Vroeger was ik echt een drama met eten.... en dat heeft echt niet met opvoeding te maken; naar bed zonder eten, geen probleem. Ze hebben zelfs geld geboden om een hap van mijn bord te laten nemen (tot 50 gulden aan toe en voor een klein meisje van 8,9 jaar is dat errug veel), ik moest het echt niet. Ik at altijd aardappelen met appelmoes, patat of bruine bonen (tja, dat dan weer wel). Mijn moeder denkt dat het kwam doordat ik eens gras of een blad van een boom heb gegeten ofzo en toen geen "groene" dingen meer at. Ik ging er ook echt van kokhalzen als ik dan toch een hap had genomen van iets groente. Zie je het voor je dat je kleine meisje met tranen in d'r ogen aan tafel een hapje groente probeert weg te krijgen?? Ik denk dat geen een ouder dat over zijn hart kan krijgen.
Nu eet ik gelukkig wel meer, tja je wordt ouder. Nog steeds lust ik niet alle groentes en vlees houd ik ook niet van (alleen schnitzel, saté en kip), geloof me als ik zeg dat ik biefstuk heb geprobeerd en dat ik er echt bijna van over mijn nek ging. Maar gelukkig eet ik meer dan aardappelen en bruine bonen! Ik ben nu ook bereid om meer dingen te proeven, maar je moet mij geen verhalen vertellen over waar het vandaan komt ofiets, dan krijg ik er een beeld bij en dan gaat mijn keel dicht!
De mensen die het vervelend vinden om iemand te kennen die niets lust, moeten zich eens verplaatsen in de ander. Het is echt niet leuk om voor het eerst bij je schoonouders te komen en uit te leggen dat je iets niet lust (overigens heb ik bij mijn ex-schoonouders macaroni leren eten!).
Unlike those who hide the truth, i tell it like it is......