Fok!an legends...

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2005 23:48 schreef Pool het volgende:

[..]

Er gaan meerdere wilde verhalen rond, dit is er eentje van.
Misschien zullen we het wel nooit echt weten!

Dat is de kracht van de legende... graauwww

De allereerste fok!match

Toen ons Fok! nog een klein Fok!je was en nog niet zoveel users had, waren er twee users die elkaar wel goed uit konden staan. Ze hadden elkaar ontmoet op de allereerste officiele fok!meet. Om veiligheidsredenen zullen we deze users B En D noemen... B en D de allereerste fok!match, als de search het nog zou doen zou er misschien iets uit komen, maar helaas.

De users op de eerste fok!meet konden het allemaal goed met elkaar vinden. Sommigen beter dan anderen.. maar goed. De avond verliep rustig, met een beperkte hoeveelheid bier en frituur. Iedereen ging nuchter naar huis, iets wat in de latere meets zou veranderen. Waarom? Dat horen jullie zo. B bracht D naar huis, D woonde vlak bij haar in de buurt dus hij kon best met haar meerijden. Ach, zij was toch oud en wijs genoeg, en, kom op.. D was heel bekend op Fok! het had het tenslotte opger.. ehh.. hij was heel bekend.

Op Fok! ontstonden intussen verhalen over een mogelijke match tussen deze twee users. Een paar weken later was er weer een meet.. Weer herhaalde zich het relaas. B bracht D thuis.

D stapte bij B in de auto. Ze reden weg. Onderweg stopten ze bij een cafetaria dat nog open was en haalden daar een kop koffie. Terwijl ze daar gezellig koffie zaten te drinken besproken ze het ene onderwerp na het andere, de vonken spatten er vanaf. B voelde zich blij en warm van binnen.. was dit misschien.. hem? Ze stapten in de auto, nu liet ze D rijden, ze was een beetje moe en was bang achter het stuur in slaap te vallen. Terwijl ze naar D achter het stuur keek, verzonk ze langzaam in een onrustige slaap. Toen ze haar ogen weer open deed zag ze dat de auto op een open plek in het bos stond. D was weg en B keek om zich heen. Het was overal donker. Een paar meter verderop tussen een paar bomen zag ze een lichtje. Ze stapte uit en riep D's naam.. Dan.. ehh. D...!! Geen antwoord.

Onrustig deed ze een paar stappen in de richting van het lichtje. Plotseling dook D links van haar op. Hijgend riep hij "INSTAPPEN.. NU!!!". Snel stapte ze in, D schoot achter het stuur, draaide de sleutel om en stoof weg. "Wat is er aan de hand, waarom stopten we daar", vroeg ze angstig. "Geen vragen nu, geen tijd". Ze keek in de achteruitkijk spiegel en zag dat het lichtje, dat zij eerder had gezien de koplampen van een auto waren. Het was een rode auto, niet al te groot. "Wat is dit?" vroeg B. D keek haar schichtig aan.. "GEEN VRAGEN ZEI IK TOCH". B maakte haar gordel vast want D ging steeds sneller rijden. De rode auto volgde. "Het is mijn vrouw", zei D tenslotte. Verward en een beetje teleurgesteld keek B D aan. "Ik wist niet dat je getrouwd was, wat doet ze hier?" "Ze is een beetje jaloers" antwoordde D terwijl hij achterom keek. De rode auto was daar nogsteeds. B zag dat D steeds nerveuzer werd.

"Ga op de achterbank liggen, onder die deken" blafte D haar toe. B gehoorzaamde, voorzichtig klom ze op de achterbank en ging onder een deken liggen, zich zoveel mogelijk verschuilend. D stopte de auto. De rode auto stopte een paar meter achter haar auto. Ze hoorde voetstappen, als in vrouwenvoetstappen, hakken. "Stap uit" hoorde ze een vrouwenstem zeggen. D stapte uit de auto. De vrouw stapte in de auto en keek met een onheilspellende blik naar de achterbank. Ze reed weg.

D bleef achter, hij stapte in de auto van zijn vrouw en reed weg.

Van user B is nooit meer iets vernomen.. vreemd? UHUH!!!

Moraal van dit verhaal:
Jongens, als je naar een meet gaat, zorg dan dat je allemaal zó bezopen raakt dat je allemaal een taxi moet nemen of naar huis moet krúipen.

quote:

Op woensdag 10 augustus 2005 03:20 schreef leolinedance het volgende:
mtp

que?

De legende van het waterdrama


Het was een stille jongen die Ba (zo wij hem om veiligheidsredenen zullen noemen). Hij had net Fok! ontdekt, maar was te bang om te registreren.. laat staan posten! Na enig overleg met zichzelf besloot hij zich te reggen. Toen begon het gedonder pas echt goed.

Na een paar dagen durfde hij het aan om zijn eerste post te plaatsen. Hij had een reactie getypt... "invoeren" nu.. het zweet stond op zijn voorhoofd. Hij had het gedaan! Hij had het echt gedaan!! Blij zat hij achter zijn toetsenbord.. hey, geen kutn00b posts.. wauw.. netjes. Vol goede moed postte hij verder, en nog een paar. Ja dit beviel hem wel. Hij voelde zich een gewaardeerd lid van de fok!familie. Was dat wel terecht?

Weken, nee maanden later had hij helemaal zijn plaats gevonden en postte consequent in een reeks, die we nu nader zullen aanduiden als 'de reeks'. Jup, hij was fok!verslaafd ten top.

Op een nacht, toen hij weer eens in de reeks aan het baggeren was, kreeg hij van een user (die we om veiligheidsredenen J. zullen noemen) een doodsverwensing. Deze doodsverwensing had iets te maken met een gruwelijke verdrinkingsdood... Hij lachte het weg. Deze user bleef echter het dreigement herhalen, totdat Ba het echt goed zat was. "Blub blub" luidde het telkens in de reeks. Lichtelijk geirriteerd ging hij die avond richting bed.. en ja.. das jammer natuurlijk..

Hij stond op van zijn bureaustoel en besloot, ach, het is toch pas 05.35 ik kan best even gaan douchen. Zachtjes, om de rest van de familie niet wakker te maken sloop hij naar de badkamer. In de badkamer was zijn vader bezig geweest met een kleine verbouwing en vlak voor de deuropening stond een emmer cement, waarschijnlijk voor de voegjes ofzo. Hij prikte in het cement. "Hmmm... nog tamelijk zacht." Van links hoorde hij plotseling druppels vallen. "Drup, drup, drup... " Of was het "Blub blub blub?" Hij keek geirriteerd naar de kraan en draaide de kraan met een handige beweging dicht. Hč? Het geluid stopte maar niet. Hij draaide zich om. Het geluid leek van de gang te komen.. was hij nu gek aan het worden? Langzaam liep hij naar de gang, hierbij voorzichtig de emmer cement ontwijkend.

Op de gang keek hij rond. Ja het kwam van het einde van de gang. Hij liep door. "Blub.. drup.. blub..." Hij bleef staan en keek naar boven. Een grote druppel water viel op zijn neus. Met een verschrikt gezicht zag hij een grote scheur in het plafond verschijnen waardoor water naar beneden sijpelde. Wat was dit??? Hij rende hijgend terug door de gang, langs de badkamer en trapte hier in de emmer met cement. Vloekend probeerde hij de emmer van zich af te schudden. Angstig keek hij omhoog naar de scheur in het plafond dat zich steeds verder verspreidde en waardoor steeds meer water sijpelde. Hij viel door de deuropening van de badkamer de badkamer in.

De volgende ochtend werd hij gevonden door zijn ouders, verstijfd, met een angstige blik op zijn gezicht. Hij weigerde te zeggen wat er was gebeurd. Ook weigerde hij 3 dagen lang om op Fok! te komen, tot zijn verslaving het weer overnam.

Wat is er precies gebeurd? We zullen het nooit weten.. Slechts Ba weet het.. het is overigens wel opvallend dat hij vanaf die dag user J met veel meer respect behandelde.

Vreemd? Jaaaahhhh
Fok!? Misschien...

Whehehehe... Djenneke!

De legende van de [BeF]meet

Na lang uitgesteld te hebben was het uiteindelijk zo ver. De [BeF]meet... Oehhh.. Iedereen zat opgewonden op zijn stoeltje te stuiteren. De reden dat ik dit nog kan opschrijven is: Ik ging niet. Een aantal voor mij bekende users ging wel. Jongens, ik mis jullie nog altijd.. mn msnlijst is zo leeg nu!!

De meet werd gehouden in Utrecht, op een plaats waar Frituur en Café dicht bij elkaar te vinden waren. Gezelligheid alom, aangeschoten [BeF]fers ook. Gespreksonderwerpen variëerden van "het lekkerste bier" tot natuurlijk de meest voor de hand liggende discussiepunten van Fok!, zoals de onvermijdelijke tieten van IJsmeis. "Waar was jij toen je de zip kreeg?" "achter m'n supertoffe pc natuurlijk, waar anders?". En zo ging het nog even door.. Bier vloeide rijkelijk en de stemming werd er steeds beter op. Vooral nadat het eerste bittergarnituur met een triomfantelijk gezicht door DeLeider werd binnen gedragen.

De tijd kwam om afscheid te nemen van elkaar. De avond zat er op.. en sommigen moesten nog een aardig eindje reizen. Na wat ge"smaksmaksmak" en gehuil op het station wilde de eerste BeFfer het feest verlaten. Maar.. wat was dat? Wie stond daar nou? Hij bleef staan. De anderen volgden de richting van zijn blik en kregen de schrik van hun leven. Waren dat.. nee.. hahaha.. dat kan toch niet? Waren dat Danny en Yvonne? Ze leken er wel heel erg op.

Yvonne zag de geschrokken gezichten en lachte duivels en binnensmonds. Ja jongens, kom even hier.. Iedereen liep gedwee richting de twee fok!icons. Als jullie nog niet moe zijn, wij hebben iets leuks geregeld voor de eerste BeFmeet. Ook een slaapplaats, dus maak je daar maar niet druk om. Met vreugdesprongetjes werd dit nieuws ontvangen. De Fok!bus staat hiervoor, stap maar in, dan komt die verassing vanzelf, goed? Natuurlijk was dat goed.

Tot zo ver heb ik het persoonlijk meegekregen, omdat één van de BeFfers me onderweg nog even had gebeld om dit grappige relaas aan mij te vertellen. Op dat moment vond ik het nog jammer dat ik niet toch was meegegaan. Tot op fok de volgende dag de eerste .zipjes verschenen. Jullie zullen ze vast gezien hebben, dus daar hoef ik niet over uit te weiden, maar míjn God, wat een .zipjes. Groter was mijn verbazing dat ieder teken van bestaan van deze users compleet verdwenen was, hun fotoboeken en postgeschiedenissen gewist! Het bestaan van deze users werd stuctureel ontkend, het vragen naar deze users leverde een permban op. Het enige dat nog aan deze users herinnerde waren de zipjes, die natuurlijk naamloos waren.. en de lege plekken in mijn msn-lijst.


Vreemd? Ohhh.. dat zeker.
Maar ik kan niks bewijzen