quote:

---

Shariah. De wet. De wet omvat de Koran, de hadith
(levensbeschrijving van de profeet Mohammed)  en vele geschriften met morele, sociale, economische, politieke en culturele aspecten. Deze aspecten kunnen niet los van elkaar gezien worden. Ze zijn een integraal onderdeel van het leven. De wet is de leidraad voor het individu en heeft tot doel alle individuen tot een eenheid te integreren. De wet schrijft voor hoe mensen zich gedragen zouden hebben als ze spiritueel herboren zouden zijn. De wet creeert een brug naar de geest. Door de wet dient zelfkritiek opgewekt te worden zodat verandering en uiteindelijk regeneratie plaats kunnen vinden. De nog onherboren zoekende is niet altijd waar
hij wil zijn en heeft discipline nodig. De wet geeft hem die. De shariah moet gezien worden als de weg naar de waarheid en niet de waarheid zélf. De waarheid
is het doel waar we naar streven, het is niet iets dat we al hebben. Tariqah. De methode. De methode om te begrijpen en vervolgens gedrag op basis van begrip te vertonen. Door de Shariah te volgen kan voldoende
ervaring en zelfcontrole opgedaan worden om tot begrijpen te komen. Dit is moeilijker dan het lijkt. Het simpel uitvoeren van de Shariah is niet voldoende.
Altijd ligt het gevaar op de loer dat het uitvoeren van de wet een automatisme wordt. Dat is niet per definitie slecht omdat daardoor sociale rust ontstaat.Erger is als de wet verkeerd geïnterpreteerd wordt door mensen met een lage intelligentie of vooroordelen. De wet mag nooit verkeerd geïnterpreteerd worden door zij die de religie voor hun eigen wereldlijke ambities willen misbruiken. Voor al deze gevaren eist de Tariqah een constant begrip, al is zuiver begrip nog geen garantie op spontane deugd. Omdat elke gelovige imperfect is en zich daar niet aan kan onttrekken staat er altijd een autoriteit boven hen. Deze autoriteit gaat helemaal terug naar de profeet.

Haqiqah. De waarheid. Hier overstijgen we kennis en begrip en komen tot bewustzijn, karakter of 'zijn'. Er zijn zeven stappen waarin men tot een herboren ziel kan stijgen.
egoïstische ziel.
De gewone goddeloze man
zelf-kritische ziel.

De spirituele herconstructie begint hier.

geïnspireerde ziel.
Hier kunnen objectieve waarheden, inzichten, inspiraties en openbaringen
ontvangen worden. Het rationele vermogen dient echter gebruikt te worden om te
onderscheiden of deze ingevingen echt of onecht zijn.

4 t/m 7. perfecte ziel. De ziel in vrede. De geest is veranderd in termen van
bewustzijn, weten en wil.

De islamitische gemeenschap. Het kernwoord voor deze
gemeenschap is eenheid. De eenheid gaat verder dan de in de westerse wereld voorstelbaar is. Er is geen onderscheid tussen het spirituele en het seculiere, geest of materie. Geen scheiding tussen economie, politiek, wetenschap of kunst. Zij zijn één systeem en bestaan niet zonder elkaar. De gemeenschap bestaat uit moslims. Zij die onderworpen zijn aan Allah, zij die
geloven in Allah. Er is onderscheid tussen waarheid en illusie, goed en kwaad, harmonie en conflict, het nuttige en het nietige. Aldus is er onderscheid tussen
moslim en niet-moslim. Gelovige en ongelovige.
Er is geen onderscheid tussen aanbidding van Allah of enige ander bezigheid, hoe alledaags deze ook is. Een handeling is nuttig of nietig. Als deze nietig is is het geen dienst aan Allah en had deze handeling anders of niet uitgevoerd moeten worden. De Islam creëert een opzettelijk, geünificeerd volledig zelfconsistent en alles omvattende levenswijze rondom Allah. Deze
levenswijze moet het onnodig 'weglekken' van energie voorkomen en daarmee zorgen dat alle individuen onderdeel worden van hetzelfde kosmische geheel.
De religie voorziet in een zekere hoeveelheid flexibiliteit en aanpasbaarheid en erkent variëteit. Het voorziet in het bestaan van andere (religieuze) gemeenschappen dan de Islamitische.

De gemeenschap houdt zich aan de 5 pilaren der Islam,
wetende:

erkenning van God als De God en Mohammed als De Profeet.

gebed

liefdadigheid

vasten

bedevaart

De gelovige is zich bewust van de alomtegenwoordigheid van God. Alles van de gelovige: gedachten, motieven en handelingen zijn bekend bij God. Op de dag des oordeels wordt de balans opgemaakt  en dus dient zijn hele bestaan in het teken van God te staan. Het aardse bestaan van de ongelovige dient overstegen - en de jacht naar geld, lust, macht, prestige, ambitie en competitie - gestaakt te worden. Slechts op deze wijze kan de hij het hiernamaals bereiken. Hieronder hoeft niet noodzakelijk leven na de dood verstaan te worden, maar leven na spiritueel ontwaken. Het is geen dimensie van tijd maar een dimensie haaks op de tijd.

---

quote:

---

"Undhuru mimman takhudhu dinakum."
Een driedeling in vier delen en 8 elementen.
Door Puntloos.
Het gehele gesprek hieronder is overigens fictie. Er is geen interview geweest. Natuurlijk heb ik wel redelijk bronnenonderzoek gedaan, de citaten zijn vrij accuraat (hoewel ik wel zelf vertaald heb uit het Engels)

Op een uitnodiging van een Westerse Journalist kwam een Imam een interview geven. De aanleiding was duidelijk, de recente terreuraanslagen op Amerika. Aangezien beschuldiging tegenover verdediging nergens toe leidt stelde de journalist voor om samen te proberen de situatie te verklaren aan de hand van de Islamitische levensstijl.

"Allereerst" - zei de Imam "Moet u zich realiseren dat de Islam geen stricte stromingen heeft. Het Jodendom bestaat bijvoorbeeld uit Orthodoxen, Conservatieven en Liberalen, het Christendom heeft ondermeer Katholicisme, Protestantisme en Calvinisme, maar ook 7e daags adventisten, de Moon-secte enzovoort..."
"Ik voel al waar u naartoe wil, u wil wederom als Moslim afstand doen van extremisten, en als zodanig zeggen dat zij geen Moslims zijn, maar 'afvalligen'?"
De Imam schudde zijn hoofd triest. "Niet precies. Natuurlijk is dat de oppervlakkige toedracht, we zijn allemaal verantwoordelijk voor onze eigen keuzes, maar er zit meer achter. De Islam heeft zich vaak genoeg gedistantieerd van die 'gekken'. Het is relevant, maar.. laten we echter de koe eens bij de horens vatten en de ware vraag van deze dag bekijken, de vraag die niemand echt hardop durft uit te spreken."
"Wat moge die dan zijn?"
De Imam boog zich iets voorover, en met een bijna bezwerend gefluister zei hij: "Is de Islam een ideale voedingsbodem voor terrorisme en extremisme?"

De stilte was oorverdovend. Rechtop zittend ging de Imam toen onverstoord verder: "Dat is -alweer- een simplificatie natuurlijk, maar overal in de Media wordt geroepen dat dit een religieuze issue is, dus laten we daar dan naar kijken. We moeten om dat te doen natuurlijk eigenlijk de Islam gaan vergelijken met de stromingen van Christendom en Jodendom, met name de extermere vormen, maar dat reikt te ver vandaag. De vraag is sowieso puurder als we naar onszelf kijken, en niet gaan roepen dat 'de concurrentie ook slecht is'."

"Concurrentie is inderdaad wel een sleutelwoord in deze tijden." zei de Journalist, "Een grappig wapenfeit is dat de Islam in Nederland elk jaar ongeveer 1.3% groeit terwijl de Christelijke kerk per jaar met ongeveer diezelfde maat slinkt. Nederland is zelfs weer een officieel Missiegebied geworden! Tijd voor kraaltjes en spiegeltjes?"

Met een grinnik ging de Imam achteruit zitten, nam een slokje water en vervolgde toen zijn verhaal. "Allereerst moet ik een ding duidelijk uitzetten, en ik kan dat denk ik het beste door een kort citaat uit de Koran."

De Imam concentreerde zich, sloot zijn ogen en sprak toen zeer intens:

Waarlijk, zij die geloven in de Koran
en diegenen die de Joodse geschriften volgen
en de Christenen, en de Sabenen
en diegenen die geloven in God
en het laatste oordeel
diegenen die de rechtvaardigheid steunen
die zullen hun beloning krijgen van hun God
Met hen zal geen angst zijn
En zij zullen geen treurnis kennen

Heilige Koran 2:62.

"De verkorte versie is, dat we allen broeders in God zijn." Zei de Imam. "We, daarmee bedoel ik 'de Moslim geestelijkheid' maken in principe geen onderscheid tussen religies. En daarmee zijn we direct aangeland bij een zeer cruciaal onderdeel van de Islam." In een kort staccato zei de Imam toen: "Ei-gen-lijk zit de kern van de situatie in de complexiteit van ons geloof."

De journalist keek verbaasd op. "Complexer dan het Christendom of het Jodendom?". "Jazeker, in de expliciete zin van het woord. Begrijpt u mij absoluut niet verkeerd, ik wil niet zeggen dat het Christendom of het Jodendom inferieur zijn, maar in onze heilige geschriften zijn onze leermeesters veel verder gegaan in het uitwerken van de religieuze processen die ten grondslag liggen aan 'verlossing'."

"Hoe hebben ze dat gedaan dan?" vroeg de Journalist met een opgetrokken wenkbrouw.

"Om u dat te kunnen beantwoorden moet ik eerst in ruwe streken het religieuze proces dat wij voor ons zien aangeven. Metaforisch gezien zijn het Christendom, Jodendom ook, maar ik neem even het Christendom hier, en de Islam gelijk."
"We beginnen zondig en moeten door God te dienen en vroom te leven ons een plek in de hemel verwerven?"

"Precies" zei de Imam.. en weifelde toen.. "Dat wil zeggen.. de zondeval is eigenlijk een metafoor in een metafoor. De zondeval is in mijn ogen vrij expliciet bedoeld om aan te geven dat de mens zijn leven begint met spirituele leegte." De journalist die steeds rechter op was gaan zitten gedurende deze zin ging iets gerust gesteld achterover zitten. "Ik neem aan dat ik uw gebruik van het woord 'spiritueel' aanduidt dat kinderen niet -slecht- zijn, maar wel aan het begin van de weg?"

"Correct. Het is wel mogelijk dat een kind al een deel van de weg achter zich heeft, maar op zich mag je een mensenleven als een op zichzelf staand proces zien." Na even verzitten ging de Imam verder: "Het spirituele proces van de mens is maar voor een zeer klein deel het navolgen van wetten en regels. De Islam onderkent dit zeer expliciet. Religieuze 'wetten' en gebruiken zijn een middel, niet het uiteindelijke doel. Ik wil daar wederom niet mee zeggen dat het Christendom lege regeltjes heeft gemaakt zonder doel voor ogen, maar wel dat het Christendom de interpretatie van deze regels meer aan de 'lezer' heeft gelaten."

"Hoe ziet de Islam het dan?"

"De Heilige Profeet (moge de zegen en de vrede van Allah met hem zijn) heeft naar verluidt gezegd: 'De Shariah is mijn spraak, de Tariqah is mijn gedrag, Haqiqah is mijn station en daar zal Ma'rifah zijn.'"

De journalist knipperde even met zijn ogen, maar voordat hij iets kon zeggen vervolgde de Imam al: "Ik snap dat u dit op zich niet veel zegt, maar laat me dat verduidelijken. Allereerst zijn de vier termen die u hier hoorde de vier fasen van de spirituele ontwikkeling van de Moslim, hoewel je niet van 'begin, midden en eind' mag spreken, het is niet zo chronologisch. De termen zal ik even voor u vertalen."

"de Shariah is de Islamitische wet. Het zijn de exoterische, oftewel 'werkelijke, reeele' regels van de religie, bedoeld om de maatschappij in een morale richting te wijzen. Het zijn de 'geboden' zoals u wilt, hoewel er zeer vele van zijn."

Na even diep na te denken zei de Imam: "Er is veel meer over de Shariah te zeggen, want deze dicteert belangrijke delen van het leven van Moslims, maar ik ga even verder."

"De Tariqah, letterlijk 'weg' is het eigenlijke proces. De geestelijke zoektocht naar de vragen, de antwoorden. Het proces is puur geestelijk, in de zin dat geen enkele daad -op zich- kan worden gezien als gerelateerd in een stap vooruit."

"U bedoelt dat als je in de 'spirit' van de Islam je leven leidt, je onbewust vooruit zal komen, terwijl als je dat niet doet je geen stap verder komt?"

"Jazeker, maar vergeet niet het verschil met de Shariah, je mag niet met een leeg hoofd de wetten van je voorgangers volgen. Je moet -voelen- dat je goed aan het doen bent.. En zelfs dan zul je ook de lessen van begeleiders tot je moeten nemen. Sterker nog, iemand die daadwerkelijk op het goede pad is zal zichzelf en zijn eigen acties sterk ter discussie stellen. Tot in het jezelf ver -onder- anderen stellen. Alleen een oprecht gevoel van onwaardigheid zal je uiteindelijk in waardigheid laten stijgen, op het Tariqah-pad voortschrijden."

De journalist keek even bedenkelijk maar zei toen: "Ik geloof dat ik het begrijp. De acties doen er niet toe, je ondergeschiktheid verbonden met het gevoel dat je goed doet in de ogen van Allah doen er toe."

De Imam knikte en vervolgde toen: "De aankomst, het Station heet Haqiqah. Dit is letterlijk vertaald "het domein van de waarheid, haq. Het is een puur esotherisch, oftewel innerlijke staat.".

"Nirvana?" vroeg de Journalist enthousiast. "Het Islamitische Nirvana?"
"Alweer niet precies. Boeddhisme heeft als je het zo wil bekijken 3 fasen, wij hebben een vierde fase die verbonden is met de derde, maar wel degelijk onderscheid heeft. Haqiqah is tegelijkertijd de complete 'Realiteit' en de aankomstplaats, het moment dat hij dat niveau van waarheid kan bevatten. Vanaf dat punt begint Ma'rifah".

"Ma'rifah.. is dan.. het bevatten zelf?"

"Precies!" zei de Imam met lichtjes in zijn ogen. "Het is wat wij 'gnose' noemen, het tegenovergestelde van het veel vaker gebruikte 'agnose' in 'agnosticus'. Het is het -kennen- van dat niveau van spirituele waarheid. Overigens zijn deze ideeen verre van nieuw. Socrates zei "ken uzelf", humanisten zeggen ook al 'perfectioneer uzelf'."

Na even na te denken zei de Imam: "Ik moet nog even onderstrepen wat ik eerder zei, het is niet chronologisch. Met name de Shariah zal door het hele proces heenlopen. Een Moslim kan niet opeens ophouden met zijn vrome levensstijl en toch ontwikkelen. De Shariah loopt door."

De journalist was even stil, en de Imam maakte onvermoeibaar gebruik van de pauze om zijn verhaal door te zetten. "DAT is dus de gehele reis van een Moslim. Maar.. dit is een zeer intellectueel proces.. het vereist een spirituele intelligentie die niet in ieder zit. Daarom is het geschreven dat in principe een oprecht naleven van de Shariah voldoende is om in de 'hemel' te komen. Snapt u nu ook een beetje hoe ik bedoel dat de Islam complexer is?"

"Ik geloof het.." begon de journalist, maar brak toen af in bedachtzame stilte. Na een tijdje vroeg hij hardop: "Maar waarom zit dit wel in de Islam maar niet in het Christendom?"

De Imam was voorzichtig stil en zei toen: "Ik kan een aantal voorzichtige gokken wagen. Allereerst, de Islam is een veel jongere godsdienst dan het Christendom en met name het Jodendom waar de eerste op gestoeld is. De formulering en implicaties van dit toch enorme tijdsverschil is hier relevant. Ik wijs u wederom op de stelling dat de Joden en de Christenen en andere gelovigen simpelweg onze broeders zijn. Op een bepaalde manier mag u zelfs stellen dat de Islam de basisprincipes en de metaforen van het Christendom neemt en uitbreidt. Net zoals vele kerken bezig zijn met de practische interpretatie van de metaforiek van de bijbel bevat de Koran zelf een dergelijk soort toevoeging, en een van onze heiligste geschriften is de Hadith, die puur uit diverse interpretaties bestaat."

"Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Net zoals er ook veel interpretatieve geschriften rond de bijbel en de thora zijn heeft de Koran dit ook zelf gedaan?"

"Ja, maar dus ook een mystieke toevoeging. Een leidraad, zoals ik eerder aangaf. In ieder geval, dat is het eerste deel, maar het tweede deel is net zo belangrijk, de Koran is ook moderner in de zin dat wij ook proberen diverse lagen van spiritualiteit aan te geven, aangezien daar steeds meer behoefte aan is.. kijk maar naar de moderne wereld. Vele mensen stappen van de geloven af, alleen maar omdat ze rebelleren tegen de rigiditeit van de religies."

De journalist keek op en vroeg: "Is dat niet meer doordat de algemene validiteit van religie wordt betwijfeld met de komst van de 'ontwikkelde wetenschap'?"

"Ten dele, wellicht. Maar ik geloof dat het ook sterk te maken heeft met het feit dat een religie niet restrictief moet zijn in de dagelijkse beleving. Om een simpel voorbeeld te geven, als 'jouw' religie verklaard heeft dat de aarde plat is en er zeer verleidelijke bewijzen zijn van het tegendeel, dan wordt jouw geloof op de proef gesteld. De Islam heeft dit, eigenlijk slechts door de modernere manier van schrijven, afgevangen door expliciet te zeggen dat de leefregels dus slechts het middel is.. een middel dat in principe vrij exact gevolgd moet worden, maar dat wel 'zelfkennis' heeft in de zin van dat aangegeven wordt dat er meer tussen Hemel en Aart, als u mij de uitdrukking wilt vergeven." De Imam veegde een klein glimlachje van zijn gezicht en vervolgde: "De ware weg naar God ligt uiteindelijk in jezelf."

"Hoe gaat dat in de praktijk?"

"Als voorbeeld zal ik de manier van de Sufi's beschrijven. Sufi's zijn zeer religieuze Moslims die hun hele leven wijden aan de godsdienst. Mohammed is ook beschreven als zijnde de allereerste Sufi, en als zodanig proberen Sufi's zijn levensstijl te imiteren. Het proces valt op te splitsen in een aantal stappen. Allereerst moeten we uitgaan van iemand met voldoende ratio, voldoende intellect.."

"Is dat niet erg oneerlijk?" vroeg de journalist

"Nee, zoals ik al zei, op zich kan het genoeg zijn om aan de Shariah te voldoen. Er is door een voorganger gezegd: 'Als een slaaf op een recht pad is en hij wordt door ziekte geveld, dan zal de Engel die aan hem toegewezen is worden verteld dat vergelijkbare goede daden opgeschreven moeten worden.' De Profeet (moge de vrede en zegeningen van Allah met hem zijn) zei: 'Hij die een pad (tariquah) loopt in de zoektocht naar kennis, zal een pad geopend zien door Allah'. Je mag dus zeggen dat zolang iemand maar zijn capaciteiten aanwendt en het -probeert- het in principe goed genoeg is."

"Aha."

"Doorgaand: als deze man dit intellect aanwendt om de ware natuur van Godheid te leren dan wordt hij een talib, een zoeker naar God genoemd"

De journalist keek verrast op en vroeg: "Taliban?"

"Ja.. ze zien zichzelf als 'op zoek'. Of ze dat zijn laat ik even in het midden. Als deze man bereid is deze zoektocht te volgen volgens ons systeem wordt hij een 'Murid' genoemd, oftewel 'iemand die geneigd is'. Als hij dan de spirituele instructie van een leider of 'Sheihk' accepteert wordt hij een 'Salik' of 'reiziger'. Dan zal zijn leven in het teken staan van devotie, zodat hij uiteindelijk bij complete kennis van God uit kan komen."

De Imam nam een slokje van zijn glas en vervolgde: "Dan begint het pad, Tariqah. De eerste stap is God dienen. De reiziger wordt dan 'Ubudiyah' genoemd.
De tweede stap volgt als hij in antwoord op zijn gebeden een neiging tot de liefde van God heeft gekregen. Hij is dan in het 'Ishq' of 'Liefde' stadium.
Deze liefde zal al zijn wereldse wensen verdrijven, en zo komt hij in het stadium van 'zuhd' of 'afzondering'.
Vanaf daar beginnen de stadia in elkaar over te lopen, maar na veel bestuderen van metafysische theorieen over God komt hij in het 'volgende' stadium, 'Ma'rifah' genoemd, of 'kennis.
Aangezien Ma'rifah zeer logisch, aantrekkelijk en ordelijk is zal de geest hier 'blij' of zelfs extatisch van worden. Dit is de naam van het stadium van 'wajd' of 'extase'.
Gedurende deze extase zal hij een gewaarwording, een revelatie krijgen (niet op hetzelfde niveau van de Profeten, misschien is het woord 'Inspiratie' toepasselijker. Dit stadium wordt 'haqiqah' of 'waarheid' genoemd.
Na het kennen van de waarheid gaat hij door naar het stadium van 'wasl' of 'eenheid met God'.
Verder dan dit kan hij niet komen, hij zal echter doorgaan met levensbeschouwing tot his dood, die gezien wordt als 'fana' - 'totale opname in de Godheid, uitdoving'.."

De journalist keek wat schuchter maar zei toch: "Nirvana?".

Tevreden keek de Imam terug, zakte iets terug in zijn stoel na een slok te nemen en zei toen vergenoegd: "Ja! Dat lijkt er goed op. Ik weet niet precies wat de Boeddhistische uitleg is maar in volgens mij komt het redelijk overeen. Maar vergeet dus niet, dit is een pad dat maar voor weinigen weggelegd is. Dit is totale kennis en totaal afwijzen van al het wereldlijke. Het gaat er (vaak) vanuit dat je al een bepaalde voorsprong hebt. We gaan nu terug naar de Shariah. Er zijn vele manieren waarop je van dag tot dag zult moeten leven. Er zijn vele regels. Ik zal niet ingaan op de details, maar aangeven wat de pilaren van de Shariah zijn."

"gaat uw gang".

"Allereerst hebben we natuurlijk de gebeden, salat. Sommigen zijn verplicht (dagelijks, of bij een bepaalde dag/gebeurtenis), sommigen zijn 'spontaan'. Dit spontane wordt bedoeld in de zin van dat de Moslim voelt dat het gewenst of nodig is. Daarnaast hebben we het vasten (sawm), ondermeer tijdens de Ramadaan. Dit is om symbolisch aan te geven dat je je dingen ontzegt, maar ook solidariteit hebt met mensen die arm zijn.
Als derde de Pelgrimage naar Mekka, waar een aantal rondes gemaakt moeten worden rond de Ka'aba. Een teken van devotie. Vier is de religieuze belasting, zakat. Eigenlijk hetzelfde als het collectezakje in de Christelijke kerk, de Moslims wordt gevraagd om naast symbolisch ook 'echt' een donatie te doen, voor de Moskee, maar ook voor verdeling onder de armen. En als laatste is er de Jihad, de heilige oorlog."

De Imam zag dat de journalist rechtop ging zitten en vervolgde snel: "De jihad is in het westen verkeerd en erg negatief begrepen. De heilige oorlog is NIET per definitie gericht tegen het westen. Sterker nog, de heilige oorlog moet m.i. geheel niet op het fysieke vlak uitgevochten worden. De heilige oorlog is de strijd tegen alles dat de mens afschermt tegen de waarheid en dat het innerlijke evenwicht verstoort. Het is het 'gevecht'.. " De Imam benadrukte dit sterk - "dat gevoerd moet worden om de weg naar het innerlijke te openen. Een strijd tegen jezelf, je moet jezelf overwinnen, niet tegen anderen. Zoals voorheen gezegd, een van de vele wegen tot God is de -overgave-, de -islam-. Als je je overgeeft aan God dan wordt je redenering zelfs zo dat je alle kwaad en ongeluk dat je overkomt ook aan jezelf wijt, dat er een reden is en dat jij als goede Moslim zo goed als je kan aan je zelf zult moeten werken om dit op te heffen."

"Dus u zegt dat de Islam zeker niet dingen als de recente aanslagen goedpraat?"

"Precies.. zoals velen. We zijn 'full circle' hier, ziet u? Waar zijn we mee begonnen in ons gesprek?"

De journalist keek even bedenkelijk, en de Imam vervolgde: "Elke religie kan op verschillende manieren geinterpreteerd worden. Ik heb met ons gesprek tot dusver proberen aan te geven dat de weg van de Islam zeker niet -fundamenteel- gewelddadig is. Elk heilig geschrift, sterker nog, elk moralistisch geschrift, kan op een negatieve manier uitgelegd worden. Een gevecht wordt een oorlog, jihad wordt een fysieke strijd..." De Imam schudt zijn hoofd treurig. "Het is het eeuwige probleem met slechte mensen die religie voor hun eigen doeleinden gebruiken. Zonder weerwoord kan iemand op de Koran, of op welk geschrift ook wijzen, zeggen dat -daar- iets staat, en dat dan gebruiken voor eigen doeleinden. Het is maar een boek, het zegt niks terug. Een (geestelijk) leider die dus zijn volgelingen manipuleert heeft een enorme machtsituatie. Leiders hebben namelijk 'per definitie', dat wil zeggen, tenzij anders bewezen, gelijk.

Een feit is echter dat bijvoorbeeld de Sufi's die ik eerder noemde loyaliteit moeten zweren aan hun Sheihk, en zeer veel gekweld zullen worden of zichzelf zullen kwellen onder zijn directie. De Sufi moet doen wat de Sheihk zegt en heeft geen enkele persoonlijke keuze. Als de Sufi niet gehoorzaamt dan zal hij -nooit- zijn doel, Allah bereiken, halen.

In het geval van de Jihad is dit dus erg gevaarlijk. Als je tijdens het oprecht nastreven van het pad wordt gedood kom je automatisch in de hemel, zeker als je leiders dat zeggen. Het enige dat de leider nog moet zeggen is doe dit-en-dat tegen die-en-die vijand, en er zijn mensen die dit zullen doen, zelfs als het hun leven kost."

"Moeten volgelingen dan niet kritisch zijn?"

"Ja Zeker!" - De Imam sprong bijna op "'Undhuru mimman takhudhu dinakum.' zei de Profeet (moge de vrede en zegen van Allah met hem zijn) zelf. 'Kijk kritisch naar datgene of diegene waarvan je je Religie neemt, man of boek'. Het is echter gewoon moeilijk om je zomaar te verzetten tegen een situatie, zeker als je verzwakt bent op welke manier dan ook. Zie het als volgt: Het is erg menselijk om degenen te volgen die je betere tijden beloven. Deze misdadigers misbruiken het geloof voor hun eigen redenen, en met retoriek en beloften kun je minder kritische mensen meekrijgen. Het is niet anders. Denk maar aan Hitler en Goebbels voor een recent voorbeeld in de Westerse geschiedenis.
Waar we hier mee te maken hebben is wellicht een kracht van de Islam die ook een zwakte is. We willen de optie voor eigen interpretatie openhouden, maar dit vergt wel aandacht, en een bepaalde resistentie tegen drogredeneringen."

"Tsja. Maar wat is naar uw mening aan de situatie te doen dan?"

"Moeilijk. Dit is geen probleem van Moslims tegen Christenen, dat is bijzaak. Waar we hier mee te maken hebben is de slechte situatie van de mensen, bijvoorbeeld de Afghanen. In een zodanig slechte situatie, zeer slechte beletterdheid, geen sociale zekerheden, onderdrukking door het regime, moeilijk bebouwbaar land, en niet te vergeten de Russische bezetting... De situaties lijken meer op Duitsland in 1930 dan we willen toegeven. De enige oplossing lijkt mij structurele ontwikkelingssteun voor -alle- landen en samenwerking in proberen elementen als Bin Laden op te sporen zonder onschuldigen te treffen.. Maar ik ben geen politicus. Ik weet niet hoe dit moet worden opgelost, want de situatie, jawel, tussen Moslims en andere religies met name Jodendom en Christendom is gespannen. We moeten voorzichtig zijn, zeker omdat de overweldigende meerderheid van de Christen- en Moslimmassa geen oorlog wil, echter er zijn gewoon situaties waarin een locaal conflict wordt opgestuwd tot iets globalers."

"Dat wil niemand."

"Niemand behalve gekken en Goddelozen."

"Dank u voor dit gesprek."

Disclaimer: de schrijver pretendeert niet een Imam te zijn noch dat
de tekst hierin het standpunt van de gemiddelde Moslim correct weergeeft.
(maar ik heb wel mijn best gedaan)

---

[Dit bericht is gewijzigd door puntloos op 05-10-2001 03:20]

Maar de Shariah is ook ethiek. Ethiek die je handelen,
motivatie, benadering en gedachtes bepalen. Dat zijn binnen de Islam geen aparte onderdelen maar ze horen als geheel bij elkaar. Het doel van Shariah is niet zozeer de Wet opleggen, maar de innerlijke integratie van de persoon, de eenheid van de gemeenschap en harmonie van de wereld. Het blindelings volgen van de Shariah wordt ook als dom gezien, minderwaardig. Je hebt begrip nodig van de Shariah wil je hem ook echt kunnen volgen. Die integratie van de Islam in het hele leven is een van de redenen waarom de Islam zo'n grote invloed heeft op het dagelijkse leven van de Moslim. Het leven kan niet los gezien worden van de Shariah. De Islam staat dan ook niet los van het leven. Het is niet zo dat je een keer per week naar de kerk gaat, en dat is dat. Een moslim is in wezen de hele dag door met de Islam bezig, het is de manier waarop hij leeft. Het is ook minder een opvatting te noemen, maar veel meer een manier van leven. Een scheiding van kerk en staat is in wezen binnen de Islam ook onmogelijk. Omdat kerk en staat binnen de Islam tot hetzelfde behoren. Omdat het leven niet losgezien kan worden van de Shariah. En politiek is ook 'leven'. Alles wordt binnen de Islam gezien als een eenheid.

Dat is ook wat het zo ongrijpbaar maakt voor westerlingen. Voor ons is kerk, religie meer een opvatting, iets wat je navolgt. Het bepaalt natuurlijk wel de manier waarop je omgaat met je medemensen, maar dingen als persoonlijke hygiene staat er eigenlijk los van. De Islam gaat daar totaal anders mee om. Je lichaam is van Allah, daar heb je voor te zorgen. En dus is persoonlijke hygiene niet op de eerste plaats het schoonmaken van jezelf, maar Allah dienen. Dat alles zo gerelateerd is aan Allah, maakt het moeilijk om veranderingen te weeg te brengen. Want de Moslim zal altijd eerst kijken naar wat de Shariah zegt, en dan pas naar andere argumenten. En dan moeten die argumenten ook nog binnen de Islam overwogen worden, en moet er besloten worden of het Allah dient. Dat vergt een totaal andere manier van diplomatiek voeren; je begeeft je ook meteen op religieus terrein.

quote:

---

Op vrijdag 05 oktober 2001 01:23 schreef Hagelslag het volgende:
Een scheiding van kerk en staat is in wezen binnen de Islam ook onmogelijk. Omdat kerk en staat binnen de Islam tot hetzelfde behoren. Omdat het leven niet losgezien kan worden van de Shariah. En politiek is ook 'leven'. Alles wordt binnen de Islam gezien als een eenheid.

---

Ten tweede wil ik nog wel iets zeggen over de Jihad. De uitleg van puntloos is goed. Het zou helaas te mooi zijn als jihad alleen een innerlijk strijd zou zijn. Gisteravond las ik in mijn geschiedenisboek over de uittocht (al-Hidjra, de migratie) uit Mekka naar Medina van Mohammed en zijn volgelingen. De leiders in Mekka zagen Mohammed en consorten te veel als bedreiging voor hun politieke macht. Later zijn ze vanuit Medina echter wel ten strijde getrokkken ter bekering van de leiders en inwoners van Mekka. Deze belegering duurde uiteindelijk enkele jaren. Aan deze strijd wordt toch wel degelijk als een "Jihad" gerefereerd. Een fysieke oorlog dus...

quote:

---

Op vrijdag 05 oktober 2001 13:06 schreef Intel-lekt het volgende:

[..]

Dit zat mij ook al 'dwars' natuurlijk. Al lichtend voorbeeld heeft natuurlijk Turkije haar geloof en staat gescheiden. Ik wil meer weten over hoe die staat kan functioneren en hoe tegelijkertijd de islam nog zo'n belangrijke rol kan innemen. Als ik er iets wijzer over ben geworden kom ik daar nog wel op terug. Tot die tijd hoor ik daar graag van jullie iets over.

---

Overigens: daar bedoelden we geheel niet mee dat Afghanistan opeens overal McDonalds moet hebben, maar het valt dus te rijmen: de Islam en het Westen.

Ik weet niet precies -hoe- je die culturele 'feedback' kunt geven, maar zoals ik al in mijn stukje probeerde aan te geven, de Islam -dicteert- voor degenen die gedicteerd willen worden, maar er is voldoende ruimte voor vrije interpretatie. Ruim genomen kun je stellen dat een Moslim zelfs Moslim zal zijn als hij maar in zijn hoofd het juiste 'pad' bewandelt, ook al bidt hij niet vaak genoeg en doet hij niet aan de Ramadan. En het bidden, de ramadan enzovoort zijn allemaal concepten die eenvoudig genoeg in de Nederlandse maatschappij te integreren zijn.

quote:

---

Ten tweede wil ik nog wel iets zeggen over de Jihad. De uitleg van puntloos is goed. Het zou helaas te mooi zijn als jihad alleen een innerlijk strijd zou zijn. Gisteravond las ik in mijn geschiedenisboek over de uittocht (al-Hidjra, de migratie) uit Mekka naar Medina van Mohammed en zijn volgelingen. De leiders in Mekka zagen Mohammed en consorten te veel als bedreiging voor hun politieke macht. Later zijn ze vanuit Medina echter wel ten strijde getrokkken ter bekering van de leiders en inwoners van Mekka. Deze belegering duurde uiteindelijk enkele jaren. Aan deze strijd wordt toch wel degelijk als een "Jihad" gerefereerd. Een fysieke oorlog dus...

---

quote:

---

Op vrijdag 05 oktober 2001 15:41 schreef puntloos het volgende:
Precies! Hagelslag en ik waren in de chat daar al over aan het discussieren. -DE- manier in deze is denk ik om de Moslims in Nederland, maar ook Turkije, b.v., als voorbeeld te nemen. Deze mensen leven als 'goede Moslims' in het Westen, en dat -kan- dus. Waarom is die manier van denken niet over te zetten naar het Oosten?

Overigens: daar bedoelden we geheel niet mee dat Afghanistan opeens overal McDonalds moet hebben, maar het valt dus te rijmen: de Islam en het Westen.

---

quote:

---

Op vrijdag 05 oktober 2001 01:23 schreef Hagelslag het volgende:
in de Islam bestaat er wezenlijk, in de kern, geen verschil, geen stromingen. Voor de Islam is wat Imam 1 zegt en wat Imam 2 zegt niet verschillend. Ze gaan allebei uit van dezelfde bron, en dezelfde uitleg.

---

[Dit bericht is gewijzigd door El-Lupe op 05-10-2001 20:23]

quote:

---

Op vrijdag 05 oktober 2001 20:13 schreef El-Lupe het volgende:

[..]Ga je schoolgeld terug halen alsjeblieft. Want wat een onzin loop je hier te verkondigen. Verschrikkelijk gewoon.

---

[Dit bericht is gewijzigd door Hagelslag op 06-10-2001 00:38]

quote:

---

Op zaterdag 06 oktober 2001 00:25 schreef Hagelslag het volgende:

[..]

Dat zou best kunnen dat ik hier onzin zit uit te kramen. Wijs mij op m'n fouten, dan kan ik weer wat minder onzin uitkramen. Het kan best zijn dat ik iets verkeerd heb geinterpreteerd, of niet duidelijk genoeg heb neergeschreven. Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat Imam1 en imam2 het absoluut met elkaar eens moeten zijn, maar dat in Allah wel alles 1 is. Dat er uiteindelijk maar 1 uitleg mogelijk is, en dat het streven naar die eenheid belangrijk is. Het gebeurt niet, maar dat is toch met alle godsdiensten zo? De theorie is altijd stukken mooier dan de praktijk. Maar graag je kritiek en aanvulling. Ik ben geen Moslim, maar ik probeer het tenminste te begrijpen. Da's al heel wat vind ik.

---

shi'ieten en soennieten staan elkaar naar het leven over de wijze waarop de koran is overgeleverd. de eersten beweren dat Allah die geopenbaard heeft via een neefje van Mohammed, de tweede zeggen via Mohammed perssonlijk (als ik het goed begrepen heb).

ps. niet bedoeld als betweterij en ik denk niet dat ik wat nieuws meld, maar dat alles in allah een is, lijkt me niet wezenlijk te verschillen van anderen monotheistische godsdiensten.

quote:

---

Op zaterdag 06 oktober 2001 04:25 schreef Hagelslag het volgende:
Dat klopt, maar volgens de islam bestaan er geen stromingen. Ik neem aan dat die opvatting er toe leidt dat iedereen om het hardst roept dat zijn opvatting de enig juiste is en dat alle anderen dienen te luisteren naar die opvatting. en daar ligt nu juist het fundamentalistische probleem; de opvatting dat interpretatie x, de enig juiste is. De niet-fundamentalistische moslim zal waarschijnlijk zeggen dat omdat alles in Allah 1 is, alle opvattingen uiteindelijk hetzelfde zijn en dat dus verschillende opvattingen een bestaansrecht hebben. Toch zou ik wat beter inzicht willen hebben in hoe die verschillen verklaard en tot stand komen. De afgeleide (er worden verschillende hoofddoekjes gedragen, er zijn blijkbaar verschillende opvattingen) is niet voldoende verklaring, want het verklaart niet WAAROM dat zo is. Ik wou dat een Moslim hier een goed antwoord op kon geven.

---

Stromingen zijn er in de Islam ook wel, in de zin van dat mensen het op diverse manieren belijden. Vergelijk de Sufi's maar eens met de gemiddelde Moslim op straat in Nederland. Alleen het -structurele- verschil hierin is dat de Islam iedere stroming/mening in zijn waarde laat. De Islam is daarom een religie waarbij extremen mogelijk zijn. Fundamentalisten (meestal zelfs rijke, goed opgeleide mensen) en Sufi's (mensen die alles afzweren en vergelijkbaar met de Hindoestaanse Yogi's leven).

Zoals ik al aanmerkte in mijn stukske, de Islam laat de mensen meer vrij in hun manier van beleiden, en laat mensen zelfs vrij om te kiezen voor een andere religieuze tak (Christendom, Jodendom) en deze mensen ook als 'op de goede weg' aan te merken. Deze vrijheid maakt echter helaas ook de weg open voor het beinvloeden van domme mensen.

p.s. Na een gesprek op een borrel op het eind van de (door mij mede-georganiseerde) Internationale week van de Uni Twente is mij gevraagd of ik mijn stukje ook even wil doorsturen aan twee aanwezigen. Gelukkig hebben KP en Hagelslag geen 'alle inzendingen worden eigendom van HagelPan Inc.' clausule opgenomen.

(de twee aanwezigen in kwestie waren trouwens de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en de Hoogleraar van Filosofie van de UT )

Ze waren het trouwens niet klakkeloos met me eens

[Dit bericht is gewijzigd door puntloos op 11-10-2001 16:52]