Toen ik afgelopen Vrijdag aankwam in Luzern om The Stooges te zien had ik al aardig wat bier op. Omdat ik nog wat tijd over had besloot ik aan de bar te hangen en me verder vol te gooien met drank. Het was tenslotte een rock n roll concert, dus dien je op z'n minst straallazarus te zijn. Dat kwam bij het voorprogramma Urban Junior goed uit: Een soort White Stripes achtig basaal gerag maar dan minder bigband achtig omdat hij zelf drumt en gitaar speelt tegelijkertijd. En dan ook nog zingt, de virtuoos.
Erg goed dus, maar ik kwam voor The Stooges, een bandje uit Detroit dat begin jaren 70 een paar goede albums uitbracht. Daarna gingen ze uit elkaar en ging gitarist Ron Asheton bij Destroy All Monsters spelen en ging de zanger solo. Nu zijn ze weer bij elkaar in de originele line-up met uitzondering van bassist Dave Alexander die wegens overlijden verexcuseerd was: Zijn plaats werd ingenomen door ex Minutemen bassist Mike Watt. Verder dus Iggy Pop, Ron en Scott Asheton en saxofonist Steven Mackay.
Men speelde de complete tweede LP "Funhouse" en veel van hun eerste plaat die "The Stooges" heette. Nummers als 1969, Not Right, Little Doll, No Fun, 1970, LA Blues. Fun House, Down on the Street, Loose, TV Eye, Dirt en Now I wanna be your dog. Ook speelden ze enkele nummers van mr. Pop's laatste album Skull Ring waarop deze band ook te horen was.
Hoewel meneer Pop al wat ouder is dook hij vrolijk mee het publijk in, spuugde de fotografen weg en nodigde iedereen uit om op het podium te komen staan en sloeg iemand van de security met een microfoonstandaard voor z'n harses. Het was dus een gezellige en leuke avond.
I hate to advocate drugs, alcohol, violence, or insanity to anyone, but they've always worked for me.