Op maandag 23 mei 2005 13:02 schreef StrayDog het volgende:[..]
Tjonge jonge, maak je niet zo druk, straks lig je nog achterin je eigen bus...
Je overdrijft wel hoor wat die trauma's ed. betreft.
Mijn vader is machinist en heeft al meerdere springers onder zijn trein gehad en dus ook de troep gezien en mensen met afgereten lichaamsdelen die nog leefden weer onder de trein vandaan geholpen.
Dit geldt trouwens voor de meesten van zijn collega's, elke dag zijn er wel 1 of meerdere springers in het land.
Toch zijn er maar weinig machinisten die hier een trauma aan over houden, ze krijgen redelijk goede begeleiding en kunnen er met elkaar goed over praten.
Ik merk dan ook dat de meesten van hen in meer of mindere mate begrip kunnen opbrengen voor zelfmoordenaars, mijn vader bv. vind het bv. nog steeds het ergste voor de personen die zoiets doen zelf en die vertraging of dat bloed doen hem weinig.
Omstanders merken meestal al helemaal niks van springers, simpel omdat er meestal geen omstanders zijn (zelfmoordenaars kiezen meestal een een vrij afgelegen plek uit).
Verder snap ik zelf ook wel dat springers voor deze methode kiezen, het is niet zo simpel om zelfmoord te plegen als jij doet voorkomen.
Noem mij anders maar eens een paar methodes waarbij de kans van slagen net zo groot is als bij het voor de trein springen. Met normale medicijnen is het tegenwoordig bv. vrijwel onmogelijk.
Ik vind het jammer dat mensen die echt dood willen, dat op zo'n onhumane manier moeten regelen en niet gewoon een pilletje oid. kunnen nemen.
Maar ik kan dus wel begrip opbrengen voor hun daad, jammer dat jij als hulpverlener niet ook iets meer kan.