Het is een preventief onderzoek i.v.m. een erfelijkheidsfactor, voor zover ik zelf kan beoordelen heb ik dus geen knobbeltjes in mijn borst.
Om e.e.a. uit te sluiten ga ik natuurlijk wel en had heel lang zoiets van: ach, ik ben jong, heb toch niks....
Maar sinds een half uurtje ofzo bekruipt me toch een beetje de angst van: stel je voor dat ze toch.....wat als er iets mis is? Ik word behoorlijk zenuwachtig toch..
Komt nog bij dat ik al verschillende verhalen gehoord heb over dat het onwijs pijn doet, dat ze je borsten zo ongeveer pletten voor die mammografie gemaakt kan worden..
Iemand ervaringen met mammografie, al dan niet positief?
En hoe lang duurt het voor je de uitslag krijgt?
* Destinies_Child heeft nu even plotsklaps ongekend trek in een sigaret.....
Owww...en mijn moeder voelt zich altijd supergerustgesteld na een mammo, ze doet het regelmatig, dus is er in tijd van nood op tijd bij en als ze schoon is, is ze helemaal happy.
Heel veel succes vanmiddag, en niet gaan roken hoor!
....maar daarna ben ik weer triestig...
quote:Dank je wel lieve Catootje en nee, ik ga niet roken hoor, kijk wel uit! Dit was gewoon even zo'n piepklein momentje dat het rookduveltje om het hoekje kwam kijken...is al weer over hoor
Op dinsdag 09 oktober 2001 12:03 schreef Catootje het volgende:
Mijn moeder gaat regelamtig voor een mammo...ze zegt dat ze je borsten, en zo veel mogelijk weefsel op de foto willen krijgen. Dus zitten ze aan je borsten te sjorren, en pletten ze de arme schatjes eerst verticaal, en dan horizontaal. Er schijnt ook een heel fijn scanner-achtig apparaat te zijn, maar dat is niet vaak in omloop (mannenuitvindingen hee, en omdat het maar een onderzoek voor vrouwen is, och, waarom zou je dan veel geld uitgeven als je borsten ook kun fokking pletten)...Mijn moeder zegt dat het geen pijn doet, maar dat het heel raar is. Een zuster zit aan je borsten te sjorren, dat vind zij het minst prettig aan het geheel.Misschien is het wel een hele leuke broeder die aan mijn borsten gaat zitten sjorren
Owww...en mijn moeder voelt zich altijd supergerustgesteld na een mammo, ze doet het regelmatig, dus is er in tijd van nood op tijd bij en als ze schoon is, is ze helemaal happy.Is ook zo ja, maar is ze van tevoren dan toch niet steeds weer een beetje zenuwachtig? Ach, ik zie wel en hoop maar dat alles oke is....
Heel veel succes vanmiddag, en niet gaan roken hoor!
DC
En na de mammografie, toen ik te horen kreeg dat alles goed was, dat is zo'n ontzettend fijn gevoel.
Heel veel succes vanmiddag!
oh ja - ben ook uit '77, ook jong dus.
Suc6 trouwens Destiny!
Zelf heb ik een maand geleden ook voor het eerst een mammografie laten doen ivm erfelijkheidsbelasting. Ik was ook best zenuwachtig, maar zelf voelde ik ook geen knobbeltjes of iets dergelijks. In het ziekenhuis waren ze ook heel aardig en geruststellend. Fijn is een mammografie zeker niet, maar pijn, niet echt. Het vreemdste is inderdaad die vreemde man (in mijn geval) die aan je borsten zit te sjorren.
En na de mammografie, toen ik te horen kreeg dat alles goed was, dat is zo'n ontzettend fijn gevoel.
Ohw, dus je krijgt het meteen te horen, das wel prettig ja. Weken wachten op een uitslag lijkt me niet echt toppie
Heel veel succes vanmiddag!
Dank je Zita
quote:Nadat twee zussen van mijn vader aan borstkanker waren overleden, wilden mijn zus en ik weten waar we aan toe waren en hebben we een erfelijkheidsonderzoek in gang gezet. Eerst wordt de stamboom bekeken - wie hebben er allemaal borstkanker gehad en op welke leeftijd. De mogelijk dat het om een erfelijke vorm ging in de familie was groot, dus vond het genetisch centrum het wel verstandig bloed onderzoek te laten verrichten bij mijn vader en een broer van hem. Dat is dus gebeurd. Mijn vader bleek erfelijk belast en ik heb die belasting weer van hem geërfd. Het gaat hier om het zogeheten BRCA-2 gen (BReast CAncer). Mijn zus moet het onderzoek nog laten doen.
Op dinsdag 09 oktober 2001 13:08 schreef Hik het volgende:
Hebben jullie dit op eigen initiatief laten doen of kwam de dokter ermee? In mijn familie (moederskant) komt het ook nogal voor, maar afgezien van af en toe zelf een beetje checken heb ik er nooit iets mee gedaan. Zelf ben ik eigenlijk nooit bij de dokter (is nooit nodig *afklop*), maar misschien toch een goed idee?Suc6 trouwens Destiny!
Het is altijd verstandig er anders met je huisarts over te praten en op www.kankerbestrijding.nl (koningin Wilhelmina fonds) kan je ook wat lezen en folders aanvragen.
[Dit bericht is gewijzigd door zita op 09-10-2001 13:26]
quote:Ik kreeg meteen de voorlopige uitslag (die was dus al goed) en een dag of vijf later kon ik naar de huisarts bellen voor de definitieve uitslag.
Op dinsdag 09 oktober 2001 13:15 schreef Destinies_Child het volgende:Ohw, dus je krijgt het meteen te horen, das wel prettig ja. Weken wachten op een uitslag lijkt me niet echt toppie
Hebben jullie dit op eigen initiatief laten doen of kwam de dokter ermee? In mijn familie (moederskant) komt het ook nogal voor, maar afgezien van af en toe zelf een beetje checken heb ik er nooit iets mee gedaan. Zelf ben ik eigenlijk nooit bij de dokter (is nooit nodig *afklop*), maar misschien toch een goed idee?
Bij mij zit het aan vaderskant (schijnt btw minder erg te zijn 
) De oudste zus van mijn vader had borstkanker, beide borsten zijn geamputeerd. Haar dochter (mijn nicht dus) liet uit angst regelmatig een mammografie maken. Een half jaar geleden is bij haar ook kanker geconstateerd, gelukkig was in haar geval amputatie niet nodig...ze was er vroeg bij dankzij die regelmatige controles. Met het weggehaalde weefsel hebben ze een genenonderzoek gedaan - was positief. Er speelde een erfelijkheidsfactor mee. Op advies van háár arts heeft ze toen alle nichten gebeld met het advies een mammo te laten doen. Vandaar dus.....
Het kan nooit kwaad er eens met je huisarts over te spreken Hik
Suc6 trouwens Destiny!
dank je
Kzal aan je denken..
Marco
PS, je hebt mail.. 
Non-smoker since september 24th 2001/08:00 hrs
The Kenny Translator
Mjah.. ik weet hier dus geen moer van, k'ben dan ook een jochie, maar toch sterkte vanmiddag meissie..
Kzal aan je denken..
Marco
Alsof je dat al niet genoeg doet
PS, je hebt mail..
ik ga meteen kijken! Tnx!!
quote:Dank je wel lieffie, wat ontzettend lief dat je even aan me denkt terwijl je zelf vanmiddag opgenomen wordt!
Op dinsdag 09 oktober 2001 13:47 schreef DuchessX het volgende:
Heel veel sterkte gewenst meis en post even hoe het is gegaan...
Jij ook veel sterkte wijffie, take care en laat je niet gek maken!!!!
Maryon
quote:later......
Op dinsdag 09 oktober 2001 13:47 schreef DuchessX het volgende:
post even hoe het is gegaan...
Vandaag is nog iemand van ons naar het ziekenhuis gemoeten. Lees maar hier, post van tweety70:
Door tweety70 - vrijdag 05 oktober 2001 11:12
quote:grtz,
Op de foto's was wat te zien, de radiologe heeft mijn borsten handmatig onderzocht én nog een echo gemaakt, waarop duidelijk te zien was dat er iets zit wat er niet hoort te zitten...
Wat het ook is, het moet eruit en onderzocht worden, dus vanaf vandaag zit ik te wachten op een opnamebericht..
-Maverick-
Non-smoker since september 24th 2001/08:00 hrs
The Kenny Translator
zita
Ik denk dat je eerst van de schok moet bekomen voor je eventueel behoefte hebt aan advies, danwel steunbetuigingen, maar ik kan je, als je er aan toe bent heus wat adviezen geven inzake de rechten die je hebt voor wat betreft die opname, en de dingen waar je goed op moet letten. Je hebt mijn mailadres.
Nogmaals sterkte meis
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Gisteren om precies kwart over drie meldde ik me bij de Röntgenafdeling van het ziekenhuis. Papieren afgegeven en de wachtkamer in....wachten...wachten...
Naast me een oudere vrouw met haar zoon, duidelijk erg depri en nerveus. De zoon had haar vogelpootje vast en fluisterde zachtjes bemoedigende woordjes tegen haar. Vervelend dat je in de stilte van zo'n ziekenhuis wel mee móet luisteren, of je wilt of niet...
Geen idee wat ze verder mankeerde hoor, maar dat het niet al te best was merkte ik wel toen de vrouw mijn arm vastgreep en zei: ook als je zo oud bent als ik is het niet leuk zo ziek te zijn liefje...
Ik kreeg een brok in mijn keel en wist niks te zeggen. Heb mijn hand maar over de hare gelegd en er zachtjes overheen gewreven..
Voor mijn idee heb ik uren zitten wachten en was dan ook verbaasd dat het pas even over half vier was toen ik binnengeroepen werd door een werkelijk allerliefst zustertje.
Allereerst werd mijn familiegeschiedenis nauwkeurig met me doorgenomen en geregistreerd. Daarna moest ik mijn bovenlijf ontbloten en werd me duidelijk uitgelegd hoe het apparaat werkte.
De mammografie viel me achteraf reuze mee. Er werden 4 foto's gemaakt. Eerst moest ik rechtop voor het apparaat gaan staan en werden mijn borsten, eerst rechts, daarna links, op de plaats gelegd. Najja, gelégd....er werd flink aan getrokken en gesjord, omdat ze een zo groot mogelijk gebied willen pakken. Toen kwam er een volgende plaat naar beneden en duwd mijn borst zo ver als mogelijk plat op de onderplaat. En dat deed behoorlijk pijn!
Daarna werd het apparaat gekanteld en werden mijn borsten zijdelings op de plaat gelegd, arm er gebogen omgeen om ook het okselgebied goed te pakken te krijgen. Dit deed al een stuk minder pijn, gaf alleen een vervelend drukgevoel.
Terwijl de foto's ontwikkeld werden en aan de radiologe voorgelegd om te kijken of A. de kwaliteit goed was en B. er niks op te zien was, moest ik weer even wachten. Langer dan 10 minuten kan dat niet geweest zijn, maar het duurde láng!!
Toen de radiologe binnenkwam, samen met de verpleegkundige, me een hand gaf, zich voorstelde en daarna "tja" zei, wist ik het: foute boel!!
De grond zakte zo'n beetje weg onder mijn voeten en van heel ver hoorde ik haar vertellen dat er iets geconstateerd was op de foto's en dat ze mijn borsten nog even wilde onderzoeken en een echo maken.
En tja...er zit dus wel degelijk iets in mijn rechterborst wat er niet inhoort en er dus uitmoet..
Ik slikte en slikte en wilde niet huilen, hier had ik dus echt helemaal, absoluut géén rekening mee gehouden! Ik! Kanker! Onmogelijk!
Afijn, de tranen kwamen toch wel en ik moet zeggen dat zowel de radiologe als de verpleegkundige onwijs lief waren,alle tijd voor me hadden, me lieten uithuilen, wat tot rust lieten komen, glaassie water gehaald en toen ik het allemaal weer wat op een rijtje had konden we verder praten.
Voor zover het bekeken kon worden is het een knobbeltje zo groot als een kleine knikker. Op dat moment kon ze natuurlijk nog niet veel zeggen, maar drukte me op mijn hart me vooral niet al te veel zorgen te maken. Dat het in 9 van de 10 gevallen niets ernstigs hoeft te zijn. Ik probeerde dat in mijn kop te prenten, maar eerlijk gezegd zag ik het op dat moment allemaal nogal somber in.
De afspraak werd gemaakt dat ik zsm zal worden opgenomen, geopereerd, knobbeltje eruit en onderzocht..
Pffff....achteraf ben ik geloof ik de helft alweer vergeten van wat ze allemaal vertelde, maar gelukkig kende ze dat probleem wel denk ik, want vanmiddag mag ik haar bellen, om in alle rust en met een wat koeler hoofd te overleggen hoe of wat.
Ik heb me weer aangekleed, ben naar huis gegaan en heb, na wéér een jankpartij, mijn huisgenoten ingelicht, wat vrienden gebeld en gemaild en mijn broers gevraagd asjeblieft te komen, wat ze ook onmiddelijk deden...
Véél gepraat en me nóg meer laten knuffelen en troosten en na dit alles én de nodige borrels (jaja, ik weet het, je moet je verdriet niet wegdrinken, maar het helpt wél)kwam ik toch redelijk weer tot rust.
Vanmorgen om 6 uur ben ik mijn bed weer uitgestapt na een toch zeer onrustige nacht en ben met de honden een stukje gaan lopen langs de plassen. Dat was heerlijk...het is hier zo mooi 's morgens vroeg vóór het verkeer over de N201 dendert..
Tja en nu...? Afwachten maar en hopen dat het allemaal losloopt en meevalt.
Alle mensen die me gemailt hebben: dank je wel!!! Echt heel bijzonder zo veel steun te krijgen van mensen die ik eigenlijk alleen maar van hier ken en zelfs van mensen die ik hier niet of nauwelijks spreek
ElizabethR: ik weet niet wat je beroep is, maar als je me van advies kunt dienen...gráág! Heel lief van je dat je het aanboodt
* Destinies_Child gaat nu de pot koffie leegdrinken, nog even de fora doorlezen en dan haar bed weer in, ze voelt zich toch nog steeds moe, moe, moe
Maryon
Mijn moeder heeft dit ook Meegemaakt een aantal jaar terug, en nadat er een Stukje van het knobbeltje werd onderzocht is vastgesteld dat het gelukkig niets kwaadaardigs was. Ze hebben het knobbeltje keurig verwijderd , en mn moeder heeft verder levenslange controle op nieuwe knobbeltjes moet dus elk halfjaar voor een Mammografie.
Het hoeft echt geen Kanker te zijn!
sterkte!
sterkte!!
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Heel veel sterkte!
Veel succes met alles.
....maar daarna ben ik weer triestig...
Maryon, blijf moed houden. Niet het ergste denken, voordat je het zéker weet.
|
|
