Algeheel zaterdagamateurkampioenschap

Hoewel de hoofdklasse C nog een speelronde heeft, zijn de kampioenen in de drie hoofdklassen van de zaterdagamateurs inmiddels bekend. Vanaf 7 mei zullen zij gaan strijden om de algehele zaterdagtitel. Dit is extra leuk, omdat in ieder geval 2 van de 3 deelnemende teams FOKkers als supporter hebben. In dit topic kan deze ongetwijfeld spannende strijd, waarin de vorm van de dag en de zogenaamde "flow" soms belangrijker zijn dan de kwaliteiten, gevolgd worden.

Allereerst het programma, daarna een beschrijving van de deelnemers.

zaterdag 7 mei ASWH - IJsselmeervogels
zaterdag 14 mei IJsselmeervogels - Excelsior '31
maandag 16 mei Excelsior '31 - ASWH
zaterdag 21 mei ASWH - Excelsior '31
dinsdag 24 mei IJsselmeervogels - ASWH
zaterdag 28 mei Excelsior '31 - IJsselmeervogels

Dan nu de teams.

ASWH



De kampioen van de hoofdklasse A. ASWH werd in 1929 opgericht als ASW, wat staat voor Altijd Sterker Worden. Omdat in Dordrecht ook een ASW bleek te bestaan, werd later de H van plaatsnaam Hendrik-Ido-Ambacht aan de naam toegevoegd. De club speelde jarenlang vrij anoniem mee, maar is sinds de jaren '80 regelmatig op het hoogste niveau te bewonderen geweest. De jaren '80 en '90 werden voor de Ambachters grotendeels gekenmerkt door promoties en degradaties en dus een beetje pendelen tussen het hoogste en éénnahoogste zaterdagniveau. Toen de ploeg in het seizoen 97/98 degradeerde, werd er direct een plan gemaakt om snel terug te keren. Onder coach Hans Maus won men in 98/99 met overmacht de titel in de eerste klasse en sindsdien is ASWH al 6 jaar lang hoofdklasser. Met behoorlijk wat succes, zelfs. In 99/00 stond alles in eerste instantie in het teken van handhaving, maar mede door het aantrekken van de in het zaterdagvoetbal zeer bekende doelpuntenmaker John Verbaan, werd ASWH in dat seizoen verrassend 3e. In 2000/01 werd de ploeg eerst getraind door Arie van der Zouwen, die echter al snel bondscoach van Hong Kong werd. Zijn vervanger, André Wetzel, loodste ASWH zelfs verrassend naar de titel in de hoofdklasse B, waar Spakenburg dat seizoen de grootste concurrent was. Wetzel vertrok naar de KNVB en Jack van den Berg nam het over. Hij leidde ASWH in een fantastisch seizoen naar de tweede titel op rij, ditmaal in de hoofdklasse A. 51 punten waren toen voldoende voor de titel, na een spannende strijd met Capelle en Excelsior Maassluis. ASWH speelde spectaculair voetbal, met memorabele duels tegen Lisse (5-3), Ter Leede (5-2), Marken (7-1), Capelle (0-2), Kozakken Boys (0-7) als toonbeeld van de scoringsdrang bij de Ambachters. In het seizoen 02/03 werd ASWH weer ingedeeld in B, waar de ploeg uiteindelijk net niet goed genoeg was om kampioen te worden. Verrassend puntverlies tegen laagvliegers Heerjansdam en Barendrecht kostte ASWH uiteindelijk de titel. Men kwam 3 punten tekort op Spakenburg en Huizen, die later een beslissingsduel speelden. In 03/04 begon ASWH niet sterk aan de competitie, met slechts 5 punten uit 5 duels. Het bleek een voorbode voor een niet al te succesvol seizoen, hoewel een goede serie, ingezet bij het toen nog zonder puntverlies zijnde Ter Leede in speelronde 6, de ploeg wel naar de wintertitel bracht. Na de winterstop werden echter nog slechts 8 punten gepakt, met een vrije val tot de 8e plaats als gevolg.

Dit seizoen:

ASWH begon dit seizoen dan ook niet als directe titelfavoriet in de hoofdklasse A. DOVO, FC Lisse, Ter Leede en Bennekom leken topfavoriet. ASWH, dat flink had vernieuwd, was samen met Kozakken Boys en Hoek vooral outsider. De ploeg bleek echter snel ingespeeld en een hecht collectief te vormen, waardoor ASWH na een prima start pas in de 6e wedstrijd thuis tegen Kozakken Boys (0-0) de eerste punten verloor. Na de nederlagen tegen Noordwijk en Ter Leede in ronde 7 en 9, stond ASWH niet meer bovenaan. Een prima serie van 6 zeges zorgde echter voor de wintertitel, met 37 punten uit 15 wedstrijden. Met de gebeurtenissen van vorig seizoen in het achterhoofd wilde echter geen Ambachter hardop van de titel spreken. Zeker niet toen op de eerste ronde na de winterstop direct weer van Lisse werd verloren (4-2). Omdat ASWH zich herstelde en concurrent Kozakken Boys ineenstortte, kon men met 7 punten voorsprong de topper in Werkendam gaan spelen. In slecht weer verloor ASWH ongelukkig en de kloof werd 4 punten, met nog 7 duels te gaan. Waar iedereen dacht dat de spanning zou terugkeren, bleef ASWH gewoon winnen en verloor Kozakken Boys weer de nodige punten, zodat ASWH al op 2 april in ronde 23 de titel kon vieren na een eclatante 1-4 zege in Hoek. Zo werd ASWH met 58 punten uit 26 duels afgetekend kampioen, aangezien nummer 2 Hoek pas op 12 punten volgde. ASWH scoorde 53 keer en kreeg slechts 23 treffers tegen. Dit is tekenend voor de ploeg die vooral als een goed collectief opereert en niet echt uitgesproken sterren of topscorers heeft.

De ploeg:

Trainer Jack van den Berg kan in het doel vertrouwen op routinier Willem-Jan Barendregt, die al 9 jaar bij de club is en met zijn 34 jaar alles al eens heeft gezien. Achterin ontpopt ex-ADO Den Haagspeler Boudy Hoogendoorn zich als een gedegen concurrent voor de man die al jaren een abonnement had op de rechtsbackplaats, Roël Gorré. Xander van de Veeke en Richard Lodder (ex-ADO) vormen het degelijke en ervaren centrale duo, terwijl linksback en aanvoerder Johan Sturrus ondanks zijn 33 jaar nog altijd langs de lijn opstoomt en zelden gepasseerd wordt. Niet voor niets was hij enige tijd vaste basisklant in het nationale amateurelftal. Op het middenveld speelt Jordi Boogers, die een kortstondig avontuur had bij Dordrecht '90, vanaf de rechterkant, maar het middenveld wisselt veel van positie tijdens de wedstrijd. Izaäk Verhoeven, 34 reeds, is de vrije trappen en afstandsschotenspecialist, terwijl Alexander, kortweg Alex, de Jong de spelbepaler is. Ferry van Lare is de giftige linkshalf, die altijd strijd levert. Loopwonder Robert Visser en de slimme Marphe Redjoseitiko zijn prima invallers. Voorin kiest Van den Berg doorgaans voor ex-prof Arjan Human, deze zomer overgekomen van Hoek, en Louis van Kleef. Van Kleef is de man van de provocaties, de opstootjes, het praten en intimideren, maar ook de soms geniale acties en goals. Een soort Zlatan Ibrahimovic op amateurniveau, zonder die exceptionele techniek. Met de ervaren Walter van Ommeren en het jonge talent Sjoerd van der Waal heeft Van den Berg scorende alternatieven achter de hand.

(tekst: methodmich)

IJSSELMEERVOGELS




De kampioen uit de hoofdklasse B. De Vogels zijn een grote naam in het zaterdagvoetbal. De club uit Spakenburg voert niet voor niets de eeuwige ranglijst van het zaterdagvoetbal aan. Sinds de oprichting in 1932 pakte de ploeg alleen al 12 algehele zaterdagamateurtitels en wist het 4 maal kampioen van Nederland te worden. Ook in de KNVB-beker wist de in op het Ajax-tenue gelijkende gestoken team al eens te stunten. Een speler als Jaan de Graaf werd landelijk bekend. De laatste algehele zaterdagtitel dateert uit 1999, de laatste algehele landelijke titel uit 1995.

Dit seizoen:

Dit seizoen begon IJsselmeervogels al sterk in de hoofdklasse B. Men gold wel als een favoriet, samen met Quick Boys en Spakenburg. In de beginfase van de competitie hadden de "roden" al snel een fikse voorsprong opgebouwd, maar gaandeweg begon men wat punten te verspelen. Quick Boys en outsider Capelle konden dientengevolge nog gevaarlijk in de buurt komen, zodat de beslissing pas op de slotdag zou vallen. IJsselmeervogels moest thuis winnen van Quick Boys om kampioen te worden en deed dat ook (3-2). Met 52 punten uit 26 duels en een doelsaldo van 46-31 wisten de Vogels dit jaar de titel te pakken.

Het team:

De ploeg wordt getraind door Philip de Haan. Hij heeft voor de positie van doelman de geroutineerde Sander Duindam ter beschikking. Achterin heeft hij Jan Pieter Hartog, Tim van Breukelen, Erwin van der Lugt en Remco Pieterse ter beschikking, evenals César Mendoza. Dennis van der Steen, die ook met Huizen titels pakte, Dennis Knüppe, Jeroen Rijsdijk, Paulo Meijndershagen en Rob Baas zijn opties voor het middenveld. Voorin zijn Richard Corts, André Kemper en Christian Opschoor oud-profs met de nodige scorende kwaliteiten. Locaal talent Jan de Graaf en Mark Koelewijn zijn de andere opties in het team van Den Haan.

(tekst: methodmich)

EXCELSIOR '31



De kampioen uit de hoofdklasse C. De club is zoals ’31 al aangeeft in 1931 opgericht als SV Excelsior. De club speelde in de beginjaren op een betrekkelijk laag niveau. Vanaf ongeveer 1950 werd de lijn omhoog ingezet. Met enkele behaalde promoties voetbalde de club zelfs op het hoogste niveau van 1960 tot 1970. In 1965 werd het harde werken beloond met een eerste plek in de hoofdklasse van toen. Dat jaar werd tevens de algehele landstitel binnengehaald in een competitie met IJsselmeervogels en het inmiddels ter ziele gegane Zwart-Wit ’28. In de jaren zeventig en tachtig kon deze lijn niet vast worden gehouden. Excelsior acteerde deze decennia merendeels in de tweede klasse. De ommekeer kwam in het seizoen 1995/1996. Onder leiding van trainer Peter Schulte (en op de achtergrond de ambitieuze voorzitter Van Losser) dwong Excelsior’31 promotie af naar de eerste klasse. Na een behaalde achtste plek in het seizoen erna stopte Schulte als hoofdcoach. De jonge en ambitieuze Michel Jansen tekende een fulltime verbintenis van 5 jaar. Hij zette een proces van professionalisering in en zette de inmiddels geroemde jeugdopleiding op, met als doel een vaste stek in de hoofdklasse te bemachtigen. In het seizoen 2000/2001 was het dan zover: Excelsior was 30 jaar weer terug op het hoogste niveau. Het seizoen dat een feest had moeten verliep dramatisch. De belangrijkste oorzaak hiervan was dat er een heleboel spelers van buitenaf waren gehaald en de ‘eigen’ jongens aan de kant waren geschoven. Ze zouden niet genoeg kwaliteit hebben voor de hoofdklasse. Dit leidde tot veel onrust binnen de spelersgroep en bij de supporters. Een supporter van het eerste uur: “ik ken die ‘buitenlanders’ niet en hoef ze ook niet te kennen.” Dat de ploeg troosteloos onderaan eindigde in de competitie was het logische gevolg. De jaren erna werd er lering getrokken uit alles wat er in het jaar in de hoofdklasse was misgegaan. Er werd in alle rust gebouwd aan een nieuwe ploeg en er werd een beleidsplan gemaakt waar onder andere in stond dat het basiselftal in ieder geval 5/6 spelers staan die uit Rijssen komen. Uiteindelijk was het Hennie in’t Hof die Excelsior’31 terugbracht op het hoogste plan na een bloedstollende beslissingswedstrijd tegen HHC. In’t Hof nam na het jaar om persoonlijke redenen afscheid en gaf het stokje over aan Henry Golstein.

Dit seizoen:

Hoewel Excelsior’31 net gepromoveerd was werd de ploeg door de kenners voorafgaand aan het voetbalseizoen niet als een absolute degradatiekandidaat gezien. Dit kwam mede doordat de ploeg sterk had ingekocht en het erg goed voetbalde in de eerste klasse. Maar niemand kon zeggen waar de ploeg zou staan aan het einde van het seizoen.Een titelkandidaat was de ploeg in ieder geval niet. Het kampioenschap zou een prooi worden voor WHC, Be Quick’28 of de regerend kampioen Genemuiden. De doelstelling van de kant van Excelsior was in ieder geval erg duidelijk: koste wat kost niet degraderen. Excelsior begon fantastisch aan de competitie, na 8 duels stond het zelfs op de tweede plaats. Dit was mooi maar zegde helemaal niets, was de algemene opinie. Niets bleek minder waar. Met frivool, fris en aanvallend voetbal werden week in week uit de gerenommeerde hoofdklasse elftallen te kijk gezet. Zo werd Genemuiden met 3-0 thuis verslagen en wonnen de Rijssenaren met 1-3 bij VVOG. En het sprookje bleef maar voortduren. Na 16 wedstrijden leek het erop dat WHC en Excelsior gingen uitmaken wie er kampioen zou worden. De marge met de concurrentie was zes punten en de twee ploegen boven aan de ranglijst bleven maar winnen. Toch kwamen, naarmate het einde naderde, ook de Harkemase Boys, Be Quick’28 en Urk erg dichtbij omdat de koplopers punten verspeelden. In de onderlinge confrontatie op de 22ste speelronde tussen Be Quick en Excelsior’31 heeft Excelsior de titel gewonnen. In de resterende wedstrijden moest er tegen laagvliegers en Putten en Dronten nog vier punten worden gehaald. Dan zou de wedstrijd uit bij WHC er niet meer toe doen. En zo geschiede. Excelsior is in het eerste jaar dat de ploeg in de hoofdklasse speelt dus kampioen. Een topprestatie. Slechts drie maal eerder in de historie van het zaterdagamateurvoetbal kwam het voor dat de promovendus kampioen werd. Hoogvliet in 1955, Spijkenisse in 1975 en als laatste Kozakken Boys in 1992 gingen de Rijssenaren voor.

Het team:

Coach Henry Golstein heeft de beschikking over een jonge en talentvolle selectie. De gemiddelde leeftijd van de selectie is 24 jaar. 14 van de 21 selectieleden zijn Rijssense jongens, waarvan de meeste jongens uit de geroemde jeugdopleiding komen. De eerste doelman van Excelsior is de kleine, excentrieke en vliegensvlugge Vicente Fernandez Hesselink. Hij is gehaald als tweede keeper achter routinier en tevens assistent-trainer Van der Kwaak, maar kwam eerder onder de lat te staan vanwege een langdurige blessure van de Ex-Go Ahead Eagles Goalie. Omdat Hesselink het zo goed deed is hij de eerste man gebleven, ook toen Van der Kwaak weer helemaal fit was. De achterhoede wordt gevormd door Amanuel Isa, Jarno Beltman, Peter Scheppink en Arno Luby. De breedgeschouderde Scheppink (ex-Go Ahead Eagles) speelt een ijzersterk seizoen. Hij speelt normaalgesproken in de achterhoede, maar is ook erg waardevol gebleken in de punt van de aanval. De middenlinie bestaat doorgaans uit Nick Hoekstra, Martijn Beltman en Sjors Brugge. Brugge is de creatieve speler op het middenveld en heeft een enorm loopvermogen en een goed tactisch inzicht en is een belangrijke pion in het elftal van Golstein. Als je het over de aanval van Excelsior hebt dan heb je het over Erwin Looms. De van HSC’21 overgenomen spits maakte ook in Rijssen zijn doelpuntenreputatie waar, met nog 1 wedstrijd te gaan staat de teller alweer op 21. Zijn aandeel in het succes is dan ook erg groot. Maar de Excelsior aanval is meer dan alleen Looms. Erwins kompanen in spits zijn Hubert Dijk en de Rijssense Arjen Robben: Bert Montizaan. Ze zijn beiden snel, behendig en hebben een fijn ontwikkeld gevoel voor de combinatie. De kracht van Excelsior dit seizoen was dat het naast een prima basiselftal ook kwalitatief goede vervangers op de bank heeft zitten. Goede voorbeelden hiervan zijn de multifunctionele Maarten Dangremond en de talentvolle verdediger Arjan Schooten. De selectie blijft volgend jaar in tact. al zal het enorm moeilijk worden om dit magistrale seizoen te evenaren.

(tekst: Vaduz)

Iemand die een uitgebreidere historie, verslag van dit seizoen en teambeschrijving van IJsselmeervogels kan aanleveren, kan dit doen in het topic. Met hulp van de mods is die dan aan de OP toe te voegen, zodat de kampioen uit B, die volgens mij hier geen fanatieke fans heeft, er niet al te bekaaid vanaf gaat komen!

[ Bericht 9% gewijzigd door methodmich op 24-04-2005 15:36:22 ]

Hee, dat had een Exc'31 plaatje moeten zijn. Even vervangen.

Zondagtopic, weet niet of iemand dat volgt? Ik niet iig...

Die wordt nog fraaier als Vaduz zijn stukjes af heeft!

Overigens hebben Excelsior '31 en IJsselmeervogels wel als voordeel dat ze nog in een scherp ritme bleven. ASWH heeft toch 3 wat slappere potjes om niks gespeeld en moet nu direct scherp zijn. Aan de andere kant hebben ze meer rust kunnen pakken.

Vaduz heeft de OP-tekst geleverd en die is aangepast! Mooi werk Vaduz!

Al een IJsselmeervogels-fan gesignaleerd?

Met als tekst "wij zoeken een rooie"?

Een goed idee, dan komen de rooien langs. ASWH is er wel op gefocust.

Nee, de laatste 3 duels gingen op halve kracht en met veel invallers.

Met 3000 staat het ook redelijk vol, zeker nu met de verbouwing. Maar zo'n vaart zal het toch niet lopen, lijkt me?

Nou, qua uitfans... Er komen hoe dan ook geen 3000 Ambachters. Er is wel een voorverkoop en er komen staantribunes.