Hannover: rebel's story...

Oke, ik heb besloten het toch maar te doen: mijn volgende verhaal hier neerzetten. Na lang wikken en wegen, dat wel. Want niet iedereen hoeft het volgende te weten namelijk.
Sommigen maken een kloon aan. Ik niet. Heb ik geen zin in.

Anyway, daar komt ie dan.

Een aantal weken geleden kreeg ik van m'n ouders de beschikking over hun auto; een Toyota Starlet (was ooit van mij en heb 'm hun geschonken). Ik wilde er even tussenuit (men noemt het ook wel vakantie). Ik had van tevoren al besloten om naar een camping te gaan waar ik vroeger ook wel eens was geweest. In de Harz was dat.
Op de heenweg - ik vertrok om 8 uur 's avonds - ging ik nog door Hannover en besloot daar in de auto te overnachten. Uiteraard niet voordat ik Hannover verkend had, hehe.

Auto zo dicht mogelijk bij het centrum geparkeerd, even de weg gevraagd aan 'n Turken-opa en toen vol goede moed op pad (want wie weet, misschien lopen er om 12 uur 's nachts wel gewillige dames buiten op straat in Hannover).
Nou, dat centrum had ik zo gezien en er was één club open waar een schoolfeest gaande was. Ik mocht er niet in, helaas.

Ik was nog niet moe. Had net een bord shoarma naar binnen gewerkt bij de plaatselijke Ugala en ik struinde nog wat bij het station rond toen ik het briljante idee kreeg om eens te gaan kijken bij de... hoeren! Onder het mom van: ik ben geil en kijken kan geen kwaad.

Ik aan een meneer vragen waar de hoeren waren. "Immer gerade aus", was het antwoord. Ik dus immer gerade aus en verrek, daar scheen wat rood licht. Wat verlaagde Golfjes en Astra's 'German style' cirkelden als aasgieren rond het Hannover Red Light District, maar ik stapte dapper door.
Het hoerengebied bestond eigenlijk uit één brede doodlopende straat. Hoge muren met daarnaast parkeerplaatsen aan de ene kant en de ramen aan de overzijde. De Ludwigstrasse heette het. De ramen waarachter de dames hun werk deden liepen niet vanaf de grond, maar begonnen pas 1 meter boven de grond. Daaronder zat een bakstenen muur.

Ik besloot bij het begin te beginnen. Ik liep over het stoepje tussen de parmantige dames en nog wat auto's. Uit één raam schalde harde muziek. Snoop dogg was het geloof ik. De JVC Boom Blaster die het geluid produceerde werd vergezeld door twee hitisige meiden. Een blonde en een zwartharige. Ze stonden te kletsen met twee Arabische mannen, 'infidels' dus (hypocriete kutgasten ).

Ik liep langs, werd nagekeken door zowel de meiden als de Arabieren en toen ik voorbij was hoorde ik een van de mannen iets zeggen. Ik verstond het niet helemaal, het was wel Duits. Het woordje 'Ampel' verstond ik wel en betekent volgens mij 'stoplicht'. Ik dacht nog bij mezelf: "you bet, d'r staat zeker een grote Ampel in m'n onderbroek die net zo stijf is als de minaret die jullie dagelijks beklimmen!" Maargoed, ik liep verder en zat al weer gauw met m'n gedachten bij al het andere lekkers dat er nog aanwezig was.

Aan het einde van de straat zat een prachtig meisje. Slank, maar niet té. Blond, maar niet té. Gewoon echt mooi. Hoewel ik besloten had alleen te kijken en m'n geld te bewaren voor Duitse tuning magazines, klopte m'n pik hard tegen m'n kop aan en zei: "Check je geld, hoeveel heb je!? Check dan!" Ik had 48 euro (nog diezelfde middag van m'n ouders gekregen, als ze eens wisten wat ik ermee van plan was ).
Ik vroeg haar wat het zoal kostte. "50", zei ze. "Voor een half uurtje." Ik vertelde haar dat ik maar 48 euro had en dat ik d'r heel mooi vond. Ze was echter duidelijk: het kost 50 euro en niet minder. Met een betreurd gezicht liep ik weer terug.

Ik kwam weer langs de blonde MILF, die met alle macht op de ramen aan het bonzen was om toch maar enige klandizie te krijgen die avond. Ik liep door met hangend hoofd. Ik kwam weer langs de pygmeeen-vrouw. Ik negeerde haar gespeel met d'r borsten. Ik kwam weer langs de Oost-Europese vrouw waarvan het zo overduidelijk was dat ze eigenlijk een piemeltje had. Ik was niet geinteresseerd. Vervolgens kwam ik weer langs de zwartharige en de blonde met de Boom Blaster. Ze hingen uit hun raam. Ze lagen op hun buik en keken zo de straat in. Hun hoofden op mijn ooghoogte. Hun lange benen staken parmantig in de lucht. Met aan iedere voet een sexy laars...

Ook nu wilde ik weer doorlopen, maar iets hield me tegen. Als een sterke stroming die me van de veilige kust wegvoerde. Toen ik me omdraaide en de meiden aankeek liep er een koude rilling over m'n rug, maar dit nare gevoel maakte snel plaats voor een groot gevoel van opgewondenheid. Ook m'n pik kreeg weer inspraak en schreeuwde dat ik moest neuken.

Zonder dat ik 't vroeg zeiden ze me dat het 50 euro kostte voor een half uurtje met één van hun of 90 euro voor hun beiden. Ik zei dat ik maar 48 euro had. "Geen probleem", zei de zwartharige. "Met wie wil je?", vroeg ze. "Met haar of met mij?" Ik keurde het vlees nog even en besloot toen dat ik met de zwartharige mee zou gaan.
Ik wachtte even, de deur ging open. Ik stapte naar binnen. Ik was beland in een heus sexhuis. Rood hoogpolig tapijt op de vloer. Gouden (of wat daar voor door moest gaan) knoppen op de trapleuning en tussen de treden. Marmer op de vloer. Overal deuren. De zwartharige liep met d'r hoge laklaarzen en d'r strakke kontje voor me uit, door het hoogpolige tapijt heen naar boven de trap op.

D'r lange haar danste over d'r rug. We gingen een kamer binnen. Ik gaf haar het geld. Ze zei dat ze even wegging, ik mocht me alvast uitkleden. De kamer was donker en er hing een gordijn voor het raam.
Toen ik me uitkleedde en alleen nog m'n sokken aanhad, schoot het ineens door m'n hoofd: "Ze zal toch verdomme niet weggegaan zijn met m'n geld!?" Ik besloot te wachten, wastte m'n handen even en terwijl ik dat deed kwam ze alweer terug. Ze zei dat er 'n probleempje was: d'r baas zei dat ze voor dat geld alleen maar mocht pijpen en aftrekken.
Dat kan ik zelf ook wel, dacht ik nog en vroeg haar m'n geld terug. "Nee, dat kan niet", zei ze. En ik bespeurde wat vijandigheid in d'r stem. Ik droop af en besloot het er maar mee te doen. Uiteraard voelde ik me behoorlijk genaaid, maar het vooruitzicht aan een boze pooier met een dikke stierennek die me afrosde hield me rustig.

Ik ging met m'n rug op het bed liggen en zij ging a la standje 69 op me zitten en begon me af te trekken. Ik probeerde nog een poging te wagen en vroeg haar of ze me nu dan wilde pijpen, zoals beloofd. "Nee", zei ze. Nu dacht ik echt bij mezelf: "What the fuck flikt ze me nou, net zegt ze nog dat ze me gaat trekken en pijpen!?" Ik protesteren uiteraard. Zegt ze: "Ja, het was of pijpen of trekken. Je mag me nog wel vingeren." Tegelijktijdig trekt ze me zo'n rubberen dokters handschoen aan. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen en jas direct twee vingers naar binnen. "Auw!", roept ze en ze zegt boos dat ik rustig aan moet doen. Ik was dus echt niet meer geil en toen ze me ineens op kwade toon bijna beveelde om klaar te komen, had ik 't helemaal gehad. Ik baalde als een stekker dat ik me niet gewoon in de bosjes was gaan afrukken, da's goedkoper en dan had ik ook nog wat magazines kunnen kopen.

Na nog 5 minuten routine-matig gesjor aan m'n pik zei ze tegen me - dit keer op wat vriendelijkere toon - dat ik het zelf maar moest afmaken en dat zij zich dan wel ging vingeren. Ze stond op, stootte nog met d'r laars tegen m'n kop aan en ging zich vervolgens vingeren. Ze stond met d'r kont naar mij gekeerd en leunde met een hand op de stoel voor d'r. Met de andere hand vingerde ze d'r bloedmooie kutje (het was wel een ontzettend geil wijfje, dat wel). Ik begon er langzamerhand weer 'n beetje plezier in te krijgen ('n beetje maar hoor, ik was zeker nog vrij pissed). Ik vroeg d'r of ze in de stoel kon gaan zitten en me aan kon kijken. Dat deed ze gelukkig.

Ik lag als een Caesar op het bed, zij zat wijdbeens op de stoel. Ze spreidde met d'r vingers d'r kut. Ik sjorde als een gek aan m'n snikkel. Er gebeurde nog niet veel, d'r genaaide actie spookte nog steeds door m'n hoofd. Opeens begon ze te fluisteren. Ze hitste me op. Ze keek geil. Ze fluisterde dat ik in d'r mocht. Dat ik d'r mocht beuken. Dat ze het lekker vond. Ik keek als gehypnotiseerd naar d'r lichaam en fantaseerde dat ik d'r nam, dat ze de mijne was en dat ik er niet voor betaalde. Dat we het allebei heerlijk vonden. Op dat moment vonden we dat ook. Het leek een eeuwigheid te duren. Heerlijk...

Wat gebeurt er als je rukt? Precies, dan kom je op een gegeven moment klaar. Zo ook ik. Het condoom zat goed vol. Ik deed het af en gooide het in de prullenbak. Het was nog steeds donker. Ik keek d'r niet aan. Ze vroeg wat ik ervan vond. Ik zei "wat denk je?". Ze dacht dat ik het lekker vond. Ik wist wel beter. De boosheid overheerste nog steeds bij mij, maar na het klaarkomen verzwakte het tot een minimum en maakte het plaats voor een soort onverschilligheid. Ik trok m'n kleren aan en wilde er weg.

Eenmaal buiten gekomen, lopend naar de auto die een paar straten verder stond, drong het tot me door. Ik was gewoon keihard genept. Die kuthoer gaf me geen waar voor m'n geld en had gebruik gemaakt van m'n geilheid en m'n angst voor een mogelijk linke pooier. De boosheid kwam langzaam weer terug. Ik ging rechtop lopen. Ik voelde me een man, een cowboy... die uit was op wraak. Zoete wraak. Niets kon me gebeuren.

Ik stak de sleutel in het slot van de deur, opende het portier en ging in de auto zitten. Hoe kon ik haar terugpakken!? Op gepaste wijze welteverstaan. Bruut geweld zat er niet in, dan zou ik de woede van een complete kolonne ongelovige Arabieren op m'n hals halen. Ik stapte maar weer uit, sloot de deur en liep terug naar de Ludwigstrasse. Bij de uitgang van de doodlopende straat ging ik op een klein paaltje zitten, turend naar het raam waar de zwartharige en de blonde nog steeds uit hingen. De blonde had inmiddels een schattige winterjas aan met de muts over d'r hoofd. Ik had voor haar moeten kiezen, misschien dat zij te lief was voor zulke dingen. De Boom Blaster speelde ongehinderd door. Nu schalde 50 cent uit het raam. Ze hadden me nog niet gezien, het was er te donker voor en ik zat te ver weg.

Ik wist nog steeds niet wat ik nou wilde doen. Ik had tijd genoeg en was van niemand afhankelijk, dus ik kon er nog wel een poosje blijven zitten. Dat is wat ik deed. Onderwijl denkend aan een gepaste wraak, haar niet uit het oog verliezend. Ze had me namelijk verteld dat ze na mij naar bed ging, ze was moe. Ze kon dus ieder moment vertrekken.

Dat gebeurde niet. Minuten streken voorbij. Muziek kwam nog steeds in vlagen mijn richting uit. Ik stond op en liep ietsje verder de straat in, ik bleef aan de overkant en leunde als een cowboy in een slechte Western tegen de muur aan. De tijd leek stil te staan terwijl er langzamerhand al anderhalf uur voorbij waren gegaan. Het was nu tegen vieren 's ochtends. Nog steeds donker, alhoewel de lucht al wel naar ochtend begon te ruiken en de zwarte lucht plaats maakte voor donkerblauw. Alleen de ordinaire rode verlichting en de straatlantaarns straalden wat licht uit, het was rustig op straat. Geen auto's, geen honden en al helemaal geen mensen.

Ik liep nog iets verder de straat in, maar bleef aan de overkant. De blonde had me zo te zien opgemerkt. Ik kon d'r gezicht niet zien omdat ze d'r muts nog over haar hoofd had getrokken, maar ik meende dat ze mijn kant uitkeek. Wat zou het ook, ze herkende me toch niet. Ook de zwartharige leek niet onder de indruk van die jongeman die er nu al een hele tijd stond. Ze hadden vast en zeker wel raardere dingen mee gemaakt met het beroep dat ze uit oefenden.

Er kwam een auto de straat ingereden. Een Focus RS, stuur aan de rechterkant, Engelse nummerplaat. Hij parkeerde vlak voor mij in de vakken. De jongeman die uitstapte ging direct op de blonde af, ze praatten kort, de blonde stond op en liep weg, de jongen ging naar de deur toe en werd binnengelaten. De zwartharige was nu alleen. Ik hoopte haar bang te maken door m'n urenlange aanwezigheid en het feit dat er verder niemand meer was. Een paar ramen verder zat nog een meisje, recht tegenover mij. De zwartharige zat schuin tegenover mij. Ze leek niet bang, ze had tenslotte wel raardere dingen meegemaakt.

Ik besloot naar het meisje tegenover mij te gaan. Haar even vertellen wat ik die avond had meegemaakt met een van haar collega's. Ze had mooie grote borsten, als ik geld had gehad was ik naar binnen gegaan met d'r, zeker weten. Zo naief als ik soms kan zijn. Ik vertelde m'n verhaal, ze toonde zowaar enig medeleven, maar toen ik d'r wat dingen vroeg reageerde ze onverschillig en zei ze dat ik dat met de zwartharige zelf moest bespreken. Ze had natuurlijk op een klant gehoopt. Voordat ik weer plaats zou innemen aan de overkant vroeg ik d'r nog of de zwartharige hier woonde (het leek in eerste instantie alsof er ook mensen woonden). Ze antwoorde dat het hier geen woonhuizen waren. Oke, ik wist genoeg. Ik zou net zo lang wachten totdat ze naar buiten zou komen en naar huis zou gaan.

Ik probeerde na te denken maar het ging moeizaam. Waar zou ze wonen? Zou ze lopend of met de auto gaan? Waar zou ze het pand verlaten? Bij de voordeur of de achteringang? Of zou ze misschien worden opgehaald door d'r vriend of werden ze weggebracht door d'r pooier (die ik overigens niet gezien heb)? Het laatste leek me het meest waarschijnlijk aangezien ik even daarvoor al een dame opgehaald zag worden door een gespierde man in een Mercedes coupe, oud model, turkenbak. Ik zou er natuurlijk nooit lopend achteraan kunnen gaan, bedacht ik me. M'n hersens functioneerden weer een beetje nu.

Ik liep terug naar de hoek van de straat, daar aangekomen sprinte ik als een gek naar m'n auto. Bang dat ze juist nu het pand zou verlaten. Met de auto reed ik weer terug naar de straat. Ik zette hem in z'n 1 en reed op kruipsnelheid naar het einde van de straat. Ik moest ook langs haar raam. Ik verschool m'n gezicht achter m'n mouw. Halverwege de straat parkeerde ik de auto aan de overkant. Ik stond ver genoeg, maar had voldoende zicht op haar raam. Ik kon d'r niet missen.

Nu zou 'the waiting game' beginnen. Ik was er klaar voor. Ik voelde me als een schurk in een Amerikaanse actiefilm, die met een zak donuts net zo lang in z'n auto wacht om toe te slaan. De nacht doet rare dingen met je, ik had het wel eens eerder gemerkt.
Ik was niet moe en ik had geen honger. Het begon ietsje lichter te worden, maar het was nog donker genoeg.

Ik wachtte en wachtte. De blonde was inmiddels ook weer terug. Wanneer zouden ze nou weggaan? Zo moe als ze mij had verteld was ze blijkbaar niet. Ik probeerde de zwartharige niet uit het oog te verliezen. Ik verslapte een moment, waar was ze nou!? Paniek. Was alles dan voor niks!? Het licht ging aan in de naastgelegen kamer. Daar was ze. Ik ademde weer uit. Ze leek op te ruimen, ook de blonde ruimde haar kamer op en sjouwde wat met de Boom Blaster.

Nu gingen alle lampen uit. Ik zag ze niet meer. De zwartharige niet en ook de blonde niet. Minuten verstreken. Ik verslapte weer even en keek opzij. Toen ik weer terugkeek had ik d'r bijna gemist. Ze liep vlak langs de muur naar het begin van de straat, naar de grote weg. De schaduw oversluierde haar, ze was bijna niet zichtbaar. Als een zwarte kat sloop ze weg. Als een Zwarte Weduwe kroop ze verder. Want dat was ze, een vals mens. Ik voelde me al verslonden, maar ik had mezelf gered zonder dat zij het wist en nu was ik klaar voor wraak.

Er liepen weer wat mensen in de straat. Ik merkte het niet, ik was 100% geconcentreerd op mijn target. Dit was de kans waar ik al die tijd op had gewacht. Ik zou haar volgen en dan... Dat wist ik nog niet, eerst maar 'ns haar volgen. Ze was bijna bij de hoek, ik wachtte expres lang zodat ze geen argwaan zou krijgen. Nog een paar meter... ik starte de auto en reed rustig weg. Mijn blik nog stees vastgepind op de Zwarte Weduwe.

Ze verdween om de hoek. Ik trapte het gaspedaal iets dieper in. De auto versnelde. Ik keek om de hoek en zag d'r niet meer! Waar was ze!? Ik keek nog eens goed. Ze zal toch niet al de volgende hoek om zijn? Ik spurtte met piepende banden weg richting de andere hoek. Ook daar zag ik niks.

Verbouwereerd draaide ik weer om. Zette de auto neer waar ie eerst ook stond en liep weer terug naar de Ludwigstrasse. Waar kon ze gebleven zijn? Ik liep naar de hoek waar ze verdwenen was. Ik voelde me ongemakkelijk. Net om de hoek zat een deur; de ingang van een flat. Daar moet ze ingegaan zijn, dat kan niet anders. Ik kon niks meer doen. Het was al bijna licht. Ik bestudeerde nog even de naambordjes, er zat geen Italiaanse naam bij. Ze had me verteld dat ze Italiaanse was. Gelul natuurlijk.

Ik pakte weer de auto. Reed wat rond in de buurt en parkeerde uiteindelijk even verderop in een andere straat. De bakker ging al open. Ik had nog geen honger, ik zou straks wel naar de Mac gaan. Om 7 uur.
Ik besloot om nog even een kijkje te nemen bij het flatgebouw. Ik stak de straat over en bekeek het gebouw. Welk raam zou haar raam zijn? Rechtsonder brandde licht. Ik bekeek de deur en duwde er even tegenaan, ik weet niet waarom. Hij bleek open te zijn! Dit bood nieuw perspectief. Ik was verrukt. Ik duwde verder en voor ik het wist stond ik binnen. Ik keek naar de huisdeur van het appartement waar het licht brandde. Er was niks te zien. Alleen een knop, een rond raampje met een gordijntje ervoor en een kijkgaatje. Benieuwd als ik was liep ik de trap op...

Ik had nog geen stap gezet of ik hoorde geluid. Verdomme, de deur waar het licht brandde ging open. Ik sprong de trap af en probeerde geruisloos naar buiten te komen. Gelukkig, de buitendeur werkte mee en piepte niet. Buiten reed alweer verkeer. Ik rook de ochtend en haaste me de hoek om. Eenmaal op adem gekomen keek ik voorzichtig even om het hoekje en zag haar lopen. Met 'n wit klein schoothondje aan de lijn. Ze zag er langs niet zo mysterieus uit als de nacht ervoor. Bijna gewoontjes. D'r hoge laklaarzen had ze verruild voor simpele instappers en d'r rode korte rokje waar d'r billen zo mooi in uitkwamen was nu vervangen door een langere strakke en zwarte broek. Alleen d'r haren waren even glanzend en rein als een paar uur geleden. Alsof ze d'r haren bijhoudt zoals een zwarte kat dat doet na de jacht.

Toen ze uit het zicht verdwenen was, ging ik weer naar binnen. Ik wist nu zeker dat ze in het apparatement woonde waar zojuist nog het licht brandde. Ik keek nog even buiten naast de bel hoe ze heette. Ceesay Martsch. Italiaans? Yeah right!

_{Wie het hele verhaal heeft gelezen mag reageren en begint zijn/haar reactie met een hoofdletter 'A'.}

Ik ging weer naar binnen en probeerde haar deur. Die was dicht. Ik wilde inbreken en m'n geld terughalen (en eventueel wat meer geld, hehe). Wat kon ik doen? Ik wist het niet. Ik besloot nu helemaal naar boven te lopen. Helemaal bovenaan zaten er ramen in het trappenhuis; aan de straatkant. Het waren gele ramen en je zag er niks door, maar een raam was kapot en als ik m'n hoofd erdoor stak kan ik nog net de stoep overzien. Ik zou wachten tot ze terugkwam. Wat ik dan ging doen? Ik had nog geen idee.
Er was ook nog de continue kans dat er iemand anders uit een appartement zou komen en mij daar zou zien staan. Wat zou ik zeggen en doen? Het boeide me niks, eigenlijk. Wat konden ze me maken!?

Ik keek weer uit het raam. Niks. Ik wachtte 5 minuten. Daar kwam ze. Van de andere kant. Zou ik op d'r hoofd kitsen? Nee, dat was nutteloos. Ik moest wachten.

Toen ze uiteindelijk binnen was en haar kamerdeur in het slot viel, toog ik naar beneden. Ik spiekte even door het kijkgaatje in d'r deur, maar ik zag niks. Ik ging weer naar buiten, wachtte aan de overkant totdat haar licht uit zou gaan en ze zou gaan slapen. Toen het zover was ging ik weer naar binnen en probeerde haar deur. Nog steeds gesloten.
Hoe kon ik d'r toch pakken, verdomme. Het verkeer raasde inmiddels door de drukke straat. Ik stond buiten te wachten voor de flat, nadenkend over wat ik kon doen. M'n hand bewoog richting bel en ik drukte lang en krachtig op de bel naast haar naambordje. Als een klein kind rende ik weg, de adrenaline stroomde door m'n lijf. Ze was zo gek om naar buiten te komen en te kijken wie er belde. Ik stond weer om het hoekje, ze zag me niet.

Ik voelde me best triest eigenlijk. Net 'n klein kind. Ik kon er eigenlijk ook wel om lachen. Wie gaat er nou in een vreemd land 's ochtends vroeg bij 'n hoer aanbellen die je de avond ervoor genept heeft!? Dat zijn vast niet zoveel mensen die dat doen...

Ik liep nog wat heen en weer. Totdat het me ineens te binnen schoot: ik ging d'r bedreigen! Met 'n brief! Ik ging direct naar het winkelcentrum verderop bij het station, want ik had geen pen en papier bij de hand. Ik zocht een mooi kladblok en een zwarte dunne stift, ging in de auto zitten en schreef in gebrekkig Engels:

quote:

I know where you live.

I want my money back because we didn't fuck. Put 30 euro under the footcleaner in front of your door. Leave the money there till tonight. I will pick it up then. If you do'nt do that, I will rape you.

I know where you live.

-xxx-

Ik vouwde het papiertje dubbel, liep naar d'r brievenbus en gooie het erin. Vervolgens drukte ik hard en lang op d'r bel en rende ik weer weg. Richting m'n auto. Ik starte de auto, reed weg, parkeerde ergens anders en ging naar de Mac. Ik had honger. Het was wel goed zo...

Haha, is weer 'ns wat anders dan al die korte kut-topics op dit forum he!?
Ik wil nog wel even hoofdstukken aanbrengen om de leesbaarheid te verbeteren, maar de database flipt.

Echt gebeurd. Ben toen nog naar de Mac geweest. Die ging om 7 uur open, dus ik kom daar 10 over 7 en toen zei die kerel tegen me "wir sind nog nicht bevorratet". Kloothommel, ik had honger.

Hey Yildiz, sorry voor de ietwat Turk-onvriendelijke stukjes in m'n tekst he.

Sterker nog, ik heb 't geschreven.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 21:53 schreef Jurruh het volgende:
A

Tsja, leuk verhaal om te lezen Maar er is geen spannende afloop? Of was dit een cliffhanger?

Het eindigde wat abrupt he!? Vind ik zelf ook, maar zo is het nou eenmaal gegaan. En nu ben ik weer die rustige jongen die ik (bijna) altijd ben.

Ik kan er wel een tof einde bij verzinnen, maar da's niet leuk.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 21:55 schreef Douwe het volgende:
A

Ben je nou nog wezen wachten tot de volgende nacht?

Nee, ik wilde de volgende dag naar Wolfsburg naar Autostadt en de Volkswagen Arena bekijken (mooi stadion van buiten).

Heb er wel serieus over na zitten denken om te kijken of ze daadwerkelijk geld onder d'r deurmat heeft gelegd. Maar dat zal altijd een vraag blijven (leuk om over te fantaseren).

C