Dit is op een gegeven moment zo geescaleerd dat ik tijdens een ruzie per ongeluk door de voordeur ben heengerend. Gevolg: bloeden als een rund en met open armen vol met vleeswonden naar het ziekenhuis getransporteerd. Resultaat: 50 hechtingen.

Ik was toen 14 en hij 12.

Later kon ik hem fysiek niet meer aan en was hij degeen die me tegen de grond sloeg.

Toen we op onszelf gingen wonen is dit allemaal veranderd. We werden twee handen op 1 buik.
Na een chaotische jeugd konden alleen wij 2 begrijpen wat we hadden meegemaakt en vormden we een tweespan tegen mn moeder en ons halfzusje.

Heb gekke dingen met hem gedaan; met de jaarwisseling van 2000 naar Londen geweest, de hele nacht uit in Groningen etc. (bijna op het politiebureau beland ).
We delen ook een aantal grote geheimen t.o.v. bep. mensen (waaronder onze moeder).

Nu zie ik hem niet meer zo vaak.
Maar als ik moet kiezen wie mn ALLERBESTE vriend is, is dat mn broer. Hij begrijpt me als geen ander en we zijn door ons bloed voor altijd aan elkaar verbonden.

Vergeleken met hem zijn de andere mensen waar ik mee om ga 'kennissen'. Ben vaak teleurgesteld in vriendschappen maar de band met mn broer zal ALTIJD blijven.

Ik ben zo blij dat ie er is.

Moest mn ei ff kwijt.

[Dit bericht is gewijzigd door Snappie op 09-10-2001 12:41]

Nou mijn zusjes zijn mijn allerbeste vrienden! Vrienden komen en gaan, en je weet nooit helemaal precies wat je aan ze hebt, maar mijn zusjes zullen er altijd voor me zijn en ik voor hen, dat weet ik zeker.

En ook bij ons is dat vroeger wel eens anders geweest. Ik weet nog dat we altijd moesten afwassen na het avondeten, eentje afwassen en eentje drogen, en dat mijn vader erbij moest blijven omdat we elkaar anders de hersens insloegen met koekenpannen e.d.

quote:

---

Op dinsdag 09 oktober 2001 12:12 schreef Snappie het volgende:
Mijn lieve broer(tje) is nu mn allerbeste vriend.
Vergeleken met hem zijn de andere mensen waar ik mee om ga 'kennissen'. Ben vaak teleurgesteld in vriendschappen maar de band met mn broer zal ALTIJD blijven.

Ik ben zo blij dat ie er is.

---

op m'n vriendin na.. is m'n zusje m'n beste vriendin...

jes voor allebei...

Maar zeer zeker een geweldig maatje die ik voor geen goud wil missen

Met mijn zus daarentegen kan ik het best wel goed vinden, terwijl we vroeger niet echt goed met elkaar konden opschieten. Ze vertelt mij haar grootste geheimen, terwijl mijn moeder daar niets van mag weten.

quote:

---

Op dinsdag 09 oktober 2001 12:34 schreef -Mellowdy- het volgende:
* -Mellowdy- is enigstkind
en wat jij nu verteld ontroerd mij ontzettend!
Dat wil ik ook, maar ja dat kan niet
mazzelpik

---

tot hij een jaar of 17 werd, toen kregen we ook beide dezelfde interesses enzo. Nu kan ik super goed met hem opschieten (blijft heel af en toe nog wel eens herrie, maar dat hou je volgens mij altijd wel)

Maar toch is het zo... sinds het een half jaar geleden uit ging met haar vriend (na 5,5 jaar) kunnen mijn zus en ik het opeens goed met elkaar vinden! We gaan wel eens naar de film of een pretpark en we zijn met de vakantie 2 weken met z'n 2en thuis geweest zonder één ruzietje!

Mijn zus zal nooit mn beste vriendin worden, maar ik ben toch wel blij dat we het nu goed met elkaar kunnen vinden

^{en ik heb ook nog een broertje en zusje, maar die zijn allebei verstandelijk gehandicapt dus dat is gewoon een heel ander verhaal}

quote:

---

Op dinsdag 09 oktober 2001 13:17 schreef deGVR het volgende:
*grijpt kans aan om schattige foto te posten*

---

quote:

---

Op dinsdag 09 oktober 2001 19:41 schreef Snappie het volgende:

[..]

Tjee, dit is lief!!

---

Op dit moment zijn het een stel bitches die me uitschelden voor alles & nogwat, die me gewoon niet respecteren, die mn ouders tegen mij opzetten door leugens te vertellen. Een zusje (13 jr) heb ik ooit erg hardhandig aangepakt (er is een moment dat je het gewoon niet meer aankan).

Ik heb geen broer(tje). Het is altijd mn zusjes + ma tegen mij.

Het is jammer dat ik niet genoeg geld verdien, anders was ik allang vrijwillig het huis uit...

Hoe kut ze me behandelen (ook al ben ik 3-5 jaar ouder) zal ik nooit vergeten.

quote:

---

Op dinsdag 09 oktober 2001 20:17 schreef terabyte het volgende:
Ik kan me niet voorstellen dat het mogelijk is dat ik ooit goed mn twee zusjes kan opschieten.

Op dit moment zijn het een stel bitches die me uitschelden voor alles & nogwat, die me gewoon niet respecteren, die mn ouders tegen mij opzetten door leugens te vertellen. Een zusje (13 jr) heb ik ooit erg hardhandig aangepakt (er is een moment dat je het gewoon niet meer aankan).

Ik heb geen broer(tje). Het is altijd mn zusjes + ma tegen mij.

Het is jammer dat ik niet genoeg geld verdien, anders was ik allang vrijwillig het huis uit...

Hoe kut ze me behandelen (ook al ben ik 3-5 jaar ouder) zal ik nooit vergeten.

---

quote:

---

Dit is op een gegeven moment zo geescaleerd dat ik tijdens een ruzie per ongeluk door de voordeur ben heengerend. Gevolg: bloeden als een rund en met open armen vol met vleeswonden naar het ziekenhuis getransporteerd. Resultaat: 50 hechtingen.

---

Maar verder herken ik niks....

Ik en mn zus gaat niet echt goed, sta altijd wel voor haar klaar, en daar maakt ze ook dankbaar gebruik van Maar owee als ik haar iets vraag, dan is het huis te klein... Toch went dit wel, zal ook nooit anders worden ben ik bang, we zijn totaal verschillend.....

Wees maar blij dat het zo goed gaat met julie Kan een stuk minder...

Ik zelf heb 2 zusjes die ouder zijn. Ik ben totaal verschillend en los van hun opgegroeid. WE verschillen zo erg dat zij mij nooit zullen begrijpen.
Mijn moeder die heeft genoeg gedaan, Ik hou geen wrok tegen haar maar laten we zeggen dat ik haar de komende tijd niet hoef te spreken. Mijn half broer en zus die ken ik niet dus weet niet hoe ze zijn ( mams wil na 21 jaar nog steeds niet zeggen)
Erg moeilijk als je een meisje krijgt die wel familie heeft of in iedergeval een betere band. Ik heb ze niet en weet ook niet wat het is of hoe het voelt.

Maar wat ik wel weet is dat het iets moois kan zijn of mooi kan voelen. (kweet niet wat maar koester het)

Dwan

Kunnen elkaar ook alles vertellen en dat is zeer zeker positief vind ik

quote:

---

Op dinsdag 21 januari 2003 23:08 schreef SEMTEX het volgende:
Ik herken het gedeeltelijk
Ik (22) heb eenzelfde band met mijn broer (27), al hebben wij gelukkig een redelijk goede band met onze ouders. Maar hij is nog steeds na m'n vriendje m'n allerbeste vriend. Ik heb zoveel van hem geleerd, hij heeft me muzikaal heel rijk beinvloed, heeft me op meerdere vlakken eigenlijk wel beinvloed. Heel veel goede kanten van mijn persoonlijkheid zijn er omdat hij die gestimuleerd heeft. Ik ben hardstikke blij met hem en vind het altijd heerlijk als-ie belt of als ik hem irl weer eens zie. Ik ben hardstikke blij en trots dat ik zo'n broer heb

---

Zelf heb ik helaas niet zo'n goede band met mijn broertjes, dit vanwege de leeftijdsverschil en dat ik nu 200 km verderop woon, best jammer... (al spreek ik ze wel eens via msn en de telefoon, echt een band opbouwen gaat volgens mij zo niet echt...)

quote:

---

Op woensdag 22 januari 2003 00:45 schreef Charys het volgende:

[..]

Volgens mij heb jij zo'n broer die elk (klein) meisje vroeger wilde hebben...

Zelf heb ik helaas niet zo'n goede band met mijn broertjes, dit vanwege de leeftijdsverschil en dat ik nu 200 km verderop woon, best jammer... (al spreek ik ze wel eens via msn en de telefoon, echt een band opbouwen gaat volgens mij zo niet echt...)

---

Deze verschillen zorgden er toen we nog in 2 huizen woonden (we woonden een week bij mijn vader, dan weer een week bij mijn moeder, etc) voor de nodige ruzies. Het voortrekken van Anton en/of zijn zin geven door mijn moeder en stiefvader was iets waar ik me jaren aan geergerd heb (ik was meer teleurgesteld en droop af, Anton maakte zo'n stampij dat het huis te klein was, ze gingen dus voor de makkelijke weg). Mijn moeder heeft dit trouwens later toegegeven en gezegd dat het idd niet juist was, was erg blij dat te horen, dat het dus niet in mijn verbeelding lag en dat ze spijt betuigde. Een soort onrecht rechtgezet. Ook mijn stiefvader zet dit tegenwoordig recht door me soms wat toe te stoppen etc. Maar dit heeft ook deels te maken dat toen ik uit huis ging Antons goede wereldje knapte en opeens duidelijk werd wat hij al die jaren had uitgevreten. Zijn roken kwam boven water, een deel van zijn streken en mini-criminele activiteiten. Zijn brutaliteit, de grote bedragen die hij bij mijn vader en moeder thuis uit de portomonnaies had gestolen, etc. Anton bleek die perfecte zoon helemaal niet te zijn en mijn stiefvader kwam tot de ontdekking dat ik helemaal zo erg niet was.

Enniewee, toen ik uit huis ging kregen mijn vader en mijn broertje knallende ruzie (OK, zat een paar maanden tussen) en is hij voorgoed bij mijn moeder gaan wonen. (Terwijl het feit dat ik uit huis ging het gevolg was tussen ene knallende ruzie tussen mij en mijn stiefvader en ik 2 maanden bij mijn vader heb gewoond en toen op mezelf ben gaan wonen). Het is deze tijd geweest dat Anton en ik meer begrip voor elkaar hebben gekregen, alsmede waardering. Ik kan me dus best vinden in het verhaal van de topicopener. De grootste sprong voorwaarts kwam toen hij ook grote problemen met mijn stiefvader kreeg en van huis wegliep (en ook niet bij mijn vader terecht kon) en ik hem opving en 2 dagen onderdak heb verleend.

Hoewel hij nooit mijn beste vriend zal worden hebben we een wederzijds respect naar elkaar toe. Hij belt me wel eens voor hulp bij bepaalde dingen, of vragen, en dat zelfs gepaard met interesse naar mijn leven
Echter is hij hier nog nooit geweest (en ik woon hier al sinds mei), maar daarentegen zijn mijn vader, stiefmoeder en moeder hier ook maar 1 of 2x geweest. (Mijn stiefvader iets vaker, maar die werkt hier of komt hier wel eens vlak langs en dropt dan wat bijv. eten, geld, drinken oid af).
Maar Anton en Suzan (zijn vriendin) hebben toegezegd hier eerdaags eens langs te komen.

quote:

---

Op dinsdag 21 januari 2003 22:12 schreef lovegrrl het volgende:
wel leuk om te weten dat mn HALFzus er zo over denkt..
ik heb altijd gedacht dat jij en jacob gewoon mn broer en zus waren wel leuk om ff te weten hoe JIJ er over denkt.. gaan jullie nou maar lekker tweespan tegen mama en mij houden ik weet genoeg.. deed pijn om dit te lezen dacht dat er nu eindelijk geen verschil meer was tussen jacob en mij, al heb je dit een jaar geleden geschreven, ik weet dat je er nog zo over denkt.. hou ook van jou hoor

---

Ik begrijp dat dit je kwetst, maar je moet dit niet als een persoonlijke aanval opvatten. Het was ook helemaal niet de bedoeling dat je dit topic zou lezen, ik had er nooit bij stilgestaan dat je dat zou kunnen doen!
Vat het aub allemaal niet zo letterlijk op.

Je begrijpt dat ik je niet heb willen kwetsen.
Het is toch ook wel een klein beetje logisch lieverd, dat de dingen zo gaan zoals ze nu gaan?
Broer en ik zijn uithuis en ongeveer even oud. Jij woont met ma nog thuis en bent nu nog een stuk jonger dan ons.
Later zou dit heus wel kunnen bijtrekken en worden wij misschien ook wel beste vrienden!

Hierbij wil ik het graag laten..als je me nog iets wil zeggen doe dat dan ff via mail ofzo ok?
Verder wil ik aan alle mensen die dit topic zien zeggen
Blijf vooral reageren, dit is nog steeds een leuk topic!!

[Dit bericht is gewijzigd door Snappie op 22-01-2003 09:28]

Vroeger hadden wij ook altijd ruzie, ze heeft zelfs een keer tijdens het afwassen een bord op mijn hoofd kapot geslagen Lag dan ook voornamelijk aan mij, want toen zij al in 6 VWO zat kwam ik net de school binnen zeilen als irritant puberend brugpiepertje. Voornamelijk de laatste 6 jaar is onze band extreem hecht geworden door familieomstandigheden. Ik ben er wel blij mee dat ze echt mijn maatje is, helemaal omdat je je familie, in tegenstelling tot je vrienden, niet kan kiezen