Waarom zijn veel huisartsen onbekwaam en incompetent?

Toch gek dat ik zelf nooit last heb gehad met (huis)artsen. Tot nu toe hadden ze het altijd goed. Je moet zelf wel veel informatie geven, zeggen waar je zelf bang voor bent en respect hebben voor die man of vrouw zijn werk. Dan nemen ze best de tijd voor je en komt het best in orde.

Ik snap best dat als je zeikerig overkomt dat mensen je snel weg willen hebben. Overigens kan je altijd nog naar een centrale huisartsenpost voor een second opinion. Wel even wat verzinnen waardoor het lijkt alsof je bezoek best urgent is, anders sturen ze je terug naar je eigen huisarts.

Ik heb hier een paar keer iets voorbij zien komen over SOA-testen oid. Als die arts niet wil voorschrijven laat hem dan gewoon zelf doen bij het RIAGG ofzo. Ja kost idd geld ja, maar jij bent degene die hem wilt.

Ik zelf heb ook geen leuke ervaring met een huisarts, maar dat maakt hem nog niet slecht. Mijn moeder ging met kwaal na kwaal naar hem toe. Vaak stuurde hij haar naar huis met nog wat pilletjes, maar hij liet ook wel foto's maken ed. Kwam iedere keer weer wat anders uit (longontsteking, botontkalking, gordelroos).

Uiteindelijk werd ze zo ontzettend ziek, ze at niet meer, dronk niet meer, nam geen medicijnen meer (en ze had diabetes), gewoon omdat ze niet kon. Al een week niet. Het enige wat ze deed was zitten/liggen. We hebben toen, omdat het na werktijd was, de huisartsen post gebeld. En die wilden in eerste instantie nieman sturen. Mijn vader heeft 10 minuten moeten staan schreeuwen voordat er TOCH iemand werd gestuurd. Wat zei hij: "Tis niet zo ernstig, opname is niet nodig, alles was nog goed." De volgende dag is mijn moeder alsnog in het ziekenhuis beland en 6 dagen later stierf ze aan kanker, die al te ver was uitgezaaid omdat het niet eerder was geconstateerd.

Ik ben van mening dat de eigen huisarts er vanalles aan heeft gedaan, al had hij in mijn ogen natuurlijk meer kunnen doen. Maar ik vind het logisch dat ze niet meteen van het ergste en zeldzaamste uitgaan. Echter de huisarts die op huisbezoek kwam vind ik nog steeds om te kotsen Alles goed, mijn aars ja

Toen 5 maanden later mijn vader stierf aan een hartritmestoornis stond de eigen huisarts dezelfde avond nog op de stoep, terwijl hij eigenlijk vakantie had. Heel netjes, ik vind dat hij zijn best heeft gedaan voor mijn beide ouders. Hij heeft ze alleen niet kunnen redden, maar het zijn dan ook geen wonderdokters.

In het begin wel ja. Dan dacht ik echt: had toch beter gekeken. Maar dat hebben ze gedaan. Longfoto's was niets op te zien, het zal net ergens achter hebben gezete. Longen kun je niet in het geheel zien. Foto's van haar rug kwam botontkalking en een wervelverzakking naar voren. Later (obductie) bleek dat dit haar alvleesklier was die al vol zat met kanker, die de boel wegdrukte ed.
De lever zat vol, maar met diabetes doet een lever wel vaker vreemd. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar met mokken en de huisarts beschuldigen krijg ik haar echt niet terug.

Een internist had ze, en een echo stond op de planning, 2 weken na haar dood. Ik erger me meer aan de lange wachtlijsten. Bij 2 klasgenoten van me heeft de moeder borstkanker. Bij 1 weten ze het al een tijd, maar moet het nog worden verwijderd. Bij de 2e hebben ze het inmiddels verwijderd maar was het al te laat, uitzaaiingen naar de longen. Dat vind ik pas kwalijk. Het weten, maar toch moeten wachten...

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 18:27 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:

[..]

Kijk weet je wat het is, bij de meer "tastbare"en "visuele" klachten zoals eczeem, een gebroken bot, verrekte spier, ingegroeide nagel, etc. zijn huisartsen heel behulpzaam en kunnen ze alles prima oplossen. Maar wanneer mensen komen met wat meer ondefinieerbare klachten zoals hoofdpijn, vermoeidheid, je raar voelen, pijntjes hebben, etc. dan wordt het al een stuk moeilijker, vooral als de klachten langdurig blijven aanhouden en de huisarts geen oorzaak kan ontdekken, maar je tevens ook niet doorverwijst omdat hij er vanuit gaat dat het statistisch gezien waarschijnlijk niks ergs is. Maar ondertussen blijft de patient zich kut voelen en de huisarts denkt gewoon dat het tussen de oren zit.

Point taken.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 18:27 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:

[..]

Kijk weet je wat het is, bij de meer "tastbare"en "visuele" klachten zoals eczeem, een gebroken bot, verrekte spier, ingegroeide nagel, etc. zijn huisartsen heel behulpzaam en kunnen ze alles prima oplossen. Maar wanneer mensen komen met wat meer ondefinieerbare klachten zoals hoofdpijn, vermoeidheid, je raar voelen, pijntjes hebben, etc. dan wordt het al een stuk moeilijker, vooral als de klachten langdurig blijven aanhouden en de huisarts geen oorzaak kan ontdekken, maar je tevens ook niet doorverwijst omdat hij er vanuit gaat dat het statistisch gezien waarschijnlijk niks ergs is. Maar ondertussen blijft de patient zich kut voelen en de huisarts denkt gewoon dat het tussen de oren zit.

Wat het probleem van veel patienten is, is dat ze niet willen accepteren dat het probleem tussen de oren zit, terwijl zeer veel klachten psycho-somatisch zijn. Uiteraard is een gedegen anamnese belangrijk om onderscheid te maken tussen echte somatiek.

"Goede dingen komen het huis niet uit en slechte dingen verpreiden duizenden kilometers" -Chinese gezegde

Hiermee wil ik weer nadrukken dat er door een paar voorbeelden lijkt alsof de huisartsen allemaal zuigen, terwijl het nergens op slaat.. Dit hele topic slaat pas ergens op als er onderzocht is hoevaak de huisartsen fout maken in vergelijking met hoeveel patiënten ze zien en hoevaak ze het goed hebben gehad..

Misschien maken ze wel minder dan 0.1% fouten en heeft de TS gewoon pech dat bij zijn huisartsen 5% foutpercentage is..

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 22:01 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:

[..]

Dit zou heel goed kunnen wat je hier zegt, misschien ben ik ook wel een pechvogel dat ik zoveel slechte verhalen heb mogen horen en slechte dingen heb mogen meemaken. Maar toch vind ik het typisch dat je zoveel slechte verhalen hoort. Ook lees en zie je wel eens onderzoeken in de krant en op tv dat zeer veel medische fouten in Nederland voorkomen kunnen worden. En dan heb je nog tv programma's zoals "medische missers" en dergelijke dat maakt het beeld er ook niet positiever op.

Ik vind het dan ook jammer dat hier niet meer onderzoek naar wordt gedaan. Ook heb ik nog niet echt goede argumenten gehoord die de diverse verhalen van mensen in dit topic verklaren over slechte diagnoses die gesteld werden, waar ook vooral de huisartsenpost een legendarische reputatie in heeft, wat diverse onderzoeken ook hebben aangetoond!

1) Media.. de media is zowiezo bevooroordeeld

2) Hoe is Nederland vergeleken met andere landen?

3) Over de huisartsenposten: de huisartsenposten schijnen idd heel slecht te zijn, maar die zijn er ook voor een noodgeval (wat natuurlijk de eventuele slechte houding niet gerechtvaardigt) .. wat je ook kunt doen is gewoon naar..

Maar zoals ik al zei, je hoort alleen de slechte verhalen, aangezien de goede verhalen niet vermeld worden, dus het is een eenzijdig beeld!

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 22:01 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:

[..]

Ik vind het dan ook jammer dat hier niet meer onderzoek naar wordt gedaan. Ook heb ik nog niet echt goede argumenten gehoord die de diverse verhalen van mensen in dit topic verklaren over slechte diagnoses die gesteld werden, waar ook vooral de huisartsenpost een legendarische reputatie in heeft, wat diverse onderzoeken ook hebben aangetoond!

Guttegut daar gaan we weer....

1. ik ken nog steeds jouw beruchte huisarts niet. Dus ik weet niet hoe hij is en hoe hij met zijn kennis omgaat.
2.Ik ken de patienten niet, weet niet hoe ze hun klachten uitten, wat hun comorbiditeit is enz.
3. Eeen beetje brullen dat er een klein bloedtestje gedaan is en dat er vééeeel uitgebreider onderzoek gedaan had moeten worden, daar wordt ik persoonlijk ook niet veel wijzer van. (wat is er dan wel getest en wat niet volgens jou???)
4. op basis van bovenstaande punten kan ik dus ook geen verklaring geven waarom het zo mis gaat met diagnoses die de huisartsen in jouw kennissenkring stellen.
5. als je het topic geopend heb voor een sluitende verklaring, dan ga je die dus niet vinden, denk ik.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 22:01 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:

[..]

Dit zou heel goed kunnen wat je hier zegt, misschien ben ik ook wel een pechvogel dat ik zoveel slechte verhalen heb mogen horen en slechte dingen heb mogen meemaken. Maar toch vind ik het typisch dat je zoveel slechte verhalen hoort. Ook lees en zie je wel eens onderzoeken in de krant en op tv dat zeer veel medische fouten in Nederland voorkomen kunnen worden. En dan heb je nog tv programma's zoals "medische missers" en dergelijke dat maakt het beeld er ook niet positiever op.

Ik vind het dan ook jammer dat hier niet meer onderzoek naar wordt gedaan. Ook heb ik nog niet echt goede argumenten gehoord die de diverse verhalen van mensen in dit topic verklaren over slechte diagnoses die gesteld werden, waar ook vooral de huisartsenpost een legendarische reputatie in heeft, wat diverse onderzoeken ook hebben aangetoond!

Gast, je zit echt te raaskallen.

Nou, hier ook maar een positievere bijdrage.

Mijn vader kwam 1,5 jaar geleden bij de HA met vage klachten als vaak de hik en voedsel dat een beetje bleef hangen na het slikken. HA vertrouwde het niet helemaal en stuurde hem door naar het ziekenhuis (een dag later kon hij al terecht). Een week later viel de diagnose in het ziekenhuis: slokdarmkanker. Het ziekenhuis was best wel onder de indruk van het feit dat mijn vader meteen door was gestuurd naar het ziekenhuis.

Ze bestaan dus wel!

(helaas is mijn vader uiteindelijk wel overleden)

In Nederland lijkt het wel of huisartsten worden opgeleid om de patient zoveel mogelijk naar huis laten sturen i.p.v je klachten serieus te nemen en te genezen. Gelukkig heb ik nu een goede huisarts die serieus dingen uitzoekt en je medicijnen geeft voor de kwaal waarmee je komt. Ook ga ik naar mijn gyneacologe in het buitenland.

Het wordt tijd dat er een systeem van prive artsen komt. Daar heb ik uitstekende ervaringen mee. Beter een onderzoekje teveel dan te weinig hoor.

Ik ben ook voor prive-artsen, voornamelijk omdat je dan als arts meer verdient en meer tijd voor de patient kan vrijmaken. Laat een patient maar 20 euro per 10 minuten betalen, maakt mij niet uit, al lullen we de hele dag!

Je betaald wel meer dan dat, nu al.

Ik heb geen slechte ervaring met mijn huisarts, maar dit komt ook omdat ik haast nooit wat heb, en alleen voor échte dingen naar mijn HA toe ga. Wat dus nauwelijks voorkomt.

Misschien het geluk dat mijn vader medisch-specialist is en daardoor ook het e.e.a. weet, maar toch zegt hij 9 van de 10 keer dat het niks is. En als het na een weekje niet weg is (na elke dag vragen hoe het gaat), doorkrijgt dat het daadwerkelijk wel iets is !

Huisartsen geven over het algemeen goede diagnoses, maar soms heb ik het idee dat ze niet goed letten op de details die een patiënt verteld. Daarbij zien ze dus dingen over het hoofd.
Daarnaast laat ik nooit meer kleine ingrepen doen door een huisarts (zoals ingegroeide teennagels verhelpen). Huisartsen zijn blij dat ze een keer kunnen 'snijden' en bij mij is het dus al twee keer misgegaan.

quote:

Op woensdag 1 juni 2005 14:10 schreef KonnieKipke het volgende:
Ik ben ook voor prive-artsen, voornamelijk omdat je dan als arts meer verdient en meer tijd voor de patient kan vrijmaken. Laat een patient maar 20 euro per 10 minuten betalen, maakt mij niet uit, al lullen we de hele dag!

Van mij mag het ook.. arme mensen kunnen dan helaas geen gezondheidszorg meer betalen, maar boeiend, arme mensen zijn toch nutteloos en hebben geen bestaansrecht.. rijke, succesvolle mensen zoals ik kunnen het toch betalen! Survival of the fittes/richest!

_{hopelijk snappen jullie dat dit cynisch is}

quote:

Op woensdag 1 juni 2005 15:50 schreef ForumGek het volgende:
Je betaald wel meer dan dat, nu al.

Ik heb geen slechte ervaring met mijn huisarts, maar dit komt ook omdat ik haast nooit wat heb, en alleen voor échte dingen naar mijn HA toe ga. Wat dus nauwelijks voorkomt.

Misschien het geluk dat mijn vader medisch-specialist is en daardoor ook het e.e.a. weet, maar toch zegt hij 9 van de 10 keer dat het niks is. En als het na een weekje niet weg is (na elke dag vragen hoe het gaat), doorkrijgt dat het daadwerkelijk wel iets is !

Huisartsen moeten ook aan een protocol werken.. Bijvoorbeeld bij de klacht hoesten: als het niet langer dan 3 weken duurt is er niets aan de hand

quote:

Op woensdag 1 juni 2005 08:24 schreef lotje11 het volgende:

2.Ik ken de patienten niet, weet niet hoe ze hun klachten uitten, wat hun comorbiditeit is enz.

Dat zat ik ook te denken inderdaad... Mijn oma klaagde 10 jaar geleden steen en been. Ze was ziek, beroerd, weet ik wat allemaal niet. Ging naar de dokter, maar kwam dan weer terug met een laf verhaaltje. Het leek er op alsof de huisarts haar negeerde, haar probeerde af te schepen. Totdat mijn opa een keer mee de spreekkamer in ging, omdat hij die dokter op zijn vingers wilde tikken. Wat bleek? Mijn oma zei helemaal niet wat er speelde. Als de arts door vroeg, dan zei ze "ach, dat valt wel mee" of "sporadisch". Na die keer is ze opgenomen en drie maanden later was ze dood. Auto-immuunziekte. Maar was dat de schuld van de huisarts die beter had moeten opletten? Nee, natuurlijk niet, mijn oma had gewoon duidelijker moeten zijn.

Wat betreft goede huisartsen, ook drie voorbeelden:

Mijn opa komt bij de huisarts voor de medische controle die bij het verlengen van het rijbewijs hoort als je ouder wordt. Hij laat iets vallen over plasklachten, terwijl dat in principe niet is waar het onderzoek om gaat. Toch pikt de huisarts het op, stuurt mijn opa door en het blijkt dat hij prostaatkanker in een beginnend stadium heeft.

Andere opa, zo sterk als een beer, werkt op 69e jarige leeftijd nog full time, tegelt en tennist, komt bij de dokter omdat hij wat kortademig is en veel hoest. De klachten leken een beetje op een griepje, wat spierpijn, een beetje lamlendig en kortademig. Maar de huisarts heeft zijn oogjes goed open, verwijst mijn opa direct door naar het ziekenhuis, maakt zelfs een spoedafspraak (anders had hij een paar weken moeten wachten) en aldaar blijkt dat hij zo snel mogelijk een bypass moet hebben. Twee weken later gaat het bijna mis, maar doordat al bekend is dat hij een bypass moet, wordt er tijdig en kundig ingegrepen.

Vriendin van mijn ouders is een huisarts. Op een dag komen ouders langs met een druilerig, hangerig kind. Het haalt een beetje piepend adem, heeft geen koorts en heeft zelfs alweer wat gegeten na al het eten er uit gegooid te hebben. Griepje, zou je denken, en ze stuurt ze dan ook weer weg. Tegen het einde van de dienst begint ze echter te twijfelen, belt de ouders, gaat langs en constateert dat het kind ineens hoge koorts heeft. Ineens ontdekt ze een rood vlekje in de hals, belt direct de ambulance en ja, meningitis. Dat terwijl er 's middags nog écht niks van te merken was, behalve dan wat grieperige verschijnselen.

Dit soort dingen worden alleen minder bekend, want mensen vinden het logisch dat ze door hun huisarts op de beste manier worden behandeld. En dat ís ook zo, maar dat maakt wel dat fouten van huisartsen compleet buiten proportie raken omdat die wél aandacht krijgen.

quote:

Op woensdag 1 juni 2005 17:50 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:

[..]

Er vallen mij hier 2 dingen op, in jouw sitiuaties gaat het of om oude mensen of om hele jonge mensen. Oude mensen zijn in veel dingen gewoon statistisch gezien een risicogroep, dus zal de huisarts vaak (hopelijk) beter opletten. En kinderen zijn vaak te jong om echte psychosomatische klachten te hebben, dus zal de huisarts wederom (hopelijk) wat beter opletten.

Een huisarts let altijd op.

Maar ik snap dus eigenlijk nog steeds niet wat TS wil.....
De discussie aanzwengelen? Wat mij betreft wint hij hem iig niet vanwege gebrek aan kennis en koppigheid.

Er zijn hier klaarblijkelijk geen HA, of ze hebben geen zin om te reageren. Als je nou eens begint met de HA die je in je OP opvoert te vertellen wat een eikels ze je vindt, dan heb je hen iig al duidelijk gemaakt wat je wel wilt.