Jawel, Rebel heeft gelift! Al is het me niet gelukt naar Rotterdam te komen.
Ik stond vanochtend 9u op, om 10u kwam ik bij de liftplaats aan in Nijmegen. Meteen maar m'n bordje met R'dam omhoog. Bij de eerste rits auto's die voorbij kwam was het al raak: de vierde auto stopte en de man die erin zat bood me een lift aan naar Arnhem. Verrast door de snelheid sloeg ik het aanbod vriendelijk af. Ik dacht dat er nog wel auto's zouden komen die de A15 op moesten. Dit bleek een misvatting; ik heb er uiteindelijk anderhalf uur gestaan en iedereen zwaaide, stak z'n hand op of maakte de eerdergenoemde cirkelbeweging danwel de wijsbeweging naar de grond. Ik denk dat mijn gedachte om direct naar Rotterdam te kunnen rijden een beetje te veel van het goede was. In die anderhalf uur heeft het ook nog flink hard geregend en ben ik gaan schuilen in het bushokje verderop.
Toen besloot ik maar om Arnhem op m'n bordje te zetten om zodoende halverwege de A325 (tussen Arnhem en Nijmegen) bij een tankstation uit te stappen. Daar wilde ik dan naar de overkant - naar een ander tankstation - om daar de automobilisten direct te kunnen aanspreken. Ik dus nu Arnhem op m'n bordje en na zo'n 15 minuten wachten stopte er een Volvo stationwagon met een vriendelijke man erin. Ik legde hem mijn plan uit en hij nam me mee. Op de achterbank zat een baby in zo'n stoeltje. De man vertelde dat hij vroeger ook nog wel eens lifte en zelfs eens met een vriend naar Zuid-Frankrijk was gelift.
Bij het betreffende tankstation aangekomen stapte ik uit. Ik wist dat er daar ergens een brug over de A325 was, maar die bleek toch nog wat ver te liggen. Ik vroeg binnen nog even hoe ik het beste naar de overkant kon komen en de pompbediende zei dat ik ook kon proberen om direct de snelweg over te steken. Hij waarschuwde me wel, want een week geleden was een collega van hem nog bekeurd terwijl ie de snelweg overstak. Ik heb uiteindelijk 20 minuten staan wachten totdat het eventjes echt goed rustig was en de kans op een passerende politie-auto zo klein mogelijk was. Ik rende de snelweg over en was zo aan de overkant, lekker makkelijk was dat.
Omdat ik in dit topic wat had gelezen over pompbediendes die het er niet mee eens waren dat er voor hun deur gelift werd, besloot ik om het binnen even netjes te vragen. Ze hadden er geen problemen mee, zeiden ze. "Mooi", dacht ik en ik at nog even een bammetje alvorens de mensen aan te spreken.
Vrijwel niemand ging de A15 richting Rotterdam op en de man die dat wel van plan was (BMW X5
) ging eerst nog via Nijmegen om een vriend op te halen. Zijn auto zat al halfvol met mensen, dus dat ging niet lukken. Ook was er een man die naar Den Bosch ging (eerst klein stukje A15 en dan de A50 op), maar ik wist niet zeker of er tussen het tankstation waar ik stond en de afrit naar de A50 nog een tankstation was. Daar ben ik dus niet ingestapt.
Het was vrij rustig. Ik keek even wat rond en zag verderop een truckchauffeur wat rommelen in z'n cabine. Er stonden allerlei onleesbare Poolse zinnen op z'n vrachtwagen, dus ik vroeg in 't Engels of ie toevallig naar Rotterdam ging. Dat was niet het geval.
Even later schoot ik nog een man aan die aankwam rijden in een oud model MR2. Hij moest naar Eindhoven, zei ie in onvervalst Brabants accent. En hij keek alsof ie me wel mee wilde nemen. Ik bedankte toch maar. Toen ie weg was, bedacht ik me dat ik eigenlijk wel zin had om even naar Eindhoven te gaan. Dan had ik tenminste ook nog eens in een MR2 gereden.
Ik was nu toch al te laat voor het race-festijn in Rotterdam en ik besloot om maar naar m'n kamer in Arnhem te wandelen. Ik moest eerst nog over een smal en overwoekerd bospad voordat ik bij de bewoonde wereld aankwam. Het was nog een tering eind lopen (waarom lijkt het met de auto of de fiets altijd zo dichtbij
).
En nu zit ik hier dan in Arnhem op m'n kamer dit stukje te typen. Ik weet niet wat ik nou van vandaag moet denken. Aan de ene kant vind ik het jammer dat ik de A15 niet eens ben opgekomen, maar aan de andere kant vind ik het wel tof dat ik nu toch gelift heb. Ik denk dat ik het nog maar eens ga proberen, ooit...