veel sporten. Dit is niet continu maar gaat bij vlagen. Soms voelt ze zich prima en is er geen wolkje aan de hemel. Maar zo kan ze van de ene op de andere dag overslaan, en zich compleet ongelukkig voelen.
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
quote:Op donderdag 1 september 2005 11:15 schreef CleeJee het volgende:
[..]
Daar denk je al aan op het monent dat je een relatie aangaat?
Na een paar maanden kan dat toch het geval zijn, ik bedoelde ook niet dat je om zo'n reden geen relatie met iemand zou moeten beginnen. Maar als je daar, na een een tijdje in de relatie, achter komt..
Goeie opmerkingen. Ik weet dat het zwaar gaat worden, maar het besef dat ze zo nu en dan minder behoefte aan me zal hebben is in elk geval wel een eye-opener. Kan ik me vast op voorbereiden. Weet je dat uit ervaring met die vriendin van je?quote:Op donderdag 1 september 2005 12:32 schreef CleeJee het volgende:
Als je informatie aan haar vraagt, lijkt het me belangrijk dat je benadrukt dat die info bedoeld is om haar beter te kunnen begrijpen, er optimaal voor haar te kunnen zijn én omdat je je dan minder hulpeloos voelt.
Tijdens de behandeling zal ze tot hoge hoogten gaan komen en door diepe dallen moeten kruipen....ze zal ook witte (aantrekkende) en zwarte (afstotende) periodes gaan kennen...en dat zal voor jou heel zwaar zijn denk ik!
p.s. Ik heb in mijn profiel mijn msn-adres gezet
Tuurlijk denk je wel eens van 'waar ben ik aan begonnen', temeer omdat ik in het begin niet wist waar de stoornis ons naar toe zou brengen. Maar ook als ik dat wel geweten had was ik ervoor gegaan. Aan 'houden van' doe je niksquote:Op donderdag 1 september 2005 12:53 schreef PsychoDude_666 het volgende:
Na een paar maanden kan dat toch het geval zijn, ik bedoelde ook niet dat je om zo'n reden geen relatie met iemand zou moeten beginnen. Maar als je daar, na een een tijdje in de relatie, achter komt..
Dan ben je er 100% voor die persoon!!! En gooi je al je liefde in de strijd om die persoon te helpen!quote:Op donderdag 1 september 2005 12:53 schreef PsychoDude_666 het volgende:
[..]
Na een paar maanden kan dat toch het geval zijn, ik bedoelde ook niet dat je om zo'n reden geen relatie met iemand zou moeten beginnen. Maar als je daar, na een een tijdje in de relatie, achter komt..
Als hij/zij er eenmaal uitkomt is je relatie beter dan ooit....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
genoteerd zal je vanavond wel even toevoegen.....
en dat zwart-witte weet ik uit ervaring ja.....vriendin van me zit er nu volledig in....
heeft jouw vriendin ook iets van een spreekwoordelijke muur om zich heen gebouwd?
zal je vanavond wel even toevoegen.....en dat zwart-witte weet ik uit ervaring ja.....vriendin van me zit er nu volledig in....
heeft jouw vriendin ook iets van een spreekwoordelijke muur om zich heen gebouwd?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Wat doet die vriendin van je nu? In wat voor therapie zit ze?
Spreekwoordelijke muur? Nou, het lijkt af en toe wel alsof die muur niet eens meer spreekwoordelijk is! Ja dus, en ik denk dat dat het allermoeilijkste is uit het hele proces. Zolang er gecommuniceerd wordt blijft het dragelijk, maar als het onderwerp vermeden wordt dan is dat echt zoo zwaar! En dat weet ze hoor, en ze probeert ook echt serieus om open te blijven, maar soms is dat gewoon heel moeilijk. Het is ook niet iets wat je zomaar even van je af zet hè!
Maar jij ervaart die muur ook?
Spreekwoordelijke muur? Nou, het lijkt af en toe wel alsof die muur niet eens meer spreekwoordelijk is! Ja dus, en ik denk dat dat het allermoeilijkste is uit het hele proces. Zolang er gecommuniceerd wordt blijft het dragelijk, maar als het onderwerp vermeden wordt dan is dat echt zoo zwaar! En dat weet ze hoor, en ze probeert ook echt serieus om open te blijven, maar soms is dat gewoon heel moeilijk. Het is ook niet iets wat je zomaar even van je af zet hè!
Maar jij ervaart die muur ook?
