quote:
Op donderdag 21 april 2005 00:17 schreef wonderer het volgende:[..]
Ik zit nog steeds te wachten op dat coming out verhaal van een paar topics geleden
![]()
Coming Out verhaal??
![]()
Ooooowww, dát, wat ik geschreven heb!
![]()
Jamaar dat moet eerst nog verschijnen he
![]()
Naja, hier dan iets:
quote:
Paul
Dit is Paul. Hij is het stílste jongetje van de klas. Veel vrienden heeft hij niet. Druk bewegend met zijn knieën staart hij bijna elke les de hele tijd stoïcijns naar zijn schrift. Het spande er vorig jaar even om, maar hij kon in september gelukkig aan zijn vervolgopleiding beginnen. Met pijn en moeite is Paul zijn middelbare school doorgekomen. Van klassendocent naar de vertrouwenspersoon – iedereen dacht: er ís wat met Paul, maar wát er nou was… Dat wisten ze niet. Dat kan alleen Paul zélf kenbaar maken. Maar Paul bleef en blijft stil. Paul is niet zo’n prater.
Nu studeert Paul biomedische werktuigfilosofie. Wat dat nou inhoudt, weet eigenlijk niemand in zijn directe omgeving. Paul is een beetje stil. Nou ja, geen nieuws is goed nieuws zeggen ze wel eens, en als die jongen zich vermaakt komt het echt allemaal wel goed!
Paul woont (lekker makkelijk!) nog bij zijn ouders en die zijn altijd in de veronderstelling dat hij hard studeert. Steeds maar weer sluit die jongen zich op in zijn kamertje. Tja, die studie is wel even wat anders dan bijvoorbeeld journalistiek – da’s ook zo’n opleiding die je met twee vingers in je neus succesvol kunt afronden.
Het doet de ouders van Paul dan ook best pijn, als ze indirect horen dat de mensen op school hem toch een beetje vreemd vinden. Want Paul is intelligent en slim en is een resultaat van hún opvoeding. Paul heeft immers de normen en waarden meegekregen, die bij een keurig voorkomende familie als die van hem horen. Domme mensen zien dat nu eenmaal niet in.
De ouders van Paul, en zéker ook zijn jongere zusje, waren maar wat blij met dat diploma van de middelbare school! Had die jongen toch zomaar even dat papiertje op zak! Gauw had mamma een mooi cadeau voor hem gekocht: samen met pappa gaf ze hem een puike laptop en daarbij een héél uitgebreide digitale encyclopedie! Zijn zusje gaf hem een lief kaartje, een flinke zak drop en de nieuwste cd van Di-Rect. Op het altijd zo stille gezicht van Paul verscheen eindelijk eens een glimlach. Een glimlach om te koesteren, te onthouden…
Ja, Paul is een beetje typisch. Een knul die zichzelf buitensluit, misschien zelfs wegcijfert. Eigenlijk een beetje een trieste jongen, maar niemand wil dat zien. Iedereen laat hem met rust. Laat hem maar, láát Paul. Hij is nu eenmaal zo, hij zít nu eenmaal op zijn kamertje. Hij hééft het gered op de middelbare school, hij laat níks blijken van ongeluk. Accepteren. Dát is het devies: accepteren! De één heeft een kind dat hele dagen stuitert over de vloer, en nou, ja, Paul is dan gewoon wat aan de stille kant…
Als Paul weer van college thuiskomt, heeft mamma vaak wat lekkers in huis. Mamma vindt het vaak best wel jammer dat Paul zo vaak boven zit. Daarom heeft ze regelmatig gebakjes in huis, of lekkere koek, die ze dan samen met hem en zijn zusje verorbert terwijl ze de dag even kort doornemen. Meestal is zijn zusje aan het woord en ook al propt Paul de lekkernijen met drie happen in zijn maag, het gaat om het idéé. En als hij dan snel weer naar boven glipt, is dat zijn keuze. Die jongen heeft een eigen manier, om zijn draai te vinden in de strubbeling die het leven heet!
Paul zit meestal achter zijn computer. Toen er Internet kwam, had hij zijn weg al gauw gevonden. Hij leerde mensen kennen op chatboxen, en het werd allemaal nóg echter toen hij een webcam in huis had gehaald! Zo konden ze elkaar ook zien!
Als Paul thuiskomt, duikt hij het liefst metéén weer achter zijn bureau – hóp die computer aan natuurlijk! Een tijdje geleden twijfelde hij nog heel erg, maar hij besloot het toch maar te doen: gewoon, voor een klein beetje zakgeld. Niet dat hij opeens veel te besteden heeft hoor, allerminst!
Maar gewoon, hij vindt dat hij er best mag zijn! Dat zegt zijn familie ook vaak. Laatst nog tante Hannie, die zei toen toch ook al zo van: goh, wat is Paul leuk geworden! En wat tof voor ‘m dat hij zo zijn draai heeft gevonden in de biomedische werktuigfilosofie! Zó jofel!
Dus gauw dicht die rolgordijntjes, deurtje op slot en húp, het broekje uit! Even inloggen, cam aan… En ja hoor, hij staat ook al in het rijtje bovenaan op de website van Chatboy, zag hij na een aantal keer op F5 te hebben gedrukt! Paul is gelukkig, tot in het diepst van zijn ziel! Echt wel!!
M'n laatste werk, euhrj eurhrj euhrj....