gereformeerd vrijgemaakt wat houd dat precies in??

quote:

Op maandag 9 mei 2005 12:37 schreef kultivate het volgende:
ik heb niet het idee dat ze mij als minder mens ziet omdat ik niet geloof ofzo. Maar ja de tijd zal het leren he. Zoals het er nu voor staat ben ik super gelukkig met haar

Ze ziet je waarschijnlijk ook niet als minder mens, alleen als iemand die God nog moet leren kennen

Het probleem is naar mijn idee dat je vooral een compleet andere basis hebt. Zij leeft voor God, de meeste mensen in haar omgeving waarschijnlijk ook. Zij haalt daar haar hoop uit en haar troost in moeilijke situaties. Jij zal haar daarin dan niet kunnen volgen en waarschijnlijk nooit begrijpen. Ik kan me bijvoorbeeld heel goed voorstellen dat zij er moeite mee heeft dat jullie niet samen zullen kunnen bidden.
Ook denk ik dat haar ouders er verdriet van zullen hebben dat jij geen christen bent. Dit niet omdat jij een minder persoon zou zijn, maar meer omdat jeugd van de vrijgemaakte kerk die iets begint met niet christelijke jeugd vaak wegdwaalt bij de kerk.

Het hangt ook wel een beetje ervan af in welke plaats je naar de kerk gaat. Je hebt vrijgemaakte kerken die heel erg op Jezus zijn gericht, en dus een beetje de evangelische kant opgaan (een beetje he, het blijven calvinisten haha). Andere kerken houden toch meer vast aan de gereformeerde tradities en dan blijft het wat soberder.

De vrijgemaakt gereformeerde zuil was inderdaad erg uitgebreid. Eigen basisschool, middelbare school, zelfs een hoge school, studentenverenigingen, volleybalvereniging, politieke partij (GPV), thuiszorg etcetera etcetera. Deze worden tegenwoordig wat meer opengesteld voor andere 'oprechte' christenen. Dit zijn over het algemeen andere gereformeerden (christelijk g. en nederlands g.) en soms ook vrije baptisten en aanverwanten.

En over jouw relatie. Ik ken eerlijk gezegd niet veel mensen die een gemengde relatie in stand wisten te houden. Of jij moet op den duur tot geloof komen, of zij moet op den duur van haar geloof afstappen. Anders gaat het erg moeilijk werken denk ik. Ik ken iig geen succesverhalen. (ben in de vrijg. gereformeerde kerk opgegroeid, nu geen lid meer)

quote:

Op maandag 9 mei 2005 12:32 schreef speknek het volgende:

[..]

Dat dacht ik ook, maar onderschat niet in wat voor compleet andere wereld ze is opgegroeid. Wij zien god als these die dan wel waar, danwel onwaar is, zij heeft nooit zo'n andere kant gezien of serieus overwogen. Haar hele leven totnutoe zal waarschijnlijk in het teken van het bestaan van god gestaan hebben, en dat mensen die naar de regels van god leven moreel de hoogst denkbare mensen zijn. Dat betekent dat onbewust de mensen die hun eigen plan trekken daar niet helemaal bij horen. Jij ziet jezelf wellicht als een heel goed en eerlijk persoon, haar omgeving zal het daar niet zo mee eens zijn zolang god daar niet bij zit.

zo nou, je weet wel veel over iemand te vertellen,
waar verder niet eens zoveel info over gegeven is...

handig hé, vooroordelen?

Mijn vriendin was ook vrijgemaakt, nu niet meer!

Het valt me op dat er erg makkelijk over gesproken word maar zo heb ik het
absoluut niet ervaren! Gereformeerd vrijgemaakten leven in hun eigen kleine
wereldje eigen clubs, scholen verenigingen en zijn nog steeds van mening
dat ze horen bij de 'ware kerk'. Binnen deze gemeente heerst een zware
sociale controle. Wij (mijn vriendin en ik) zijn van mening dat dit vaak neer komt
op afgunst, koppigheid en jaloezie!
Seks voor het huwelijk, samenwonen, zelfs met iemand van het andere geslacht
op vakantie gaan is taboe! Toen we terug van vakantie in Griekenland kwamen stond
de volgende dag de wijkouderling op de stoep! En trouwen mag alleen met iemand met
dezelfde geloofsovertuiging of iemand die zicht tot het GKV wil bekeren.

Nu klinkt dit allemaal erg negatief maar zo hebben wij het echt ervaren.
We zijn een jaar geleden samen gaan wonen, mijn vriendin heeft zich uitgeschreven
bij de GKV en word sindsdien met de nek aangekeken door oud gemeenteleden!
(fijne 'ware' christenen )
Zelf is ze nu gelukkiger dan ooit omdat er volgens haar een grote druk wegvalt,
maar ze heeft er veel voor moeten inleveren. Zelfs het contact met haar ouders
en broertjes/zusjes is minimaal en we krijgen nog steeds de vraag of we niet
spijt willen betuigen in de kerk en excuus aan de gemeente willen vragen.

Oh ja, TS ik snap dat je nu heel erg verliefd bent en dat je bereid bent je
vriendin overal te volgen maar makkelijk is het niet! Een compromis is niet
mogenlijk. Wil je met haar verder dan zal jij moeten veranderen ( voor haar ouders
en de gemeente) heb je dat er voor over? Mijn tip, blijf vooral jezelf dat is echt
heel belangrijk! (Misschien tref jij een 'milde' gemeente)

Ik heb me erg in dit onderwerp verdiept. TS mag me toevoegen op MSN als hij meer vragen heeft.

[ Bericht 27% gewijzigd door ikwilookwatzeggen op 11-05-2005 04:24:44 ]

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 01:56 schreef ki_ki het volgende:
zo nou, je weet wel veel over iemand te vertellen,
waar verder niet eens zoveel info over gegeven is...

handig hé, vooroordelen?

1) er staat waarschijnlijk
2) hij heeft er meer topics over lopen
3) het is allemaal eigen ervaring. Ik ben ook atheïst en heb een gereformeerde vriendin. En die is voor zover ik kan zien losser dan de vriendin van TS.

Dit zijn geen vooroordelen, dit zijn gewoon eigen ervaringen van mensen. Ik ben zelf niet vrijgemaakt, maar wel christelijk opgevoed, en ik hecht nog steeds veel waarde aan mijn geloof. Toen ik een relatie met vriend aanging was hij (dacht hij) een atheïst. Waar het eigenlijk op neerkwam is dat hij weinig van God en de Bijbel afwist, en dat hij vooral tegen de regeltjes van de (meeste) kerken aanschopte. Inmiddels gelooft hij wel, maar dit is eigenlijk niets minder dan een wonder. Dat is echt niet alleen gekomen door een paar gebedjes en het lezen van wat bijbelteksten. Hij is er nog steeds niet happig op om zich bij een kerk aan te sluiten.
Mijn familie was er natuurlijk niet blij mee. Mijn ouders hebben mij geprobeerd over te halen om de relatie met hem te beëindigen. Een aantal familieleden keken hem met de nek aan op verjaardagen en feestjes. Mijn ouders kennen hem nu veel beter en hebben ook regelmatig gesprekken met hem over het geloof, en ze hebben hem nu volledig geaccepteerd. Een aantal andere mensen in mijn familie hebben hem pas geaccepteerd nadat we zijn getrouwd. We zijn ook voor de kerk getrouwd en dit was voor hen het bewijs dat hij het geloof heeft aangenomen. Hij heeft dus wel degelijk wat aanpassingen moeten doen. Ik natuurlijk ook.
Maar als hij niet open stond voor het geloof, was het nooit zover gekomen. Het kan dus wel goed gaan, maar eigenlijk niet zonder verandering/tegemoetkoming van één of beide partijen. Misschien gaat het jaren goed, maar uiteindelijk breekt het je gewoon op. Ik ken in elk geval geen stellen waarbij het goed is gegaan.

Ik maakte er vroeger wel eens grappen over, maar in grote delen van Nederland zijn mensen echt nog heel bekrompen, sta er elke keer weer meer van te kijken.

Tja, ik weet niet of je het bekrompen moet noemen... als je je hele leven bent opgevoed om te geloven dat je op de enige juiste weg zit, dan is het heel moeilijk om zomaar andere opvattigen te accepteren... Niet alleen gelovige mensen hebben dit 'probleem'. Mijn schoonfamilie had het ook wel een beetje - die waren bang dat mijn vriend een (volgens hen) soort sekte-achtige levensstijl zou krijgen, bijvoorbeeld niet meer uitgaan, je familie niet meer zien en alleen maar in de kerk zitten ofzo. Die hadden er dus ook een heel raar beeld bij.
Door het werk van mijn ouders ben ik de halve wereld over geweest en in aanraking gekomen met veel andere manieren van geloof, geloofsbeleving en kerkgang en natuurlijk ook met niet-gelovigen en hun verschillende levensinvullingen, en daardoor heb ik een heel andere kijk op de wereld gekregen. Als ik altijd maar in mijn kleine, beschermde omgeving was gebleven, was ik misschien ook nog 'bekrompen'. Er zijn weinig mensen die uit zichzelf buiten hun eigen wereldje gaan kijken.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 08:38 schreef speknek het volgende:

[..]

1) er staat waarschijnlijk
2) hij heeft er meer topics over lopen
3) het is allemaal eigen ervaring. Ik ben ook atheïst en heb een gereformeerde vriendin. En die is voor zover ik kan zien losser dan de vriendin van TS.

1. oke,
2. oke
3.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 09:59 schreef flutterbye het volgende:
Tja, ik weet niet of je het bekrompen moet noemen... als je je hele leven bent opgevoed om te geloven dat je op de enige juiste weg zit, dan is het heel moeilijk om zomaar andere opvattigen te accepteren... Niet alleen gelovige mensen hebben dit 'probleem'. Mijn schoonfamilie had het ook wel een beetje - die waren bang dat mijn vriend een (volgens hen) soort sekte-achtige levensstijl zou krijgen, bijvoorbeeld niet meer uitgaan, je familie niet meer zien en alleen maar in de kerk zitten ofzo. Die hadden er dus ook een heel raar beeld bij.

Ja ik bedoelde ook meer zo opgevoed worden. Ik zou het best begrijpen als mijn schoonfamilie bang was dat ze haar nooit meer zouden zien en ze meegenomen werd in een of ander fundamentalistisch atheistisch gedachtegoed of iets dergelijks, dan zou ik ze daar wel duidelijk van maken dat ze daar niet bang voor hoeven te zijn. Ik ga haar echt nergens toe dwingen.

Dat zou ik zelf het belangrijkste vinden; als mijn dochter later een gelovige vriend krijgt, moslim desnoods, dan gaat het me er vooral om dat ze 1) gelukkig zijn met elkaar 2) hij haar goed behandeld 3) haar nergens toe dwingt wat ze niet wil. Voor de rest zoeken ze het maar uit. Zo'n 'eis' dat een van de twee gelovig of ongelovig moet worden vind ik dan 'bekrompen' (het is het niet helemaal natuurlijk, maar bij gebrek aan een beter woord). En dat zie ik heel veel terug in gelovige gemeentes.
Een van de dingen waar ik tegenaan hik, ik in jouw post las en toen over viel, is dat m'n vriendin al zei dat we 'waarschijnlijk toch niet in de kerk mogen trouwen'. Ik vind dat zo oneerlijk! Dat meisje droomt waarschijniljk haar hele leven van een mooie bruiloft voor het altaar, in bijzijn van god desnoods, en dan mag dat niet omdat haar vriendje in iets anders gelooft. Voor zover ik weet (maar dat weet ik nu niet zeker), zijn mijn ouders -vader katholiek, moeder ongelovig- ook gewoon voor de kerk getrouwd. Het kan dus wel. Maar in sommige delen van Nederland gewoon weer niet. En er zijn meer van dat soort dingen. Dat ik me afvraag of ik, keurige jongen, doet geen vlieg kwaad, hoogopgeleid, nooit wat gestolen, nooit drugs gebruikt (let wel, ik ben roomser dan m'n vriendin), dan kennelijk minder ben puur en alleen omdat ik er een andere gedachte op na houd.

Of je in de kerk mag trouwen ligt aan de kerk zelf. Het is dus bij de vrijgemaakten vaak zo dat het niet eens mag als je van een andere kerk (dus niet vrijgemaakt) bent. Laatstaan als je helemaal niet kerkelijk bent! Mijn vriend was dus niet officieel bij een kerk aangesloten, maar we mochten wel voor de kerk trouwen. Dit was wel na een paar gesprekken met de predikant. De gesprekken gingen vooral over de invulling van de dienst, maar ze heeft mijn vriend wel gevraagd of hij het eens was met wat er gezegd werdt in de geloften en zegen. Je staat daar toch te beloven dat je God een onderdeel van je huwelijksleven zal laten zijn, er stond bijv. ook in dat we evt. kinderen met het geloof zouden opvoeden. En dan moet je het daar wel mee eens zijn. Als hij het er niet mee eens was geweest, was ze zelfs bereid om het wat aan te passen, dus wij hebben het wel getroffen. Maar het kan dus zo zijn dat je het niet treft.
In de Katholieke kerk is het vaak wat 'makkelijker' om met een niet- of anders-kerkelijke te trouwen. Die hebben meer de insteek dat de ongelovige middels zijn/haar gelovige echtgenoot 'gezuiverd' wordt.

Het trouwen in de kerk is natuurlijk een mooie droom, maar het gaat uiteindelijk om de belofte die je daar maakt, en als je daar niet in gelooft is het gewoon hypocriet, toch?

Ja, voor mij wel. Voor haar niet.

Tja, trouwen doe je toch met z'n tweeën. Bij het trouwen voor de wet is dat precies hetzelfde, je belooft daar ook iets aan elkaar, daar moet je ook allebei achter staan. Anders kun je net zo goed niet trouwen.

De beloftes die je aan elkaar doet lijken me het probleem niet zo. Alleen de beloftes aan god.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 11:15 schreef speknek het volgende:
De beloftes die je aan elkaar doet lijken me het probleem niet zo. Alleen de beloftes aan god.

Maar dat is toch waar het bij het trouwen in de kerk (hoofdzakelijk) om gaat?

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 11:16 schreef kultivate het volgende:
Trouwen dat speelt voorlopig nog ff niet hoor, gelukkig maar.

Dat lijkt nu ver weg! Maarja, voor je het weet ben je 3 jaar verder... Het is een beetje heftig om daar nu al over na te gaan denken, maar het kan wel belangrijk worden!

Ik doe het ook niet voor mezelf, ik doe het voor haar. Maar misschien ben ik inderdaad onbewust opgevoed met de Katholieke gedachte dat je elkaar eeuwige trouw belooft en dat de priester het dan een verbond voor god noemt.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 11:32 schreef flutterbye het volgende:
Maar dat is toch waar het bij het trouwen in de kerk (hoofdzakelijk) om gaat?

Ja voor mij hoeft dat gedeelte dus ook niet, maar voor haar is het heel belangrijk (denk ik), en dat wil ik haar niet ontnemen. En ik vind het gemeen als andere mensen dat wel doen omwille van mij.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 11:40 schreef kultivate het volgende:
Ja dat is ook weer zo en het zou toch wel behoorlijk klote zijn als het tegen die tijd daar op stuk zou lopen ofzo. Maar ja om nou na 2 weken al te beginnen over trouwen vind ik ook weer zo wat he

. Je zou wel goede sier maken bij de schoonfamilie .

Tja, als jullie samen tot dat besluit komen vind ik ook dat het moet kunnen, maar menig kerkbestuur zal van mening zijn dat die verantwoordelijkheid bij hen ligt.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 11:40 schreef kultivate het volgende:

[..]

Ja dat is ook weer zo en het zou toch wel behoorlijk klote zijn als het tegen die tijd daar op stuk zou lopen ofzo. Maar ja om nou na 2 weken al te beginnen over trouwen vind ik ook weer zo wat he

Ja, ik vond het ook best moeilijk om het erover te hebben in het begin. Die gesprekken van 'stel dat we ooit... zou je dan... blablabla' lopen meestal ook niet zo lekker. lol.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 11:37 schreef speknek het volgende:

[..]

Ja voor mij hoeft dat gedeelte dus ook niet, maar voor haar is het heel belangrijk (denk ik), en dat wil ik haar niet ontnemen. En ik vind het gemeen als andere mensen dat wel doen omwille van mij.

Liefje toch, is dit een verkapt huwelijksaanzoek?

[ Bericht 7% gewijzigd door -Elanor- op 11-05-2005 12:51:58 ]

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 12:45 schreef -Elanor- het volgende:
Liefje toch, is dit een verkapt huwelijksaanzoek?

Romantisch heh, op een anoniem internet forum terwijl de problemen van een gemengde relatie worden doorgelicht? .