R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik gooi het maar meteen even in de groep. Mijn oma heeft dus botkanker. We hebben het eergisteren te horen gekregen. Het zit op haar been en is uitgezaaid naar de ribben en de schedel. We weten nog niet of die botkanker de bronkanker is, en of het ook nog ergens anders zit. Het is nu vooral enorme chaos en door het ziekenhuis crossen van arts naar arts en van onderzoek naar onderzoek.
Chaos en verdriet in de familie natuurlijk ook. Het is de moeder van mijn moeder en eigenlijk de enige grootouder die ik echt goed ken en waar ik een goede band mee heb (de opa van mijn moeders kant overleed toen ik vier was, de ouders van mijn vader toen ik 3 weken was en toen ik een jaar was). Dus dit komt best hard aan. Ze liep al een tijdje slecht, fysiotherapie hielp niet en na lang aandringen (ze is nogal koppig wat gezondheid betreft ) zijn er dus foto's gemaakt en daar kwam dit uit. Opeens staat alles op z'n kop. Iedereen doet wat hij of zij kan om het goed te laten verlopen allemaal. Ze is in april 79 geworden.
En nu ben ik dus benieuwd of hier mensen zijn met soortgelijke ervaringen. Familie of vrienden die hetzelfde hebben (gehad). Hoe ga/ging jij hier mee om? Nog speciale tips, adviezen, dat soort dingetjes.
Uiteraard heb ik ook even google erbij gepakt, en de omschrijving van Multiple myeloom of de Ziekte van Kahler komt wel in de buurt van wat mijn oma heeft.
Chaos en verdriet in de familie natuurlijk ook. Het is de moeder van mijn moeder en eigenlijk de enige grootouder die ik echt goed ken en waar ik een goede band mee heb (de opa van mijn moeders kant overleed toen ik vier was, de ouders van mijn vader toen ik 3 weken was en toen ik een jaar was). Dus dit komt best hard aan. Ze liep al een tijdje slecht, fysiotherapie hielp niet en na lang aandringen (ze is nogal koppig wat gezondheid betreft ) zijn er dus foto's gemaakt en daar kwam dit uit. Opeens staat alles op z'n kop. Iedereen doet wat hij of zij kan om het goed te laten verlopen allemaal. Ze is in april 79 geworden.
) zijn er dus foto's gemaakt en daar kwam dit uit. Opeens staat alles op z'n kop. Iedereen doet wat hij of zij kan om het goed te laten verlopen allemaal. Ze is in april 79 geworden.En nu ben ik dus benieuwd of hier mensen zijn met soortgelijke ervaringen. Familie of vrienden die hetzelfde hebben (gehad). Hoe ga/ging jij hier mee om? Nog speciale tips, adviezen, dat soort dingetjes.
Uiteraard heb ik ook even google erbij gepakt, en de omschrijving van Multiple myeloom of de Ziekte van Kahler komt wel in de buurt van wat mijn oma heeft.
mijn opa heeft het ook gehad.
was niets meer aan te doen, maar heeft het nog best lang volgehouden. het ging gewoon langzaam bergafwaarts en de laatste 3 weken van z'n leven ging het vrij snel
hij heeft weinig pijn gehad en is uiteindelijk rustig gestorven. hopelijk gaat het bij je oma ook op zo'n "goede" manier.
met veel uitzaaiingen kan het echter ook zo afgelopen zijn. bij onze buurvrouw is er 4 weken geleden kanker ontdekt en 1 week geleden is ze overleden.
Sterkte!
was niets meer aan te doen, maar heeft het nog best lang volgehouden. het ging gewoon langzaam bergafwaarts en de laatste 3 weken van z'n leven ging het vrij snel
hij heeft weinig pijn gehad en is uiteindelijk rustig gestorven. hopelijk gaat het bij je oma ook op zo'n "goede" manier.
met veel uitzaaiingen kan het echter ook zo afgelopen zijn. bij onze buurvrouw is er 4 weken geleden kanker ontdekt en 1 week geleden is ze overleden.
Sterkte!
"Maar ja, echt ontspannen zaten we niet meer te bingoën"
Dank je! Ze krijgt iig maandag operatief een soort van pin in haar been die de pijn voor een groot deel moet wegnemen. Vandaag zijn haar wc's aangepast (hogere potten en handvaten aan de muur om zich op te trekken), dus dat moet het allemaal wat minder pijnlijk maken.
Mijn moeder is ook aan kanker overleden.
Ik kan alleen maar zeggen: geniet van de tijd die je samen hebt! Vertel haar alles wat je nog wilt zeggen, probeer zover dingen nog uit te praten. Misschien geldt dat niet voor jou, maar ik heb wel met m'n moeder gesproken over dingen die ik fout heb gedaan en waar ik spijt van had, dat ik haar pijn had gedaan. Toen m'n moeder ziek werd was ik 20 jaar, net een beetje klaar met puberen, het begon net wat beter te gaan tussen ons.
Maar in ieder geval; zoek haar zoveel mogelijk op, dat je achteraf niet met een schuldgevoel rondloopt (was ik maar vaker langsgegaan). Wat me ook heeft geholpen en ik denk m'n moeder ook is praten over hoe haar leven nu was. Wat waren de mooiste momenten in je leven, en wat was minder leuk?
We hebben ook heel veel oude dia's, foto's en filmpjes gekeken, van het hele gezin dan.
Maar het moeilijkste was toch voor mij, toen ze dood was. Er glijdt aan de ene kant een last van je schouders, maar je hebt dan pas echt de tijd om na te denken over wat er is gebeurd. En ik kan nu, een jaar en drie maanden later, pas zeggen dat ik er niet elk vrij moment op de dag over nadenk.
Maar zoals ik al zei: veel praten met je oma, zodat je niet met vragen komt te zitten als ze is overleden.
Ik kan alleen maar zeggen: geniet van de tijd die je samen hebt! Vertel haar alles wat je nog wilt zeggen, probeer zover dingen nog uit te praten. Misschien geldt dat niet voor jou, maar ik heb wel met m'n moeder gesproken over dingen die ik fout heb gedaan en waar ik spijt van had, dat ik haar pijn had gedaan. Toen m'n moeder ziek werd was ik 20 jaar, net een beetje klaar met puberen, het begon net wat beter te gaan tussen ons.
Maar in ieder geval; zoek haar zoveel mogelijk op, dat je achteraf niet met een schuldgevoel rondloopt (was ik maar vaker langsgegaan). Wat me ook heeft geholpen en ik denk m'n moeder ook is praten over hoe haar leven nu was. Wat waren de mooiste momenten in je leven, en wat was minder leuk?
We hebben ook heel veel oude dia's, foto's en filmpjes gekeken, van het hele gezin dan.
Maar het moeilijkste was toch voor mij, toen ze dood was. Er glijdt aan de ene kant een last van je schouders, maar je hebt dan pas echt de tijd om na te denken over wat er is gebeurd. En ik kan nu, een jaar en drie maanden later, pas zeggen dat ik er niet elk vrij moment op de dag over nadenk.
Maar zoals ik al zei: veel praten met je oma, zodat je niet met vragen komt te zitten als ze is overleden.
Laat ik eerts het volgende zeggen.
In ieder geval heel veel sterkte ermee . . .
Ziekte van Kahler heeft mijn oom gehad, helaas is deze vorm van kanker ongeneeslijk. (volgende de doktoren) Mijn oom kreeg dit te horen toen hij ergens in de 40 was. De artsen zeiden dat hij nog op zn hoogst 2 jaar te leven had. Hij heeft het toch mooi bijna 10 jaar uitgehouden. Wat dat betreft was hij ook de absolute uitschieter. Ermee leren omgaan lijkt heel moeilijk, maar je kunt helaas niet anders. En helaas is het ook een feit dat je je nooit kan voorbereiden op datgene wat onvermijdelijk is. Ik ga je alleen niet in details vertellen wat er met iemand gebeurt die de ziekte van kahler heeft, wat dat zou je te veel pijn doen denkende aan je oma. Geniet gewoon van je oma zo lang je haar nog hebt, want elke dag kan haar laatste zijn, kanker of geen kanker. . . .
[ Bericht 0% gewijzigd door Robar op 04-08-2005 15:53:42 ]
In ieder geval heel veel sterkte ermee . . .
Ziekte van Kahler heeft mijn oom gehad, helaas is deze vorm van kanker ongeneeslijk. (volgende de doktoren) Mijn oom kreeg dit te horen toen hij ergens in de 40 was. De artsen zeiden dat hij nog op zn hoogst 2 jaar te leven had. Hij heeft het toch mooi bijna 10 jaar uitgehouden. Wat dat betreft was hij ook de absolute uitschieter. Ermee leren omgaan lijkt heel moeilijk, maar je kunt helaas niet anders. En helaas is het ook een feit dat je je nooit kan voorbereiden op datgene wat onvermijdelijk is. Ik ga je alleen niet in details vertellen wat er met iemand gebeurt die de ziekte van kahler heeft, wat dat zou je te veel pijn doen denkende aan je oma. Geniet gewoon van je oma zo lang je haar nog hebt, want elke dag kan haar laatste zijn, kanker of geen kanker. . . .
[ Bericht 0% gewijzigd door Robar op 04-08-2005 15:53:42 ]
Het belangrijkste dat ik je mee kan geven is genieten van de momenten met je oma en het haar zoveel mogelijk naar de zin te maken.quote:Op donderdag 4 augustus 2005 14:57 schreef BloodyLotte het volgende:En nu ben ik dus benieuwd of hier mensen zijn met soortgelijke ervaringen. Familie of vrienden die hetzelfde hebben (gehad). Hoe ga/ging jij hier mee om? Nog speciale tips, adviezen, dat soort dingetjes.
De oma van mn vriend heeft na de diagnose botkanker en een prognose van enkele maanden nog jarenlang in redelijke gezondheid geleefd. Elk mens is anders en elke situatie is anders, maar ik hoop dat jullie hetzelfde gegund is.
Ik weet hier verder niets over, maar ik wil gewoon even 1 ding zeggen!
Sterkte voor jou, je oma, en de rest van de familie vrienden
Sterkte voor jou, je oma, en de rest van de familie vrienden
Mijn beste vriend heeft ook kanker, wat voor weet ik niet precies (krijg het niet voor mekaar om het te vragen, erg gevoelig onderwerp). Hij heeft het nu drie jaar en volgt nu zijn laatste chemo's, ongeveer 16 augustus is hij klaar. Maar een moeder van een vriendin van me is overleden aan borstkanker, haar zoon aan balkanker.
Sterkte met je oma, zoek haar maar flink veel op en geniet van de tijd met haar samen.
Sterkte met je oma, zoek haar maar flink veel op en geniet van de tijd met haar samen.
The only thing to fear, is running out of beer!
Doe ik ook. Maandag krijgt ze de uitslagen van alle tests, dan horen we of het ook op andere plekken dan alleen in haar botten zit, hoe lang ze nog ongeveer heeft en wat de bronkanker is. Dus het een behoorlijke stresstijd nu.
Wat erg dat je grootmoeder botkanker heeft. Echte tips heb ik niet, maar sterkte...
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte toewensen in deze moeilijke en vervelende tijd! Wat ook heel belangrijk is om altijd positief te blijven, maar als je je klote voelt moet je dat zeker ook laten merken. Misschien niet altijd naar je oma toe, maar dan naar iemand anders. Het is alleen ook weer niet goed om je oma helemaal 'buiten te sluiten' van je gevoelens. Klint misschien een beetje ingewikkeld, maar ik hoop dat je het begrijpt!
Zijn er intussen al uitslagen binnen?
Als je nog specifieke informatie nodig hebt over botkanker moet je het maar laten weten, ik weet er alles van!
Zijn er intussen al uitslagen binnen?
Als je nog specifieke informatie nodig hebt over botkanker moet je het maar laten weten, ik weet er alles van!
Carpe Diem
Ik kom even bruut inbreken.
Allereerst sterkte Bloodylotte. Dat de mens dat nog moet meemaken op die leeftijd
Vriendinnetje dat ik al van de kleuterschool ken heeft Hodgkin. Al ruim drie jaar chemokuren maar nu pas te horen gekregen dat er geen behandeling meer mogelijk is. Ze krijgt nu palliatieve chemokuren (ofzo?) om de pijn te verzachten? Maar verder is alles onduidelijk. Hoelang kan ze nog redelijk pijnloos leven, hoelang duurt het tot ze dood gaat? Er is niets over te zeggen er zijn geen vooruitzichten? Vast heel naief maar ik had er nooit bij stil gestaand dat het kon. Uit behandeld zijn.
We hadden afgesproken om een reunie te organiseren van onze basisschoolklas als ze beter was, dat wil ze nog steeds zo graag nu. Dus ik ben maar begonnen met zoeken, om wat te doen zeg maar. Maar het blijft maar door m'n hoofd spoken, er is niks om aan vast te houden.
Weet iemand hoe dat gaat? Blijf je dan wel onder controle en alles? Ik heb gezocht maar kon niet zo veel nuttige dingen vinden, helaas.
Allereerst sterkte Bloodylotte. Dat de mens dat nog moet meemaken op die leeftijd
Vriendinnetje dat ik al van de kleuterschool ken heeft Hodgkin. Al ruim drie jaar chemokuren maar nu pas te horen gekregen dat er geen behandeling meer mogelijk is. Ze krijgt nu palliatieve chemokuren (ofzo?) om de pijn te verzachten? Maar verder is alles onduidelijk. Hoelang kan ze nog redelijk pijnloos leven, hoelang duurt het tot ze dood gaat? Er is niets over te zeggen er zijn geen vooruitzichten? Vast heel naief maar ik had er nooit bij stil gestaand dat het kon. Uit behandeld zijn.
We hadden afgesproken om een reunie te organiseren van onze basisschoolklas als ze beter was, dat wil ze nog steeds zo graag nu. Dus ik ben maar begonnen met zoeken, om wat te doen zeg maar. Maar het blijft maar door m'n hoofd spoken, er is niks om aan vast te houden.
Weet iemand hoe dat gaat? Blijf je dan wel onder controle en alles? Ik heb gezocht maar kon niet zo veel nuttige dingen vinden, helaas.
Als je 'uitbehandeld' bent (wat een kutwoord!!) is het vaak zo dat je nog wel behandelt wordt. Dit is dan om de kwaliteit van het resterende leven te waarborgen. Het gaat meestal om het bestrijden van pijn, medicijnen die worden toegediend om het leven zoveel mogelijk op te rekken en er is nog psychische begeleiding.
Het is moeilijk om er wat over te zeggen, want het is bij iedereen anders en het hangt ook erg af van wat de patient zelf wil.
In ieder geval héél veel sterkte...
Het is moeilijk om er wat over te zeggen, want het is bij iedereen anders en het hangt ook erg af van wat de patient zelf wil.
In ieder geval héél veel sterkte...
Carpe Diem
Ik gooi er even een kutschop in.
Vanmiddag is ze overleden na lang vechten. 't Was een moeilijke, zware tijd. Vooral voor mijn moeder en tante. Ik herinnerde me in de auto opeens dat ik ooit dit topic heb aangemaakt, dus bij deze.
*behang van muur krabt*
Vanmiddag is ze overleden na lang vechten. 't Was een moeilijke, zware tijd. Vooral voor mijn moeder en tante. Ik herinnerde me in de auto opeens dat ik ooit dit topic heb aangemaakt, dus bij deze.
*behang van muur krabt*
Lotte! Alles wat ik even tegen je wil zeggen is sterkte ermee, en probeer het op je eigen tempo te verwerken. Je kan verdomd weinig met alleen zulk soort berichtjes, maar het is niet anders.quote:Op zondag 25 maart 2007 01:11 schreef BloodyLotte het volgende:
Ik gooi er even een kutschop in.
Vanmiddag is ze overleden na lang vechten. 't Was een moeilijke, zware tijd. Vooral voor mijn moeder en tante. Ik herinnerde me in de auto opeens dat ik ooit dit topic heb aangemaakt, dus bij deze.
*behang van muur krabt*
Jan
Let's go and watch the sun rise,
over London bridge or the Golden Gates, or Puddefjordsbroen.
over London bridge or the Golden Gates, or Puddefjordsbroen.
Ik weet zelf ook niet wat ik moet. Ik kan niet eens huilen. Ik weet niet waarom. De laatste dagen waren zo zwaar. Mijn moeder, tante en ik zijn er geweest, helpen met verzorgen, en vanmiddag werd ik wakker gebeld (ja om half 3, ik slaap lang) dat het was gebeurd.
En ik herkende haar amper toen ik haar zag. Al zo snel alle kleur weg, zo vreemd. En je kijkt en ze ademt niet, maar het lijkt net zo. Guhhhh.
En ik herkende haar amper toen ik haar zag. Al zo snel alle kleur weg, zo vreemd. En je kijkt en ze ademt niet, maar het lijkt net zo. Guhhhh.
Toen mijn opa overleed wist ik pas te huilen toen het laatste afscheid er was, dat je nog één rondje om de kist loopt en dat het dan écht einde oefening is en de kist in de grond gaat of je voorvadertje gecremeerd word. Dat je hem nooit meer ziet. Tot die tijd voelt alles zo onwerkelijk, en dan komt opeens die enorme realitycheck dat het verdomme echt het einde is.quote:Op zondag 25 maart 2007 01:31 schreef BloodyLotte het volgende:
Ik weet zelf ook niet wat ik moet. Ik kan niet eens huilen. Ik weet niet waarom. De laatste dagen waren zo zwaar. Mijn moeder, tante en ik zijn er geweest, helpen met verzorgen, en vanmiddag werd ik wakker gebeld (ja om half 3, ik slaap lang) dat het was gebeurd.
En ik herkende haar amper toen ik haar zag. Al zo snel alle kleur weg, zo vreemd. En je kijkt en ze ademt niet, maar het lijkt net zo. Guhhhh.
Succes met handjes schudden bij het uitvaartcentrum, dat is zo vervelend.
Let's go and watch the sun rise,
over London bridge or the Golden Gates, or Puddefjordsbroen.
over London bridge or the Golden Gates, or Puddefjordsbroen.
Ja daahaag! Ik ga wel met een kilo cake aan een tafeltje zitten en dat wegwerken. Wie wil babbelen mag erbij komen zitten en die krijgt wel een plakje. Ik ga niet in een rijtje staan met de rest van de familie. Da's zo kut. Ik heb altijd zo'n medelijden met die mensen als ik zelf bij crematies/begrafenissen ben.quote:Op zondag 25 maart 2007 01:34 schreef Blivox het volgende:
[..]
Succes met handjes schudden bij het uitvaartcentrum, dat is zo vervelend.
He altijd naar om zoiets te lezen. Ik ken je niet, maar ik wil je wel sterkte wensen meid, en verwerken doe je gelukkig niet alleen, maar met je familie en vrienden.
Sterkte.
Op zaterdag 23 juni 2007 18:54 schreef MASD het volgende:
Double-Helix is mijn held vandaag! _O_
Double-Helix is mijn held vandaag! _O_
|
|
