Rottweiler, jullie ervaringen?

Ik ken alleen de vooroordelen over rottweilers, namelijk dat ze erg waaks zijn en daarbij soms agressief kunnen worden. Het lijken me daarom moeilijke honden om op te voeden.

Hallo Turbootje

Het is fijn om te horen dat je een Rottie hebt "geadopteerd".
Zelf heb ik ook 11 jaar een Rottweiler (reu) gehad.
Hij was ook zachtaardig...
Je kon konijnen, kittens bij hem neerzetten en dat vond ie allemaal goed.
De Rottweiler

Mijn ouders hebben twee rottweilers gehad. De eerste ging dood toen hij negen was. Het was een reu die in het gezin heel zachtaardig was, richting andere honden echter zeer dominant. Hij was niet gecastreerd. De andere, een teefje, is nu 4. Ze is extreem zachtaardig richting alles en iedereen. Met kinderen waren beide honden echt schatjes. Superzorgzaam.

Ik heb dus alleen maar goede ervaringen met rottweilers en vind het geweldige beesten.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 13:28 schreef SlaadjeBla het volgende:
Ik ken alleen de vooroordelen over rottweilers, namelijk dat ze erg waaks zijn en daarbij soms agressief kunnen worden.

Rottjes zijn van nature toch ook erg vriendelijke honden? Knuffelkonten.

Het zijn echt knuffel beren ja......
Toen ik de mijne kreeg was het net een loslopende bol van wol

FOTO's
₁₉₉₃

^{Over 12 dagen is het alweer een jaar geleden dat ie gestorven is}

[ Bericht 20% gewijzigd door -CRASH- op 16-07-2005 13:45:25 ]

Ik heb sinds ± mijn 15e een rottweiler gehad (een reu, genaamd Bas), ik woon inmiddels op mezelf dus de hond woont nu bij mijn ouders. Hij wordt in november 12 jaar (als 'ie dat tenminste haalt) en da's inderdaad aan de oude kant voor een rottweiler. Over het algemeen worden kleine honden gemiddeld ouder dan grote.

Het is een ontzettend lief beest maar je moet in het algemeen wel weten hoe je ermee moet omgaan. De rottweiler is oorspronkelijk gefokt voor het beschermen van kuddes vee tegen indringers, en d'r zit heel wat meer pit (waaksheid) in dan bijvoorbeeld bij een golden retriever. Voordat we een rottweiler kregen, hadden we 10 jaar een bouvier gehad waarmee ik kon lezen en schrijven, dus de 'omschakeling' naar zo'n hond was nogal een overgang. We hebben een puppycursus gevolgd met 'm, om de gehoorzaamheid en volgzaamheid te trainen, maar da's nooit geweldig gegaan, hij was (en is nog steeds) erg eigenwijs.

Toen 'ie een jaar of anderhalf was, begon ook de dominantie behoorlijk toe te nemen, totdat er op een dag het moment kwam dat ie dacht mijn vader wel de baas te kunnen als 'leider' van het gezin (de roedel?). Heerlijk, van die dierlijke instincten
Om te voorkomen dat 'ie té dominant werd en zich dus 'meer' zou gaan voelen dan de andere mannetjes in het gezin (zijnde, mijn pa en ik) moesten we dus op een gegeven moment de confrontatie wel aan (en geloof me, 't is geen prettig idee als een rottweiler met opgetrokken lippen op je af komt en probeert je de baas te worden). Op twee verschillende dagen (mijn pa een paar weken eerder dan ik) hebben we er dus echt bovenop moeten springen en plat op de grond moeten drukken om hem te laten voelen sterker te zijn dan hij, en toen 'ie dat eenmaal had ervaren was het in orde en accepteerde die ons als 'meerdere'. (Toen de 'vechtpartij' voorbij was stond er in onze hal geen meubel meer op dezelfde plek ) Ik denk dat dat vooral geldt omdat het een reu is, die 'overheersingsdrang' heeft ie naar mijn moeder en mijn zus nooit gehad. SIndsdien geen problemen meer ervaren; wat je schrijft over die dominantie herken ik ook wel, bij het eten moet je niet in de buurt komen want dan gromt en blaft 'ie alles bij elkaar

quote:

Karakter:
De Rottweiler is een hond met een sterk karakter. Hij is trouw aan zijn baas en gehecht aan zijn leefomgeving. Hij is ook zeer aangenaam gezelschap, niet een vechtmachine zoals hij vaak wordt voorgesteld. Wel is het zeer belangrijk dat hij een goede opvoeding krijgt, en dit vanaf jonge leeftijd. Er wordt goed aan gedaan met hem naar een hondenschool te gaan en hem met een sterke hand de baas te kunnen. Want hoewel de Rottweiler van nature relatief kalm en zelfverzekerd is, heeft hij nog steeds een echt vechtersinstinct in zich en zal hij tijdens een panieksituatie zijn verdedigingssysteem in gang zetten en op zo´n moment kan hij aggressief worden. Wat er wel positief is aan zijn sterke eigenschappen, is dat hij zeer geschikt is als waakhond en dat hij ook ingezet kan worden als politiehond. Wat nog belangrijk kan zijn, is het onderscheid te maken tussen reuen en teefjes bij het kopen. De teefjes zijn toleranter en veel meer geschikt om in de buurt van kinderen te houden, reuen daarentegenen zijn veel wilder en overheersender in het gezinsleven.

En dat klopt dus echt voor 100% met mijn ervaringen

Ik vind het jammer dat de rottweiler zo'n negatief imago heeft. Ik denk dat het komt omdat veel mensen echt niet goed weten waaraan ze beginnen als ze een jonge rottweiler in huis nemen, zo'n beest heeft meer aandacht nodig dan een andere (van nature zachtaardiger) hond. Het is een waakhond, een vechthond zo je wil, en die moet je gewoon heel strak houden. Onze hond die komt ook wel om te knuffelen enzo, het is echt een heel lieve hond en ik weet dat 'ie geen vlieg kwaad doet ondanks alle vooroordelen die rondom rottweilers gelden. Hij heeft gewoon een imposant voorkomen en dat werkt voor veel mensen helaas tegen 'm.

[ Bericht 4% gewijzigd door Allan24 op 16-07-2005 17:23:05 ]

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 13:43 schreef Allan24 het volgende:
zo'n beest heeft meer aandacht nodig dan een andere (van nature zachtaardiger) hond. Het is een waakhond, een vechthond zo je wil, en die moet je gewoon heel strak houden.

En daarom zal er hier waarschijnlijk nooit een Rottweiler komen, hoe geweldig ik ze ook vind. Ik ben beter met sullige honden die je niet heel strak hoeft te houden

Agossie, wat een doedel Dat grijze snoetje

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 13:43 schreef Allan24 het volgende:
Ik heb sinds ± mijn 15e een rottweiler gehad (een reu, genaamd Bas), ik woon inmiddels op mezelf dus de hond woont nu bij mijn ouders. Hij wordt in november 12 jaar (als 'ie dat tenminste haalt) en da's inderdaad aan de oude kant voor een rottweiler. Over het algemeen worden kleine honden gemiddeld ouder dan grote.

Gemiddelde leeftijd is 10- 11 jaar

quote:

Het is een ontzettend lief beest maar je moet in het algemeen wel weten hoe je ermee moet omgaan. De rottweiler is oorspronkelijk gefokt voor het beschermen van kuddes vee tegen indringers, en d'r zit heel wat meer pit (waaksheid) in dan bijvoorbeeld bij een golden retriever. Voordat we een rottweiler kregen, hadden we 13 jaar een bouvier gehad waarmee ik kon lezen en schrijven, dus de 'omschakeling' naar zo'n hond was nogal een overgang. We hebben een puppycursus gevolgd met 'm, om de gehoorzaamheid en volgzaamheid te trainen, maar da's nooit geweldig gegaan, hij was (en is nog steeds) erg eigenwijs.

[quote]
Toen 'ie een jaar of anderhalf was, begon ook de dominantie behoorlijk toe te nemen, totdat er op een dag het moment kwam dat ie dacht mijn vader wel de baas te kunnen als 'leider' van het gezin (de roedel?). Heerlijk, van die dierlijke instincten om te voorkomen dat 'ie té dominant werd en zich dus 'meer' zou gaan voelen dan de andere mannetjes in het gezin (zijnde, mijn pa en ik) moesten we dus op een gegeven moment de confrontatie wel aan (en geloof me, 't is geen prettig idee als een rottweiler met opgetrokken lippen op je af komt en probeert je de baas te worden). Op twee verschillende dagen (mijn pa een paar weken eerder dan ik) hebben we er dus echt bovenop moeten springen om hem te laten voelen sterker te zijn dan hij, en toen 'ie dat eenmaal had ervaren was het in orde en accepteerde die ons als 'meerdere'. Ik denk dat dat vooral geldt omdat het een reu is, die 'overheersingsdrang' heeft ie naar mijn moeder en mijn zus nooit gehad. SIndsdien geen problemen meer ervaren; wat je schrijft over die dominantie herken ik ook wel, bij het eten moet je niet in de buurt komen want dan gromt en blaft 'ie alles bij elkaar

Je moet consequent tegen een rottie zijn... anders neemt ie het zaakje over
en dan is ie niet meer te houden.
Puppycursus is idd een goed idee...
En echte problemen met dominantie van de hond heb ik ook niet gehad.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 13:37 schreef -CRASH- het volgende:
Het zijn echt knuffel beren ja......
Toen ik de mijne kreeg was het net een loslopende bol van wol

FOTO's
₁₉₉₃
[afbeelding]
^{Over 12 dagen is het alweer een jaar geleden dat ie gestorven is}

Mooie hond

In ieder geval fijn dat de hond zijn laatste levensjaar/levensjaren op zo'n prettige manier kan slijten.

Ahhhhhhhhhhh die foto's Kjoetie

Ik liet vroeger altijd de rottweiler van een kennis uit, Falko was zijn naam.
Een super hond.. mega trouw, uiteraard wat waaks over het gezin.
Iedereen kwam bv. binnen.. maar als je wat meenam ofzo, je kwam met geen mogenlijkheid dat huis meer uit

Mijn vader deed een keer oppassen op de kleinste daar met een babyfoon ( dus eerst gewoon thuis) kleine Peter ging huilen.. en mijn paps ging ff kijken bij hem..
Falko blij enzo.. enne mijn paps ging maar even krantje lezen toen het stil was om daarna weer naar huis te gaan, hij dacht ohh neem ff die krant mee, en toen stond Falko voor hem.. grrrrrrr enzo
Met geen mogenlijkheid kwam ie weg
Omdat ik zo goed met Falko om kon gaan werd ik ff wakker gemaakt ( was laat enzo.. en toen was ik iets van 14 ofzo) en moest ik mijn paps gaan redden was erg grappig eigenlijk en het ging zonder problemen.

Ik had echt een band met Falko... op een dag ging het slechter met hem en was erg ziek, was mijn kennis naar de DA gegaan en bleek dat ie 3 hersentumoren had, dus ze moesten hem wel laten inslapen ( ging echt niet meer)
Op dat moment had ik een belangrijke toets op school en smiddags rond 13.30 voelde ik me ineens zo verdrietig en misselijk, heel gek eigenlijk.
Toen ik uit school was hoorde ik het slechte nieuws.. hij is dus rond 13.30 ingeslapen


Ik liep altijd met Falko, jarenlang, en hij was echt mijn maatje.. ik mis hem nog elke dag!
Met uitlaten trouwens moest ie altijd iets meenemen in zijn bekkie..bv een baksteen.. erg rare tic
kreeg meestel wel voor elkaar dat het dan een speeltje werd.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 13:57 schreef Spindizzy het volgende:

[..]

En daarom zal er hier waarschijnlijk nooit een Rottweiler komen, hoe geweldig ik ze ook vind. Ik ben beter met sullige honden die je niet heel strak hoeft te houden

Als je er eens 1 hebt, dan gaan de vooroordelen heel snel aan de kant.
En ik vind dat je niet op de tekst moet afgaan (de beschrijving is overal weer wat anders)...
In hoofdzaak is ie onverschrokken, waaks en lief voor kinderen en de gezin waar ie bij woont.
Vraag een bezitter, fokker of ga eens naar een tentoonstelling.

Rotjes zijn gewoon erg leuke honden, je moet ze niet te kinderachtig behandelen(alhoewel het wel mietjes kunnen zijn, helden op sokken ), lekker lol mee trappen, mee op stap nemen, goede socialisatie en goede opvoeding en je hebt een wereldhond die door dik en dun naast je staat.

Wbt voer even, dat is geen dominantie, in dit geval heeft het waarschijnlijk te maken met het feit dat ze op water en brood heeft gezeten, een tijd van tekort heeft gehad dus.
Voerverdediging valt buiten rangorde regels, een hond is niet dominant als hij zijn voer verdedigt, maar gewoon bang dat je het van hem jat.

Straffen heeft dan ook weinig zin, in veel gevallen wakker je daarmee alleen de voernijd aan, wat je beter kan doen is langzaam aan laten zien dat de hond niet bang hoeft te zijn dat je zijn eten jat van hem, dat het ok is als je daarbij komt.

Dit doe je door heel rustig aan bezig te gaan met ruilen, eerst eens in de buurt van het eten rondhangen en af en toe eens wat lekkers aanbieden, tot je aan de bak kan komen zonder dat de hond overstuur raakt, dan ga je echt ruilen, ik jouw eten, jij een stuk worst.

Je zal zien dat dat best heel snel ineens gaat, als je dat eerste stukje maar door bent(dat je bij de bak mag komen).

Deze methode is erg veilig, zorgt evoor dat iedereen en altijd bij het eten van je hond kan komen zonder dat er toch wel een risiko in zit, ideaal voor als je kids enzo over de vloer hebt(niet dat je moet toestaan dat die aan het eten van de hond zitten, maarja, een ongeluk zit in een klein hoekje, een plukje brood kan genoeg zijn).

Het probleem met straffen is dat je in sommige gevallen een hond wel zover krijgt dat hij je bij zijn eten toelaat, maar echt te vertrouwen zal hij niet worden dan ermee, wat een hoog risiko voor anderen met zich meebrengt voornamelijk.

Maar in jouw geval, je hebt een bejaarde dame, of je die nog met dit soort dingen moet vervelen weet ik niet, als het niet teveel stress aan haar kant oplevert zou ik het doen, schiet ze gelijk dik de stress in als je daarmee bezig gaat dan zou ik het gewoon laten voor wat het is zolang het zich niet uitbreidt.

Onze Rottie (Rick) is eind maart overleden.
hij is ruim 8 jaar geworden en werd plotseling erg ziek
Omdat Onze rick echt een alles eter was hadden wij het idee dat hij tijdens het uitlaten weer eens iets opgegeten had, dit bleek eenmaal bij de dierenarts ook het geval te zijn. Er zat een complete maiskolf vast in zijn darm waardoor hij dus niet meer kon eten en ontlasting en alles weer naar boven kwam. Nadat hij met spoed geopereerd werd leek het heel erg goed met hem te gaan..
hij werd dinsdag geopereerd en donderdag begon hij op te knappen.
Tot hij vrijdag avond weer ernstig ziek werd
dit keer kon Ons rick niet meer op zijn poten staan en probeer dan een hond van ruim 55 kg maar eens in een auto te krijgen.
eenmaal weer bij de dierenarts bleek dat hij een Kankergezwel in het tussenstuk van zijn maag-darm had en dat was opengesprongen... al het eten en sappen liepen dus rechtstreeks in het lijf van ons maatje... Ze hebben nog geprobeerd hem te redden maar hij is nooit meer uit de narcose gekomen...

De dierenarts vertelde ons dat dat een veel voorkomende kwaal is bij rottweilers maar dat het moeilijk is om die diagnose te stellen...
Ricky zou 7 september 9 jaar zijn geworden...

verder...Tjah...eenmaal een rottweiler te hebben gehad wil ik nooit meer een andere hond
Het eigenwijze speelse karakter van een rottweiler trekt mij enorm
Ze zijn zo ontzettend lief voor familie en vrienden van de familie en zo ontzettend trouw...
Met een rottweiler heb je gewoon een vriendje voor het leven (mits je de baas bent over hem...)


Ricky