OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ouders met kids, vrijgezellen en vakantiefeestbeesten mogen wij jullie aandacht even?!
De vakantie staat voor de deur, bijna iedereen weet zijn vakantiebestemming al en staat in de startblokken om te vertrekken. Wij van FOK! willen graag weten waar jullie heen gaan. We koppelen er een wedstrijd aan vast!
Wat voor wedstrijd?
Wij willen van jullie een leuke camping review, die moet voldoen aan een aantal puntjes om een zo informatief mogelijke review te krijgen.
- Receptie (vriendelijkheid, service)
- Toegankelijkheid
- Velden (inrichting, ruimte, elektra etc)
- Toiletgebouwen (voorzieningen, netheid, prijzen douchen etc)
- Faciliteiten (zwembad, speeltuinen, tennisbanen etc etc)
- Animatie (wat is er voor kids te doen)
- Is de camping geschikt voor jongeren?
- Voorzieningen (horeca, kampwinkel)
- Eventuele bijzonderheden (wat heeft de camping wat andere campings niet hebben?)
- Prijsindicatie (wat kost kamperen in het hoogseizoen?)
- Eindbeoordeling met conclusie en eindcijfer
- Adresgegevens en evt website van de camping
Dus kun je een beetje leuk schrijven en heb je er zin in om je vakantieverhaal op zo'n manier te vertellen dan is dit je kans!
Wat kunnen wij winnen?
Omdat dit de eerste keer is dat we dit zo doen, is het nogal moeilijk om prijzen los te krijgen bij sponsors. We weten niet hoe dit gaat lopen, we weten niet hoeveel inzendingen we gaan krijgen. De winnaar komt sowieso in de tracker van de Frontpage te staan tussen de andere reviews daar. Zeker weten dat dan een paar honderd en misschien wel duizend mensen de review lezen!
Wie beoordelen ze?
Sowieso onze doorgewinterde Travelmodjes die zelf veel op reis gaan in samenwerking met moderators Ouders, forum-admins, Buzzer en Eindredactie Reviews van de Frontpage.
Hoe moeten we die reviews dan insturen via het forum?
Stuur je review naar frontpage@fok.nl en je review zal verschijnen in een stickytopic.
Tevens zal er elke dag op de Frontpage een blokje staan waar misschien wel jouw intro in komt te staan! We gaan 3! intro's per dag plaatsen. Smorgens, smiddags en savonds. Dit om de reviews te promoten. De uiteindelijke winnaar zal ook compleet in de reviewtracker komen te staan op de Frontpage.
Tot wanneer kan ik insturen?
Je kunt je review insturen tot 19 sept!
Succes!
De vakantie staat voor de deur, bijna iedereen weet zijn vakantiebestemming al en staat in de startblokken om te vertrekken. Wij van FOK! willen graag weten waar jullie heen gaan. We koppelen er een wedstrijd aan vast!
Wat voor wedstrijd?
Wij willen van jullie een leuke camping review, die moet voldoen aan een aantal puntjes om een zo informatief mogelijke review te krijgen.
- Receptie (vriendelijkheid, service)
- Toegankelijkheid
- Velden (inrichting, ruimte, elektra etc)
- Toiletgebouwen (voorzieningen, netheid, prijzen douchen etc)
- Faciliteiten (zwembad, speeltuinen, tennisbanen etc etc)
- Animatie (wat is er voor kids te doen)
- Is de camping geschikt voor jongeren?
- Voorzieningen (horeca, kampwinkel)
- Eventuele bijzonderheden (wat heeft de camping wat andere campings niet hebben?)
- Prijsindicatie (wat kost kamperen in het hoogseizoen?)
- Eindbeoordeling met conclusie en eindcijfer
- Adresgegevens en evt website van de camping
Dus kun je een beetje leuk schrijven en heb je er zin in om je vakantieverhaal op zo'n manier te vertellen dan is dit je kans!
Wat kunnen wij winnen?
Omdat dit de eerste keer is dat we dit zo doen, is het nogal moeilijk om prijzen los te krijgen bij sponsors. We weten niet hoe dit gaat lopen, we weten niet hoeveel inzendingen we gaan krijgen. De winnaar komt sowieso in de tracker van de Frontpage te staan tussen de andere reviews daar. Zeker weten dat dan een paar honderd en misschien wel duizend mensen de review lezen!
Wie beoordelen ze?
Sowieso onze doorgewinterde Travelmodjes die zelf veel op reis gaan in samenwerking met moderators Ouders, forum-admins, Buzzer en Eindredactie Reviews van de Frontpage.
Hoe moeten we die reviews dan insturen via het forum?
Stuur je review naar frontpage@fok.nl en je review zal verschijnen in een stickytopic.
Tevens zal er elke dag op de Frontpage een blokje staan waar misschien wel jouw intro in komt te staan! We gaan 3! intro's per dag plaatsen. Smorgens, smiddags en savonds. Dit om de reviews te promoten. De uiteindelijke winnaar zal ook compleet in de reviewtracker komen te staan op de Frontpage.
Tot wanneer kan ik insturen?
Je kunt je review insturen tot 19 sept!
Succes!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
De eerste review is van DirkH
Camping de Bosbad in Emmeloord
Dit jaar besluiten we om het eens anders te doen als voorgaande jaren. De buitenlandse vakanties kwamen onze strot al uit de laatste jaren en hadden ons al eens laten verleiden om met een stel vrienden een weekje in Nederland op de camping te gaan staan. Dat was destijds ergens in Nunspeet.
We hadden een tentje gekocht, we zijn met z'n tweeën, en eigenlijk vonden we het wel leuk. Zolang het maar droog bleef.
Vorig jaar hebben we een weekendje ergens op een camping gestaan, toen zonder vrienden maar gewoon even met z'n tweeën.
Ook dat was eigenlijk best wel leuk en de herinneringen werden opgeslagen en vergeten.
Totdat dit jaar mijn schoonouders besloten om, net als het voorgaande jaar, twee weken een huisje te huren. Het huisje staat op een camping en eigenlijk leek het ons ook wel wat. Gewoon twee weken kamperen. Maar een huisje huren is best prijzig en je bent het geld na de vakantie gewoon kwijt.
Dus besloten we om eens op zoek te gaan naar een caravan.
Na een korte speurtocht konden we een vrij jonge caravan op de kop tikken voor een leuk prijsje. Voor dat geld, kan je amper met z'n tweeën 8 dagen naar Spanje.
Maar het is voor ons de eerste keer dat we gaan kamperen met een caravan (ja vroeger in een donker verleden met onze ouders op vakantie) dus leek het ons een goed plan om de caravan uit te gaan proberen op een camping in de buurt. In de buurt betekent ook echt in de buurt, met de auto is het ongeveer twee minuten rijden. Op zich dus handig om te gaan proefdraaien.
Dus wij even een plaatsje gereserveerd voor een klein weekje. Het zou mooi weer worden, wat natuurlijk wel zo prettig is.
Goed, aangekomen op de camping stond ik voor een dichte poort. Niemand van de receptie was aanwezig. Een oud mannetje komt aangelopen en vraagt waar er brand is. Hij blijkt een vaste kampeerder te zijn die toegang heeft tot de poort. Een hele belangrijke taak, hij nam het in ieder geval wel serieus.
Na wat uitleg dat ik een plaatsje had gereserveerd en duidelijk maakte dat ik wist wélk plaatsje, strompelde de man naar de slagboom, om die middels een sleutel omhoog te doen.
Ik reed met de caravan richting de rand van de camping. Mooi omsloten door bos en struiken. Privacy is mij waardevol.
De caravan stond binnen een paar minuten op z'n plek en ik stelde hem waterpas, om te voorkomen dat alles wat ik de kastjes stond bij opening van de deuren naar buiten rolde, en je ook geen zeebenen in de caravan kreeg. Ja, ik had mij voorbereid. Ik had natuurlijk al de nodige informatie over het wel en wee van kamperen met de caravan.
De caravan stond, en nu was het tijd voor de voortent. Ik weet van vroeger nog, dat mijn ouders de sfeer konden bepalen voor de rest van de vakantie tijdens het opzetten van de voortent. En dat was vaak niet echt goed. As iemand mij vertelt dat 99% van de echtscheidingen ontstaan tijdens het opzetten van een (voor)tent, dan neem ik dat meteen voor waarheid aan.
Maar niet bij mij, ik had me immers voorbereid. De tentstokken zaten in een mooie nieuw ogende doos en volgens de website van de voortentfabrikant, zat daar een uitvoerige beschrijving bij van hoe je zo'n ding op moest zetten. Geen probleem voor Dirkh dus. Alles was zo netjes verpakt, de vorige eigenaar zal de beschrijving vast nog wel in de doos hebben gedaan.
De voortent moest in een rails langs de caravan geschoven worden. Nou dat was simpel en zo gepiept. Nu werd het tijd om de tentstokken in elkaar te zetten en op de juiste plek te plaatsen.
Ik sneed de doos open en zag meteen al, er mist een papiertje. Dus vol goed moed legde we alle stokken netjes op het veld, om uit te vogelen welke stok waar in moest en wat de logica was.
Ik heb alle stokken zorgvuldig bekeken en bestudeerd en kwam tot de conclusie dat dit niks ging worden.
"Als het niet lukt, wil ik je wel even helpen" hoor ik iemand luid zeggen met een sterk Amsterdams accent.
Normaal gesproken wimpel je zoiets als man af, je kan verdomme zelf toch wel een tentje opzetten. Maar ik zette mijn trots opzij en zei tegen de man dat de hulp zeer op prijs gesteld zou worden.
Hoe dichter de man naderde, hoe sterker de lucht van bier en zware shag werd. Het was nog maar net 12 uur, ik vind het nu al leuk.
In no-time had de vriendelijke Amsterdammer alle stokken gesorteerd en hij hielp mee met het opzetten van de voortent. Ik miste één stok, maar dat was geen probleem. en half uurtje later stond de voortent, en het enige wat ik nog maar hoefde te doen was het spannen en vastzetten met haringen.
Dat kon niet moeilijk zijn.
Dus opgelucht ga ik aan de slag met een zak haringen en spanbanden. De aardige Amsterdammer had zich al weer met een blikje bier in zijn stoel laten vallen en zat met plezier onze werkzaamheden te volgen. We voelden zijn ogen prikken.
Bij het slaan van de eerste haring kreeg ik meteen al vanaf de andere kant van het veld aanwijzingen. Oh shit, dit gaat toch niet de hele dag door, dacht ik nog bij mijzelf.
De tent stond strak en vast en ik kreeg een "Hé, hij staat netjes" en een duim toegeworpen van de andere kant.
Ik vond het ook netjes en hoog tijd om te gaan genieten van een koud biertje. Want de koelkast hadden we natuurlijk als eerste aangesloten.
Zorgvuldig maakte ik een planning van wat er nog moest gebeuren. De tentstokken zou ik merken met een label en ik moest er nog voor zorgen dat de schotelantenne gericht werd.
Dus uit de kofferbak van de auto haal ik de schotel en kijk waar ik hem heen moet richten. Een paar bomen konden nog wel eens wat last gaan geven met de ontvangst, maar ik ga het gewoon proberen.
Op de caravan zit een van binnenuit uitschuifbare antenne pijp, zodat ik alleen de schotel hoef vast te zetten en de rest kan ik van binnen uit doen.
"Zeg, jij denkt zeker dat dat gaat lukken" hoor ik iemand, met een héél bekend accent en bekende ademlucht zeggen. Hij stond alweer achter de caravan en probeerde mij er van te weerhouden dat ik die schotel ging plaatsen. Maar dit keer liet ik me niet aan de kant schuiven. Ik ging het gewoon proberen en als het niet lukte had ik gewoon pech gehad.
"Nou ja, dat moet je het zelf maar weten"
Mompelend stapte ik op het trapje, bemoeial.
Je snapt het natuurlijk wel, na uren klooien kreeg ik dat ding dus niet gericht, de bomen zaten in de weg.
Zwetend neem ik nog maar een biertje en de buurman komt al weer aangelopen.
"Zeg, wat je nou de hele tijd aan het doen bent, is verspilling. Het gaat je toch niet lukken. Ik heb nog wel kabel, en een statief dan zetten we de schotel wel op mijn plekkie."
Dat vond ik teveel van het goede, het is verdomme maar voor een weekje. Dus heb ik een andere gewone tv-antenne geplaatst.
De ontvangst is verschrikkelijk en zo nu en dan zie ik door het sneeuwend beeld een mannetje verschijnen. Dat moet haast de nieuwslezer zijn. Verstoken van het nieuws en alles wat ik leuk vind, o.a. ook internet plof ik in de stoel.
De eerste nacht moet nog komen en ik vind het nu al niks meer aan.
's Avonds maken we de caravan gereed voor een welverdiende nachtrust. De tafel moest via een hendel op een lagere stand gezet worden zodat die in één geheel werd met de bank en dus als bodem kon dienen.
Wat een uitvinding, in een zucht hadden we een tweepersoons bed in de caravan.
Eenmaal onder het dekbed gekropen te zijn, merkte ik dat mijn voeten niet veel steun hadden, sterker nog, ze staken buiten het matras uit. Gestuntel ten top, we lagen verkeerd om in het bed.
Moe en zeker niet voldaan vallen we in slaap.
De volgende morgen worden we wakker van de dieren uit de kinderboerderij, vlak naast de camping. Een pauw maakt verdomde veel herrie. Ik kruip gebroken uit bed en zet koffie. Gelukkig hebben we een wasruimte en wc in de caravan, dat scheelt gesjouw naar zo'n gezamenlijk hok. Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel zo'n dampend hok, waar iedereen elkaar schimpy uitwisselt. Dat voordeel hebben we dus.
De koffie smaakt goed en het wordt tijd om de eerste nacht te evalueren. Ach, wel goed geslapen maar klote wakker worden. Alles doet zeer. Tja, wat wil je als je een goed bed wisselt voor een houten plank met kussens.
Niet zeuren, het is kamperen.
De buurman heeft waarschijnlijk de hele nacht wakker gelegen van het feit dat ik geen t.v. kan kijken en schiet mij nog even aan. Heeft ie bier en zware shag als ontbijt op? Wat een lucht.
Maar hij vond dat ik een andere antenne moest kopen. Ik heb nu een rechthoekige en de ronde was een stuk beter.
Bedankt voor de tip, buur.
Inmiddels staan we al wat langer op de camping, al drie dagen en beginnen er al te wennen. De zware mannen stemmen die over de camping galmen en de hoge stemmetjes, zo nu en dan wat gegiechel van de vrouwen. Ook de lege bierflesjes die terug gezet worden in het kratje beginnen een vertrouwd camping geluid te worden.
De vriendelijke groet van een voorbij lopende buur en de "Hoi" van voorbij fietsende kinderen zijn inmiddels al gewoon.
Het weer is ook een stuk beter, wat het kamperen ook een stuk aangenamer maakt. Zon doet een hoop.
Iedereen heeft vandaag besloten om te barbecuen, gezien de rook die van ieder kampeerplekje opstijgt. De geur van zwart vlees dringt zich op en sterker nog, je krijgt er zelf ook de behoefte aan om te gaan barbecuen. Iets wat ik sowieso al leuk vind om te doen.
De weekend bewoners met een vaste standplaats hebben zich inmiddels ook gemeld. Volgens mij zijn het allemaal stedelingen die hun balkon verruilen voor een stukje groen in de polder. Maar ze komen niet voor de rust, gezien het geluid wat ze produceren. Het lijkt wel of ze op de markt staan en hun laatste bloemkolen nog aan de man proberen te slijten. De ene schreeuwt nog harder als de ander en de bierflesjes ploppen achter elkaar open.
En dat is wat ik nou leuk vind aan een camping. Gezellige mensen die niet te beroerd zijn om een praatje te maken maar je verder met rust laten en hun eigen gang gaan. Al is dat dan at luidruchtig.
Ja, we beginnen ons al behoorlijk camping gasten te voelen. Maar wat wil je, we rijden twee keer per dag naar ons eigen huis om ons even te douchen en te kijken of er nog wat bijzonders is gebeurd. Echt kamperen zou je het dan nog niet mogen noemen.
Een kleine evaluatie leek ons na die paar dagen wel op de plaats. Is dit wat voor ons, of hebben we ons vergist?
We zijn tot de conclusie gekomen dat kamperen eigenlijk best wel leuk is. Je hebt je eigen plekje en toch kan je direct contact leggen met de andere camping gasten.
De buurman die zich eerst overal mee bemoeide heeft nu zijn vaste project weer terug. Een vaste kampeerder die er alleen in de weekenden komt. Vol medelijden hoor ik de patser uitleggen hoe het leven op de camping in elkaar zit en na een paar borrels hoor ik hem de rest van het leven, de financiële markt en het beleid van de vakbonden bespreken. Gelukkig is dit allemaal niet aan mij gericht, maar hij zorgt er wel voor dat iedereen op het veld zijn verhaal kan horen.
Leuk om dat te horen, een man die al behoorlijk op leeftijd is, maar te jong om niet te hoeven werken, in een oude Ford Siërra rijdt, blikjes Aldi bier drinkt en de wereldproblemen in een notendop samenvat en in twee zinnen een oplossing biedt.
Dat zijn camping mensen.
Vanmorgen werd ik om 8 uur al wakker en wist dat er een taak voor me klaar lag, waar ik tot voor kort niet aan moest denken. Het chemisch toilet moest geleegd worden. Ik zag mezelf al lopen, zoals de mannen die ik vroeger al zo sneu vond. Gelukkig is het een cassette toilet, wat betekent dat je een klepje aan de buitenkant van de caravan open maakt, een hendel overhaalt en een cassette er uit trekt. Dan loop je naar de het depot en je merkt er niks van. Je giet het uit, zonder dat je het ziet, ruikt of voelt. Dat viel dus ook al mee. Waarom heb ik vroeger die mannen altijd zo zielig gevonden? Het stelde niks voor. Of heb ik mijn grenzen verlegd?
Wel moet ik zo'n wagentje hebben waarmee je de cassette kan vervoeren, het heeft een inhoud van 20 liter en dat is een behoorlijk gewicht, zeker als het klotst.
O ja, voor de mensen die dit in de toekomst ook eens gaan proberen, zet de cassette NIET rechtop. Dan loopt ie namelijk leeg, en ik verzeker je, dat wil je niet langs je benen hebben lopen.
Maar goed, dat overkomt je één keer. Tenminste, mij overkomt het één keer.
Kamperen is gewoon leuk, zolang het goed weer is en de zon schijnt. De verveling slaat snel toe als het regent of fris is.
Kortom, het is ons goed bevallen en gaan de stap naar twee weken wagen. Ergens in Augustus.
De kans is vrij groot dat daar een verslag van komt, zeker als het slecht weer is en de vaste bewoners van de camping zich gemeld hebben tijdens het opzetten van de voortent.
Camping de Bosbad in Emmeloord
Dit jaar besluiten we om het eens anders te doen als voorgaande jaren. De buitenlandse vakanties kwamen onze strot al uit de laatste jaren en hadden ons al eens laten verleiden om met een stel vrienden een weekje in Nederland op de camping te gaan staan. Dat was destijds ergens in Nunspeet.
We hadden een tentje gekocht, we zijn met z'n tweeën, en eigenlijk vonden we het wel leuk. Zolang het maar droog bleef.
Vorig jaar hebben we een weekendje ergens op een camping gestaan, toen zonder vrienden maar gewoon even met z'n tweeën.
Ook dat was eigenlijk best wel leuk en de herinneringen werden opgeslagen en vergeten.
Totdat dit jaar mijn schoonouders besloten om, net als het voorgaande jaar, twee weken een huisje te huren. Het huisje staat op een camping en eigenlijk leek het ons ook wel wat. Gewoon twee weken kamperen. Maar een huisje huren is best prijzig en je bent het geld na de vakantie gewoon kwijt.
Dus besloten we om eens op zoek te gaan naar een caravan.
Na een korte speurtocht konden we een vrij jonge caravan op de kop tikken voor een leuk prijsje. Voor dat geld, kan je amper met z'n tweeën 8 dagen naar Spanje.
Maar het is voor ons de eerste keer dat we gaan kamperen met een caravan (ja vroeger in een donker verleden met onze ouders op vakantie) dus leek het ons een goed plan om de caravan uit te gaan proberen op een camping in de buurt. In de buurt betekent ook echt in de buurt, met de auto is het ongeveer twee minuten rijden. Op zich dus handig om te gaan proefdraaien.
Dus wij even een plaatsje gereserveerd voor een klein weekje. Het zou mooi weer worden, wat natuurlijk wel zo prettig is.
Goed, aangekomen op de camping stond ik voor een dichte poort. Niemand van de receptie was aanwezig. Een oud mannetje komt aangelopen en vraagt waar er brand is. Hij blijkt een vaste kampeerder te zijn die toegang heeft tot de poort. Een hele belangrijke taak, hij nam het in ieder geval wel serieus.
Na wat uitleg dat ik een plaatsje had gereserveerd en duidelijk maakte dat ik wist wélk plaatsje, strompelde de man naar de slagboom, om die middels een sleutel omhoog te doen.
Ik reed met de caravan richting de rand van de camping. Mooi omsloten door bos en struiken. Privacy is mij waardevol.
De caravan stond binnen een paar minuten op z'n plek en ik stelde hem waterpas, om te voorkomen dat alles wat ik de kastjes stond bij opening van de deuren naar buiten rolde, en je ook geen zeebenen in de caravan kreeg. Ja, ik had mij voorbereid. Ik had natuurlijk al de nodige informatie over het wel en wee van kamperen met de caravan.
De caravan stond, en nu was het tijd voor de voortent. Ik weet van vroeger nog, dat mijn ouders de sfeer konden bepalen voor de rest van de vakantie tijdens het opzetten van de voortent. En dat was vaak niet echt goed. As iemand mij vertelt dat 99% van de echtscheidingen ontstaan tijdens het opzetten van een (voor)tent, dan neem ik dat meteen voor waarheid aan.
Maar niet bij mij, ik had me immers voorbereid. De tentstokken zaten in een mooie nieuw ogende doos en volgens de website van de voortentfabrikant, zat daar een uitvoerige beschrijving bij van hoe je zo'n ding op moest zetten. Geen probleem voor Dirkh dus. Alles was zo netjes verpakt, de vorige eigenaar zal de beschrijving vast nog wel in de doos hebben gedaan.
De voortent moest in een rails langs de caravan geschoven worden. Nou dat was simpel en zo gepiept. Nu werd het tijd om de tentstokken in elkaar te zetten en op de juiste plek te plaatsen.
Ik sneed de doos open en zag meteen al, er mist een papiertje. Dus vol goed moed legde we alle stokken netjes op het veld, om uit te vogelen welke stok waar in moest en wat de logica was.
Ik heb alle stokken zorgvuldig bekeken en bestudeerd en kwam tot de conclusie dat dit niks ging worden.
"Als het niet lukt, wil ik je wel even helpen" hoor ik iemand luid zeggen met een sterk Amsterdams accent.
Normaal gesproken wimpel je zoiets als man af, je kan verdomme zelf toch wel een tentje opzetten. Maar ik zette mijn trots opzij en zei tegen de man dat de hulp zeer op prijs gesteld zou worden.
Hoe dichter de man naderde, hoe sterker de lucht van bier en zware shag werd. Het was nog maar net 12 uur, ik vind het nu al leuk.
In no-time had de vriendelijke Amsterdammer alle stokken gesorteerd en hij hielp mee met het opzetten van de voortent. Ik miste één stok, maar dat was geen probleem. en half uurtje later stond de voortent, en het enige wat ik nog maar hoefde te doen was het spannen en vastzetten met haringen.
Dat kon niet moeilijk zijn.
Dus opgelucht ga ik aan de slag met een zak haringen en spanbanden. De aardige Amsterdammer had zich al weer met een blikje bier in zijn stoel laten vallen en zat met plezier onze werkzaamheden te volgen. We voelden zijn ogen prikken.
Bij het slaan van de eerste haring kreeg ik meteen al vanaf de andere kant van het veld aanwijzingen. Oh shit, dit gaat toch niet de hele dag door, dacht ik nog bij mijzelf.
De tent stond strak en vast en ik kreeg een "Hé, hij staat netjes" en een duim toegeworpen van de andere kant.
Ik vond het ook netjes en hoog tijd om te gaan genieten van een koud biertje. Want de koelkast hadden we natuurlijk als eerste aangesloten.
Zorgvuldig maakte ik een planning van wat er nog moest gebeuren. De tentstokken zou ik merken met een label en ik moest er nog voor zorgen dat de schotelantenne gericht werd.
Dus uit de kofferbak van de auto haal ik de schotel en kijk waar ik hem heen moet richten. Een paar bomen konden nog wel eens wat last gaan geven met de ontvangst, maar ik ga het gewoon proberen.
Op de caravan zit een van binnenuit uitschuifbare antenne pijp, zodat ik alleen de schotel hoef vast te zetten en de rest kan ik van binnen uit doen.
"Zeg, jij denkt zeker dat dat gaat lukken" hoor ik iemand, met een héél bekend accent en bekende ademlucht zeggen. Hij stond alweer achter de caravan en probeerde mij er van te weerhouden dat ik die schotel ging plaatsen. Maar dit keer liet ik me niet aan de kant schuiven. Ik ging het gewoon proberen en als het niet lukte had ik gewoon pech gehad.
"Nou ja, dat moet je het zelf maar weten"
Mompelend stapte ik op het trapje, bemoeial.
Je snapt het natuurlijk wel, na uren klooien kreeg ik dat ding dus niet gericht, de bomen zaten in de weg.
Zwetend neem ik nog maar een biertje en de buurman komt al weer aangelopen.
"Zeg, wat je nou de hele tijd aan het doen bent, is verspilling. Het gaat je toch niet lukken. Ik heb nog wel kabel, en een statief dan zetten we de schotel wel op mijn plekkie."
Dat vond ik teveel van het goede, het is verdomme maar voor een weekje. Dus heb ik een andere gewone tv-antenne geplaatst.
De ontvangst is verschrikkelijk en zo nu en dan zie ik door het sneeuwend beeld een mannetje verschijnen. Dat moet haast de nieuwslezer zijn. Verstoken van het nieuws en alles wat ik leuk vind, o.a. ook internet plof ik in de stoel.
De eerste nacht moet nog komen en ik vind het nu al niks meer aan.
's Avonds maken we de caravan gereed voor een welverdiende nachtrust. De tafel moest via een hendel op een lagere stand gezet worden zodat die in één geheel werd met de bank en dus als bodem kon dienen.
Wat een uitvinding, in een zucht hadden we een tweepersoons bed in de caravan.
Eenmaal onder het dekbed gekropen te zijn, merkte ik dat mijn voeten niet veel steun hadden, sterker nog, ze staken buiten het matras uit. Gestuntel ten top, we lagen verkeerd om in het bed.
Moe en zeker niet voldaan vallen we in slaap.
De volgende morgen worden we wakker van de dieren uit de kinderboerderij, vlak naast de camping. Een pauw maakt verdomde veel herrie. Ik kruip gebroken uit bed en zet koffie. Gelukkig hebben we een wasruimte en wc in de caravan, dat scheelt gesjouw naar zo'n gezamenlijk hok. Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel zo'n dampend hok, waar iedereen elkaar schimpy uitwisselt. Dat voordeel hebben we dus.
De koffie smaakt goed en het wordt tijd om de eerste nacht te evalueren. Ach, wel goed geslapen maar klote wakker worden. Alles doet zeer. Tja, wat wil je als je een goed bed wisselt voor een houten plank met kussens.
Niet zeuren, het is kamperen.
De buurman heeft waarschijnlijk de hele nacht wakker gelegen van het feit dat ik geen t.v. kan kijken en schiet mij nog even aan. Heeft ie bier en zware shag als ontbijt op? Wat een lucht.
Maar hij vond dat ik een andere antenne moest kopen. Ik heb nu een rechthoekige en de ronde was een stuk beter.
Bedankt voor de tip, buur.
Inmiddels staan we al wat langer op de camping, al drie dagen en beginnen er al te wennen. De zware mannen stemmen die over de camping galmen en de hoge stemmetjes, zo nu en dan wat gegiechel van de vrouwen. Ook de lege bierflesjes die terug gezet worden in het kratje beginnen een vertrouwd camping geluid te worden.
De vriendelijke groet van een voorbij lopende buur en de "Hoi" van voorbij fietsende kinderen zijn inmiddels al gewoon.
Het weer is ook een stuk beter, wat het kamperen ook een stuk aangenamer maakt. Zon doet een hoop.
Iedereen heeft vandaag besloten om te barbecuen, gezien de rook die van ieder kampeerplekje opstijgt. De geur van zwart vlees dringt zich op en sterker nog, je krijgt er zelf ook de behoefte aan om te gaan barbecuen. Iets wat ik sowieso al leuk vind om te doen.
De weekend bewoners met een vaste standplaats hebben zich inmiddels ook gemeld. Volgens mij zijn het allemaal stedelingen die hun balkon verruilen voor een stukje groen in de polder. Maar ze komen niet voor de rust, gezien het geluid wat ze produceren. Het lijkt wel of ze op de markt staan en hun laatste bloemkolen nog aan de man proberen te slijten. De ene schreeuwt nog harder als de ander en de bierflesjes ploppen achter elkaar open.
En dat is wat ik nou leuk vind aan een camping. Gezellige mensen die niet te beroerd zijn om een praatje te maken maar je verder met rust laten en hun eigen gang gaan. Al is dat dan at luidruchtig.
Ja, we beginnen ons al behoorlijk camping gasten te voelen. Maar wat wil je, we rijden twee keer per dag naar ons eigen huis om ons even te douchen en te kijken of er nog wat bijzonders is gebeurd. Echt kamperen zou je het dan nog niet mogen noemen.
Een kleine evaluatie leek ons na die paar dagen wel op de plaats. Is dit wat voor ons, of hebben we ons vergist?
We zijn tot de conclusie gekomen dat kamperen eigenlijk best wel leuk is. Je hebt je eigen plekje en toch kan je direct contact leggen met de andere camping gasten.
De buurman die zich eerst overal mee bemoeide heeft nu zijn vaste project weer terug. Een vaste kampeerder die er alleen in de weekenden komt. Vol medelijden hoor ik de patser uitleggen hoe het leven op de camping in elkaar zit en na een paar borrels hoor ik hem de rest van het leven, de financiële markt en het beleid van de vakbonden bespreken. Gelukkig is dit allemaal niet aan mij gericht, maar hij zorgt er wel voor dat iedereen op het veld zijn verhaal kan horen.
Leuk om dat te horen, een man die al behoorlijk op leeftijd is, maar te jong om niet te hoeven werken, in een oude Ford Siërra rijdt, blikjes Aldi bier drinkt en de wereldproblemen in een notendop samenvat en in twee zinnen een oplossing biedt.
Dat zijn camping mensen.
Vanmorgen werd ik om 8 uur al wakker en wist dat er een taak voor me klaar lag, waar ik tot voor kort niet aan moest denken. Het chemisch toilet moest geleegd worden. Ik zag mezelf al lopen, zoals de mannen die ik vroeger al zo sneu vond. Gelukkig is het een cassette toilet, wat betekent dat je een klepje aan de buitenkant van de caravan open maakt, een hendel overhaalt en een cassette er uit trekt. Dan loop je naar de het depot en je merkt er niks van. Je giet het uit, zonder dat je het ziet, ruikt of voelt. Dat viel dus ook al mee. Waarom heb ik vroeger die mannen altijd zo zielig gevonden? Het stelde niks voor. Of heb ik mijn grenzen verlegd?
Wel moet ik zo'n wagentje hebben waarmee je de cassette kan vervoeren, het heeft een inhoud van 20 liter en dat is een behoorlijk gewicht, zeker als het klotst.
O ja, voor de mensen die dit in de toekomst ook eens gaan proberen, zet de cassette NIET rechtop. Dan loopt ie namelijk leeg, en ik verzeker je, dat wil je niet langs je benen hebben lopen.
Maar goed, dat overkomt je één keer. Tenminste, mij overkomt het één keer.
Kamperen is gewoon leuk, zolang het goed weer is en de zon schijnt. De verveling slaat snel toe als het regent of fris is.
Kortom, het is ons goed bevallen en gaan de stap naar twee weken wagen. Ergens in Augustus.
De kans is vrij groot dat daar een verslag van komt, zeker als het slecht weer is en de vaste bewoners van de camping zich gemeld hebben tijdens het opzetten van de voortent.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Dirkh is nog een keertje op vakantie geweest:
Campingreview de Moesberg, Dirkh
Daar zitten we dan. De vorige keer was voor de lol en dit keer gaan we voor het "echie".
Twee weken lang op de camping "de Moesberg" in Nijensleek, vlak bij Steenwijk.
Mijn vrouw houdt al weken het weerbericht in de gaten, wetende dat als die slecht zou zijn het humeur daar van afhangt.
We hebben de wekker gezet op negen uur, dan hebben we voldoende tijd om er heen te rijden, zonder dat we ons hoefden te haasten. Maar we waren rond zes uur al wakker. Niet omdat we dat zo graag wilde, maar omdat het zo hard regende.
We maken grapjes onderling, ik wil niet meer en zij wil wel. Het maakt haar niks uit, al sneeuwde het, zij zou gaan.
Ik besluit na een paar keer proberen te slapen onder de douche te stappen. Geforceerd gooi ik er wat smartlappen tegenaan,met onder andere mijn geheel eigen uitvoering van "Het is weer voorbij die mooie zomer".
We stappen in de auto nadat we de caravan aangekoppeld hadden. Ja, aangekoppeld, ik heb het kampeerderjargon al behoorlijk onder de knie. De auto, toch geen kleintje, kreunt een beetje onder de zware last. Het optrekken gaat niet zo vlot meer.
Ik bekijk dan ook vol verbazing de tegemoet komende auto's, veelal oude Astra's of noem maar een willekeurig merk, wat past bij het modaal gezin. Afgeladen, met kinderen, fietsen, skelters, speelgoed en weet ik al niet wat, ondernemen zijn de reis naar een of ander land binnen Europa. Het zal wel Frankrijk zijn. Ik wens ze veel succes, het rijden met een caravan is niet relaxed, en als je dan ook van die kinderen in de auto hebt, dan ben je na twee uur al kapot en wil je niets liever dan op een terras zitten met een koude jongen in je hand.
Dat was ik dan ook van plan. Vandaar ook de keuze om in Nederland te blijven.
We komen aan op de camping en melden ons bij de receptie, de eigenaar ontvangt ons met een vriendelijke lach en neemt even wat formaliteiten met ons door. "Volg mij maar" zei hij, springend op zijn fiets. Ik hobbel er langzaam achteraan, in de hoop dat hij ons naar een mooi stekkie zou brengen. Maar helaas, we komen op een veldje, waar je bijna tegen elkaar aanstaat en we hebben ook nog de pech dat we in een hoek zitten, zodat we ons zitje voor de tent, moeten delen met de mensen die ook in dat hoekje staan.
Dat is al een slecht begin. Het veld is drassig. Er was ook een hoop regen gevallen, vertelde de campingbeheerder, alsof hij ons iets vertelde dat ons zou verbazen.
Maar het regende nu niet meer, en de vooruitzichten waren redelijk, drukte hij ons op het hart. Vrolijk fietste hij weer weg en wenste ons een prettige vakantie.
IK had liever gehad dat hij de voortent even had opgezet.
Ik weet nog hoe de eerste keer was, en ik hoopte dat het nu wat beter zou gaan. De stokken had ik netjes gemarkeerd en daar kon niks aan fout gaan. Maar de vorige keer, waaide het ook niet, en nu dus wel. En niet zo zuinig ook. De buurman, is in ieder geval niet zo nieuwsgierig, en bemoeit zich ook nergens mee. Al kan ik me niet aan de indruk ontrekken, dat het bijzonder was, dat hij zijn stoel zo parkeerde dat hij alles netjes in de gaten kon houden.
Na wat vloek en scheld werk, stond de tent. Hij staat niet mooi, maar dat kan me nu niks meer schelen, het kreng staat en ik zie in de loop van de week wel, of er nog wat cosmetische aanpassingen gedaan moeten worden. Ja, ik geef toe, hij staat wat scheef. Hopen dat het toch gaat regenen, dat is dan goed voor de afwatering, zou ik meteen als excuus hebben gebruikt als er ook maar iemand commentaar zou hebben.
Een paar details van de camping, er is kabel (dus niks geen gedoe meer met een antenne) er is een afvoer, er is water en er is stroom. Wat wil je nog meer.
Een verlengsnoer, dat was misschien wel handig geweest. Dan had ik de extra koelkast aan kunnen sluiten. Maar dat verlengsnoer lag nog netjes thuis. Goh, hoe is het mogelijk, vergeet ie het verlengsnoer waarmee hij de koelkast van stroom voorziet om het bier koud te houden.
Dat zien we maandag dan maar weer, nu liggen er een paar in het gewone koelkastje. De gebruikelijke dingen hebben plaats moeten maken. Op een camping hoort koud bier, basta.
De caravan staat, de tent staat, de tv is aangesloten en de belangrijkste kanalen zijn geprogrammeerd. Tijd voor een biertje, die inmiddels wel een acceptabele temperatuur heeft bereikt.
Opeen horen we luide muziek. Nou ja, muziek, meer het muziek wat je in de Amsterdamse kroeg hoort of bij mij onder de douche. Kolere, er is een optreden van ene Sandy mc B., een dochter van een campinggast, zo werd ons verteld, die één keer per jaar een optreden doet op de camping. Ik was al blij bij de paar woorden "één keer per jaar". Wat een kraai.
Maar ik moet niet zeiken, als ik nergens last van wil hebben, moet ik een eiland kopen waar verder niemand komt. Dus ga zitten en hou je bek, geniet van je biertje.
Na een uur, was Sandy mc B toe aan een terminaal infarct, maar ze verdomde het om er een te krijgen. Ze bleef maar door schreeuwen, alsof er helemaal geen 100000 watt versterker achter de microfoon hing, en echt, die zat er wel.
We besluiten om even snel een wandeling te maken, om te kijken of er in de omgeving iets leuks te doen is. Een paar restaurantjes in de buurt zouden ons bezoek tegemoet zien de komende twee weken. We besluiten alvast om niet te gaan koken de komende twee weken. We lopen weer terug naar de camping en beslissen dat we bij het dichtbij liggende restaurant zouden gaan eten. Maar eerst even een biertje bij de caravan. Bij de ingang van de camping hoorde we Sandy mc B. nog steeds zingen, nou ja zingen, nasaal geschreeuw en daar een dikke echo achter en het dan nog vals laten klinken. Ze was nu al ruim twee uur bezig.
Tijd om dus de camping te ontvluchten en naar het restaurant te gaan.
Restaurant de Nijenstede. Van buitenaf ziet het er meer uit als een saai party centrum en eenmaal in de hal, beslissen we om om te keren en naar een ander restaurant te gaan. Wat een sfeerloze tent. Maar toen we ons omdraaide, kwam er een jongedame aan, die ons uitnodigde om verder te lopen. Kut, het zo sneu voor het meisje zijn om haar te laten staan en beslissen om maar met haar mee te lopen. Tot onze verbazing, kwamen we in een mooi restaurant terecht met een groot terras, overdekt, waar je goed kon zitten. Het zag er gewoon gezellig uit.
Eerst maar een biertje en een voorafje. Je moet eerst een bodem leggen. De bediening was snel, vriendelijk en het eten was niet eens al te slecht. Ik had zeewolf met champignons en Paddestoeltje had een schnitzel. Niet de beste keuze van haar, want het was meer panneer dan vlees, maar je kan ook overal over liggen te mekkeren. Het was per slot van rekening mijn vlees niet.
Goed, we hadden lekker gegeten en de prijs was ook netjes, dus wat dat betreft, ze krijgen ons de komende twee weken wel vaker te zien.
Op de camping was de rust weder gekeerd. Ik hoop dat Sandy mc B. gestikt is. Het zou mij niet verbazen als de rest van de campinggasten haar de microfoon door haar strot hebben geduwd. Mij maakt het niet uit, ze is stil.
En dat moet ook maar zo blijven.
De lucht is geklaard en de zon schijnt en de temperatuur is aangenaam. Ik denk dat we het hier de komende twee weken best wel kunnen redden. Al gaan we misschien wel op zoek naar een ander plekje op de camping, want we moeten naast de caravan, tegen de auto aan zitten om niet de hele tijd tegen de ingegroeide teennagels van de buurman aan te moeten kijken.
Wat dacht die campingbeheerder toen hij de plekjes creëerde waar de gasten moeten staan? Iedereen houdt van elkaar en kruipen gezellig bij elkaar op schoot en zo niet, dan verplicht ik ze er wel toe?
Zeikvent, neem nog een biertje, je hebt verdomme vakantie.
Zondag was een ware beproeving voor de campinggasten en voor de camping zelf. Het water viel met bakken uit de hemel en daar bovenop waaide het ook stevig. Een wandeling over de camping zou ons een indruk geven, hoe de camping beheerder zijn zaakjes op orde had en wat de gasten zoal deden. Tijd om de laarzen aan te trekken en eens een inspectie ronde te doen.
Drainage, drainage, drainage was het enige wat door mijn hoofd schoot. Drainage was wat deze camping nodig had. Overal plassen, plassen en nog eens plassen. Wat erg. Waar je ook liep, het water spoot onder de laarzen vandaan. Maar ja, er viel ook veel regen.
Voor de gasten was er niets te doen op de camping. Er is wel een kantine, die er gezellig uitziet. Maar die was gesloten. Biljarttafels staan gewoon geld te kosten, omdat niemand er op kan spelen. De deur is gewoon op slot.
Voor de kinderen is het pret, maar ik heb geen kinderen. De camping heeft verschillende soorten fietsen, skelters en bolderkarren beschikbaar, die overigens als nieuw zijn en goed onderhouden, voor de kinderen. Het gebruik daarvan is gratis.
Kinderen en fietsen in combinatie met diepe plassen is natuurlijk geweldig. Zij vermaken zich wel, terwijl de ouders in de voortent naar de televisie staren. Iets waar ik met moeiteloos zelf ook toe verplicht. Er is verder gewoon niks te doen.
Wederom vereren we het restaurant met een bezoekje, het was ons best bevallen. Het is vlak naast de camping, een twee minuten lopen. Ook deze keer was het eten uitstekend. Alles is vers, schoon en de bediening is ontspannen vriendelijk.
Na het eten besluiten we om te gaan douchen op de camping. Iets waar ik al eerder eens wat over geschreven heb. De hel op aarde is een douche op de camping. Daar liep ik dan, met mijn rugtasje met douchespullen en schone onderbroek.
Ik kom in een ruimte met vier deuren en alles zag er netjes uit, en er was muziek. Dat is slim bedacht, zo hoor je de andere mensen niet hun kreun-geluidjes maken als ze proberen te bukken om hun billen te wassen. Ik doe een deurtje open en ben blij verrast. Alles was heel netjes. Het materiaal wat gebruikt is, is naadloos. Niks geen vieze haren, aanslag en gedeelde putjes.
Het ziet er bijna schoner uit als bij mij thuis. Bij wijze van spreken dan. Hier kan ik me prima douchen. Een compliment voor de beheerder die hier met zorg aandacht heeft besteed.
Inmiddels is het maandag en het is droog. Tijd voor een inventarisatie van de schade die we hebben opgelopen door de harde wind en de regen. De plassen in het gras trekken langzaam weg, zou er toch drainage aangelegd zijn? De tent heeft flinke klappen gehad de afgelopen 24 uur en heeft wat aandacht nodig. Alles moest opnieuw gespannen worden, dus ik trek vol goede moed de haringen er uit en begin de boel opnieuw te spannen.
Met trots kijk ik naar de strakke tent en verwacht een applaus van de buren, maar dat blijft uit. De meeste campinggasten zitten er voor hun rust en zitten stoïcijns in een boekje te staren. Of ze nu lezen of stiekem liggen te slapen, ik zie geen verschil.
Het is een camping voor de wat rustigere gasten. Nou, dan kunnen ze hun lol op. Mijn schoonouders en schoonzus plus man en kind komen ook op de camping. Zij hebben met z'n vijfen een chalet gehuurd voor de komende twee weken en ze zijn inmiddels gearriveerd. Ze staan een paar velden verder en hebben inmiddels hun auto uitgeladen. Ookal zijn we nu in Nederland, hun hele hebben en houden is meegekomen. Van zakjes kruiden tot zakken aardappelen. De auto moet een zucht van verlichting hebben gegeven bij het uitladen, wat een spullen.
Al snel staat de koffie op tafel en het vakantiegevoel neemt bezit van hun. Vol goede moed gaat mijn zwager op de fiets weg om op zoek te gaan naar een visstekje. Tja, dan zit je hier verkeerd. Hier is amper water in de buurt. Daar hoef je je vermaak niet te zoeken. Maar goed, als je het niet erg vindt om een stuk te rijden voor een visstekje dan kan je wel naar de AA. Een vaart die dwars door Drenthe schijnt te lopen.
's Avonds lopen de mannen van de familie een rondje op de camping, even kijken of er wat te beleven valt. Nou vergeet het maar, de camping is doods. De kantine is gesloten, de bar is dicht, de biljarttafel is afgedekt. En dat in het hoogseizoen, in een gebied wat toch al niet zoveel te bieden heeft. Op z'n minst een beetje bijzonder te noemen. Dan zoeken we ons vertier maar bij het chalet, de bierflesjes ploppen open en we lullen wat over het weer en de accommodatie van deze camping, of juist het gebrek daar aan.
Licht aangeschoten stap ik mijn eigen caravan in en na eventjes tv te hebben gekeken val ik in slaap, ach zo is de dag toch wel weer leuk. 's Nachts schrik ik wakker van wat gegil. We zitten vlak aan het bos, en ik denk dat er een of andere dropping plaatsvindt. Het is fucking 5 uur!!!! Stelletje idioten, ga naar je nest.
Schijnbaar gebeurt dat vaker en jawel, ook op deze camping is een tot akela omgedoopte huismoeder in trainingspak aan het ronselen geslagen. Vanavond is er voor de kinderen een vossenjacht en ze zijn op zoek naar mensen die in het bos willen zitten. Iedere tent, caravan en chalet kan een bezoekje verwachten van deze terrorist. Gelukkig kon ik me aan haar zicht onttrekken, maar Paddestoeltje is de lul. Of ze een poes wilde zijn en anderhalf uur in het bos achter een boom wil gaan staan. En ze gaat er voor, tegen haar zin. Ik ben benieuwd hoe groots ze dit aan gaan pakken.
Inmiddels staan we hier nu een week. En in die week hebben we exact een dag zon gehad en de rest regen. En niet zo'n klein beetje ook. Gelukkig is de caravan en voortent goed waterdicht. Want dan zou de hel compleet zijn geweest. Maar wat moet je doen als het alleen maar regent? Je zou je kunnen specialiseren in het leegdrinken van bierflesjes. Iets waar ik me dan ook maar op toegelegd heb. Ik hoorde dat op vrijdagavond de kantine, annex bar open zou zijn. Dus ik verheug me al op een potje biljarten en eventueel een kaartje leggen met de fossielen van de camping. Het zou een welkome onderbreking zijn na dagen staren naar de krant, tv en mopperen op het weer. Maar nee, de campingeigenaar gaat stappen en daarom gaat het hele feest niet door. Wat bezielt zo'n vent? Ik pak de folder er nog even bij om te kijken of ik het wel goed gelezen heb. Ja hoor, er staat echt "Kantine in bierensfeer en snacks".
Laten we het maar niet hebben over zijn snacks. Want die zijn er gewoon niet. Twee keer in de week, op vrijdag en zaterdag, bakt meneer patat en je hebt een uur de tijd om het te bestellen, op te halen en naar binnen te schuiven. Ik heb even een kijkje genomen hoe hij dat doet. Maar zoals je al raden kan, hij is er niet eens. De folder belooft iets te veel. En het leek al zo weinig.
Wij gaan daarom maar weer eens naar het restaurant naast de camping. Daar wordt tenminste wel op tafel gezet wat er beloofd wordt. Al zijn we wel tot de ontdekking gekomen dat de kok een voorliefde heeft van champignonsaus. We moeten maar eens op zoek naar een ander restaurant, voor de afwisseling. Op een 20 minuten rijden zit een Mc. Donalds, daar gaan we ook maar eens wat vaker heen.
Heel langzaam maar zeker bekruipt mij het gevoel dat ik in herhaling val. Het gevolg van verveling. Daarom heb ik me voorgenomen om positiever naar de dingen om mij heen te kijken. De schreeuwende kinderen, moet ik zien als spelende kinderen die in hun enthousiasme iets meer geluid maken dan normaal. De rochelende mannen, die 's morgens uit hun caravan rollen, krabbend aan hun zak en een opgerolde handdoek onder hun bezwete oksels, zullen na een douche veranderen in gezellige mannen die straks een flesje bier komen drinken en de vrouwen.... tja... daar moet ik nog iets positiefs over bedenken. Het zijn stuk voor stuk vrouwen die hun leven hebben gewijd aan het laten ontwikkelen van de stembanden van de kinderen. Als een kind schreeuwt, ziet de moeder dit als een signaal waarop ze een natuurlijke drang heeft om terug te schreeuwen. Het zijn verdomme camping terroristen. Ik heb eens een uurtje besteed aan het observeren van dit fenomeen. Ik weet van vroeger wel, dat als ik het op een schreeuwen zette, dat mijn vader even kwam kijken of ik wel voldoende reden had om te schreeuwen, en als dat niet zo was, dan zorgde hij er wel voor. Tegenwoordig schijnt het normaal te zijn, dat de vader zich totaal terug trekt zodra een kind de stembanden aan het testen is. De moeders reageren volautomatisch door iets onverstaanbaars terug te schreeuwen en zo gaat dat het hele uur door. Het ene kind komt huilend het veld opgerend en de ander komt er achteraan, om al vanaf de ingang van het veld zijn onschuld duidelijk kenbaar te maken. Voor mij al een teken, dat deze dus gewoon een paar klappen heeft uitgedeeld en door schreeuwend te ontkennen de schade wil beperken.
Een korte discussie ontstaat tussen de kinderen en de ouders, iets waar de rest van de mensen getuige van moeten zijn. De kinderen hebben allang weer vrede gesloten en de ouders gaan nog even door. Is dit campinggedrag of zijn ze thuis ook zo?
Het wordt tijd om in te pakken, we gaan eerder weg. Niet omdat we het niet naar onze zin hebben, maar omdat het morgen gaat regenen. En zoals een kampeerder betaamt, dien je de voortent droog in te pakken. Alsof ik begin te vliegen, zo snel is de voortent afgebroken, ingepakt en de caravan is aangehaakt. Nu nog even afrekenen. Ja ja, we hoefde niet van te voren te betalen en ook geen borg te betalen. De camping eigenaar heeft vertrouwen in zijn gasten. Dat is dus wel netjes, en ookal hadden we 14 dagen gereserveerd, we hoefden alleen maar te betalen voor de dagen die we er echt stonden. Dat was heel netjes en had niet gehoeven.
Eenmaal thuis ben ik als een gek naar de wc gerend, wat had ik die gemist zeg. De caravan is leeg geruimd en naar de stalling gebracht en ik weet zeker dat we volgend jaar weer gaan kamperen. Of dat weer op de camping de Moesberg zal zijn weten we nog niet.
Camping de Moesberg
Nijensleek
[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 29-08-2005 11:24:20 ]
Campingreview de Moesberg, Dirkh
Daar zitten we dan. De vorige keer was voor de lol en dit keer gaan we voor het "echie".
Twee weken lang op de camping "de Moesberg" in Nijensleek, vlak bij Steenwijk.
Mijn vrouw houdt al weken het weerbericht in de gaten, wetende dat als die slecht zou zijn het humeur daar van afhangt.
We hebben de wekker gezet op negen uur, dan hebben we voldoende tijd om er heen te rijden, zonder dat we ons hoefden te haasten. Maar we waren rond zes uur al wakker. Niet omdat we dat zo graag wilde, maar omdat het zo hard regende.
We maken grapjes onderling, ik wil niet meer en zij wil wel. Het maakt haar niks uit, al sneeuwde het, zij zou gaan.
Ik besluit na een paar keer proberen te slapen onder de douche te stappen. Geforceerd gooi ik er wat smartlappen tegenaan,met onder andere mijn geheel eigen uitvoering van "Het is weer voorbij die mooie zomer".
We stappen in de auto nadat we de caravan aangekoppeld hadden. Ja, aangekoppeld, ik heb het kampeerderjargon al behoorlijk onder de knie. De auto, toch geen kleintje, kreunt een beetje onder de zware last. Het optrekken gaat niet zo vlot meer.
Ik bekijk dan ook vol verbazing de tegemoet komende auto's, veelal oude Astra's of noem maar een willekeurig merk, wat past bij het modaal gezin. Afgeladen, met kinderen, fietsen, skelters, speelgoed en weet ik al niet wat, ondernemen zijn de reis naar een of ander land binnen Europa. Het zal wel Frankrijk zijn. Ik wens ze veel succes, het rijden met een caravan is niet relaxed, en als je dan ook van die kinderen in de auto hebt, dan ben je na twee uur al kapot en wil je niets liever dan op een terras zitten met een koude jongen in je hand.
Dat was ik dan ook van plan. Vandaar ook de keuze om in Nederland te blijven.
We komen aan op de camping en melden ons bij de receptie, de eigenaar ontvangt ons met een vriendelijke lach en neemt even wat formaliteiten met ons door. "Volg mij maar" zei hij, springend op zijn fiets. Ik hobbel er langzaam achteraan, in de hoop dat hij ons naar een mooi stekkie zou brengen. Maar helaas, we komen op een veldje, waar je bijna tegen elkaar aanstaat en we hebben ook nog de pech dat we in een hoek zitten, zodat we ons zitje voor de tent, moeten delen met de mensen die ook in dat hoekje staan.
Dat is al een slecht begin. Het veld is drassig. Er was ook een hoop regen gevallen, vertelde de campingbeheerder, alsof hij ons iets vertelde dat ons zou verbazen.
Maar het regende nu niet meer, en de vooruitzichten waren redelijk, drukte hij ons op het hart. Vrolijk fietste hij weer weg en wenste ons een prettige vakantie.
IK had liever gehad dat hij de voortent even had opgezet.
Ik weet nog hoe de eerste keer was, en ik hoopte dat het nu wat beter zou gaan. De stokken had ik netjes gemarkeerd en daar kon niks aan fout gaan. Maar de vorige keer, waaide het ook niet, en nu dus wel. En niet zo zuinig ook. De buurman, is in ieder geval niet zo nieuwsgierig, en bemoeit zich ook nergens mee. Al kan ik me niet aan de indruk ontrekken, dat het bijzonder was, dat hij zijn stoel zo parkeerde dat hij alles netjes in de gaten kon houden.
Na wat vloek en scheld werk, stond de tent. Hij staat niet mooi, maar dat kan me nu niks meer schelen, het kreng staat en ik zie in de loop van de week wel, of er nog wat cosmetische aanpassingen gedaan moeten worden. Ja, ik geef toe, hij staat wat scheef. Hopen dat het toch gaat regenen, dat is dan goed voor de afwatering, zou ik meteen als excuus hebben gebruikt als er ook maar iemand commentaar zou hebben.
Een paar details van de camping, er is kabel (dus niks geen gedoe meer met een antenne) er is een afvoer, er is water en er is stroom. Wat wil je nog meer.
Een verlengsnoer, dat was misschien wel handig geweest. Dan had ik de extra koelkast aan kunnen sluiten. Maar dat verlengsnoer lag nog netjes thuis. Goh, hoe is het mogelijk, vergeet ie het verlengsnoer waarmee hij de koelkast van stroom voorziet om het bier koud te houden.
Dat zien we maandag dan maar weer, nu liggen er een paar in het gewone koelkastje. De gebruikelijke dingen hebben plaats moeten maken. Op een camping hoort koud bier, basta.
De caravan staat, de tent staat, de tv is aangesloten en de belangrijkste kanalen zijn geprogrammeerd. Tijd voor een biertje, die inmiddels wel een acceptabele temperatuur heeft bereikt.
Opeen horen we luide muziek. Nou ja, muziek, meer het muziek wat je in de Amsterdamse kroeg hoort of bij mij onder de douche. Kolere, er is een optreden van ene Sandy mc B., een dochter van een campinggast, zo werd ons verteld, die één keer per jaar een optreden doet op de camping. Ik was al blij bij de paar woorden "één keer per jaar". Wat een kraai.
Maar ik moet niet zeiken, als ik nergens last van wil hebben, moet ik een eiland kopen waar verder niemand komt. Dus ga zitten en hou je bek, geniet van je biertje.
Na een uur, was Sandy mc B toe aan een terminaal infarct, maar ze verdomde het om er een te krijgen. Ze bleef maar door schreeuwen, alsof er helemaal geen 100000 watt versterker achter de microfoon hing, en echt, die zat er wel.
We besluiten om even snel een wandeling te maken, om te kijken of er in de omgeving iets leuks te doen is. Een paar restaurantjes in de buurt zouden ons bezoek tegemoet zien de komende twee weken. We besluiten alvast om niet te gaan koken de komende twee weken. We lopen weer terug naar de camping en beslissen dat we bij het dichtbij liggende restaurant zouden gaan eten. Maar eerst even een biertje bij de caravan. Bij de ingang van de camping hoorde we Sandy mc B. nog steeds zingen, nou ja zingen, nasaal geschreeuw en daar een dikke echo achter en het dan nog vals laten klinken. Ze was nu al ruim twee uur bezig.
Tijd om dus de camping te ontvluchten en naar het restaurant te gaan.
Restaurant de Nijenstede. Van buitenaf ziet het er meer uit als een saai party centrum en eenmaal in de hal, beslissen we om om te keren en naar een ander restaurant te gaan. Wat een sfeerloze tent. Maar toen we ons omdraaide, kwam er een jongedame aan, die ons uitnodigde om verder te lopen. Kut, het zo sneu voor het meisje zijn om haar te laten staan en beslissen om maar met haar mee te lopen. Tot onze verbazing, kwamen we in een mooi restaurant terecht met een groot terras, overdekt, waar je goed kon zitten. Het zag er gewoon gezellig uit.
Eerst maar een biertje en een voorafje. Je moet eerst een bodem leggen. De bediening was snel, vriendelijk en het eten was niet eens al te slecht. Ik had zeewolf met champignons en Paddestoeltje had een schnitzel. Niet de beste keuze van haar, want het was meer panneer dan vlees, maar je kan ook overal over liggen te mekkeren. Het was per slot van rekening mijn vlees niet.
Goed, we hadden lekker gegeten en de prijs was ook netjes, dus wat dat betreft, ze krijgen ons de komende twee weken wel vaker te zien.
Op de camping was de rust weder gekeerd. Ik hoop dat Sandy mc B. gestikt is. Het zou mij niet verbazen als de rest van de campinggasten haar de microfoon door haar strot hebben geduwd. Mij maakt het niet uit, ze is stil.
En dat moet ook maar zo blijven.
De lucht is geklaard en de zon schijnt en de temperatuur is aangenaam. Ik denk dat we het hier de komende twee weken best wel kunnen redden. Al gaan we misschien wel op zoek naar een ander plekje op de camping, want we moeten naast de caravan, tegen de auto aan zitten om niet de hele tijd tegen de ingegroeide teennagels van de buurman aan te moeten kijken.
Wat dacht die campingbeheerder toen hij de plekjes creëerde waar de gasten moeten staan? Iedereen houdt van elkaar en kruipen gezellig bij elkaar op schoot en zo niet, dan verplicht ik ze er wel toe?
Zeikvent, neem nog een biertje, je hebt verdomme vakantie.
Zondag was een ware beproeving voor de campinggasten en voor de camping zelf. Het water viel met bakken uit de hemel en daar bovenop waaide het ook stevig. Een wandeling over de camping zou ons een indruk geven, hoe de camping beheerder zijn zaakjes op orde had en wat de gasten zoal deden. Tijd om de laarzen aan te trekken en eens een inspectie ronde te doen.
Drainage, drainage, drainage was het enige wat door mijn hoofd schoot. Drainage was wat deze camping nodig had. Overal plassen, plassen en nog eens plassen. Wat erg. Waar je ook liep, het water spoot onder de laarzen vandaan. Maar ja, er viel ook veel regen.
Voor de gasten was er niets te doen op de camping. Er is wel een kantine, die er gezellig uitziet. Maar die was gesloten. Biljarttafels staan gewoon geld te kosten, omdat niemand er op kan spelen. De deur is gewoon op slot.
Voor de kinderen is het pret, maar ik heb geen kinderen. De camping heeft verschillende soorten fietsen, skelters en bolderkarren beschikbaar, die overigens als nieuw zijn en goed onderhouden, voor de kinderen. Het gebruik daarvan is gratis.
Kinderen en fietsen in combinatie met diepe plassen is natuurlijk geweldig. Zij vermaken zich wel, terwijl de ouders in de voortent naar de televisie staren. Iets waar ik met moeiteloos zelf ook toe verplicht. Er is verder gewoon niks te doen.
Wederom vereren we het restaurant met een bezoekje, het was ons best bevallen. Het is vlak naast de camping, een twee minuten lopen. Ook deze keer was het eten uitstekend. Alles is vers, schoon en de bediening is ontspannen vriendelijk.
Na het eten besluiten we om te gaan douchen op de camping. Iets waar ik al eerder eens wat over geschreven heb. De hel op aarde is een douche op de camping. Daar liep ik dan, met mijn rugtasje met douchespullen en schone onderbroek.
Ik kom in een ruimte met vier deuren en alles zag er netjes uit, en er was muziek. Dat is slim bedacht, zo hoor je de andere mensen niet hun kreun-geluidjes maken als ze proberen te bukken om hun billen te wassen. Ik doe een deurtje open en ben blij verrast. Alles was heel netjes. Het materiaal wat gebruikt is, is naadloos. Niks geen vieze haren, aanslag en gedeelde putjes.
Het ziet er bijna schoner uit als bij mij thuis. Bij wijze van spreken dan. Hier kan ik me prima douchen. Een compliment voor de beheerder die hier met zorg aandacht heeft besteed.
Inmiddels is het maandag en het is droog. Tijd voor een inventarisatie van de schade die we hebben opgelopen door de harde wind en de regen. De plassen in het gras trekken langzaam weg, zou er toch drainage aangelegd zijn? De tent heeft flinke klappen gehad de afgelopen 24 uur en heeft wat aandacht nodig. Alles moest opnieuw gespannen worden, dus ik trek vol goede moed de haringen er uit en begin de boel opnieuw te spannen.
Met trots kijk ik naar de strakke tent en verwacht een applaus van de buren, maar dat blijft uit. De meeste campinggasten zitten er voor hun rust en zitten stoïcijns in een boekje te staren. Of ze nu lezen of stiekem liggen te slapen, ik zie geen verschil.
Het is een camping voor de wat rustigere gasten. Nou, dan kunnen ze hun lol op. Mijn schoonouders en schoonzus plus man en kind komen ook op de camping. Zij hebben met z'n vijfen een chalet gehuurd voor de komende twee weken en ze zijn inmiddels gearriveerd. Ze staan een paar velden verder en hebben inmiddels hun auto uitgeladen. Ookal zijn we nu in Nederland, hun hele hebben en houden is meegekomen. Van zakjes kruiden tot zakken aardappelen. De auto moet een zucht van verlichting hebben gegeven bij het uitladen, wat een spullen.
Al snel staat de koffie op tafel en het vakantiegevoel neemt bezit van hun. Vol goede moed gaat mijn zwager op de fiets weg om op zoek te gaan naar een visstekje. Tja, dan zit je hier verkeerd. Hier is amper water in de buurt. Daar hoef je je vermaak niet te zoeken. Maar goed, als je het niet erg vindt om een stuk te rijden voor een visstekje dan kan je wel naar de AA. Een vaart die dwars door Drenthe schijnt te lopen.
's Avonds lopen de mannen van de familie een rondje op de camping, even kijken of er wat te beleven valt. Nou vergeet het maar, de camping is doods. De kantine is gesloten, de bar is dicht, de biljarttafel is afgedekt. En dat in het hoogseizoen, in een gebied wat toch al niet zoveel te bieden heeft. Op z'n minst een beetje bijzonder te noemen. Dan zoeken we ons vertier maar bij het chalet, de bierflesjes ploppen open en we lullen wat over het weer en de accommodatie van deze camping, of juist het gebrek daar aan.
Licht aangeschoten stap ik mijn eigen caravan in en na eventjes tv te hebben gekeken val ik in slaap, ach zo is de dag toch wel weer leuk. 's Nachts schrik ik wakker van wat gegil. We zitten vlak aan het bos, en ik denk dat er een of andere dropping plaatsvindt. Het is fucking 5 uur!!!! Stelletje idioten, ga naar je nest.
Schijnbaar gebeurt dat vaker en jawel, ook op deze camping is een tot akela omgedoopte huismoeder in trainingspak aan het ronselen geslagen. Vanavond is er voor de kinderen een vossenjacht en ze zijn op zoek naar mensen die in het bos willen zitten. Iedere tent, caravan en chalet kan een bezoekje verwachten van deze terrorist. Gelukkig kon ik me aan haar zicht onttrekken, maar Paddestoeltje is de lul. Of ze een poes wilde zijn en anderhalf uur in het bos achter een boom wil gaan staan. En ze gaat er voor, tegen haar zin. Ik ben benieuwd hoe groots ze dit aan gaan pakken.
Inmiddels staan we hier nu een week. En in die week hebben we exact een dag zon gehad en de rest regen. En niet zo'n klein beetje ook. Gelukkig is de caravan en voortent goed waterdicht. Want dan zou de hel compleet zijn geweest. Maar wat moet je doen als het alleen maar regent? Je zou je kunnen specialiseren in het leegdrinken van bierflesjes. Iets waar ik me dan ook maar op toegelegd heb. Ik hoorde dat op vrijdagavond de kantine, annex bar open zou zijn. Dus ik verheug me al op een potje biljarten en eventueel een kaartje leggen met de fossielen van de camping. Het zou een welkome onderbreking zijn na dagen staren naar de krant, tv en mopperen op het weer. Maar nee, de campingeigenaar gaat stappen en daarom gaat het hele feest niet door. Wat bezielt zo'n vent? Ik pak de folder er nog even bij om te kijken of ik het wel goed gelezen heb. Ja hoor, er staat echt "Kantine in bierensfeer en snacks".
Laten we het maar niet hebben over zijn snacks. Want die zijn er gewoon niet. Twee keer in de week, op vrijdag en zaterdag, bakt meneer patat en je hebt een uur de tijd om het te bestellen, op te halen en naar binnen te schuiven. Ik heb even een kijkje genomen hoe hij dat doet. Maar zoals je al raden kan, hij is er niet eens. De folder belooft iets te veel. En het leek al zo weinig.
Wij gaan daarom maar weer eens naar het restaurant naast de camping. Daar wordt tenminste wel op tafel gezet wat er beloofd wordt. Al zijn we wel tot de ontdekking gekomen dat de kok een voorliefde heeft van champignonsaus. We moeten maar eens op zoek naar een ander restaurant, voor de afwisseling. Op een 20 minuten rijden zit een Mc. Donalds, daar gaan we ook maar eens wat vaker heen.
Heel langzaam maar zeker bekruipt mij het gevoel dat ik in herhaling val. Het gevolg van verveling. Daarom heb ik me voorgenomen om positiever naar de dingen om mij heen te kijken. De schreeuwende kinderen, moet ik zien als spelende kinderen die in hun enthousiasme iets meer geluid maken dan normaal. De rochelende mannen, die 's morgens uit hun caravan rollen, krabbend aan hun zak en een opgerolde handdoek onder hun bezwete oksels, zullen na een douche veranderen in gezellige mannen die straks een flesje bier komen drinken en de vrouwen.... tja... daar moet ik nog iets positiefs over bedenken. Het zijn stuk voor stuk vrouwen die hun leven hebben gewijd aan het laten ontwikkelen van de stembanden van de kinderen. Als een kind schreeuwt, ziet de moeder dit als een signaal waarop ze een natuurlijke drang heeft om terug te schreeuwen. Het zijn verdomme camping terroristen. Ik heb eens een uurtje besteed aan het observeren van dit fenomeen. Ik weet van vroeger wel, dat als ik het op een schreeuwen zette, dat mijn vader even kwam kijken of ik wel voldoende reden had om te schreeuwen, en als dat niet zo was, dan zorgde hij er wel voor. Tegenwoordig schijnt het normaal te zijn, dat de vader zich totaal terug trekt zodra een kind de stembanden aan het testen is. De moeders reageren volautomatisch door iets onverstaanbaars terug te schreeuwen en zo gaat dat het hele uur door. Het ene kind komt huilend het veld opgerend en de ander komt er achteraan, om al vanaf de ingang van het veld zijn onschuld duidelijk kenbaar te maken. Voor mij al een teken, dat deze dus gewoon een paar klappen heeft uitgedeeld en door schreeuwend te ontkennen de schade wil beperken.
Een korte discussie ontstaat tussen de kinderen en de ouders, iets waar de rest van de mensen getuige van moeten zijn. De kinderen hebben allang weer vrede gesloten en de ouders gaan nog even door. Is dit campinggedrag of zijn ze thuis ook zo?
Het wordt tijd om in te pakken, we gaan eerder weg. Niet omdat we het niet naar onze zin hebben, maar omdat het morgen gaat regenen. En zoals een kampeerder betaamt, dien je de voortent droog in te pakken. Alsof ik begin te vliegen, zo snel is de voortent afgebroken, ingepakt en de caravan is aangehaakt. Nu nog even afrekenen. Ja ja, we hoefde niet van te voren te betalen en ook geen borg te betalen. De camping eigenaar heeft vertrouwen in zijn gasten. Dat is dus wel netjes, en ookal hadden we 14 dagen gereserveerd, we hoefden alleen maar te betalen voor de dagen die we er echt stonden. Dat was heel netjes en had niet gehoeven.
Eenmaal thuis ben ik als een gek naar de wc gerend, wat had ik die gemist zeg. De caravan is leeg geruimd en naar de stalling gebracht en ik weet zeker dat we volgend jaar weer gaan kamperen. Of dat weer op de camping de Moesberg zal zijn weten we nog niet.
Camping de Moesberg
Nijensleek
[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 29-08-2005 11:24:20 ]
***
Er is een winnaar en het is........ *tromgeroffel* ....... DirkH!
en deze sticky gaat weer zakken
en deze sticky gaat weer zakken
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Had je nog willen insturen Mous? Want dan geef ik dat "achter" even door en dan houden we de wedstrijd nog even aan.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
ah welnee joh, lama, ik ben toch al 5x begonnen en 6x gestopt omdat er gejankt moest worden.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ach, het was een leuk idee, jammer dat er niet zoveel interesse was
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
|
|
