De Eregalerij

quote:

Tonny van Leeuwen ziet het levenslicht op 21 maart 1943 aan de Van der Palmstraat in Gouda. Het voetbalvirus heeft hem al snel te pakken. Tonny begint bij Jodan Boys, maar gaat al snel naar het grotere ONA, want zijn keeperstalent blijft niet lang verborgen. Hij is dermate ambitieus dat hij zelf naar het huis van oer-Spartaan Hans de Koning gaat, daar aanbelt en vraagt of er een plekje bij Sparta voor hem is. Op het Kasteel ontwikkelt Van Leeuwen zich snel en op 18-jarige leeftijd debuteert hij al in het eerste elftal, maar verliest uiteindelijk de concurrentiestrijd met Pim Doesburg.

Dan komt GVAV langs. In het Oosterpark zoekt de clubleiding een opvolger voor de ook al legendarische doelman Otto Roffel. Voor het bedrag van 87.500 gulden wordt Tonny van Leeuwen naar Groningen gehaald. Hij gaat met zijn vrouw Geri wonen aan de West-Indische Kade.

Bij GVAV is Van Leeuwen al snel een held, hij ontwikkelt zich tot een fantastische clubkeeper. Emotioneel is hij ook. Zo wordt hij in de uitwedstrijd bij MVV van het veld gestuurd omdat hij de sarrende spits Nico Mares een vuistslag geeft. Een van de meest legendarische wedstrijden wordt gespeeld Op 23 april 1967. In De Meer wint GVAV met 0-1 van Ajax door een fantastisch keepende Van Leeuwen die op miraculeuze wijze telkens de bal uit het doel weet te houden. Na afloop wordt hij door enthousiaste supporters op de schouders het veld afgedragen. Men beweert dat er zelfs supporters van Ajax aan dat eerbetoon meededen.

Uiteindelijk komt Tonny van Leeuwen bij de selectie van het Nederlands Elftal, maar daar gaat het minder met hem. "Hij was altijd onbegrijpelijk zenuwachtig als hij naar Zeist moest", zegt Piet Fransen. "Ik praatte dan in de auto op hem in, maar dat hielp weinig. Hier in Groningen was hij het mannetje, maar bij de grote jongens voelde hij zich opeens heel klein. Dat was jammer, want hij was echt de beste van allemaal."

In 1967 in Leipzig tegen de DDR gaat het mis. Tweemaal tast Van Leeuwen mis bij een hoge voorzet en Nederland verliest met 4-3. Hij blijft nog even bij de selectie, maar al snel is het met zijn interlandloopbaan gedaan.

Het tragische moment volgt als Tonny van Leeuwen naar Rotterdam gaat om de prijs voor de minst gepasseerde doelman op te halen. Slechts zeven tegentreffers in één seizoen, 23 keer houdt hij de nul. In de Embassy Club in Rotterdam ontvangt hij de eer en 1000 gulden. Door slaap overmand crasht hij op de terugweg op de N32 nabij Staphorst. Zijn vrouw blijft ongedeerd, maar voor Tonny is het leven voorbij. In de herinnering blijft hij leven en het is local hero Piet van Dijken die er jaren later voor zorgt dat de Zuidtribune naar de legendarische doelman wordt genoemd.