C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
quote:
En het is je vergeven, als jij nu een nieuwe wie ben ik doet
Geluk is niet afhankelijk van dingen buiten ons,
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
Ik werd geboren in een gezin met een protestante vader en een katholieke moeder - opgevoed werd ik in de traditie van de laatste (desondanks, of daardoor?, zou ik me later ontwikkelen tot een befaamd antipapist).
Ik werd militair; na een gevalletje van insubordinatie (ik sloeg een officier) verdween ik enkele jaren in het gevang.
Een blessing in disguise, want zo kreeg ik tijd om te studeren. Eerst behaalde ik mijn onderwijzersdiploma, maar al snel verdiepte ik me in de taalwetenschappen en kreeg beurzen voor studies in Engeland en Duitsland. Uiteindelijk werd ik leraar in Batavia.
Aldaar ontwikkelde ik een grote belangstelling voor de wijsbegeerte. Al snel zag ik mezelf als de beste filosoof van het land. Mij verbaasde het dan ook niet dat ik, autodidact, tot hoogleraar werd benoemd. Ik was een scherp denker, een gevreesd commentator van brandende kwesties, een opzienbarend en groot, ongeëvenaard schelder; ik had een schare trouwe volgelingen die mij overal in het land uitnodigden om te komen spreken.
Wie ben ik?
Ik werd militair; na een gevalletje van insubordinatie (ik sloeg een officier) verdween ik enkele jaren in het gevang.
Een blessing in disguise, want zo kreeg ik tijd om te studeren. Eerst behaalde ik mijn onderwijzersdiploma, maar al snel verdiepte ik me in de taalwetenschappen en kreeg beurzen voor studies in Engeland en Duitsland. Uiteindelijk werd ik leraar in Batavia.
Aldaar ontwikkelde ik een grote belangstelling voor de wijsbegeerte. Al snel zag ik mezelf als de beste filosoof van het land. Mij verbaasde het dan ook niet dat ik, autodidact, tot hoogleraar werd benoemd. Ik was een scherp denker, een gevreesd commentator van brandende kwesties, een opzienbarend en groot, ongeëvenaard schelder; ik had een schare trouwe volgelingen die mij overal in het land uitnodigden om te komen spreken.
Wie ben ik?
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
quote:Op maandag 12 september 2005 12:45 schreef LodewijkNapoleon het volgende:
Huizinga?
Huizinga was een heer en een gezien geleerde, ik in wezen een omhooggevallen boerelul en stukken controversiëler. Maar we waren wel collega's aan dezelfde universiteit, zij het weer niet aan dezelfde faculteit.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
quote:
quote:BOLLAND, Gerardus Johannes Petrus Josephus (1854-1922)
Bolland, Gerardus Johannes Petrus Josephus , filosoof (Groningen 9-6- 1854 - Leiden 11-2- 1922 ). Zoon van Johannes Christiaan Philippus Bolland, rijksveldwachter, en Anna Madiol. Gehuwd op 10-3-1881 met Klazina Harmanna Bakker. Uit dit huwelijk werd 1 zoon geboren.
Bolland stamde van vaderszijde uit een protestantse Leidse familie, door zijn moeder echter werd hij rooms-katholiek opgevoed. Reeds zeer vroeg werd het geloof door hem gerelativeerd en betwijfeld. Na vele malen met de ouderlijke familie verhuisd te zijn, trok Bolland als jongen van veertien jaar naar het garnizoen van Schoonhoven, waar hij zich vrijwillig als kanonnier voor tien jaar verbond. Vijf jaar later echter (1873) werd hij, na een terugstelling in rang en een veroordeling door de krijgsraad wegens insubordinatie, overgebracht naar het Militair Detentiehuis te Oegstgeest. Drie jaren gevangenis was de straf voor het beledigen en het handtastelijk aangrijpen van zijn meerdere in rang.
De gevangenistijd heeft Bolland nuttig besteed voor studie. Direct na zijn invrijheidsstelling (april 1876) legde hij met succes het onderwijzersexamen af. Eind 1876 verkreeg hij door tussenkomst van bevriende personen een aanstelling als hulponderwijzer aan de dorpsschool te Katwijk aan Zee, waar hij twee jaar zou blijven. De vervolgstudie voor de hoofdakte LO mislukte: Bolland had zich wel verdiept in Gothisch, Angelsaksisch en Oud-hoogduits, doch de vereiste kennis van de Nederlandse taal ontbrak. Op aanmoediging van zijn 'mentor', prof. P.J. Cosijn, bereidde Bolland zich toen voor (o.a. door een verblijf van 13 maanden in Engeland) op MO-Engels, welke akte hij eind 1880 behaalde. Dezelfde hoogleraar stimuleerde hem om zijn taalstudie op academisch niveau voort te zetten en zorgde voor een ruime beurs. Een voor zijn studie bedoeld langdurig verblijf te Jena in Duitsland hield Bolland echter slechts twee maanden vol. Hij aanvaardde een lucratieve baan als leraar in de Engelse en Hoogduitse taal- en letterkunde aan de afdeling-HBS van het gymnasium Willem III te Batavia. Deze taak zou hij van 1881 tot 1896 plichtsgetrouw vervullen.
In Nederlands-Indië raakte Bolland door het lezen van enkele boeken geïnteresseerd in de wijsbegeerte. Bij toeval kreeg hij ook E. von Hartmann, Philosophie des Unbewussten in handen, dat hem ontzaglijk boeide. Het monistisch panpsychisme dat hij hierin aantrof, beschouwde hij onmiddellijk als het toppunt van wijsheid. Hij ging een frequente correspondentie met E. von Hartmann aan en stortte zich als diens profeet in een publicistische activiteit om het gewonnen inzicht uit te dragen. Behalve het Bataviaasch Nieuwsblad en het Bataviaasch Handelsblad was het aanvankelijk vooral het Natuurkundig Tijdschrift voor Nederlandsch-Indië, dat voor hem open stond. Daarin verschenen zijn 'Voorzienigheid en Natuurwet' en 'Schijn en wezen'; beide in 1887 verschenen stukken zijn uitvoerige referaten van von Hartmanns filosofie. Ook in het moederland wist hij, zij het met veel moeite, pennevruchten geplaatst te krijgen. De Nieuwe Gids publiceerde in 1888 zijn 'Natuurwetenschap en wijsbegeerte', in 1890 'De wereldbeschouwing der toekomst'.
Geleidelijk werd de toon van Bollands geschriften feller, zelfbewuster en ook soms beledigend tegenover hen die hij bestreed. In brieven aan de Amsterdamse hoogleraar C. Bellaar Spruyt liet hij er geen misverstand over bestaan dat hij zich als de beste kandidaat voor een Nederlandse leerstoel in de wijsbegeerte zag. In De Dageraad bestreed hij vanuit de hoogte het daarin vigerende 'achterlijke' materialisme van de 'stofjesmannen'. Tal van belangrijk geachte Nederlanders kregen zijn geschriften ongevraagd toegezonden: Bolland drong zich op. Toen hij op E. von Hartmann 'uitgekeken' was en diens systeem hem niet meer voldeed, kwam hij terecht in een soort wijsgerig scepticisme, waarin veel plaats werd ingeruimd voor mystieke inzichten en een wijsgerig geloof als laatste rustpunt voor het verstand. Het leek alsof de filosofie als geheel slechts een bevlieging was geweest, want opeens was daar een nieuwe belangstelling: de moderne bijbelkritiek en de bestrijding van het dogmatisch christendom. In 1891 verscheen van zijn hand: Het Johannes-evangelie in zijnen oorsprong onderzocht. Een proeve van kritisch-historische studie op het gebied der oud-christelijke letteren, waarover zich een felle polemiek tussen Bolland en de rooms-katholieke P.J. van Santen en P.L. Dessens ontspon. Dat was het sein voor Bolland dat hij op de goede weg was. De Pentateuch naar zijne wording onderzocht (1892) was het volgende werkstuk in een lange reeks van antidogmatische, meer specifiek antikatholieke geschriften, waarin bijv. de onbevlekte ontvangenis van Maria, de onfeilbaarheidsaanspraken van de paus, de biecht etc. het moesten ontgelden en de geschiedenisvervalsing van de roomse kerk aan de kaak gesteld werd.
Zowel filosofische zekerheden als kerkelijke dogmata hadden voor Bolland geen betekenis meer. Het 'verdwijnen der stelligheden' was voor hem nu een ervaringsfeit. In deze filosofische crisis kwam zijn benoeming als opvolger van J.P.N. Land tot gewoon hoogleraar in de 'bespiegelende' wijsbegeerte aan de Leidse Universiteit. Dit geschiedde vrij onverwachts (hij had de hoop reeds opgegeven), omdat de faculteit na de weigering van Bellaar Spruyt en G. Heymans genoodzaakt was naar andere kandidaten uit te zien. Naast de aanbeveling van zijn oude vriend Cosijn ontving Bolland steun van H. Oort en P.J. Blok. De faculteit kwam bijna eenstemmig en zonder aarzeling tot het besluit hem te benoemen. De 'vertwijfelde agnosticus' (zoals hij zichzelf noemde) en scherpe antipapist Bolland aanvaardde op 19 september 1896 'te midden van het wanluidend gekrijsch der nijdig mij omfladderende nachtvogels en van het fluisterend gesmaal derzulken, die het den professor geworden autodidact niet meer vergeven dat zijne jeugd rampspoediger dan de hunne is geweest' zijn ambt met een rede over Verandering en tijd. Het kernpunt hiervan is: 'Onvermijdelijk moet het betrekkelijke weten hangen tusschen uitersten, die zelf geen weten zijn.' Hoe schril steekt dit alles af bij de woorden die Bolland van nu af aan zal gaan spreken op de Leidse leerstoel, waar naar zijn mening de Zuivere Rede in zijn mond ('Bollands' - naar een gezegde van hem en zijn leerlingen -) gestalte krijgt. Hij achtte zich in wijsheid en wetenschap zeer verheven boven alle collega's in het land. Niet als een vrager, een zoeker, een twijfelaar, maar als een betweterige alwijze, een zelfbewuste sofist, een geheimzinnig orakel zal Bolland onderwijzen, kapittelen, kritiseren, schelden en profeteren.
Aanvankelijk gaat Bolland op dezelfde voet voort als in Batavia met twistgeschrijf tegen de roomsen, waarbij hij nu o.a. H.J.A.M. Schaepman als tegenstander ontmoette. Deze activiteit werd nu echter aangevuld met polemieken tegen allen die anders filosofeerden dan hijzelf (zoals prof. Heymans in Groningen) of gewoon andere opvattingen hadden. Bolland beschouwt zich als de uitverkorene, aan wie de inzichten van de Zuivere Rede ten deel zijn gevallen en die niet zal nalaten om ze te pas en te onpas den volke kond te doen. Hij deed dit als een olifant in de porseleinkast, zoals een tijdgenoot het in een karikatuur uitdrukte.
Het is vooral de kennismaking met de filosofie van Hegel die in dezen een beslissende wending teweeggebracht heeft. Omdat hij het niet kon verdragen dat de betekenis van zijn filosofie tot dusver aan hem ontgaan was, had hij kort na zijn benoeming de volledige werken van Hegel aangeschaft en zich stelselmatig op de bestudering van deze 'denkreus' toegelegd. Rond 1898 heeft Bolland van Hegel geleerd dat elke gedachte een eenheid van tegendelen is en dat zij, ten einde doordacht, onhoudbaar blijkt. Hij ontveinst niet dat de hegelstudie hem veel moeite en inspanning gekost heeft. Maar de prijs is de verovering waard. En een ieder zal dit moeten weten. Een aantal geschriften van Hegel worden door hem opnieuw uitgegeven bij de uitgever Adriani te Leiden en van commentaren voorzien. In een reeks boeken wordt het denken van Hegel uitgelegd en 'vrij bewerkt' herhaald. In zijn colleges wordt de hegelse dialectiek of wel 'hegelarij' naar hartelust beoefend en wordt deze methode als de alleenzaligmakende aan de studenten voorgehouden. Het meest bekend is in dit verband zijn 'Collegium Logicum', dat hij 's zaterdags voor een groot gehoor voordroeg en dat naar een stenografisch verslag door zijn leerlingen werd uitgegeven (1905. 2 dl.). Zijn in 1904 verschenen verzamelwerk Zuivere Rede en hare werkelijkheid, dat in de 2e druk van 1909 reeds 1088 blz. telde, moest als wijsheidsbijbel door zijn leerlingen worden aangeschaft en bestudeerd. In het woord vooraf staat te lezen, dat 'dit eene boek van geringen omvang [den lezer] meer [zal] leeren, dan honderden en duizenden van anderen, die in hegellooze dikte en dikke of crasse hegelloosheid zonder begrip van het begrip geschreven zijn'. Dit is het boek van het 'onprettige heldere Leidsche redelicht'!
De 'redemeester' of 'ambtelijk verzorger van het denken', zoals hij zichzelf noemde, gaf niet alleen college te Leiden, maar voelde zich ook geroepen om te Amsterdam, Utrecht, Delft, Den Haag, Rotterdam en Nijmegen de boodschap uit te dragen. Overal vormde zich een groep van trouwe en soms fanatieke leerlingen, die de cursussen organiseerden en de rondreizende leraar opvingen en terug naar de trein brachten. Reeds tijdens Bollands leven sloten zij zich aaneen tot het Genootschap voor Zuivere Rede, om in de geest van hun leraar samen te werken.
Ondanks de eigenaardige signatuur die Bolland aan de filosofie gaf, heeft hij haar opleving in Nederland zeer bevorderd. Het effect was in ieder geval dat men ontwaakte uit een neokantiaanse sluimertoestand en de weg naar Hegel terug aflegde. Samen met de neohegelianen in Engeland bewerkte Bolland een hernieuwde aandacht voor deze filosofische reus, nog voordat deze in zijn geboorteland Duitsland werd erkend.
Bollands filosofie was echter vanaf den beginne besmet met een antidemocratische, aan grootheidswaanzin grenzende protofascistische instelling, die haar weerga nauwelijks kent. De collega's, van welke faculteit dan ook, werden zonder uitzondering als stompzinnige wezens verketterd. Bolland verstoutte zich om hen op hun eigen terrein (theologie, filologie, kerkgeschiedenis, rechten) op te zoeken en hun standpunten te bestrijden. Over alle brandende maatschappelijke kwesties deed hij autoritair zijn zegje: als het niet in afzonderlijke brochures was, dan wel in zijn Spreuken, waarvan regelmatig gebundelde uitgaven verschenen. Het Wereldraadsel (titel van zijn verzamelbundel van 1896) leek voor hem nu geen geheimen meer te hebben. Protestanten werd op hun verkiezingsplicht gewezen om het zwarte gevaar te keren. De opkomende sociaal-democratie werd - reeds in 1904 - afgeschilderd als een etterend gezwel in de burgerlijke maatschappij. Het meest schrijnend kwam dit alles tot uitdrukking in de fameuze rede die hij, 'door toedoen van de beste geneeskundige snijkunst onzer dagen, die van mijn hooggewaardeerden amtgenoot Dr. J.H. Zaayer, van den rand des grafs teruggekeerd, om in het land der levenden misschien nog eene wijle te vertoeven', in 1921 hield onder de titel De teekenen des tijds. Deze rede is geen produkt van senilisering, maar ongecompliceerde weergave van wat altijd in de Leerzaal der Zuivere Rede te horen was geweest: de leer als geheel was uitsluitend in Bollands brein ter beschikking 'en houdt met mijnen dood weer op, ten onzent te worden onderwezen'. 'Aan de democratie namelijk, zegge aan de gepeupelregeering,... zal onze hoogere beschaving te gronde gaan.' De maatschappij als geheel lijdt aan 'zelfverkankering', omdat Jan Rap of Jan Publiek alles voor het zeggen heeft. De arbeidersklasse is 'goddeloos'. 'Een groot en niet te overzien aandeel aan de ontwrichting, vervuiling en ontreddering van de Europeesche samenleving onzer dagen... heeft boven en behalve de buitenlandsche vrijmetselarij, of als macht erin, het internationale Jodendom.' De Joden veroorzaken 'ziekelijkheid van gevoel en onwelzijn... tot verettering toe'. Ook de volksschool draagt veel bij tot de 'verploerting' en ontaarding. Bolland blijkt zich ertegen te verzetten dat iedereen lezen en schrijven leert.
Dit ontstellende document van grove hatelijkheden en redeloos cultuurpessimisme was het eindpunt van Bollands Leidse onderwijsactiviteiten. Het zal niet verbazen dat in de jaren '30 een aantal van zijn aanhangers nationaal-socialistische sympathieën vertoonde. Er waren er echter ook die uit zijn onderwijs in dialectische filosofie de kracht putten voor ondogmatisch liberalisme en vrijheidsstrijd (zoals B.M. Telders).
Afgezien van deze extreme, min of meer politieke posities, heeft het 'hegelende' denken van Bolland een enorme invloed uitgeoefend op de studerende jeugd en toenmaals jonge intelligentsia van Nederland. Bolland was behalve fascinerend denker ook een taalvirtuoos en meeslepend redenaar, die zijn gehoor wellustig wist te bespelen. Wie hem ging horen, kwam bijna onherroepelijk in de ban van zijn ideeën en ging, wanneer men enige tijd met hem verkeerde, zijn woordspelingen, zinswendingen en omkering van uitdrukkingen imiteren. Men herkende elkaar aan de taal van het begrip. Er ontstond een sterke Bollandschool, tal van leerlingen evenaarden de meester in produktiviteit en diepgang en pasten zijn filosofie op speciale gebieden toe. De belangrijkste leerlingen (die minstens 25 publikaties op hun naam hebben staan) zijn: J. Hessing, J.G. Wattjes, B. Wigersma, G.A. van den Bergh van Eysinga en diens echtgenote Nettie Elias, Julius de Boer, H.G. ten Bruggencate, E.J. van der Brugh, J. Clay, J. Flentge, S.A. van Lunteren, P.C.E. Meerum Terwogt, B.M. Telders, Esther Vas Nunes, W.L. Thieme.
Ondanks zijn weinig sympathieke karaktereigenschappen en zijn kwalijke optreden moet Bolland worden beschouwd als een groot filosoof, die met zijn dialectisch denken een beslissende invloed op de Nederlandse cultuur heeft gehad en daarop een stempel gedrukt heeft dat zich tot het midden van de 20e eeuw nog laat herkennen in de spreekwijzen van menig filosoof, theoloog of jurist. Op een enkele uitzondering na wil thans niemand meer 'bollandiaan' genoemd worden; dat velen de dialectische methode volgen en Hegels filosofie bestuderen is echter niet het minst een gevolg van Bollands baanbrekende werk in het kriticistische en positivistische milieu van de beginnende 20e eeuw.
Eenen pyl vlieght snelder dan een clootken even swaer
Ik ben in 1846 geboren in een land waar juist een revolutie gaande was, en in 1870 gestorven in een ander land waar eveneens chaos heerste. Ik stierf in een hotelkamer. Van mij is slechts een wazige portretfoto overgeleverd. Ik was echter een vernieuwer in de kunsten, zij het posthuum omdat mijn werken aanvankelijk weinig weerklank vonden, zelfs niet bij mijn uitgever.
Ik zou wel een hintje willen
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
moeilijke dit
Geluk is niet afhankelijk van dingen buiten ons,
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
1846 en revolutie, waarom denk ik dan aan Zuid Amerika?
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Kan ook Zuid of Oost Europa zijn hoor. Midden Amerika kan ook nog.quote:Op vrijdag 23 september 2005 09:13 schreef Dagonet het volgende:
1846 en revolutie, waarom denk ik dan aan Zuid Amerika?
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Ik weet niet waarom je het denkt, maar het is correct.quote:Op vrijdag 23 september 2005 09:13 schreef Dagonet het volgende:
1846 en revolutie, waarom denk ik dan aan Zuid Amerika?
Ik was overigens een zwartgallig poeet, en daarin een voorbeeld voor anderen.
Ja.quote:Op vrijdag 23 september 2005 22:01 schreef LodewijkNapoleon het volgende:
stierf hij in Parijs?
Zeker.quote:Op zaterdag 24 september 2005 17:02 schreef NoSigar het volgende:
Een voorbeeld voor de surrealisten m.n.?
Tja, normaal gesproken kijk ik dan nu op Google om ze zoeken hoe die persoon ook al weer heet ...quote:
Helpt waar hij kan!
Ik ookquote:Op zaterdag 24 september 2005 17:20 schreef NoSigar het volgende:
[..]
Tja, normaal gesproken kijk ik dan nu op Google om ze zoeken hoe die persoon ook al weer heet ...
Geluk is niet afhankelijk van dingen buiten ons,
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
Die zeker niet.quote:Op zaterdag 24 september 2005 20:22 schreef -DailaLama- het volgende:
José Marti?
Ja tis heel lullig, maar ik kan niet op de naam komen, het is een graaf en eindigd op heuvel, iemand anders mag 'em inkoppen.
Deze kopbal schiet tekort.quote:Op maandag 26 september 2005 07:58 schreef NoSigar het volgende:
comte de Lautre
Ik weet het echt niet
Geluk is niet afhankelijk van dingen buiten ons,
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Rob Out.quote:Op dinsdag 4 oktober 2005 23:48 schreef LodewijkNapoleon het volgende:
Komaan, een makkelijke om de zaak vlot te trekken:
Ik was al oud van jongs af aan, mijn groep ook.
(Rob was al Out van jongs af aan. Veronica was een jonge jongerenomroep, maar de naam Veronica is oud, namelijk van Sint Veronica, de vrouw die Jezus aanbood het zweet van z'n gezicht te vegen. De naam Veronica (Robs "groep"/omroep) was dus al oud toen de omroep nog jong was.)
Of: Pieter Oud.
(Pieter was ook al Oud van jongs af aan. Ouds VVD, een jonge partij, vertegenwoordigde een oude stroming, het liberalisme.)
(Pieter was ook al Oud van jongs af aan. Ouds VVD, een jonge partij, vertegenwoordigde een oude stroming, het liberalisme.)
Ja klopt, het was puur om de boel vlot te trekken, niet echt ingenieus.quote:Op zondag 9 oktober 2005 11:17 schreef -DailaLama- het volgende:
Of: Pieter Oud.
(Pieter was ook al Oud van jongs af aan. Ouds VVD, een jonge partij, vertegenwoordigde een oude stroming, het liberalisme.)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pieter_Oudquote:Pieter Jacobus Oud (5 december 1886, Purmerend – 12 augustus 1968, Rotterdam) was een Nederlands politicus en geschiedschrijver. Hij was in de periode 1917 tot 1963 namens de Vrijzinnig-Democratische Bond en de VVD lid van de Tweede Kamer, fractievoorzitter in de Tweede Kamer, minister en burgemeester van Rotterdam. Hij werd op 9 november 1963 benoemd tot Minister van Staat. Zijn jongere broer, Jacobus Johannes Pieter Oud, is een bekend architect.
Oud begon zijn loopbaan als kandidaat-notaris en belastingontvanger en was al op jonge leeftijd een vooraanstaand en veelzijdig Tweede-Kamerlid van de VDB. Hij trad in 1933 met Marchant toe tot het crisiskabinet-Colijn. Hij voerde als minister van financiën een stringend bezuinigingsbeleid. In 1938 werd hij burgemeester van Rotterdam.
Het begin van de Tweede Wereldoorlog brengt het Bombardement van Rotterdam waarbij het centrum van de stad in puin wordt gelegd. Snel na de capitulatie begon Oud leiding te geven aan het opbouwwerk maar na voortdurende kritiek van de NSB dat hij niet meegaand genoeg was besluit Oud om in oktober 1941 zijn ontslag in te dienen. Ondanks dit vonden sommigen dat Oud al te ver was meegegaan. Tijdens de rest van de oorlog is de NSB-er Frederik Muller burgemeester.
Tijdens de rest van de oorlog besteed Oud zijn tijd aan het schrijven van zijn boeken, maar houd ook contact met belangrijke mensen uit het Rotterdams bedrijfsleven en bestuur en na de oorlog wordt hij dan ook weer burgemeester en blijft dat tot 1952. Deze tijd staat in het teken van de wederopbouw van de Rotterdamse haven en stad.
Na de oorlog was Oud korte tijd lid van de PvdA, maar hij voelde zich daarin toch niet thuis, en richtte met Dirk Stikker in 1948 de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie op en werd daarvan de politieke leider. Hij maakte zijn partij de derde politieke groepering van het land. Hij sprak met een wat hoge, zachte stem, maar had in de Kamer veel gezag door zijn kennis van het staats- en parlementsrecht
Ik heb een gruwelijke hekel aan dat vreedzame clubje in Zuid-Frankrijk. Ze zijn een ondermijning van mijn gezag. Eerst was ik nog vriendelijk, maar later niet meer ...
Ik klink jullie waarschijnlijk wat "onschuldig" in de oren, maar er zijn behoorlijk wat mensen in opdracht van mij afgeslacht. In naam van God natuurlijk.
Die konden weer begraven worden, zoals het geschreven staat in de werken van barmhartigheid.
Die konden weer begraven worden, zoals het geschreven staat in de werken van barmhartigheid.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Paus_Innocentius_III
Jep.
quote:Innocentius III (ca 1160 - 16 juli 1216) was paus van 8 januari 1198 tot zijn overlijden te Perugia op 16 juli 1216.
Hij werd geboren in 1160 of 1161 als Lotario di Segni, vermoedelijk te Anagni.
Hij studeerde theologie in Parijs en waarschijnlijk ook korte tijd recht te Bologna. Hij werd door zijn oom Paus Clemens III in 1190 tot kardinaal gewijd.
Innocentius III is bekend door zijn strijd tegen de Katharen, het uitroepen van de dramatisch verlopen Vierde Kruistocht van 1204 en het bijeenroepen van het Vierde Lateraans Concilie in 1215. Hij excommuniceerde de Engelse koning Jan zonder Land, deed de Franse koning Filips II - Augustus scheiden van zijn vrouw en slaagde er ook in om de Duitse keizer Otto IV afgezet te krijgen. Verder steunde hij onder andere de opkomende bedelorden, met name Franciscus van Assisi en de Franciscanen, maar ook Dominicus Guzman bij diens stichting van de Dominicanen.
Paus Innocentius III voegde in het jaar 1207 een zevende werk toe aan de werken van barmhartigheid. Het werk dat hij uitkoos was 'de doden begraven'. Het is ontleend aan het bijbelboek Tobit, waarin naast twee bekende, ook door Christus genoemde werken van barmhartigheid, speciaal de zorg voor de overledenen wordt benadrukt: "Ik gaf brood aan de hongerigen en kleren aan de naakten; als ik het lijk van een volksgenoot buiten de muren van Nineve zag liggen, dan begroef ik het". (Tobit 1,17). In de door pestepidemieën geteisterde Middeleeuwen had het moeilijke en gevaarlijke werk van 'doden begraven' immers een bijzondere waarde.
Jep.
Pyl, jij mag nu
Geluk is niet afhankelijk van dingen buiten ons,
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
Ik ben geboren in 1874. Mijn ouders overleden toen ik respectievelijk 6 en 10 jaar oud.
In 1891 ging ik studeren, daarnaast managede ik honkbal- en American Football-teams, begon een wasserette en runde een sprekers-agentschap. In 1899 ging ik samen met mijn vrouw naar China, waar ik voor een privaat bedrijf werkte als China's voornaamste mijnbouwkundige. Daarna vertrok ik ook nog naar Australie.
Maar het bekendste ben ik als baas van een groot land tussen 1929 en 1933, nadat ik eerst minister van handel van datzelfde land was.
In 1964 overleed ik aan de gevolgen van darmkanker.
In 1891 ging ik studeren, daarnaast managede ik honkbal- en American Football-teams, begon een wasserette en runde een sprekers-agentschap. In 1899 ging ik samen met mijn vrouw naar China, waar ik voor een privaat bedrijf werkte als China's voornaamste mijnbouwkundige. Daarna vertrok ik ook nog naar Australie.
Maar het bekendste ben ik als baas van een groot land tussen 1929 en 1933, nadat ik eerst minister van handel van datzelfde land was.
In 1964 overleed ik aan de gevolgen van darmkanker.
Geluk is niet afhankelijk van dingen buiten ons,
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
Herbert Clark Hoover was born at West Branch, Iowa, on Aug. 10, 1874, the first president to be born west of the Mississippi. A Stanford graduate, he worked from 1895 to 1913 as a mining engineer and consultant throughout the world. In 1899, he married Lou Henry. During World War I, he served with distinction as chairman of the American Relief Committee in London, as chairman of the Commission for Relief in Belgium, and as U.S. Food Administrator. His political affiliations were still too indeterminate for him to be mentioned as a possibility for either the Republican or Democratic nomination in 1920, but after the election he served Harding and Coolidge as secretary of commerce.quote:Op donderdag 13 oktober 2005 10:55 schreef pyl het volgende:
Gokje op Herbert Hoover...........
In the election of 1928, Hoover overwhelmed Gov. Alfred E. Smith of New York, the Democratic candidate and the first Roman Catholic to run for the presidency. He soon faced the worst depression in the nation's history, but his attacks upon it were hampered by his devotion to the theory that the forces that brought the crisis would soon bring the revival and then by his belief that there were too many areas in which the federal government had no power to act. In a succession of vetoes, he struck down measures proposing a national employment system or national relief, he reduced income tax rates, and only at the end of his term did he yield to popular pressure and set up agencies such as the Reconstruction Finance Corporation to make emergency loans to assist business.
After his 1932 defeat, Hoover returned to private business. In 1946, President Truman charged him with various world food missions; and from 1947 to 1949 and 1953 to 1955, he was head of the Commission on Organization of the Executive Branch of the Government. He died in New York City on Oct. 20, 1964.
Geluk is niet afhankelijk van dingen buiten ons,
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
maar van de manier waarop wij die zien. (Tolstoj)
Ik ben geboren in 1908. Ik kreeg een relatie met mijn oom. Over ons sexleven gaan nog steeds geruchten, waarin SM en plassex voorkomen. Behalve dat ik hier niet zo van hield, was hij ook heel jaloers.
Hij heeft mij meerdere malen (naakt) getekend. We hebben een tijdje samengewoond.
Ik heb (waarschijnlijk!) mezelf doodgeschoten in 1931.
Vragen mag, maar ik verwacht dat het antwoord er gewoon uitrolt
Hij heeft mij meerdere malen (naakt) getekend. We hebben een tijdje samengewoond.
Ik heb (waarschijnlijk!) mezelf doodgeschoten in 1931.
Vragen mag, maar ik verwacht dat het antwoord er gewoon uitrolt
Dromen zijn voorgevoelens van dingen die je in staat bent daadwerkelijk te verwerkelijken
baaaalen, ik wilde zelfs al een paar dingen weglaten.. echt naar! dat jullie dit zo snel weten!
maar zeer zeker een applausje waard hoor
maar zeer zeker een applausje waard hoor
Dromen zijn voorgevoelens van dingen die je in staat bent daadwerkelijk te verwerkelijken
Ik ben naar alle waarschijnlijjheid fictief.
Toen mijn vader stierf, was mijn moeder zo verdrietig dat ze me meenam naar het bos. Toen ik toch naar de stad wilde gaan omdat ik op het bospad indrukwekkende mannen was tegengekomen, heeft mijn moeder me lompe laarzen aangetrokken en me expres verkeerde manieren geleerd. Toen ik vertrok, stierf mijn moeder. Ik heb ook nog een halfbroer, van mijn vader en zijn vrouw, een negerin. Die is gevlekt als een ekster, met witte en zwarte vlekken.
Mijn naiviteit heeft me later veel goeds opgeleverd.
Toen mijn vader stierf, was mijn moeder zo verdrietig dat ze me meenam naar het bos. Toen ik toch naar de stad wilde gaan omdat ik op het bospad indrukwekkende mannen was tegengekomen, heeft mijn moeder me lompe laarzen aangetrokken en me expres verkeerde manieren geleerd. Toen ik vertrok, stierf mijn moeder. Ik heb ook nog een halfbroer, van mijn vader en zijn vrouw, een negerin. Die is gevlekt als een ekster, met witte en zwarte vlekken.
Mijn naiviteit heeft me later veel goeds opgeleverd.
Parcival?quote:Op dinsdag 1 november 2005 18:35 schreef Floripas het volgende:
Mijn naiviteit heeft me later veel goeds opgeleverd.
De eerste neger moest toen nog voet zetten in Europa, denk ik.quote:
Maar die kleureigenschappen zijn interessant. U leefde na de Reformatie?
Bluesdude heeft het geraden.
Die negerin was dan ook niet in Europa, maar in sub-sahara Afrika, volgens Wolfram von Eschenbach.
Die negerin was dan ook niet in Europa, maar in sub-sahara Afrika, volgens Wolfram von Eschenbach.
De boekjes van mijn jeugd hebben mij dan wel een volkomen verkeerd Parcival-verhaal verteld. Maar hulde aan Bluesdude.quote:Op dinsdag 1 november 2005 20:03 schreef Floripas het volgende:
Bluesdude heeft het geraden.
Die negerin was dan ook niet in Europa, maar in sub-sahara Afrika, volgens Wolfram von Eschenbach.
Wolfram von Eschenbach is anders.quote:Op dinsdag 1 november 2005 20:05 schreef Johan_de_With het volgende:
[..]
De boekjes van mijn jeugd hebben mij dan wel een volkomen verkeerd Parcival-verhaal verteld. Maar hulde aan Bluesdude.
Een aanrader!
Ojeee... nu moet ik het raadsel maken he?
Makkiee:
Ik was een beroepssporter, maar dat conflicteerde met mijn spirituele interesses.
Nog steeds is mijn naam legendarisch in mijn stad waar ik geen theehuisje opzette maar een café.
Dat kon net met mijn laatste centen en een lening die ik kon krijgen omdat ik afgekickt was.
Mijn oude trainer met een ijzeren plaat in zijn hoofd hielp mij ook met dit project en hij ging achter de bar staan.
Makkiee:
Ik was een beroepssporter, maar dat conflicteerde met mijn spirituele interesses.
Nog steeds is mijn naam legendarisch in mijn stad waar ik geen theehuisje opzette maar een café.
Dat kon net met mijn laatste centen en een lening die ik kon krijgen omdat ik afgekickt was.
Mijn oude trainer met een ijzeren plaat in zijn hoofd hielp mij ook met dit project en hij ging achter de bar staan.
