quote:

Op dinsdag 7 juni 2005 13:38 schreef brammolenaar het volgende:
Hallo iedereen

Aktie om de ontvoerde Isra Aksema terug thuis te krijgen!

Op 9 augustus 2004 werd de moeder van Isra, Marisse van der Burg, vermoord aangetroffen in haar woning in Goor. Haar 2 jarige dochter Isra was door haar vader Hasèn A. meegenomen naar zijn geboorteland Libië.

De zwaar getroffen grootouders van Isra vragen uw hulp bij de repratriëring van hun kleindochter. Stuur of mail deze kaart naar de Libische Ambassade. "BRENG ISRA THUIS".

http://www.vermist.nl/html/kaartvoorambassadeprint.html

mensen please help ons dit meisje weer naar nederland te krijgen

Bedankt namens de Familie

quote:

Op dinsdag 7 juni 2005 14:48 schreef zoalshetis het volgende:

reactie op verwijderde post.

quote:

Op dinsdag 7 juni 2005 14:53 schreef Youssef het volgende:

[..]

Dat wordt helemaal nergens aangegeven. Er wordt nu alleen melding gemaakt van een 'ontvoering'.. wat men wel vaker doet als een wanhopige vader het kind meeneemt naar het thuisland.

quote:

Op dinsdag 7 juni 2005 15:07 schreef eastside het volgende:


Hier nog een link naar ene artikel dat vandaag in het nieuws was:
http://www.dvhn.nl/Pagina(...)264-1694811-,00.html

quote:

Op dinsdag 7 juni 2005 15:11 schreef Youssef het volgende:

Wat raar dat dat dan niet op de website stond, bij deze mijn excuses. Mijn gal over dit soort gelijke taferelen zal ik dan wel in een ander topic spuwen

quote:

Op dinsdag 7 juni 2005 23:40 schreef Dagonet het volgende:
Heropend.

quote:

Op woensdag 8 juni 2005 12:16 schreef CartWOman het volgende:
Ja clauwhee dat las ik eerder al.

Marisse was m'n vaste kapster in Paterswolde, lieve meid. Heb zo vaak gedacht: wat moet je met een vent die je zo behandelt... maar dat het zó zou aflopen...

quote:

Duizenden reacties naar aanleiding van de actie "BRENG ISRA THUIS"

De actie ‘BRENG ISRA THUIS’ is een enorm succes. Aan de oproep in Vermist van j.l. vrijdag om kaartjes, emails en faxen te sturen naar de Ambassade van Libië in Den Haag, is massaal gehoor gegeven.

De grootouders van de in augustus 2004 naar Libië ontvoerde peuter Isra Aksema deden in Vermist een dringend beroep op iedereen om druk uit te oefenen op de Libische regering nu diplomatiek overleg geen resultaat oplevert.

De 2-jarige Isra is door haar vader Hasèn A. meegenomen nadat hij haar moeder Marisse van der Burg in haar woning in Goor om het leven had gebracht. Bijna een jaar lang is het Ministerie van Buitenlandse Zaken tevergeefs in overleg geweest met de Libische autoriteiten om Isra te te repatriëren. De familie van Isra zoekt nu andere wegen en de oproep om steun in Vermist heeft een overweldigende reactie opgeleverd.

Op zaterdagmiddag waren al 5.592 emailberichten voor de Libische Ambassade verzonden en op woensdagochtend overschreed de teller de 16.000. Al deze mails worden geprint en bij de Libische Ambassade in Den Haag afgeleverd, omdat men daar niet over een emailadres beschikt.

De redactie van Vermist heeft daarnaast al 9.500 gedrukte kaartjes verstuurd naar mensen die geen kaarten kunnen uitdraaien via hun computer. Uit het hele land komen reacties van mensen die kaartjes printen en deze op scholen en sportclubs uitdelen. Maar ook vanuit het buitenland komt hulp in de vorm van kettingbrieven en steunbetuigingen.

De grootouders van Isra, Clary en Ger van der Burg, zijn tot tranen geroerd door alle reacties. Al bijna een jaar leven ze in angst over het lot van hun kleindochter en stikken ze van verdriet om de dood van hun dochter Marisse. De actie ‘BRENG ISRA THUIS’ geeft hen troost en hoop.

Een ander speerpunt van de actie betreft mensenrechtenorganisaties, het bedrijfsleven en de politiek. TROS Vermist heeft alle leden van het Kabinet, Tweede Kamer en politieke partijen om steun en actie gevraagd. Nederlandse bedrijven in Libië hebben aangeboden om aldaar emails te verspreiden in het Arabisch en Engels.

Maar ook andere lobby’s zijn gestart bij o.a. de Gadaffi International Foundation for Charity Associations en bij de nabestaanden van de Lockerbie-aanslag.

quote:

Op woensdag 8 juni 2005 10:50 schreef CartWOman het volgende:
Done.

Wat lijkt Isra op haar moeder....

quote:

'Vermist' doet beroep op Balkenende

Breng Isra thuis!

NED. 2,21.30 UUR
"De ontvoering van Isra na de moord op haar moeder krijgt niet zoveel aandacht als de moord op Fortuyn of Van Gogh, maar ze verdient het wel want dit meisje heeft nooit iemand een haar gekrenkt", zegt Ger van der Burg. De ouders van de vermoorde Marisse van der Burg, Ger en Clary, hopen op de terugkeer van hun 3-jarige kleindochter. Via Vermist voeren zij actie.
Er is bijna een jaar verstreken sinds hun dochter Marisse werd vermoord door haar ex Hasèn, de vader van Isra Aksema. Het is duidelijk dat ze het meisje niet via de stille diplomatie terugkrijgen uit Libië: "Daarom voeren we actie via Vermist en de reacties zijn hartverwarmend. Duizenden mensen die voor ons bidden, ons steunen en briefkaarten sturen naar de ambassade".




•Isra (3) werd door haar vader Hasèn A. naar Libië ontvoerd, nadat hij haar moeder Marisse had vermoord. ’TROS Vermist’ stelt alles in het werk om Isra veilig thuis te brengen.

Glashard
Clary wist dat Hasèn haar dochter mishandelde, maar ze heeft natuurlijk geen moment kunnen bevroeden dat hij haar zou vermoorden en Isra meenemen naar Libië. "Marisse merkte haar zwangerschap pas na acht maanden op en Hasèn keerde haar toen glashard de rug toe, want hij wilde geen kinderen." Niemand weet op dit moment waar de 3-jarige Isra verblijft. Ook of Hasèn A., die bij verstek is veroordeeld tot zestien jaar cel, is opgepakt blijft onduidelijk.
Deze week bezochten Ger en Clary van der Burg samen met Jaap Jongbloed politiek Den Haag om steun te vragen en kaarten te overhandigen met de eis 'Breng Isra Thuis'. Alles willen ze doen om hun kleinkind weer veilig in de armen te sluiten: "We hopen dat Balkenende en Bot naar Gadaffi gaan om Isra op te halen."

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 13:46 schreef schatje het volgende:
*schopje*
[..]

bron

Tsja, ik zie het somber in. Nederland heeft namelijk geen uitleveringsverdrag met Libië. Bovendien heeft het land het VN-verdrag voor de rechten van het kind en het Haagse verdrag tegen kinderontvoeringen niet ondertekend omdat het strijdig is met het Islamitisch recht. De zorg gaat daar automatisch naar de vader of zijn familie.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 17:32 schreef dimage het volgende:
ik zal een topic openen op mijn eigen site .. en een oproep aan anderen met druk bezochte site's om dit ook te doen.

quote:

Isra, één jaar zoek in Libië
GOOR - Dinsdag is het een jaar geleden dat de Goorse kapster Marisse van der Burg werd vermoord door haar ex-man, de Libiër Hasèn A. Daarna ontvoerde hij hun dochtertje, de nu driejarige Isra, naar zijn vaderland. Sindsdien is er niets meer van haar vernomen. Maar Marisse en Isra zijn nog niet vergeten.


Op het graf van Marisse in Goor prijkt een apart kunstwerk. Het symboliseert de cirkel van het leven: Marisse en haar oogappeltje Isra, omringd door haar bloedverwanten. Iedereen in de hechte Twents-Drentse familie heeft een financieel steenje bijgedragen aan het kunstwerk. Ze zijn altijd een hechte familie geweest.

Natuurlijk hebben Clary en Ger van der Burg, Marisse’s ouders, daaarom ook gedacht aan een gezamenlijke herdenking van die zwarte 9 augustus. Maar dat voelt niet goed, vindt Clary. ‘Dan is het net of je bezig bent iets af te sluiten. Iedereen moet voor zichzelf maar bepalen of-ie die dag iets wil doen. Maar voor ons is het pas tijd voor een familieherdenking als Isra terug is.’


De moord en ontvoering is meer dan een familiedrama. In Goor zelf leven de gebeurtenissen nog volop. In de kapperszaak van Siem Flink, waar Marisse werkte, hangt bijvoorbeeld nog pontifikaal een foto van Marisse en Isra. ‘We komen haar dus nog elke dag tegen. Natuurlijk laten we die dag niet zomaar voorbij gaan. We gaan met z’n allen naar haar graf. De meiden hebben een mooi gedicht gemaakt.’

In de kappersstoelen wordt ook nog volop over het drama gesproken. ‘Goor is niet zo groot. Iedereen weet dat ze hier werkte. Dan is het logisch dat het vaak ter sprake komt.’ Zelf is hij het afgelopen jaar geregeld bij Marisse’s graf geweest. ‘Je wilt het wel achter je laten, maar je kunt het niet. Dit neem ik altijd met me mee.’

Ananja van der Burg, Marisse’s zus die in Goor woont, voelt het medeleven in haar dorp aan den lijve. En stelt het op prijs. ‘Het geeft steun als mensen meeleven. Natuurlijk staat je hoofd er niet altijd naar, dan heb je geen zin om er weer over te praten. Maar dat begrijpen de mensen hier ook heel goed. Ze dringen zich niet op.’ Zelf heeft ze sinds kort een kindje. ‘Daar geniet je van. Maar onbewust vergelijk je ook: hoe deed Isra dat toen?’


De ontvoering staat niet op zich. Jaarlijks worden honderd Nederlandse kinderen naar het buitenland ontvoerd door een ex-partner. Vaak door een vader van islamitische afkomst, die een islamitische opvoeding in zijn eigen land beter vindt voor zijn kind. Isra is momenteel het enige Nederlandse kindje dat naar Libië is ontvoerd.

Het internationale verdrag tegen kinderontvoering heeft weinig kracht. In dat verdrag beloven aangesloten landen een ontvoerd kind meteen op te sporen en terug te brengen. Maar met uitzondering van Turkije heeft geen enkel islamitisch land het verdag ondertekend. Ook Libië niet. Het enige wat Nederland kan doen is een beroep doen op de medemenselijkheid van de Libiërs.


De tijd verstrijkt ondertussen onverbiddelijk. Sommige kinderbeschermers en juristen geloven dat het na een jaar niet meer per se in het belang van het ontvoerde kind is om het terug te halen. Omdat een jong kind na zo’n tijd helemaal ingeburgerd kan zijn in de nieuwe omgeving. Volgens het internationale verdrag tegen kinderontvoeringen moet daarom een verzoek ‘tot teruggeleiding’ ook binnen een jaar gedaan zijn.

Maar Buitenlandse Zaken trekt zich in dit geval niets aan van die tijdslimiet. Omdat het verzoek om Isra terug te brengen al kort na de ontvoering is gedaan, dus dik op tijd. Omdat uit niets blijkt dat Isra in Libië op een veilige plek is, bij mensen die haar dierbaar zijn. Omdat uit niets blijkt dat zij is inburgerd.

‘Dat verhaal heeft dus helemaal geen betrekking op deze ontvoering. We gaan dus volop door met onze pogingen Isra naar Nederland terug te halen’, zegt Dirk Jan Vermij, woordvoerder bij het ministerie. Hij gelooft dan ook niet dat Libië de kwestie op haar beloop laat, om het over een jaar heen te tillen. ‘We zijn naar de Libische autoriteiten ook heel duidelijk: Isra houdt onze volle aandacht.’


‘Kidhunter’ Jacques Smits kijkt er niet van op dat de Haagse diplomatie (nog) niet heeft gewerkt. Smits geniet bekendheid doordat hij een paar keer een ‘gestolen’ kind terugontvoerde. Hij is ‘water en vuur’ met de ministeries van Justitie en BuZa. ‘Omdat het enige wat ze daar doen pappen en nathouden is. Ze lachen ons gewoon uit in die landen. Wanneer is er nou dankzij diplomatieke weg een ontvoerd kind teruggekomen? Zo’n minister Bot moet daar gewoon naar toe. Maar ja, dat durven ze niet. In Den Haag is dat het beleid: We gaan de economische banden met een land niet op het spel zetten. Als het niet lukt, dan is het jammer voor het kind.

Zelf hoopt hij dat koningin Beatrix zich het lot gaat aantrekken van de ‘gestolen’ kinderen. ‘Als Beatrix naar zo’n land afreist, is zo’n kwestie misschien zo gepiept. Maar ja, die gaat blijkbaar alleen op pad om drugsdealers uit Thailand te halen.’

Er is tussen hem en de familie van Isra geen contact geweest zij hebben welbewust gekozen voor de officiele weg. Of Smits nog kans zou zien om Isra terug te halen? ‘Na een jaar doe ik het in principe niet meer.’ Bovendien acht hij de kans op succes toch al zwaar geslonken. ‘Wat hier als stille diplomatie wordt ervaren, is daar gewoon een keiharde tamtam, hoor. Die zijn wel wakker daar. Ik maak me geen illusie dat ze in Libie geen val hebben uitgezet, voor het geval dat.’


Isra’s familie wordt wel steeds wanhopiger, maar gelooft nog in Den Haag. Dat Clary en Ger hun kleinkind misschien nooit meer kunnen knuffelen? Het is een gedachte die ze verdringen. Als het weerzien niet met hulp van Libië gebeurt, dan zullen de innige bloedbanden ooit een hereniging afdwingen. ‘Wij zullen altijd alles blijven doen om haar terug te krijgen. En ooit zal Isra zelf oud genoeg zijn en op zoek gaan naar haar familie. Zo’n helblond meisje gaat vragen stellen... En dan zullen we elkaar weerzien.’

Clary en Ger houden daarvoor secuur hun dagboeken, plakboeken en video’s bij van alles wat de familie en BuZa ondernemen. ‘Zodat Isra kan zien: We hebben je gezocht.’

quote:

Grootouders wanhopig op zoek naar ontvoerde Isra (4)

’We gaan nu ZÉLF naar Libië!’

Gruwelijke moord op moeder schokte Nederland

door JAN COLIJN


GOOR/PEIZE, woensdag
Vrijwel wekelijks pendelen ze op en neer tussen hun woonplaats Peize en Den Haag. Dat alles met maar één doel: Ger en Clary van der Burg hopen ooit nog eens hun kleindochtertje Isra in de armen te kunnen sluiten, de kleuter die vorig jaar door haar vader Hasèn werd ontvoerd naar diens vaderland Libië. Vandaag wordt Isra vier jaar oud, maar opa en oma Van der Burg hebben nog steeds geen enkel levensteken van het kleine meisje vernomen.
De hoop van Ger en Clary is nog altijd gevestigd op de stille diplomatie. Vandaar het wekelijkse overleg met ‘Den Haag’. ,,We willen nu echter zelf naar Libië, liefst deze maand nog”, zegt oma Van der Burg.
Er ging een golf van afschuw door ons land toen duidelijk werd op welke gruwelijke wijze Marisse van der Burg, kapster in het Twentse dorpje Goor, door haar ex-vriend Hasèn A. van het leven was beroofd. De vrouw was van top tot teen gewikkeld in plakband. Als een mummie. In een ultieme poging probeerde ze Hasèn nog op andere gedachten te brengen: ‘I love you’, zei ze voordat hij haar ogen en mond afplakte met de tape. Het waren haar laatste woorden. Marisse stierf een langzame verstikkingsdood.
Hasèns twee handlangers die hielpen met de kidnap, onder wie zijn nieuwe vriendin die zich tijdens de reis naar Libië uitgaf als de moeder van Isra, zijn intussen in Nederland veroordeeld tot jarenlange celstraffen. De kwade genius ontsprong echter de juridische dans en zit in zijn vaderland.
Omdat Libië de internationale verdragen omtrent kinderontvoeringen niet heeft ondertekend, heeft het weinig zin de autoriteiten daar te vragen om uitlevering van Hasèn. Het is nu de zogenoemde stille diplomatie die haar werk moet doen. Een langslepende, veelal frustrerende procedure, waarbij de betrokkenen veelal in het duister tasten over wat er zich daadwerkelijk achter de schermen afspeelt. Om de autoriteiten in het moslimland niet te veel tegen de haren in te strijken, gebeurt alles immers in het diepste geheim.
Voor Ger (56) en Clary (55) van der Burg is het dan ook vooral gissen in welk stadium zich de onderhandelingen bevinden: ,,Maar we hebben wel degelijk de indruk dat er wat gebeurt. Vorige week nog hebben we een gesprek gehad met de directeur-generaal van Buitenlandse Zaken en we pendelen veelvuldig op en neer naar Den Haag. De mensen zitten dus heus niet stil.”
Hasèn zou al die tijd al vast worden gehouden. ,,Dat is wat wij via-via hebben gehoord. Maar er is niemand die het wil bevestigen. De grote vraag is dan ook waar Isra verblijft. Nee, niet bij de familie van Hasèn. Die mensen hebben we ooit ontmoet. Kort na Isra’s geboorte waren ze speciaal voor haar naar Nederland overgekomen. Dat waren hele fatsoenlijke mensen. Heel anders dan die Hasèn.”
Beide grootouders willen innu op korte termijn zelf naar Libië. Niet om er zelf te gaan lopen zoeken, want dat heeft volgens Clary van der Burg niet zo veel zin: ,,Het is een land, waarover we ons hebben laten vertellen dat je het kunt vergelijken met het Oost- Duitsland van voor de val van De Muur. Iedereen doet maar wat. Toch willen we er naar toe. Om de situatie nu eens met eigen ogen te bekijken.”


Volgende kolom

•Ger en Clary van der Burg zijn op zoek naar hun kleindochter Isra (inzet).
FOTO: JOS SCHUURMANS

Hoop doet leven. De grootouders verzamelen alle informatie die ooit over Isra en hun dochter Marisse is verschenen. ,,Krantenknipsels, foto’s, alles. We hopen haar dat ooit te kunnen laten zien. Zodat ze weet dat we alles in het werk hebben gesteld om haar te vinden. Want, mocht ze in Libië blijven, dan moet zo’n hoogblond meisje zich in zo’n land op een dag toch af gaan vragen wat eigenlijk haar achtergrond is. Wellicht gaat ze dan zelf op onderzoek uit.”
De Groningse oma gelooft niet dat het voor Isra – nu ze al een jaar weg is uit ons land – steeds lastiger wordt om de cultuurkloof tussen Libië en Nederland te overbruggen: ,,Ik denk dat ze zich moeiteloos aan zal weten te passen.”
Intussen proberen Ger en Clary het leven van alledag weer op te pikken. Zo goed en zo kwaad als dat mogelijk is. Deze maand is het een jaar geleden dat hun dochter in koelen bloede werd vermoord. En dús komen er weer allerlei nare herinneringen boven. ,,We hebben ontzettend veel steunbetuigingen gehad. Kaarten, gedichten. We hebben nog overwogen die dag een soort herdenkingsdienst te houden. Uiteindelijk hebben we daarvan afgezien. Je gaat dan toch al die ervaringen herbeleven. En ik wilde die afschuwelijke dag niet nog eens meemaken.”
,,In plaats daarvan hebben we samen met vrienden gevaren op de Friese meren. Met het bootje dat we een week voordat Marisse werd vermoord, hadden aangeschaft. Je moet als ouders immers toch verder. Al varend vergeet je dingen. Het water werkt helend.”

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 11:51 schreef A_L_N_F het volgende:
tja, geen medelijden mee.
moet je maar niet zo dom zijn om zo'n allochtoon te naaien

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 12:02 schreef clauwheee het volgende:
Rewimo, geen idee, maar we horen in elk geval niks.

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 12:09 schreef kyraaa het volgende:
dit soort verhalen hoor je wel vaker...

dan heb ik eigenlijk zin om gewoon het land binnen te vallen met een leger om zon kleintje terug te halen... als het kind met zoveel geweld daar naar toe gebracht is dan ga je het ook maar met geweld terug halen...

not without my daughter / in een sluier gevangen is zon zelfde verhaal.

hoop dat het kleintje snel bij dr familie terug is.

mijn zus is getrouwd geweest met een buitenlander, een turkse man die geprobeerd heeft haar kindje in turkije te houden... gelukkig accepteerde zijn familie geen BLOND kindje met BLAUWE ogen. hij viel te veel op in het land. dus die hebben ze teruggebracht...

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 12:59 schreef A_L_N_F het volgende:

[..]

nederland en harde acties.
come on, de nederlandse politiek heeft net zoveel ruggegraat als de gemiddelde fokker hier.
niet janken als je kind word ontvoerd als je een allochtoon neukt, je wist dat die kans erin zat

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 12:59 schreef A_L_N_F het volgende:

[..]

nederland en harde acties.
come on, de nederlandse politiek heeft net zoveel ruggegraat als de gemiddelde fokker hier.
niet janken als je kind word ontvoerd als je een allochtoon neukt, je wist dat die kans erin zat

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 13:20 schreef Rewimo het volgende:
Lezen is niet je sterkste kant hè? De vader heeft de moeder vermoord en daarna het kind meegesmokkeld naar Lybië.

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 19:43 schreef ThuleWulf het volgende:
Wat is nu niet snap.. Dit komt regelmatig voor en toch blijven nederlandse vrouwen met een of andere importkameel/neger batsen, daar komt dan een kind uit. Medelander begint vrouw af te tuigen en gaat er vandoor met het kind.
Wanneer leert men nu eens om dit niet meer te doen.

Verder natuurlijk enorm klote voor het kind dat hiervan de dupe is. Maar dit had voorkomen kunnen worden als moeder minder naief geweest was.

Hier zal wel een hoop geflame op komen, maargoed ieder z'n mening.

Die gaan in enschede wonen

quote:

Op dinsdag 8 augustus 2006 19:22 schreef LeeHarveyOswald het volgende:

[..]

En niet janken als je als halve nep mof nooit werk vind, omdat enschede toch wel onder achtergesteld gebied valt. Had je maar moeten emigreren!